Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Αν αποφάσισα να περιγράψω με σύντομη αναφορά τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και την καταγραφή των γεγονότων του Ιουλίου 1965, είναι γιατί υπήρξα από τη μια μεριά υψηλόβαθμο στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και υπό την ιδιότητά μου αυτή, θαυμαστής του Κων/νου Μητσοτάκη για τους μέχρι τότε αγώνες του για τη Δημοκρατία, κι από την άλλη από την αίσθηση του χρέους ενός πολιτικοποιημένου επί εξήντα χρόνια πνευματικού ανθρώπου να παίρνει θέση σε όσα συνέβησαν και να διατυπώνει ευθέως και ευθαρσώς την προσωπική του κρίση για καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα που καθόρισαν το κοινωνικό και πολιτικό μέλλον της πατρίδος μας, ανάμεσα στις συμπληγάδες του παρακράτους, αλλά και των απαράμιλλων λαϊκών αγώνων, για την απαλλαγή του τόπου μας από τα δεσμά που χάλκευσαν σκοτεινές δυνάμεις σε βάρος της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Και ιδίως, όταν το πρόσωπο που ηγείτο των αγώνων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την λαϊκή κυριαρχία (ο Κ. Μητσοτάκης), αθέτησε τις πολιτικές και ηθικές υποχρεώσεις του, πρόδωσε τις ιδέες του, πρόδωσε τις προσδοκίες και την εμπιστοσύνη μας, εγκατέλειψε την πολιτική παράταξη, της οποίας ουσιαστικά ήταν ο ιθύνων νους, έγινε λακές των ανακτόρων και του κατεστημένου, με πρόθεση την εξουσία.
Ο Κων/νος Μητσοτάκης αναμφισβήτητα έχει αρχηγική στόφα, είναι πεισματάρης, αλλά κύριο γνώρισμα της προσωπικότητάς του είναι η εγωλατρεία και ο εγωκεντρισμός του, δηλαδή η τάση του να θεωρεί τον εαυτόν του το κεντρικό πρόσωπο του πολιτικού κόσμου της Ελλάδος και ο υπέρμετρος εγωϊσμός του. Άνθρωπος της πράξης και της δράσης, απαλλαγμένος όμως από ιδεολογίες γιατί εστερείτο αρχών, περισσότερο επικρίθηκε παρά επικροτήθηκε. Φανατικός λάτρης του εαυτού του και εξουσιοθήρας, κυνικός, οπαδός του αμοραλισμού, της θεωρίας που υποστηρίζει ότι οι ηθικές αξίες και αρχές δεν ισχύουν στην πολιτική.
Κακός και στην επιλογή των στενών συνεργατών του. Προικισμένος με έμφυτες ικανότητες και στοιχεία – αλλά και τάσεις πολιτικής αυτοκαταστροφής –, για να αναδειχθεί ένας μεγάλος πολιτικός, ένας ανανεωτής της πολιτικής ζωής της Ελλάδος, έγινε αποστάτης, αρνήθηκε την ιδεολογία του, αν ποτέ είχε, και προσχώρησε στο πολιτικό κατεστημένο, του οποίου για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε ο πολέμιος, ο πολιτικός που με πάθος το εμάχετο, ο εκφραστής του Ανένδοτου Αγώνα.
Ένας συγγραφέας βιογραφίας και ιστορικός δεν πρέπει να αφήσει απαρατήρητο και ασχολίαστο το γεγονός πως μια πολιτική φυσιογνωμία του αναστήματος του Κώστα Μητσοτάκη – ανεψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου –, που κατέβηκε στον πολιτικό στίβο αμέσως μετά τον εμφύλιο με αξιώσεις αναγεννητή της πολιτικής μας ζωής από τις γραμμές της Δημοκρατικής Παράταξης, εφοδιασμένος με αξιόλογη πολιτική παιδεία, κοινωνιολογική μόρφωση και ενδιαφέροντες πολιτικούς σχεδιασμούς, από το 1965 πέρασε στην υπηρεσία των ανακτόρων και της Δεξιάς, έγινε εξωμότης και αποστάτης του κόσμου, για τον οποίον κάποτε αγωνίστηκε. Έγινε ένας αριβίστας και τυχοδιώκτης της πολιτικής. Και τελείωσε την πολιτική του καριέρα, αυτός ο πάλαι ποτέ ατρόμητος και με πρωταγωνιστικό ρόλο, μαχητής της Προόδου, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, αρχηγός της αντιπάλου παράταξης. Είναι το αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης της πολιτικής του προσωπικότητας, της εξουσιομανίας και της αυτοκαταστροφής.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Κώστας Μαρκόπουλος είναι ένας νέος ευφυέστατος πολιτικός με σπάνια και πλούσια εγκύκλιο παιδεία και μόρφωση, με εξίσου σπάνια και πλούσια πολιτική παιδεία και νουνεχής, γνώστης των θεμάτων που έχουν σχέση με τα κοινά και τη ζωή του κοινωνικού συνόλου, με πνευματική και ηθική αγωγή, με άμεμπτο και ακέραιο χαρακτήρα, με ήθος δημοκρατικό και πολιτικό και έναν ιδιαίτερο κώδικα ηθικής. Αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που έχει θετικές ιδιότητες και ξεχωρίζει από πολλούς άλλους, προχθές, ένα φερέφωνο του Κ. Μητσοτάκη επιχείρησε να τον πλήξει ηθικά και πολιτικά. Είναι το αποτέλεσμα του καταντήματος, η μειωτική κατάληξη του πολιτικού. Γι’ αυτό και η προσπάθεια του προσώπου που εκφράζει τις απόψεις του επιτίμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας έπεσε στο κενό. Άνθρωποι ηθικοί, πολιτικά άψογοι, που διακρίνονται για την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, όπως το «αηδόνι» του Αντώνη Σαμαρά, δεν μειώνονται από τα κοράκια. Ες κόρακας!

