ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ ΜΕΡΟΣ E΄ - Ο υβριστής του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή

Ένας άλλος κοινοβουλευτικός υβριστής, που ξεπερνά τα συνήθη, τα καθιερωμένα κοινοβουλευτικά ήθη και έθιμα, τα επιτρεπτά όρια της πολιτικής, κοσμιότητας και ευπρέπειας, αλλά και τα πρότυπα της κοινοβουλευτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, είναι και ο συμπατριώτης μου Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος.

Σε δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό της Καστοριάς «ΔΙΚΤΥΟ 1», την 1/7/2008 έκανε την εξής πολιτικά, κοινωνικά και κοινοβουλευτικά απαράδεκτη, ανάρμοστη, ανεπίτρεπτη, αήθη και κατάπτυστη πολιτική δήλωση που δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο στην κοινοβουλευτική του ιδιότητα, αλλά και στα πλαίσια που αποτελούν παράδοση για τα κοινοβουλευτικά μας ήθη και έθιμα, για τον κοινοβουλευτισμό μας.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ  Φ. ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΜΕ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

«Άθλιος Πρωθυπουργός, άθλια κυβέρνηση, άθλιοι αυτοί που μας κυβερνούν!»

Την επόμενη μέρα, μετά από αυτές τις κοινοβουλευτικά αήθεις και αισχρές δηλώσεις και υπό την ιδιότητά μου του ενεργού πολίτη, πνευματικού ανδρός, αλλά και αρθρογράφου, συνέταξα, ως είχα υποχρέωση, το παρακάτω άρθρο, το οποίο και δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα «ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ».

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ»[1]

ΑΘΛΙΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ – ΑΘΛΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΑΘΛΙΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ.

ΑΝΟΙΚΕΙΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΞΕΤΟΞΕΥΣΕ ΣΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ (ΔΙΚΤΥΟ 1) ΤΗΝ 1-7-2008,

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΟΠΙΚΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ κ. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ 

«Δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να ασκήσω κριτική για τις δηλώσεις του κ. Πετσάλνικου που έγιναν στο δελτίο ειδήσεων του ΔΙΚΤΥΟΥ 1 την           1-7-2008, ούτε να υπερασπιστώ τις αρχές, το έργο και την τιμή του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή και των μελών της Κυβέρνησής του. Ο ρόλος αυτός κατά κύριο λόγο αρμόζει στα τοπικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.

Εγώ, ως ασκών το υψηλό λειτούργημα της αδέσμευτης δημοσιογραφίας, και που δεν υπόκειμαι σε κομματικές και χρηματικές συναλλαγές και χειραγωγήσεις, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, είμαι υποχρεωμένος να στηλιτεύσω τις αισχρές, και απαράδεκτες για κοινοβουλευτικό άνδρα ανοίκειες πολιτικές δηλώσεις,  γιατί το άθλιος υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια της κριτικής και σημαίνει: κακοήθης, φαύλος, αχρείος, τιποτένιος, απατεώνας, κακός. (Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ: ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, λήμμα άθλιος).

Μπορεί ένας Πρωθυπουργός να είναι ανεπαρκής, να είναι λαϊκιστής και δημαγωγός και σαν αρχηγός κόμματος και Πρωθυπουργός κατά την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας και του κυβερνητικού του έργου να απέτυχε, γι’ αυτό οι κανόνες της πολυκομματικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας προβλέπουν την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Μπορεί ο Κώστας Καραμανλής, ένας ευπρεπής, σεμνός και ηπίων τόνων πολιτικός, να είναι κι’ αυτός συνυπεύθυνος για το σημερινό κατάντημα της χώρας, για την ακρίβεια, για τον πληθωρισμό, για την μη εύρυθμη λειτουργία του Κράτους, για τον κομματισμό και για άλλα πολλά. Όμως ένας Πρωθυπουργός χαρακτηριζόμενος ως φαύλος, κακός, αχρείος, απατεώνας κλπ, δεν έχει θέση ούτε σε κυβέρνηση, ούτε σε κόμμα, ούτε σε πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Καταγγέλλεται στις αρμόδιες αρχές και παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη.

Θα ανέμενε κανείς, έπειτα από τον καταιγισμό αυτών των ύβρεων να αντιδράσει η Βουλευτής Καστοριάς κ. Βίβιαν Μπουζάλη, ο Νομάρχης Καστοριάς Κώστας Λιάντσης, ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ και άλλοι και να εκδηλώσουν άμεσα την αντίδρασή τους και να προσφέρουν την έμπρακτη υποστήριξή τους στον Πρωθυπουργό, τους Υπουργούς και τα Κυβερνητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία βρίζονται με έντονα χυδαίο και αυθάδη τρόπο.

Δυστυχώς όμως, κανένα από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν απάντησε στις ανοίκειες και υβριστικές φράσεις του κ. Πετσάλνικου, στα δελτία ειδήσεων της 1, 2 και 3 Ιουλίου του 2008».

                                                                                                                  

Το άνω άρθρο το κοινοποίησα στο ΜΑΞΙΜΟΥ και στην ΡΗΓΙΛΛΗΣ. Δυστυχώς όμως, Κυβέρνηση και Κόμμα δεν αντέδρασαν, δεν εκδήλωσαν καμιά αντίθεση.

Σ Υ Μ Π Λ Η Ρ Ω Μ Α

Επιπροσθέτως θα ήθελα να δώσω έμφαση και στα παρακάτω σημεία, τα οποία έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα και βαρύτητα.

·                Η κριτική – και δριμύτατη – είναι επιτρεπτή και επιβεβλημένη είναι το οξυγόνο του δημοκρατικού πολιτεύματος, ποτέ όμως δεν πρέπει να είναι χυδαία και να ξεφεύγει από τα παραδεκτά όρια της κοσμιότητας, τα κοινοβουλευτικά ήθη και έθιμα και τους φραγμούς του ελληνικού κοινοβουλίου. Κάθε εκτροπή από το ορθόν και πρέπον, κάθε εκτραχηλισμός που δηλώνει πλήρη απομάκρυνση από τα ηθικώς και κοινοβουλευτικώς αποδεκτά όρια, είναι όχι μόνον απαράδεκτη, κατακριτέα και καταδικαστέα, αλλά χαρακτηρίζει την κοινωνική και πολιτική αγωγή του υβριστή.

·                Η εκτόξευση και εκστόμιση ύβρεων που προσβάλλουν την τιμή και υπόληψη του άλλου, το αισχρό κατηγορώ εναντίον του πολιτικού αντιπάλου, και όχι η κρίση, η τεκμηριωμένη αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου με δριμύτητα, οι οποιεσδήποτε αιτιάσεις και μομφές είναι μέσα στο πολιτικό παιχνίδι, μέσα στον πολιτικό ανταγωνισμό. Όμως, οι ύβρεις, οι πολιτικές αισχρότητες και κοινοβουλευτικές αθλιότητες είναι απαράδεκτες και πολιτικά και κοινωνικά πράξεις καταδικαστέες.

·                Οι αήθεις χαρακτηρισμοί και η λάσπη που πέταξε εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ο Φ. Πετσάλνικος, ενός πολιτικού ηπίων τόνων, ευπρεπούς και σεμνού, προξένησαν αλγεινή εντύπωση στον κόσμο που διάβασε τις δηλώσεις, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, γιατί, όπως προανέφερα, υπερέβησαν τα εσκαμμένα[2].

Ο Κώστας Καραμανλής, από τότε που η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ διέρρηξε τις σχέσεις της με το πολιτικό παρελθόν της και συνεπής προς τις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική της, εδώ και χρόνια  διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για την Εθνική Ενότητα και Ομοψυχία των Ελλήνων. Πήρε πρωτοποριακά και πρωτόγνωρα μέτρα, πήρε πρωτοβουλίες, έκανε ανοίγματα προς την Κομμουνιστική Αριστερά για τη λήθη του παρελθόντος, για βελτίωση των πολιτικών και κοινωνικών σχέσεων ΔΕΞΙΑΣ – ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, σε αντίθεση με τον Φίλιππο Πετσάλνικο, ο οποίος πάντα στέκεται στο μέρος της νικήτριας τότε παράταξης, της παλαιάς Δεξιάς και των Φιλελευθέρων.

Παράθεση μερικών από τα εξέχοντα αυτά γεγονότα που πέρασαν στην πολιτική και κοινωνική ζωή της ιστορίας.

ü   Παραχώρηση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής στο Δήμο, που το διεκδικούσε για πολλά χρόνια, αλλά οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ κώφευαν και αρνούνταν την παραχώρηση στο Δήμο.

ü   Κηδεία δημοσία δαπάνη και με μεσίστιες τις σημαίες του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ Χαρίλαου Φλωράκη σε ένδειξη εθνικού πένθους.

ü   Το αυτό έγινε και για τον γνωστό ποιητή του Εμφυλίου πολέμου (1946-1949) Μανώλη Αναγνωστάκη που είχε καταδικαστεί σε θάνατο.

ü   Ίδρυση του «Μουσείου» Χαρίλαου Φλωράκη με χρηματοδότηση του δημοσίου, με το ποσόν των 70.000 ευρώ, για την αποπεράτωση και οργάνωσή του στο χωριό Παλιοζογλώπι Καρδίτσας, που βρίσκεται κοντά στον τόπο ταφής του ιστορικού ηγέτη του Κ.Κ.Ε.  

ü   Ίδρυση «Μουσείου» Αϊ Στράτη.

ü   Επισκέψεις σε πολλούς τόπους εξορίας και μαρτυρίων των Αριστερών, όπως Αϊ Στράτης, Ικαρία και αλλού.

Αυτόν τον Καραμανλή αποκάλεσε άθλιο, ο «νεοσοσιαλιστής», «δημοκράτης» και «προοδευτικός» Φ. Πετσάλνικος, πυροδοτώντας αναίσχυντα και προκλητικά την Εθνική Ενότητα και τη λήθη, δύο υπέρτατα ιδανικά για τα οποία αυτός ο «Άθλιος» πρωθυπουργός κατέβαλε εντονότατες πολιτικές και κοινωνικές προσπάθειες να γίνουν πραγματικότητα.

Σε αντιπερισπασμό αυτών των δραστηριοτήτων του Κώστα Καραμανλή και σε αντίθεση με τα πιο πάνω μέτρα που ως Πρωθυπουργός της χώρας πραγματοποίησε, ο Φ. Πετσάλνικος ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, αποφάσισε την ίδρυση «Πάρκου Εθνικής συμφιλίωσης», για το οποίο, το ίδρυμα της Βουλής διέθεσε – σε εποχή λιτότητας και οικονομικής καχεξίας – εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, γεγονός που προκάλεσε πανελλήνια οργή και επίκριση. Το «πάρκο», πολιτικό τρικ του Προέδρου της Βουλής, είναι ένα φληνάφημα, ένα προπέτασμα καπνού που αποσκοπεί στην παραπλάνηση των απογόνων της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» προς άγραν ψήφων. Είναι μια στρατηγική του Προέδρου της Βουλής παραπλανητική, χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό αντίκρισμα. Ενέχει μόνο προσωπική εμπάθεια. (Βλέπετε περισσότερα: Φ. Πετσάλνικος, Πάρκο Εθνικής συμφιλίωσης, Μέρος Γ΄).    

                                                         

                                                       

---

[1] Το αρθρίδιο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ» την 10/7/2008.

[2] Σ.Σ. Προς άρση κάθε παρεξήγησης οφείλω να τονίσω ότι τον Κώστα Καραμανλή, την Κυβέρνησή του και το έργο της για το διάστημα που κυβέρνησε τη χώρα, – 2004 έως 2009 –, σε μια σειρά από άρθρα μου που δημοσιεύθηκαν σε τοπικές εφημερίδες και σε εφημερίδα των Αθηνών τα κριτίκαρα δυσμενώς και αρνητικά. Εάν στο παρόν άρθρο μου ασχολούμαι και με τον Κώστα Καραμανλή, είναι γιατί παραλληλίζω την προσωπική συμβολή του καθενός στην προσπάθεια για την Εθνική Ενότητα και Ομοψυχία και τη λήθη των τραυμάτων και καταλοίπων του Εμφυλίου.