Α΄ ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Υπέρτατο αγαθό η Δικαιοσύνη»

ΠΛΑΤΩΝ

Α΄ Πληροφορώ τους απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριές μου, ότι οι σκοποί και οι αρμοδιότητες των Δικηγορικών Συλλόγων[1] της Ελλάδος κατά το άρθρον 90 του «Κώδικα περί Δικηγόρων», είναι:

α) Η υπεράσπιση των αρχών και κανόνων του κράτους δικαίου σε μια δημοκρατική πολιτεία.

β) Η διασφάλιση της λειτουργίας μιας ανεξάρτητης δικαιοσύνης, η οποία απονέμεται πάντοτε στο όνομα του Ελληνικού λαού.

γ) Η φροντίδα και μέριμνα για τη συνδρομή των προϋποθέσεων για την αξιοπρεπή άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος.

δ) Η μέριμνα για το σεβασμό και την τιμή που οφείλει να απολαμβάνει ο δικηγόρος από τη δικαστική και κάθε άλλη Αρχή και εξουσία κατά την άσκηση του λειτουργήματός του.

ε) Η διατύπωση γνωμών και προτάσεων που αφορούν στη βελτίωση της νομοθεσίας, την ερμηνεία και την εφαρμογή της. Στο πλαίσιο αυτό οι Δικηγορικοί Σύλλογοι αναγνωρίζονται ως σύμβουλοι της Πολιτείας και συμμετέχουν υποχρεωτικά στις σχετικές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές.

στ) Η διατύπωση κρίσεων και προτάσεων για τη βελτίωση της λειτουργίας και της απονομής της Δικαιοσύνης.

ζ) Η άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον Δικαστηρίων και κάθε Αρχής (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι Ανεξάρτητες Αρχές) για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του Συλλόγου ή το Δικηγορικό Σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος. Για την υλοποίηση και επίτευξη αυτού του σκοπού οι Δικηγορικοί Σύλλογοι μπορούν να υποβάλλουν αγωγή, κυρία ή πρόσθετη παρέμβαση, αναφορά, μήνυση, δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής, αίτηση ακύρωσης, ουσιαστική προσφυγή και γενικά οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα και μέσο οποιασδήποτε φύσης κατηγορίας ενώπιον κάθε δικαστηρίου ποινικού, πολιτικού, διοικητικού ουσίας ή ακυρωτικού ή Ελεγκτικού οποιουδήποτε βαθμού δικαιοδοσίας στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο. Επίσης, για τα πιο πάνω ζητήματα μπορούν να παρεμβαίνουν, με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο, σε κάθε αρμόδια αρχή στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και σε οποιανδήποτε άλλη υπηρεσία ή αρχή του διεθνούς δικαίου.

η) Η συνεργασία με άλλους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς σε θέματα κοινού και ευρύτερου ενδιαφέροντος.

Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ

Β΄ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ Ή.. ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ;

«Η Δικαιοσύνη είναι αρετή και Σοφία.

Ενώ η αδικία, είναι κακία και αμάθεια!»

ΠΛΑΤΩΝ

«Όθεν, υπέρτατον αγαθό είναι η Δικαιοσύνη»

Πάνος Κρίκης

Της δικαιοσύνης λειτουργός, καλύτερα «συλλειτουργός» είναι ο δικηγόρος. Εκείνος, ο οποίος υπερασπίζεται τα δικαιώματα των διαδίκων, και ασκεί την εκπροσώπησή τους ενώπιον των δικαστηρίων, και των δικαστικών αρχών. Και ακόμη, τους καθιστά γνωστά τα δικαιώματά τους.

Στην αρχαία Ελλάδα, στην παρά Αρείω Πάγω Βουλήν δεν υπήρχαν δικηγόροι. Οι διάδικοι, υπερασπίζονταν μόνοι τον εαυτό τους, απαγγέλλοντας δικανικούς λόγους, τους οποίους έγραφαν για αυτούς οι ρήτορες, φυσικά «επ’ αμοιβή». Το ίδιο συνέβαινε και στην αρχαία Ρώμη. Εκεί όμως αργότερα επειδή οι διάδικοι δεν ήταν και τόσο ικανοί, για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, και ακόμη επειδή δεν είχαν τις απαραίτητες γνώσεις, έγιναν απαραίτητοι οι συνήγοροι, αποκαλούμενοι  advocatι (προσκεκλημένοι), έφεραν δε ειδικό ένδυμα αποκαλούμενο «τήβεννον» (toga).

Οι δικηγόροι λοιπόν, έχουν δυνατό κοινωνικό ρόλο. Για τον λόγον αυτό πρέπει να ασκούν το λειτούργημά τους, με ήθος, αρετή, υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης, σεβασμό προς το δικαστήριο, από το οποίο δικαιούνται να απολαμβάνουν και εκείνοι σεβασμό. Να ασκούν το λειτούργημα σύμφωνα με τις παραδόσεις του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου.

Ακόμη πρέπει να εκτελούν, την εντολήν που τους έχει ανατεθεί με επιμέλεια και ευσυνειδησία. Να προσπαθούν να συμβιβάσουν, τις       – δεκτικές συμβιβασμού – διαφορές που τους έχουν ανατεθεί, να συμβάλλουν, στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επικράτηση της αλήθειας του δικαίου. Να μην παραμελούν, την εκτέλεση της εντολής που τους έχει ανατεθεί, να μην παρελκύουν τις δίκες. Και κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό για τον κοινωνικό τους ρόλο: να μην υπερασπίζονται παράνομες και προφανώς άδικες υποθέσεις.

Τα σχετικά με τους δικηγόρους και την άσκηση του λειτουργήματος, ρυθμίζονται από τον «Κώδικα περί Δικηγόρων» ο οποίος σε άρθρο του χαρακτηρίζει τον δικηγόρον άμισθον δημόσιον υπάλληλον, ο οποίος δίδει τον όρκο του δημοσίου υπαλλήλου, ενώπιον Πρωτοδικείου. Προσόντα που απαιτούνται, τα εξής: να έχει πτυχίον Νομικής, άσκηση κατόπιν σε δικηγόρο, και ειδικές εξετάσεις ενώπιον επιτροπής για την απόκτηση της άδειας ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος.

Αξίζει να τονισθεί εδώ, ότι δικηγόροι πρέπει να γίνονται, όσοι έχουν πτυχίον Νομικής και όχι «αλεξιπτωτισταί» από άλλες σχολές ή (επαγγέλματα) αφού βασική δύναμη του δικηγόρου, είναι η στέρεη και επαρκής γνώση, της νομικής επιστήμης. Και αξιολογότεροι δικηγόροι είναι εκείνοι στους οποίους υπάρχει «νομική παράδοση». Πολλά χρόνια πριν την δικηγορική ύλη λεηλατούσαν ακόμη και οι μεσίτες, και πολλοί άλλοι άσχετοι επαγγελματίες και στον Δ.Σ.Α. εισέβαλλαν χιλιάδες συνταξιούχοι άλλων κλάδων. Μέχρι το έτος 1981, οπότε θεσπίστηκε ανασύνταξη των μητρώων, και απαγορεύτηκε ο διορισμός συνταξιούχων. Έχει δημιουργηθεί (και από την αιτία αυτή), ο γνωστότατος «πληθωρισμός δικηγόρων», με οδυνηρές συνέπειες κυρίως για τους Νέους συναδέλφους.

Και λίγα για την ιστορία. Η Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1837. Αρχικά, δεν εγίνοντο δεκτές γυναίκες ως φοιτήτριες και αυτό ήταν απόρροια των συντηρητικών αντιλήψεων της ελληνικής κοινωνίας της εποχής εκείνης. Η πρώτη Ελληνίδα φοιτήτρια η οποία ενεγράφη στην Νομική Σχολή του 1912 είναι η Εύχαρις Πετρίδου.

Την πρώτη δεκαετία του 20^ου αιώνα, οι δικηγόροι επεδίωξαν πολλές φορές να ιδρύσουν «Δικηγορικούς Συλλόγους». Με βάση τότε τις διατάξεις «περί σωματείων». Η νομοθεσία εκείνη δεν ήταν η κατάλληλη. Έτσι το έτος 1908 με τον Νόμο ΓΤΙΖ΄, έγιναν «Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου». Πρώτη γυναίκα δικηγόρος η Εύχαρις Πετρίδου, το 1926 ενεγράφη στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δικηγόροι οφείλουν, να προασπίζουν τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών. Στην χώρα μας, αντιστοιχεί μεγάλος αριθμός δικηγόρων σε κάθε κάτοικο, ενώ στις χώρες της Ευρώπης είναι αισθητά μικρότερος. Στην Ευρώπη χαίρουν μεγάλης εκτίμησης οι δικηγόροι. Στη Γαλλία αποκαλούνται «Maitres». Στην Αγγλία διακρίνονται σε solicitors και barristers, έχουν διακριτούς ρόλους!

Και να μην αγνοούμε ποτέ, το προνόμιο των Δικηγορικών Συλλόγων, να εκφράζουν γνώμη για τα σοβαρά εθνικά και κοινωνικά προβλήματα.

Ιδιαίτερα ο κώδικας, παρέχει το προνόμιο στον Δ.Σ.Α. να επεμβαίνει στη δημόσια ζωή της χώρας, να κρίνει νόμους και διατάγματα, τη Λειτουργία της Δικαιοσύνης, την οικονομική πολιτική του Κράτους. Να κρίνει ακόμη, τις εσωτερικές πολιτικές ανωμαλίες, την εξωτερική πολιτική των Ελληνικών Κυβερνήσεων. Να δίνει αγώνες για την προάσπιση της Ειρήνης, Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης, την Προστασία του Περιβάλλοντος, και πάνω απ’ όλα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. «Τίποτε δεν ταιριάζει σ’ αυτούς που ζουν σε δημοκρατικό πολίτευμα, όσο η σοβαρή Φροντίδα για Ισότητα και Δικαιοσύνη! ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ.

Γιατί, «εν δικαιοσύνη συλλήβδην, πάσα αρετή εστί».

---

[1] Δυστυχώς, οι εκάστοτε πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων Καστοριάς, ποτέ δεν ενεργοποίησαν, ποτέ δεν κατέστησαν ενεργό το πιο πάνω άρθρο επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου του Νομού της Καστοριάς.