ΤΑ  ΙΟΥΛΙΑΝΑ

Τα Ιουλιανά είναι ένας ιστορικοπολιτικός όρος που αναφέρεται στις πολιτικές αναστατώσεις που ακολούθησαν την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου από την Πρωθυπουργία, στις 15 Ιουλίου 1965, έπειτα από συνταγματικά αμφιλεγόμενους βασιλικούς χειρισμούς. Ο όρος υποδηλώνει ευρύτερα, όλη την ιστορική περίοδο των λεγόμενων Κυβερνήσεων αποστασίας (Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα, Ηλία Τσιριμώκου και Στέφανου Στεφανόπουλου), της περιόδου Ιουλίου 1965 – Δεκεμβρίου 1966.

Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο για την αποστασία

Για την αποστασία του Μητσοτάκη το 1965 και την ανατροπή της λαοπρόβλητης Κυβέρνησης της Ενώσεως Κέντρου με την αποχώρηση βουλευτών της, γράφτηκαν πολλά και από πολλούς. Εγώ σήμερα φέρνω στη δημοσιότητα ένα φοβερό ντοκουμέντο, το οποίο δεν κατέστη ευρύτερα γνωστό δια του Τύπου, γιατί ήρθε στη δημοσιότητα πολύ αργότερα (το 1974), από ένα βιβλίο. Σύμφωνα με τη δημοσιογραφική αυτή πηγή, ο Κ. Μητσοτάκης είχε ενεργό, αποφασιστικό και πρωτεύοντα ρόλο στην αποστασία. Μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο από το βιβλίο του γνωστού δημοσιογράφου Γιάννη Κάτρη:
« Ήταν όμως πραγματικά ο Χοϊδάς από τους οργανωτές των Ιουλιανών; Μια από τις υπάρχουσες μαρτυρίες προέρχεται από τον τότε πρωθυπουργό Στέφανο Στεφανόπουλο. Στις 27 Ιουλίου (1965), προτού αποσπασθεί από την Ένωση Κέντρου ο Στεφανόπουλος, δέχθηκε στο γραφείο του επί της οδού Κανάρη μια ομάδα βουλευτών του κόμματος και συζήτησε μαζί τους για τα αίτια και τα παρασκήνια της πολιτικής κρίσεως. Μεταξύ άλλων ο Στεφανόπουλος αποκάλυψε στους συνομιλητές του ότι τρία πρόσωπα έπαιξαν ρόλο πρωταγωνιστή στο πραξικόπημα του Ιουλίου: Η Ελένη Βλάχου, ιδιοκτήτρια του μεγάλου δημοσιογραφικού συγκροτήματος της Δεξιάς, ο Πάνος Κόκκας, εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερία», δημοσιογραφικού οργάνου των αποστατών, και ο Κωνσταντίνος Χοϊδάς. Το περιεχόμενο της συνομιλίας του Στεφανόπουλου με την ομάδα των βουλευτών το αποκάλυψε από το βήμα της Βουλής ο βουλευτής Ιωάννης Αλευράς. Και δεν διαψεύσθηκε.
Προσωπικά έχω αντιρρήσεις ως προς τα τρία πρόσωπα. Οι δικές μου πληροφορίες – τις οποίες μου είχε επιβεβαιώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου – συμφωνούν ως προς τα δύο πρόσωπα της συνωμοσίας: του Χοϊδά και του Κόκκα. Το τρίτο πρόσωπο δεν ήταν η Ελένη Βλάχου. Ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπουργός Οικονομικών της κυβερνήσεως Παπανδρέου και Συντονισμού στις κυβερνήσεις των αποστατών».
(Γιάννης Κάτρης: «Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ 1974, σελίδες 234-235).

Ένα άλλο μελανό σημείο του Κ. Μητσοτάκη

Ένα άλλο πολύ μελανό σημείο του Μητσοτάκη, το οποίο αποτελεί και την πιο μαύρη σελίδα για τον ίδιο και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι η επιλογή του Κώστα Σημαιοφορίδη ως το υπ’ αριθ. ένα πρόσωπο του άμεσου και στενού αρχηγικού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος της περιόδου 1984-1993.
Ο Κώστας Σημαιοφορίδης, φιλόλογος από την Καστοριά, ήταν μέχρι το 1967 μια ασήμαντη κοινωνική και πολιτική προσωπικότητα. Μετά το θάνατο του θεωρητικού της Χούντας Σάββα Κωνσταντόπουλου, τον διαδέχτηκε και έγινε αυτός ο θεωρητικός της Χούντας και ο εκλεκτός του αόρατου δικτάτορα Ιωαννίδη, ο οποίος χρησιμοποιώντας τη δύναμή του, τον επέβαλε ως Δήμαρχο της Καστοριάς και έμεινε γνωστός στους Καστοριανούς, ως        «ο Δήμαρχος του Ιωαννίδη». Από τότε άρχισε να εμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο και να καθίσταται γνωστός, ως το νέο πολιτικό αστέρι της Νέας Δημοκρατίας! Αυτό το πρόσωπο ο Μητσοτάκης το περιέβαλε με αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό και απόλυτη εμπιστοσύνη και υπήρξε το persona grata του αρχηγού και πρωθυπουργού της Ν. Δ., δηλαδή το πιο προσφιλές του πρόσωπο.
Βέβαια τα επίχειρα αυτής της επιλογής, τα πλήρωσε ο Ελληνικός λαός και η Νέα Δημοκρατία και όχι ο Μητσοτάκης με τα δομημένα ομόλογα, τα οποία αποτέλεσαν την αιτία αποπομπής του Σημαιοφορίδη στα πολιτικά δρώμενα.

Κόρακας, αηδόνι και Σημαιοφορίδης


Μετά την παραίτηση Μητσοτάκη από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η κόρη του Ντόρα χρησιμοποιεί μέχρι και σήμερα ως έμπιστο πολιτικό της σύμβουλο, τον Κώστα Σημαιοφορίδη! Αυτή η κυρία ήθελε να αρχηγεύσει της Νέας Δημοκρατίας. Πολιτικές και ηθικές αθλιότητες χειρίστου είδους. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: