Φίλε αναγνώστη/αναγνώστρια.
Σας πληροφορώ ότι στον
ελληνικό δημόσιο τομέα απασχολούνταν αμέσως και εμμέσως περί τα 1.110.000
άτομα. Ο αριθμός αυτός υποδηλώνει ότι, με μέσον όρο 3,5 άτομα ανά ελληνικό
νοικοκυριό, 3.885.000 Έλληνες εξαρτιόνταν από το κράτος, τόσο επαγγελματικά
όσο, κατ’ επέκταση, και οικονομικά. Επρόκειτο για το 35% του ελληνικού
πληθυσμού, ποσοστό που ήταν και το υψηλότερο στην Ευρώπη – το οποίο και
υπερτριπλασιάστηκε από το 1981 έως σήμερα, εννοείται με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν. Δ.
Τούτο σημαίνει ότι πρωτίστως
το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., μέσα σε τριάντα χρόνια δημιούργησαν έναν κρατικοδίαιτο
πληθυσμό τον οποίο τροφοδοτούσαν με δανεικά και που σήμερα αποτελεί για την
χώρα και το μέλλον των παιδιών της ένα πολυπλόκαμο και κυριολεκτικά αδίστακτο
τέρας. Πρόκειται για μια ακίνητη και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη γραφειοκρατία
ολοκληρωτικού τύπου, η οποία όχι μόνον είναι αδιάβροχη σε αλλαγές και
μεταρρυθμίσεις αλλά ανάλγητη, ανάγωγη και εξαιρετικά επιθετική κάθε φορά που
κρίνει ότι διακυβεύονται τα προνόμιά της.
Αυτή η γραφειοκρατία, με
ηγέτες δήθεν συνδικαλιστές, όχι μόνο παρεμπόδισε και ακύρωσε τις περισσότερες
προσπάθειες παραγωγικής βελτίωσης και εξέλιξης της οικονομίας, αλλά επιδόθηκε
και σε μία πρωτοφανή κατασπατάληση δημοσίου πλούτου, εμποδίζοντας κάθε
πρωτοβουλία εξορθολογισμού του Δημοσίου.
Με το ξέσπασμα της
οικονομικής κρίσης, η ελληνική γραφειοκρατία είδε να περιορίζονται αμοιβές και
συντάξεις των μελών της, πλην όμως ουδείς δημόσιος υπάλληλος απολύθηκε. Αντιθέτως,
σημαντικό μέρος από τις δανειακές ενέσεις που δέχεται η χώρα απορροφάται από
την γραφειοκρατία, η οποία δεν διστάζει να απεργεί για ψύλλου πήδημα εις βάρος
της υπόλοιπης κοινωνίας.
Στην αντίπερα όχθη, ο
ιδιωτικός τομέας της εργασίας και των επιχειρήσεων πληρώνει βαρύτατο τίμημα
στον βωμό της κρίσης. Τα δύο τελευταία χρόνια, πάνω από 700.000 εργαζόμενοι
στον ιδιωτικό τομέα είναι άνευ εργασίας και περί τις 200.000 μικρομεσαίες
επιχειρήσεις έχουν κλείσει. Από την άλλη, υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις
κλονίζονται και η πρώτη βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, παραπαίει. Εν
ολίγοις, η ιδιωτική οικονομία απειλείται και αυτή με κατάρρευση και το μέλλον
της κυριολεκτικά κρέμεται από μία κλωστή.
Όλα αυτά αποτελούν βούτυρο
στην φρυγανιά κάποιων αδίστακτων και αφρόνων πολιτικών που επιχειρούν να
διαλύσουν περαιτέρω την χώρα. Αυτοί οι πολιτικοί, εκτός της πραγματικότητας
προσπαθούν να προσεταιρισθούν τους εγκάθετους του πελατειακού πολιτικού
συστήματος, δηλαδή τους βολεμένους του δημοσίου τομέα – που στην ουσία είναι
και η πηγή της κρίσης δημοσίου χρέους που πλήττει την Ελλάδα[1].
Β) ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Φέρω στο φως της δημοσιότητας τους μισθούς
ορισμένων υπαλλήλων ΔΕΚΟ που έχουν
τον χαρακτήρα σκανδάλου και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και την γενική
αποδοκιμασία και αγανάκτηση.
Οι πολιτικοί των πελατειακών
σχέσεων και του αμοραλισμού των δύο κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ. με νόμους
και υπουργικές αποφάσεις καθόρισαν τον μηνιαίο μισθό στα 4.518 ευρώ και bonus 14.129 ευρώ ετησίως. Όπως
και πολλών υπαλλήλων της ΕΥΔΑΠ,
δηλαδή του καταμετρητού λογαριασμών νερού με μηνιαίο μισθό 3.613,82 ευρώ, του
φανοποιού με μηνιαίο μισθό 4.592,28 ευρώ, του κηπουρού με μηνιαίο μισθό
3.778,82 ευρώ και του βιολόγου με μηνιαίο μισθό 5.856 ευρώ (εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής 04-03-2012).
Αλλά πού να αναζητήσουν το
δίκαιό τους οι Έλληνες δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι; Πιο πάνω αναφέρθηκαν
συγκεκριμένες περιπτώσεις προνομιακών μισθών υπαλλήλων των ΕΛΠΕ και της ΕΥΔΑΠ, που
είναι σημαντικά ανώτεροι εκείνων των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων της
χώρας. Τώρα προστίθεται και η περίπτωση 78 υπαλλήλων γραφείων Τύπου Πρεσβειών,
οι οποίοι πέραν του μισθού τους εκ 2.500 ευρώ μηνιαίως, λαμβάνουν ανά δίμηνο το
ποσό των 10.687 ευρώ ως επίδομα αλλοδαπής.
Υπερβολικοί μισθοί
χορηγούνται και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων των ΔΕΚΟ που έχουν την υποστήριξη συνδικαλιστών λειτουργούντων ως
κράτος εν κράτει. Και το ερώτημα είναι, γιατί περικόπηκαν αμέσως μισθοί και
συντάξεις πείνας και δεν προηγήθηκαν οι περικοπές προνομιακών αποδοχών και
συντάξεων υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, 200
χιλιάδων συντάξεων προσώπων ανύπαρκτων και άλλων 40 χιλιάδων εμφανιζομένων ως
αναπήρων χωρίς να είναι; Πρόσωπα που δεν ερεύνησαν τις περιπτώσεις αυτές στο
πλαίσιο αρμοδιότητάς τους, επί προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν δικαιούνται να
διεκδικούν αξιώματα.
Γ)
Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ
Η καταλήστευση του ελληνικού
δημοσίου συνεχίζεται, αφού τα μαϊμού
προνοιακά επιδόματα στοίχιζαν 110 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Υπήρχαν διπλές,
τριπλές ή πολλαπλές εγγραφές και σε κάποιες περιπτώσεις είχε αποκρυφτεί ο
θάνατος. Οι συγγενείς του θανόντα καρπώνονταν το επίδομα και οι απόλυτα υγιείς
εισέπρατταν παράνομα επιδόματα. Το κοιμώμενο και διεφθαρμένο κράτος καθώς και
οι κοιμώμενοι και διεφθαρμένοι υπουργοί των τελευταίων 40 ετών είχαν «αμελήσει» να ενημερώνουν τα ταμεία
πληρωμών μέσω αυτόματου συστήματος του ληξιαρχείου. Αν είχε συμβεί αυτό, ο
θάνατος θα ανακοινωνόταν αυθημερόν και θα είχε αποφευχθεί η καταβολή τρις ευρώ
στους συγγενείς των αποθανόντων. Το ΙΚΑ
και το Δημόσιο, βρισκόμενα σε βαθύ λήθαργο, όφειλαν εδώ και χρόνια να
υποβάλλουν μηνύσεις σε βαθμό κακουργήματος και να ζητήσουν τα αχρεωστήτως
καταβληθέντα με κατασχέσεις στις ατομικές περιουσίες των συγγενών των θανόντων
και των ιατρών. Διερωτώνται οι πολίτες γιατί μπόρεσε ο τέως Υπουργός κ. Λοβέρδος να αποκαλύψει το όργιο της
διαφθοράς, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, οι οποίοι τουλάχιστον
αδιαφόρησαν κι επέτρεψαν να λάβει το φαινόμενο τις σημερινές διαστάσεις.
Αναμένουμε με ενδιαφέρον πόσες άδειες ιατρών θα αφαιρεθούν λόγω των απίστευτων
κυκλωμάτων. Αν οι εταίροι μας γνώριζαν τις ανεκδιήγητες απάτες εις βάρος του
Δημοσίου είναι προφανές ότι θα είχαν ακυρώσει κάθε παροχή δανείου.
Αυτό λοιπόν το φαύλο, σαθρό,
αφερέγγυο και διεφθαρμένο κράτος δομήθηκε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-1944)
και κυβερνήθηκε από το 1944 έως το 1974, αποκλειστικά από κόμματα της ΔΕΞΙΑΣ, του ΚΕΝΤΡΟΥ με τις διάφορες παραλλαγές του και την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του 1967. Και από την μεταπολίτευση – 1974 και μέχρι
σήμερα, δύο είναι τα κόμματα που κυβερνούν και ασκούν την εξουσία. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ. Η Αριστερά ποτέ
δεν κυβέρνησε και ποτέ δεν άσκησε κυβερνητική εξουσία. Συνεπώς δεν ευθύνεται
για τα σημερινά αδιέξοδα και το κατάντημα το οικονομικό, το κοινωνικό και
πολιτικό. Η Αριστερά έχει άλλου
είδους ευθύνες, όχι όμως κυβερνητικές. Έχει πολιτικές ευθύνες γιατί υποθάλπει
και ευνοεί τον κρατισμό και τον ακραίο και αντικοινωνικό συνδικαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου