Ποινικές ευθύνες έχει ο πολιτικός που είναι
υπαίτιος παράνομων πράξεων με δόλο ή από αμέλεια, όποιος δηλαδή παραβιάζει
ισχύουσες εξαναγκαστικού χαρακτήρα νομικές διατάξεις, ποινικό κώδικα, ποινικούς
και άλλους νόμους και υφίσταται (ή πρέπει να υφίσταται) τις προβλεπόμενες από
τις διατάξεις αυτές συνέπειες της παράβασης.
Αστικές ευθύνες υπέχει ο πολιτικός που
διαπράττει παράνομες πράξεις (αδικοπραξίες) και προκαλεί ζημία στα έννομα αγαθά
άλλων προσώπων και υποχρεώνει τον πράττοντα σε αποζημίωση, σε αποκατάσταση
δηλαδή της ζημίας που προκάλεσε. Η αδικοπραξία δεν είναι αναγκαίο να είναι και
υπαίτια, να οφείλεται δηλαδή σε δόλο ή αμέλεια του πράττοντος, καθώς αδικοπραξία
αποτελεί και η μη υπαίτια, πλην παράνομη πρόκληση βλάβης σε τρίτους. Ο
πολιτικός επί πλέον φέρει αστικές ευθύνες και ένεκα της
πλημμελούς τήρησης των καθηκόντων του, ή ακόμη της παράβασης της έννομης ή
ηθικής αρχής. Πλέον των ποινικών και αστικών ευθυνών, ο κάθε
πολιτικός υπέχει και πολιτικές και ηθικές ευθύνες.
Οι πολιτικές ευθύνες
των πολιτικών στηρίζονται στην αντίληψη ότι κάθε πολιτικός που μετέχει και
συνδιαμορφώνει σε κάποιο βαθμό, τις πολιτικές εξελίξεις και επομένως είναι
λογικό να υφίσταται και πάλιν τις συνέπειες των πολιτικών του επιλογών.
Ηθικές ευθύνες υπέχει ο πολιτικός που
παραβιάζει αυτόνομους κανόνες καλής συμπεριφοράς και υφίσταται ως συνέπεια τις
τύψεις της συνείδησής του, αν και εφ’ όσον έχει συνείδηση, ή και την
αποδοκιμασία των εκλογέων του.
Σχετικά με τις ποινικές
και αστικές
ευθύνες των πολιτικών προσώπων, πριν από την τότε αναθεώρηση του
Συντάγματος, είχα προτείνει να συμπεριληφθεί η ακόλουθη διάταξη στις υπό
αναθεώρηση διατάξεις:
«Υπουργοί και βουλευταί υπέχουν Ποινικές και Αστικές ευθύνες
για πράξεις ή παραλείψεις που στα πλαίσια της Νομοθετικής εξουσίας, βλάπτουν το
Δημόσιο συμφέρον».
Τις αυτές ποινικές και αστικές ευθύνες υπέχουν και όλα τα
αρμόδια όργανα του κράτους, όπως Διοικητές ΔΕΚΟ,
Περιφερειάρχαι, Νομάρχαι, Δήμαρχοι κλπ, που με αποφάσεις τους σκανδαλώδεις,
μεροληπτικές και φωτογραφικές στα πλαίσια των λειτουργιών και αρμοδιοτήτων
τους, ζημιώνουν με δόλο ή αμέλεια το Ελληνικό Δημόσιο υπό την γενική του μορφή.
Βέβαια σαν ρεαλιστής δεν είχα ψευδαισθήσεις και δεν πίστευα πως ήταν
δυνατόν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κόμματα εναλλασσόμενα στην εξουσία ήταν
δυνατόν να ψηφίσουν τέτοια διάταξη
νόμου. Απλά, έθεσα το θέμα χάριν της ιστορίας[1].
Σήμερα, πλέον των όσων προανέφερα, προτείνω και τα εξής:
Να δημευθούν περιουσίες όσων κακούργησαν ασκώντας εξουσία. Να το ευχηθώ
σαν επίτευγμα ανθρωπιάς. Επειδή είναι δείκτης ποιότητας του ανθρώπινου βίου η
απόδοση δικαιοσύνης χωρίς εκδικητική εμπάθεια. Αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη,
συνετή, νηφάλια, αμερόληπτη, δεν κατορθώνεται συνοχή της κοινωνίας. Και δίχως
κοινωνική συνοχή αποκλείεται νομοτελειακά η ανάκαμψη, αποκλείεται η ελπίδα για
ιστορική επιβίωση.
Να δικαστούν οι ηθικοί αυτουργοί του εξωφρενικού
δανεισμού της χώρας, πρωθυπουργοί και υπουργοί που έβαλαν την υπογραφή τους για
να συναφθούν τα αλόγιστα δάνεια. Να δικαστούν, από τους δικαστές που προβλέπει
η δημοκρατία και τους ορίζει ως «Τρίτη
εξουσία». Να δικαστούν και όσοι διόρισαν (με την υπογραφή τους) υπαλλήλους
στον δημόσιο τομέα δίχως κρίση-αξιολόγηση από το ΑΣΕΠ. Όσοι αποφάσισαν τους μισθούς των κομματικών ευνοουμένων στις
προεδρίες των δημοσίων οργανισμών και των χιλιάδων εταιρειών του Δημοσίου. Όσοι
ενέκριναν (με την υπογραφή τους) να χαριστούν-διαγραφούν τα ιλιγγιώδη χρέη
ποδοσφαιρικών ομάδων, τηλεοπτικών καναλιών και πλουσίων επιχειρηματιών. Όσοι
αποδέχθηκαν (με την υπογραφή τους) υπερβάσεις κόστους σε δημόσια έργα,
σκανδαλώδη ποσοστά κέρδους από κρατικές προμήθειες, αναθέσεις δημόσιων έργων
και προμηθειών χωρίς μειοδοτικούς διαγωνισμούς. Το κοινωνικό χρήμα που κλάπηκε
για να εξυπηρετηθεί η ατομική ή η κομματική ιδιοτέλεια, να επιστρέψει στον
κρατικό κορβανά, να κατασχεθούν οι περιουσίες των αυτουργών (φυσικών και
ηθικών) της κλοπής.
[1]
Σ.Σ. Βλέπετε: ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΝΑΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΜΕ ΣΑΘΡΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ
ΤΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου