ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η υπογραφή του Μνημονίου ήταν μία συμφωνία επονείδιστη, αξιοκατάρατη, αξιοκατάκριτη, αμαρτωλή και ευθέως αντίθετη προς τα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μας συμφέροντα, γιατί συντέλεσε όχι μόνον στην αποδυνάμωση του Έθνους, αλλά  υπήρξε και καταστροφική για την οικονομία, για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, για τους μικρομεσαίους και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, ήταν μια συμφωνία επονείδιστη.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος και ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου τότε υπουργός επί των Οικονομικών ενταφίασαν το μέλλον της Ελλάδος και των Ελλήνων και έθεσαν οριστικά τέρμα στις ελπίδες του Ελληνικού λαού για ένα καλύτερο αύριο. Ο τότε πρωθυπουργός επί 20 περίπου μήνες επέδειξε μία πρωτοφανή πολιτική δειλία, ως προς την λήψη των σωστών και καταλλήλων για την περίπτωση αναγκαίων μέτρων, μέτρων που δεν έπρεπε να ζημιώνουν τις πτωχές τάξεις, αλλά τους έχοντες και κατέχοντες, για την υλοποίηση των οποίων είχε δεσμευθεί με το Μνημόνιο. Παράλληλα, αποδείκνυε καθημερινά, ότι ήταν δέσμιος του κομματικού-πασοκικού κατεστημένου, ότι φοβόταν τους δικούς του συνδικαλιστές και έτρεμε το λεγόμενο πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον αναξιόπιστος, ακόμη και στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Γ. Παπανδρέου επεδίωκε να παραμείνει πρωθυπουργός, νεμόμενος την εξουσία και ταξιδεύων ανά την υφήλιο, αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας, ή μη δυνάμενος να συλλάβει το μέγεθος της επερχόμενης οικονομικής καταστροφής. Έβαλε την ταφόπετρα στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για τον τόπο, με την Ελλάδα στο χείλος της αβύσσου, στα πρόθυρα της καταστροφής και της αποπομπής της από την Ευρωζώνη, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, αποδείχτηκε και πάλιν ένας πρωθυπουργός ολέθριος και κατώτερος των περιστάσεων, ένας πρωθυπουργός μοιραίος, βλαπτικός για τα Εθνικά μας συμφέροντα, καταστροφικός για τον τόπο και το λαό του.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου κατόρθωσε σε μια διετία ως πρωθυπουργός της Ελλάδος να υπερχρεώσει την Ελλάδα, να την εξευτελίσει στο εξωτερικό ως διεφθαρμένη χώρα, να βυθίσει το λαό της στην εξαθλίωση, δια της υπερφορολόγησής του, της άγριας περικοπής μισθών και συντάξεων, της δήμευσης της ακίνητης περιουσίας των ιδιωτών και άλλων σκληρών και ανάλγητων πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών μέτρων.

Και αντί στην αποκορύφωση της κρίσης να δρομολογήσει αμέσως τις Συνταγματικές διαδικασίες για τον σχηματισμό μιάς πολυσυλλεκτικής Κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και ενότητος, από πρόσωπα διεθνούς εμβέλειας, κύρους και κοινής αποδοχής από το φάσμα των κομμάτων του Δημοκρατικού Τόξου, έπαιξε μια αναίσχυντη, σιχαμερή, φαρσοκωμωδία, έπαιξε και έγινε θέατρο αυτοεξευτελιζόμενος αφού μπλόφαρε παραπλανώντας ακόμα και την κοινοβουλευτική ομάδα του Πα.Σο.Κ., με μοναδικό σκοπό να παραμείνει προσκολλημένος στην πρωθυπουργία και ηγεσία του Πα.Σο.Κ., στην καρέκλα. Έδινε τον ύστατο αγώνα της δικής του πολιτικής επιβίωσης, αδιαφορώντας για την Εθνική μας αξιοπρέπεια, την Ελλάδα και τον λαό της. Τον ενδιέφερε μόνον η εξουσία και όλα τα εκ της εξουσίας οφέλη, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά και άλλα. Τότε, όλοι οι καλόπιστοι Έλληνες περίμεναν ότι ο κ. Παπανδρέου θα υπέβαλε την παραίτησή του αμέσως μετά τα όσα απίστευτα είχαν συμβεί στις Κάννες σχετικά με το δημοψήφισμα και θα προχωρούσε στην μόνη σωστή και εθνικά επωφελή λύση, την Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας ή Ενότητος. Αντί αυτού, ζήτησε και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης και πρότεινε ως αντικαταστάτη του στην πρωθυπουργία μεταξύ άλλων αχυρανθρώπων και μαϊντανών (οι χαρακτηρισμοί δόθηκαν από το σύνολον των δημοσιογράφων), και τον Φίλιππο Πετσάλνικο[1].

Τα μετέπειτα γεγονότα είναι γνωστά. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την άμεση και έντονη οργή όλων, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, προκάλεσε αναστάτωση, χλεύη και γελοιοποίηση.

---

[1] Βλέπε άρθρο μου στις 19/11/2011

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΟΙΡΟΙ ΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ;

Μετά  τη λήξη του εμφυλίου πολέμου η αρχική βιβλιογραφία κυρίως της δεκαετίας του ’50, προερχόταν είτε από τους πρωταγωνιστές της αντιεαμικής παράταξης είτε από συγγραφείς που δεν ήταν ευνοϊκά τοποθετημένοι απέναντι στο ΚΚΕ. Όλοι οι ιστορικοί των νικητών της  Δεξιάς παράταξης στις ιστορικές τους μελέτες αναφερόμενοι στους αυτόχθονες, δηλαδή στο γηγενή πληθυσμό της Δυτικής Μακεδονίας, χρησιμοποιούν ποικίλους γλωσσικούς χαρακτηρισμούς και όρους και τους κατατάσσουν συλλήβδην σε διάφορες κατηγορίες όπως: Σλαβόφωνοι, Σλαβομακεδόνες, Βουλγαρόφωνοι, Βλαχόφωνοι, Αλβανόφωνοι, Τουρκόφωνοι, κλπ.

Τους πιο πάνω όρους, προσωπικά τους θεωρώ αδόκιμους μη αποδεκτούς ιστορικά, νομικά, συγκριτικά, αλλά και εθνικά απαράδεκτους και συνάμα επικίνδυνους για τον Ελληνισμό! Πράγματι πολλοί από τους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας, των Νομών Καστοριάς, Φλωρίνης, Κοζάνης και Γρεβενών, στην συντριπτική τους πλειοψηφία Έλληνες στο γένος, στην καταγωγή, στην ταυτότητα, στο φρόνημα, και στην Ελληνική-Εθνική συνείδηση, χρησιμοποιούν δύο γλώσσες ως μητρικές. Την Ελληνική και τη Σλαβική, ή τη Βλαχική αφού στην περιοχή αυτή υπάρχουν και δύο άλλες γλωσσικές κοινότητες, «Σλαβόφωνοι», «Βλαχόφωνοι». 

Η συνύπαρξη των δύο μητρικών γλωσσών, η διγλωσσία σε καμμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι ο δίγλωσσος ανήκει σε διαφορετική φυλή, σε άλλο έθνος σε σχέση με την Ελλάδα. Είναι καθαρά θέμα γλωσσολογίας και γλωσσογεωγραφίας, είναι αντικείμενο επιστημονικής μελέτης που έχει σχέση μόνο με την προέλευση, τη δομή και την εξέλιξη της γλώσσας, των τοπικών διαλέκτων μιάς συγκεκριμένης περιοχής. Παρά ταύτα, αυτό το «γλωσσικό» ζήτημα, για λόγους αλλοτρίων συμφερόντων, αποτέλεσε διαμάχη μεταξύ ομόρων κρατών και δημιούργησε εθνικά προβλήματα. Προς δε, η ιδιαιτερότητα της γλωσσικής αυτής ομιλίας (μιλιά-λαλιά) καθιστούσαν τους «Σλαβόφωνους» και Βλαχόφωνους Έλληνες ιδεώδες στοιχείο προς εκμετάλλευση από ξένες δυνάμεις που υπέβλεπαν διαφοροτρόπως την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος. Οι δυνάμεις αυτές ήταν η Βουλγαρία, η Γιουγκοσλαβία, η Ιταλία και η Ρουμανία, οι οποίες εξεδήλωσαν πάρα πολλές φορές έντονα και έμπρακτα το ενδιαφέρον τους γι΄ αυτούς, τουτέστι τους δίγλωσσους. Οι Σλαβομακεδόνες και οι Βλάχοι που κατοικούν στη Δυτική Μακεδονία είναι το ίδιο Έλληνες με τους άλλους κατοίκους, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Απλά διακρίνονται από τον υπόλοιπο πληθυσμό κυρίως, επειδή εκτός από την Ελληνική μητρική γλώσσα, οι Σλαβομακεδόνες ομιλούν και την λεγόμενη Σλαβομακεδονική διάλεκτο ένα γλωσσικό ιδίωμα, και οι Βλάχοι την Βλαχική γλώσσα. Το γεγονός ότι αυτή την ιδιαιτερότητα των Σλαβόφωνων και Βλαχοφώνων Ελλήνων, ξένες δυνάμεις, ανάλογα με τις συγκυρίες, επιδιώκουν να την εκμεταλλευτούν για να τους παρασύρουν στα σχέδιά τους και ότι μια μικρή μειοψηφία τους την κατέστησαν πράγματι όργανό τους, δεν καθιστά τους Σλαβόφωνους και τους Βλάχους, ως πληθυσμιακή ομάδα, σε δυνάμει εχθρούς της χώρας μας. Παρόμοιο φαινόμενο είναι δυνατόν να παρατηρηθεί και με τις διάφορες θρησκευτικές, ιδεολογικές ή άλλες ομάδες ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού τους από τα προσδιοριστικά στοιχεία της ταυτότητός των.

 Εν κατακλείδι, αντί των πιο πάνω κακόηχων, ανθελληνικών και αντεθνικών γλωσσολογικών όρων, όρων που προκαλούν σύγχυση, αντιφάσεις και διακρατικές αντιθέσεις, αλλά και έντονα συναισθήματα αηδίας στο παρόν έργο μου χρησιμοποιώ τον επιστημονικά ορθόν και μοναδικόν όρο: +ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ.

+Δεξιοί, κομμουνιστοφάγοι, εαμοβουλγαροφάγοι, ιστοριογράφοι που χρησιμοποιούν τους εμετικούς, διχαστικούς, αντεθνικούς και ανθελληνικούς όρους, καλοπροαίρετα βέβαια, είναι μεταξύ των άλλων : Ο Συν/ρχης Χωροφυλακής Κων/νος Αντωνίου, που υπηρέτησεν ως υπομοίραρχος στη Διοίκηση Χωροφυλακής Καστοριάς κατά την κατοχή. Η σλαυϊκή και κομμουνιστική επιβουλή και η αντίστασις των Μακεδόνων, Θεσ/νίκης 1950, του Κ. Α Μπράμου, μοιράρχου Χωρ/κής, Σλαβοκομμουνιστικαί οργανώσεις εν Μακεδονία 1960, Εμ. Γρηγορίου, το Βουλγαρικόν όργιον αίματος εις την Δυτικήν Μακεδονίαν 1947, Ευαγ. Κωφού, η Βαλκανική διάσταση του Μακεδονικού ζητήματος στα χρόνια της κατοχής και στην Αντίσταση 1989, του Χρήστου Καρδάρα, η Βουλγαρική προπαγάνδα στη Γερμανοκρατούμενη Μακεδονία 1997.

Οι ιστορικοί και ιστοριογράφοι της Αριστεράς χρησιμοποιούν κατά κανόνα μόνο τον όρο «Σλαβομακεδόνες». Ο Γεώργιος Μαργαρίτης καθηγητής της Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Κρήτης, στο μνημειώδες δίτομο ιστορικό του έργο η ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949 Αθήνα 2001, υπερβαίνων και υπερακοντίζων τα εσκεμμένα χαρακτηρίζει τους Σλαβόφωνους της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας ως Σλαβομακεδονική μειονότητα. (τόμος Α΄, σελίς 167).

Έλεος, Θεέ και Κύριε, απέστρεψε το πρόσωπό μου από αυτές τις Εθνικές κατολισθήσεις και αθλιότητες που μου προκαλούν αποστροφή.

Έξ άλλου ο «ουδέτερος» και ανεκδιήγητος ιστορικός Ιωάννης Κολιόπουλος, καταγόμενος από το χωριό Βοτάνι Καστοριάς, καθηγητής της νεώτερης Ιστορίας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θες/νίκης, στα έργα του «ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ 1941-1944 και 1945-1949», εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ, 1994 και 1995 αντιστοίχως, χρησιμοποιεί μονοπωλιακά και κατά κόρον την γλωσσολογική  ορολογία: Σλαβόφωνοι της Ελλάδος, Βλαχόφωνοι, Αλβανόφωνοι, Τουρκόφωνοι, αλλόφωνοι, Σλαβομακεδόνες κλπ. Τα πιο πάνω έργα του συγγραφέα γέμουν αδοκίμων και ανθελληνικών γλωσσικών όρων και ασφαλώς εξυπηρετούν από πρόθεση κάποια σκοπιμότητα κατά παράβαση αποδεκτής ιστορικής και ελληνικής δεοντολογίας. Διαβάζοντας ο Έλληνας τα έργα του Κολιοπούλου σίγουρα αισθάνεται μια πλήρη εθνική σύγχυση. Οι Δυτικομακεδόνες κάτοικοι της Άγιας Ελληνικής Γής, της αιματοβαμμένης από το αίμα της ιεράς ιδέας της Ελλάδος το αίμα του Παύλου Μελά, του Λάκη Νταηλάκη, του Καπετάν Κώττα και άλλων Εθνομαρτύρων, οι σημερινοί φρουροί των συνόρων, ηρωϊκοί υπερασπισταί του γεωγραφικού μας χώρου, ταγμένοι να φυλάνε Θερμοπύλες, αποτελούν ένα μίγμα αυτοτελών εθνοτήτων και εθνικοτήτων.

Η Δυτική Μακεδονία, του Αλεξάνδρου η χώρα, είναι κατά τον Κολιόπουλο, ο νέος Βιβλικός Πύργος της Βαβέλ που προκαλεί Εθνικές, Εθνολογικές και ψυχολογικές συγχύσεις. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα έργα του Κολιόπουλου βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών το 1994, όταν ήταν Πρόεδρος ο Κώστας Δεσποτόπουλος, ένας Αριστερός που απολαμβάνει γενικής εκτίμησης! Εδώ ισχύει το: Μωραίνει κύριος όν βούλεται απολέσαι.

Το πόνημά μου αυτό δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθ. 1442/19-11-2004 τεύχος της εγκύρου εβδομαδιαίας πολιτικής και οικονομικής Επιθεώρησης ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, της οποίας έχω την τιμή να είμαι τακτικός συνεργάτης .

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Η ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΒΙΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Η κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. οφείλει άμεσα, εδώ και τώρα και επιτακτικά, να εξυγιάνει τον κρατικό μηχανισμό, όλες τις υπηρεσίες, Δημόσιες και Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και να εξαφανίσει όλες τις ρίζες του κακού και τις εστίες μόλυνσης που υπάρχουν σε όλους τους χώρους της κρατικής και μη δραστηριότητος, ώστε να επιτευχθεί η καλή κατάσταση και η ομαλή λειτουργία των κρατικών μηχανισμών και όλων των φορέων, δηλαδή των μονάδων προσώπων, συλλόγων, οργανισμών κλπ θεσμοθετημένων ή μη, που αναπτύσσουν πολιτικές, κοινωνικές, πολιτιστικές, διοικητικές, οικονομικές, επαγγελματικές και άλλες δραστηριότητες, μετά τις καταιγιστικές αποκαλύψεις, οι οποίες καταρρίπτουν και τα τελευταία οχυρά της τιμιότητας και της αρετής.

Η εξυγίανση του δημοσίου βίου εξελίσσεται σε επιτακτική απαίτηση της Ελληνικής κοινωνίας που κατάπληκτη παρακολουθεί εδώ και δεκαετίες καταιγιστικές αποκαλύψεις, οι οποίες καταρρίπτουν και τα τελευταία «οχυρά» της τιμιότητος. Οι αποκαλύψεις χρηματισμού ακόμη και δικαστικών και ιερωμένων λειτουργούν όπως η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον τεράστια απογοήτευση. Η οποία όμως μετατρέπεται σε απαίτηση για άμεση και γενική εξυγίανση και από την άποψη αυτή να παράσχει το αναγκαίο κοινωνικό υπόβαθρό για την στήριξη και αποτελεσματική εφαρμογή των αναγκαίων εξυγιαντικών μέτρων.

Η απαίτηση για γενική εξυγίανση καλύπτει την αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαπλοκής επιχειρηματιών – ΜΜΕ – πολιτικών και επεκτείνεται στην εύρυθμη λειτουργία του δημοσίου τομέα, χωρίς φακελάκια και λαδώματα. Πρέπει η Κυβέρνηση να βρει και να εφαρμόσει αποτελεσματικό τρόπο παρεμβάσεως. Το αυστηρό νομικό πλαίσιο και οι ανάλογες κυρώσεις είναι η πρώτη ενέργεια.

Οι νομοθετικές παρεμβάσεις όμως είναι φυσικό να λειτουργήσουν για το μέλλον. Την σημερινή κατάσταση μόνον ένα μέτρο μπορεί να καταγράψει και να οδηγήσει σε τιμωρία παραβατών, ανεξαρτήτως χρόνου τελέσεως του αδικήματος. Πρέπει η Κυβέρνηση να καθιερώσει σύστημα πραγματικού ελέγχου της περιουσιακής καταστάσεως των πολιτικών, των δημοσίων υπαλλήλων που βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις, όλων των Δικαστικών και των ιερωμένων. Και φυσικά, όλων των δημοσιογράφων. «Πόθεν έσχες» κατά χώρο και όχι γενικής ισχύος κατά τα πρότυπα των Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ – ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που εκμηδένισαν κάθε δυνατότητα ελέγχου. «Πόθεν έσχες» διαφορετικής μορφής από αυτό που εφαρμόζονταν μέχρι σήμερα. Ο έλεγχος πρέπει να εντοπίζεται στο πως αποκτήθηκε το περιουσιακό στοιχείο του ελεγχομένου.

ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

           Εδώ και πολλά χρόνια, εξυφαίνεται κατά της χώρας μας με δόλιο και ύπουλο τρόπο και με άκρα μυστικότητα, μια πολιτικο-οικονομική διεθνής συνωμοσία, με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μας και τον αφανισμό του υπέροχου και δημοκρατικού λαού της. Όλα ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα, την εξαθλίωση, την περικοπή μισθών και συντάξεων και άλλα έκτακτα, δρακόντεια, δραστικά και εξοντωτικά μέτρα. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι ορατός, άμεσος και υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την Ελευθερία και την Δημοκρατία.

            Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού, οι δαπάνες για τις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων, η διαπλοκή  και η διαφθορά μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου και των Τηλεοπτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Όμως και για τις τρεις αυτές πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού, αυτοκινήτων, γεωργικών μηχανημάτων και άλλων προϊόντων σύγχρονης τεχνολογίας. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.

Είναι φανερό ότι αυτές οι τρεις (3) μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν, εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών και φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της εξουσίας, του Πα.Σο.Κ. και της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 380 δισ. ευρώ, δηλαδή το 160% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος).

             Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των άλλων προϊόντων τους, και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις τρεις (3) περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το... 2010!

Ο  κ. Γιούνγκερ δήλωσε προ ετών ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!

Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, ήταν αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.

Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο           Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ κυμαίνεται μεταξύ 3% – 5 %.

Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε τότε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.

Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον κ. Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..

Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).

Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι (20), έχουμε ήδη ανέβει τα δέκα οκτώ (18). Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.

Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 30% η ανεργία, κλείσανε 250.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 532.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια για αποφάγια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.

Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα μέσω των Ελληνικών Κυβερνήσεων, φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, καίτοι οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.

Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...

Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.

Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν λαϊκό στρατό 100.000[1] μαχητών, που καθήλωσε στην χώρα μας, ένα Ιταλικό Σώμα Στρατού πλήρως εξοπλισμένου και ένα Βουλγαρικό Σώμα Στρατού στην Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία και εννέα (9) Γερμανικές Μεραρχίες, που θα ήταν στην διάθεση του Ρόμελ, ίσως η έκβαση του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να ήταν στην Ευρώπη διαφορετικά.

Συγχρόνως, όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην φιλοπατρία τους, την εφευρετικότητα και εργατικότητά τους, να επιζήσουν, αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της Λογοτεχνίας, της Τέχνης και της Μουσικής.

Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.

Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός.

Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη δεν την θέλουμε δέκα φορές. Θέλουμε την Ευρώπη του διαφωτισμού, της Δημοκρατίας, της αλληλεγγύης.

Άκουσα προ καιρού Έλληνα Πρωθυπουργό σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή, εκβίαζαν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ (Eurogroup) εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την οικτρή, αρνητική, απαράδεκτη, αφόρητη, θλιβερή και δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.

Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.

Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.

Από πολύ μικρός αγωνίστηκα για την Ελλάδα και τον λαό της και πλήρωσα βαρύ τίμημα γι’ αυτό, αλλά παρά τις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες επέζησα και εξακολουθώ να είμαι ένας ενεργός πολίτης. Η Ελληνική πολιτεία για το πατριωτικό και πνευματικό μου έργο με ετίμησε με δύο (2) παράσημα.

Σήμερα είμαι 86 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου απόλυτα ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του Δικαίου ως το τέλος.

---

[1] Ο ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), είχε δέκα τρείς (13) Μεραρχίες πλήρως εξοπλισμένες, σύγχρονες, δηλαδή με τα επιτελεία τους, τις Διοικήσεις κλπ.