ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ - ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ - ΑΠΟΛΑΚΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΝΟΤΟ

Με το τέλος της άμεσης και συμμετοχικής αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, τη βίαιη κατάρρευση της δημοκρατίας των πολιτών, οδηγήθηκε η ανθρωπότητα στην κυριαρχία του καθεστώτος των αρχόντων – εξουσιαστών.

Οι λαοί παραδέχονται ότι κάθε κοινωνία συγκροτείται από δύο άνισες τάξεις, τους «άνω» και τους «κάτω». Οι «αυθέντες» υπαγορεύουν τις θελήσεις τους, εκείνοι κρίνουν και αποφασίζουν για όλα, εκείνοι απολαμβάνουν την εξουσία και την ευμάρεια. Οι «κάτω» οφείλουν να υποτάσσονται στους «νόμους» των «κρατούντων». Προορίζονται αποκλειστικά για τους λαούς, που επανεντάσσονται στο πλαίσιο της δουλοπαροικίας.

Οι ανισότητες αυτές, η αδικία και η τυραννία, που εφαρμόζονται και από τις εξουσίες με δημοκρατικό προσωπείο, εκφράζονται στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα με τρεις συμφορές για την ανθρωπότητα. Τη διεθνοποίηση της «νεοφιλελεύθερης» οικονομίας υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών – συνέπεια των αχρειοτήτων των εξουσιών της Δύσης. Την απολάκτιση του κράτους πρόνοιας και τον κίνδυνο που απειλεί το κράτος-έθνος και το δημοκρατικό πολίτευμα που ήδη μετασχηματίζεται από χώρα σε χώρα σε ολιγαρχικό καθεστώς με ψευδοεπιχρίσματα. Και τέλος την διάβρωση και την βάρβαρη καταστροφή του πολιτισμού στον Βορρά και στον Νότο. Άρχισε η υπονόμευση στον ΙΕ΄ αιώνα και οδηγείται στην τελική φάση με τη διεθνοποίηση της τηλεοπτικής επικοινωνίας, της «άυλης δικτατορίας». Συνέπεια αυτών των συμφορών: Η φτώχεια έχει αγκαλιάσει την υφήλιο, οι κοινωνίες εκβαραθρώθηκαν εξαρτημένες από τις αυτοκρατορίες των μεγιστάνων της οικονομίας και οι λαοί υποδουλώθηκαν στις πολιτικοοικονομικές μαφίες. Όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι της εξουσίας είναι διεφθαρμένοι και ως άτομα και «ως ηγέτες». Συνεχείς και οι επίσημες εκθέσεις στον διεθνή Τύπο για την κατακλυσμιαία μορφή της διαφθοράς σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και αποτελούν υποδείγματα εξαχρειώσεων του «πολιτικού κόσμου» και των οπαδών.

Η διεθνοποίηση της οικονομίας του «νεοφιλελευθερισμού» με κυρίαρχους τους πολυεθνικούς δεινόσαυρους θεμελιώνεται ήδη προετοιμάζοντας την εξόρμηση για κοσμοκρατορία με συνέπεια την κατάργηση του έθνους-κράτους, της ανεξαρτησίας των λαών και της ελευθερίας του πολίτη. Ιδεολογία των οικονομικοπολιτικών συγκροτημάτων της οικουμένης είναι η αποικιοκρατία και η επιστροφή στο παλαιό δουλοκτητικό καθεστώς. Η παγκόσμια εξόρμηση του νεοκαπιταλισμού, η δημογραφική έκρηξη, η αραίωση της υπαίθρου και ο πληθυσμιακός συνωστισμός στα αστικά κέντρα όλων των ηπείρων, η εξάρτηση των κυβερνήσεων των περισσοτέρων εθνών από ξένα πολιτικοοικονομικά κέντρα και η γενικευμένη διαφθορά, οδήγησαν την ανθρωπότητα στον κρημνό, στη σημερινή κατάντια. Αλλά και οι απανταχού ασκούντες πολιτική εξουσία συνηθίζουν να ενεργούν με συμφεροντολογικά και «ρουσφετολογικά» κίνητρα, όπως έγραφε ο Αριστοτέλης[1].

Η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας και η επικυριαρχία των μεγαθηρίων της οικονομίας οδήγησε, κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα στη μόλυνση των κοινωνιών όλων των ηπείρων. Η δράση των συνδικάτων του εγκλήματος, οι καθημερινές κακουργίες, οι ληστείες, οι εμπρησμοί, οι εκρήξεις, οι αιματηρές βιαιότητες, τα φονικά, τα αιματηρά αυτονομιστικά κινήματα, αφήνουν αδιάφορους τους πολιτικοοικονομικούς «άρχοντες». Ασφαλείς οι ίδιοι με τις επαύλεις-οχυρά, με κρατικούς ή έμμισθους φρουρούς, μεταβάλλουν τους απροστάτευτους λαούς σε σύμφυρμα «αγρίων φυλών» που αξιοποιούν τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα όπλα και άλλα μέσα τρόμου και συμφοράς, για ληστρική ή παρανοϊκή δράση.

ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ακολουθούν την τακτική της σιωπής και της στυγνής αδιαφορίας μπροστά στις κοινωνικές αναστατώσεις, στα ρήγματα, στις τραγωδίες, στο οργανωμένο έγκλημα, στην ανεργία, στη διάβρωση όλων των τάξεων, στην ανασφάλεια και στο διαγραφόμενο σκοτεινό μέλλον. Και διοχετεύουν στους λαούς το δικό τους αχρείο μήνυμα «πόλεμος όλων εναντίον όλων» που υποβοηθεί την παγκόσμια κυριαρχία του οικονομικού «νεοφιλελευθερισμού».

Η διαφθορά των εξουσιών μεταδίδεται γοργά, διαβρωτικά και μολυσματικά στις κοινωνίες. Το χρήμα δηλητηριάζει τα πάντα, οι μεγιστάνες του πλούτου ελέγχουν τα κόμματα εξουσίας, η αρετή εκπνέει. Αιτία της επιδημικής εξάπλωσης της διαφθοράς είναι ο τρισάθλιος ρόλος των τηλεοπτικών δικτύων της οικουμένης. Το κυρίαρχο σχολείο των λαών δεν είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το βιβλίο και δραστηριότητα των διανοουμένων αλλά η τηλεόραση. Το περιεχόμενο των μεταδόσεων, για να είναι ελκυστικό, περιορίζεται στα εντυπωσιακά θεάματα, συνήθως της βίας και της αισχρότητας, στο αποτρόπαιο και «θελκτικό» που καθηλώνει τον θεατή, με πλαίσιο πάντοτε και ενωτικό στοιχείο τις διαφημίσεις. Αλλά και στα ειδησεογραφικά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών της οικουμένης κυριαρχεί το θέαμα και όχι η πλήρης και ουσιαστική ενημέρωση των θεατών. Παντού και πάντοτε επωφελούνται τα κόμματα εξουσίας και οι οικονομικοί παράγοντες με ανάλογα ανταλλάγματα.

Θύματα οι τηλεθεατές που, καθηλωμένοι, καταδικάζονται         σε αποχαύνωση, άννοια, μωρία, νωθρότητα, αποβλάκωση                     και ψυχοσωματική παράλυση και τύφλωση. Το πραγματικό, το αντικειμενικό, αντικαθίσταται με το μυθικό, το κινηματογραφικό και κυρίως το διαφημιστικό. Παραπληροφόρηση και καλλιέργεια της κοινωνικής διαφθοράς[2]. Τα «ντοκιμαντέρ», που προσφέρουν γνώσεις και επαφή με το πραγματικό και αληθές, σπανίζουν. Κυριαρχεί το στοιχείο της προπαγάνδας και του προσηλυτισμού στον καταναλωτισμό και την αχρειότητα.

Επιβάλλεται ριζική κοινωνική αλλαγή που προϋποθέτει πανοικουμενική αντίσταση των λαών στις οικονομικοπολιτικές φαυλότητες με πρωτοπόρους τους ανθρώπους του πνεύματος. Χρειάζεται μια νέα μορφή δημοκρατίας που θα παρεμποδίσει τη μονόπλευρη πορεία προς την εξουθένωση των λαϊκών μαζών. Μια δημοκρατία παγκόσμια με κοινή ιδεολογία και απαράλλακτους θεσμούς: την ισότητα, την ισηγορία, τη δικαιοσύνη, το αταξικό κλίμα, την ευημερία και συναδέλφωση όλων των λαών, την εξαφάνιση των πολεμικών όπλων και τη σταδιακή διάλυση των στρατών.

---

[1] Οι δ’ εν ταις πολιτικαίς αρχαίς πολλά προς επήρειαν και χάριν ειώθασι πράττειν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1287^α, 35).

[2] Ορθότατα επομένως χαρακτηρίζονται τα τηλεοπτικά θεάματα «μαστίχα» (chewing-gum) των ματιών, φυγή από την αλήθεια, αποκολοκύνθωσις. Στον τομέα των διαφημίσεων προβάλλονται κατά την τελευταία δεκαετία, ως σύμβολα και «είδωλα», τίτλοι μεγάλων βιομηχανικών και άλλων συγκροτημάτων. Στις Ην. Πολιτείες, στα πουκάμισα αποτυπώνονται προσωπογραφίες ηθοποιών και στα «T-shirts» επιγραφές μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών. Και αγοράζονται επειδή ακτινοβολούν ως εμβλήματα οικονομικής επιτυχίας!..