Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Αντιλαμβάνομαι βεβαίως, ότι η αναφορά σε σκάνδαλα, διαφθορά, διαπλοκή, φαυλότητα, οργανωμένα δίκτυα κακοποιών, κλειστές ομάδες επιτηδείων που εξυπηρετούν μέσω των κομμάτων συντονισμένα τα συμφέροντά τους χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα, κυκλώματα και κλίκες παλαιοκομματικών συνδικάτων, ακόμα και ένα σύνολο ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από ανηθικότητα, παρασιτισμό και διαφθορά, δεν εντυπωσιάζει όπως τον παλιό καλό καιρό, όταν οι άνθρωποι αυτού του τόπου, μόλις άκουγαν ότι κάποιος «επίσημος» καταχράστηκε δημόσιο χρήμα έμεναν άναυδοι, ένοιωθαν αηδία, μέσα σε μια συγκεκριμένη συλλογική αισχύνη, που την εκδήλωναν παντοιοτρόπως.
Σήμερα, η πληθώρα τεραστίων ανομιών και παρανομιών, οι καταχρήσεις δημοσίου χρήματος, η διαφθορά και η διαπλοκή, το όργιο εξωφρενικών οικονομικών και όχι μόνο εγκλημάτων, καθώς φιλοξενούνται καθημερινά στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, χαλάρωσαν μέχρι ρευστότητας τα ανακλαστικά του πολίτη, επέφεραν γενική καχεξία των κοινωνικών αντισωμάτων, μηδένισαν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης με τις πυώδεις φλεγμονές αδιαφορίας διάσπαρτες σ’ ολόκληρο το κορμί της, τον ηδονικό θα έλεγε κανείς εθισμό των αισθήσεών της στην απόλαυση του εγκλήματος!
Παραταύτα, αποτολμώ την συγγραφή αυτού του έργου όχι μόνο επειδή πιστεύω ότι προσφέρω υπηρεσία στον Ελληνικό λαό, ότι υπεραμύνομαι του δημοσίου συμφέροντος, ότι υπηρετώ την αλήθεια, αλλά γιατί είμαι βέβαιος ότι η ιδιομορφία της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής απάτης όλων των εποχών, που περιγράφω, θα κινήσει το ενδιαφέρον του απαθέστερου αναγνώστη, ιδίως και κυρίως, θα προβληματίσει τους πάντοτε ευαίσθητους σε τέτοιες προκλήσεις προϊσταμένους των εισαγγελικών αρχών.
Πουθενά όμως και ποτέ δεν εμφανίστηκαν πολιτικοί τέτοιας δυναμικής και τόσης σατανικότητας ώστε να εξαπατήσουν σε μια νύχτα ένα Κοινοβούλιο, συγκεκριμένα τη Βουλή των Ελλήνων και στη συνέχεια ένα υπουργικό συμβούλιο, μια ολόκληρη ελληνική Κυβέρνηση!
Βλέπετε: ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΝΑΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΜΕ ΣΑΘΡΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, ΣΕΛΙΔΑ 35

ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

1.     ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ
«Θαρρώ ότι και στον παρόντα καιρό δεν είναι δυνατόν να ασκήσει κανείς εξουσία, χωρίς να έχει μελετήσει εμβριθώς και τον Μακιαβέλλι! Διότι όλα πολιτικώς – παρά πάσαν επίφαση πολιτισμού – στρέφονται γύρω από τις δοξασίες του μεγάλου Φλωρεντινού».

2.     Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
«Λυδία λίθος για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική μας επιβίωση, επί πλέον των όσων έχουν ήδη κατά καιρούς ειπωθεί από μένα, είναι και η κατάλυση του κομματικού κράτους, που έχει κατακλύσει όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής».

3.     Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΜΑΖΕΙ

«Ο λαϊκισμός, δηλαδή ο έπαινος και η κολακεία των αδυναμιών και ελαττωμάτων του λαού, βρίσκεται στο ανώτατο σημείο ανάπτυξης και έχει κατακλύσει τη χώρα μας και την κυβερνά. Όλοι λαϊκίζουν, και πρωτίστως κυβέρνηση, κόμματα, μεμονωμένοι πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, άτομα, δεδομένου ότι όλοι τους χαϊδεύουν και κολακεύουν τους πολίτες ψηφοφόρους, θεατές, αναγνώστες, ακροατές, για να τους προσελκύσουν και να αποκτήσουν την εύνοιά τους για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, που πάντοτε κρύβει διαφανείς σκοπιμότητες. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν απλά τον κανόνα. Ο λαϊκισμός που υπόσχεται στους πάντες τα πάντα ή λέει αυτό που οι πολλοί θέλουν να ακούσουν ή κατεβάζει το επίπεδο του φορέα του σε εκείνο του δέκτη, έχει διαλύσει κυριολεκτικά το κράτος, δηλαδή την δημόσια διοίκηση, τα κόμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση, την κοινωνία, ουσιαστικά για να πετύχει οικονομικά ωφελήματα».  

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Αν μπορέσεις να κερδίσεις το λαό, κερδίζεις το
Βασίλειο. αν χάσεις το λαό, χάνεις το Βασίλειο
ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ
·        
Το κέντρο του κόσμου, η καρδιά του
ανθρωπίνου γένους, αυτό είναι ο λαός
ΛΑΚΟΡΝΤΑΪΡ
·        
Λαός είναι οι κοινωνικές τάξεις που χαρακτηρίζονται  από μικρό εισόδημα. Είναι οι άνθρωποι του μόχθου, του πόνου και της παραγωγής. Είναι οι αδύναμοι και  ανυπεράσπιστοι πολίται, οι εκτός εξουσίας. Είναι  τα παίγνια στα χέρια των πολιτικών και των τηλεοπτικών δικτατορίσκων, είναι τα έρμαια των επιβητόρων της εξουσίας
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
·        

Υπάρχουν ανοχύρωτες πολιτείες, αλλά και ανοχύρωτοι άνθρωποι. Ανυπεράσπιστοι. Στη διάθεση του κάθε καταχραστή εξουσίας ή του κάθε πολιτικού και του μικρού δικτάτορα της καθημερινής μας ζωής.
Ο Έλληνας είναι ο κατ’ εξοχήν ανοχύρωτος πολίτης. Ίσως από παλιά κατάλοιπα που έχουν συσσωρευτεί στην ψυχή και στο μυαλό του αποδέχεται παθητικά βάρβαρες επεμβάσεις στην προσωπική και δημόσια ζωή του, χωρίς να προβάλλει δυναμικά τις θέσεις και τις αντιδράσεις του. Περιορίζεται σ’ ένα απλό παράπονο, σε λίγα λόγια διαμαρτυρίας σε γνωστούς και φίλους που είναι πρόθυμοι να τον ακούσουν, αλλά χωρίς καμία άλλη αποτελεσματική και ενεργητική αντίδραση που έπρεπε να προκαλεί σεισμικές δονήσεις και εκρηκτικές καταστάσεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του αιώνα ήταν και η ασύστολη κλοπή των οικονομιών του πολίτη από το χρηματιστήριο.
Είναι απίθανες και απροσδιόριστες ακόμη στο μέγεθός τους οι τραγικές επιπτώσεις που είχαν (και έχουν) στη μέση αστική οικογένεια αυτά τα κόλπα των αετονύχηδων με τις διάφορες χρηματιστηριακές «φούσκες». Οι περισσότερες από αυτές διστάζουν να κοινολογήσουν τα παθήματά τους. Ωστόσο δεν υπήρξε καμία μαζική δυναμική διαμαρτυρία, όπως έγινε ακόμα και στην γειτονική μας Αλβανία, σε ανάλογο χρηματιστηριακό κράχ.
Οι ανοχύρωτοι και αδύναμοι νεοέλληνες αποδέχονται με μια απροσδόκητη για τον εριστικό χαρακτήρα τους, παθητικότητα όλα τα στραβά όπως τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την αβάσταχτη και άνιση φορολογία, τα διάφορα χαράτσια και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που τους επιβάλλει το ανάλγητο κράτος, δηλαδή η εξουσία των πολιτικών. Άλλωστε στον τόπο δεν θάλλει μόνον η φαιδρά πορτοκαλέα όπως μαθαίναμε στα μαθητικά μας χρόνια, αλλά και η αλαζονεία των μικροδικτατόρων. Από τον οδηγό του Ι.Χ. που πιστεύει ότι καβάλησε το καλάμι, ως τον υπεροπτικό και αγενή μανδαρίνο του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, τον ανάγωγο και προκλητικό αστυνομικό και τον κλητήρα του Υπουργείου που συμπεριφέρεται στον ανυπεράσπιστο πολίτη σαν σε Φελλάχο στα ενδότερα της Ανατολίας. Και βέβαια δεν αναφέρομαι στους άλλους «δικτάτορες»κάθε άλλο παρά μικρούς – που διατάζουν και αποφασίζουν από τις μικρές οθόνες ή από τα αδίστακτα μικρόφωνα των άπειρων ραδιοφωνικών σταθμών τα αίσχιστα.  
Κανένας απολύτως σεβασμός στον ανακρινόμενο πολίτη που δεν πρέπει να ’χει γνώμη, που δεν πρέπει να προβάλλει αντιρρήσεις. Είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί σαν δικές του τις απόψεις που βίαια του επιβάλλει ο κατέχων ή η κατέχουσα το μικρόφωνο.
Δικτάτορες δυστυχώς αυτού του είδους υπάρχουν παντού. Και αναφέρομαι βεβαίως στους βουλευτές των κομμάτων της εξουσίας, αλλά και σε εκείνους που ανεξάρτητα από την βούληση του λαού ή από τα συμφέροντά του νομοθετούν κατά το δοκούν τους, και αποφασίζουν διαγραφή χρεών όχι αναξιοπαθούντων, αλλά και δισεκατομμυριούχων!
Δεκάδες χιλιάδες οι άξιοι  ά ν ε ρ γ ο ι  νέοι. Με όρεξη για δουλειά, με τίτλους σπουδών που ελάχιστοι ίσως από τους Εθνοπατέρες τις έχουν. Περιμένοντας μια οποιαδήποτε δουλειά που δικαιωματικά την αξίζουν εργάζονται σαν γκαρσόνια, σαν έκτακτοι ταξιτζήδες, σαν ρεπατζήδες σε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Τουλάχιστον να βγαίνει ο άρτος ο επιούσιος. Όταν βγαίνει.
Οι εθνοπατέρες όμως διορίζουν με ευστροφία ταχυδακτυλουργώντας τους δικούς τους ανθρώπους και βέβαια το προσωπικό ασφαλείας λες και κινδυνεύουν από αόρατους εχθρούς.
Σε πόσα και πόσα πικρά παραδείγματα θα μπορούσε να σταθεί ο δυστυχής νεοέλληνας πολίτης! Πόση πικρία αποκομίζει κάθε μέρα από πρόσωπα, καταστάσεις και πράγματα! Αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να επιβιώσει, με μισθούς και συντάξεις πείνας και παρά ταύτα δεν γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Ωστόσο όλη αυτή η κατάσταση που θα ’πρεπε να αντιμετωπιστεί σοβαρά περνάει σχεδόν απαρατήρητη από τους εξωνημένους διαμορφωτάς της κοινής γνώμης, ενώ αντίθετα τη φλέγουσα επικαιρότητα την απασχολούν ποιος θα πάρει το χρίσμα του Δημάρχου   ή τι είπε η κυρά Κατίνα, δευτερεύουσας σημασίας θέματα και ζητήματα.
Δυστυχώς και αυτή τη συσσωρευμένη ασχημία την αποδεχόμαστε με την ίδια παθητικότητα όπως όλη γενικά την κατάσταση, χωρίς δυναμικές αντιδράσεις και ειρηνικές λαϊκές εξεγέρσεις.
Υπάρχει τάχα διέξοδος, ή βρισκόμαστε στην ώρα μηδέν;
Ο ανυπεράσπιστος νεοέλληνας πολίτης θα συναισθανθεί την ευθύνη του απέναντι στο σύνολο και θ’ αντιδράσει κάποτε δυναμικά; Ή θα συνεχίσει αυτή την επίπεδη πορεία που δεν οδηγεί πουθενά;
Το χρέος μας είναι να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να αφήσουμε κατά μέρος τα παραμορφωτικά γυαλιά που αλλοιώνουν την αλήθεια και την κλείνουν σε μία τηλεοπτική οθόνη ανάμεσα σε όντα και κύμβαλα αλαλάζοντα.
Αλήθεια η δική μας θέση ποια είναι;


  

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

Ελληνίδες, Έλληνες. Καστοριανές, Καστοριανοί.

Αγαπητοί αναγνώσται, όποιοι κι’ αν είστε.

Δεν σας παρακινώ με τα ακατάπαυστα, ηθοπλαστικά, μορφωτικά, αλλά και καταγγελτικά κείμενα και τα πειστικά επιχειρήματά μου να αλλάξετε κόμμα μεταπηδώντας σε άλλη πολιτική παράταξη.
Ούτε σας προτρέπω να εξεγερθείτε με σκοπό την ανατροπή του ισχύοντος κοινοβουλευτικού μας συστήματος γιατί δεν έχω και δεν τρέφω αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ως προς την πραγματικότητα. Απλά σας παρακαλώ να προβληματισθείτε και μετά να στοχαστείτε αρκετά. Το καλό της Ελλάδος, το κοινό καλό, το καλό το δικό σας, η τιμή σας, η ευτυχία σας, η ζωή σας, το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας,  τα πάντα κρέμονται από τον ορθό και συνετό στοχασμό σας. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, το οποίο όλοι παραδέχονται και ομολογούν ότι η Ελλάδα εδώ και χρόνια διέρχεται μιά γενική κρίση θεμελίων. Κρίση σε όλα τα επίπεδα. Εθνική, Κοινωνική, Οικονομική, Πολιτική, Πολιτισμική, Ηθική, Κρίση Θεσμών, Κρίση Αξιών και Αρχών, Κρίση ταυτότητας, που την οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα και το χάος, η οποία δυστυχώς μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα και το κατάντημα. Καθημερινές στον Τύπο, ημερήσιο και περιοδικό και στις τηλεοράσεις, οι διαπιστώσεις και οι διαγνώσεις. Τα αίτια είναι γνωστά, οι προτάσεις όμως για την έξοδο από τις κρίσεις και για τη θεραπεία είτε λείπουν, είτε είναι ανεδαφικές, ανεφάρμοστες και ουτοπικές.
Μια πρόχειρη ματιά στον ημερήσιο τύπο, σε άρθρα και συνεντεύξεις γνωστών και επωνύμων προσώπων, αποδεικνύει την έλλειψη προτάσεων της πνευματικής και πολιτικής ιντελιγκέντσιας (διανοουμένων). Ενώ διαπιστώνεται από πολλές πλευρές ότι ένα από τα βασικά στοιχεία της κρίσης και της παρακμής είναι τα κόμματα (η οργάνωσή τους, η λειτουργία τους, η δομή τους, ο ρόλος τους, η λογική τους), και οι πολιτικοί. Η λύση που αναζητείται και προτείνεται είναι είτε μέσα είτε έξω από τα κόμματα. Την εκτός κομμάτων λύση, υποστηρίζει μεταξύ άλλων και ο Γιώργος Ν. Οικονόμου με μια σειρά από επιχειρήματα. «Μια ανάλυση των κομμάτων, αποδεικνύει ότι η οποιαδήποτε λύση και διέξοδος στο πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα δεν μπορεί να αναζητηθεί σε αυτά. Η λύση λοιπόν ή οι λύσεις θα πρέπει να αναζητηθούν έξω από τα κόμματα και κατά των κομμάτων. Οποιαδήποτε λύση που αναζητείται εντός των κομμάτων είναι μάταιη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτό που έχει σημασία σήμερα, είναι η συνείδηση και η γνώση ότι αυτό που διέρχεται κρίση και φέρνει την παρακμή είναι το σύστημα αντιπροσώπευσης και κομματικής εξουσίας».
Και συνεχίζων, ο Οικονόμου υπεραμύνεται της αρχαίας άμεσης Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Κι’ εδώ, δεν έχει άδικο. Κι’ εγώ, θεωρώ το πολίτευμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας πόλεως-κράτους, ως το ιδεωδέστερον, γνήσιο και ανόθευτο[1], πλην, όπως προανέφερα, εισαγωγή και νομιμοποίηση του συστήματος της άμεσης Αθηναϊκής Δημοκρατίας και η εκτός των κομμάτων λύσεις, είναι ανεδαφικαί και ουτοπικαί, διότι θεμέλιο του Κοινοβουλευτικού μας αντιπροσωπευτικού συστήματος είναι η αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, (Άρθρο 1 του Συντάγματος) η οποία δεν είναι εύκολο να καταργηθεί. Γι΄ αυτό ως λυτρωτική λύση, προσωπικά προτείνω την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια του ατόμου, την παιδεία, τη βαθειά γνώση και όχι την επιφανειακή, τη μελέτη των αρχαίων κλασσικών συγγραφέων και τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τη γνώση των συμβάντων του παρελθόντος. Η κλασσική παιδεία και η γνώση του ιστορικού παρελθόντος δημιουργεί τον πολίτη που στοχάζεται για να βρεί την αλήθεια, τον πολίτη που τα γεγονότα του προκαλούν ερωτήματα και ανησυχίες, τον άξιο πολίτη, τον άγρυπνο, τον πολίτη που αμφισβητεί όπως ο Απόστολος Θωμάς, που δύσκολα πείθεται, που δεν παραπλανάται από τη δημοκοπία και τα παχιά λόγια και δεν εξαπατάται από τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα χαλκεία της εξουσίας. Η εξουσία ενοχλείται παντού και πάντοτε από τους ερευνητικούς, τους σκεπτόμενους και ανήσυχους πολίτες, από αυτούς που θέτουν τα δάκτυλα εις τον τύπον των ήλων. Οι πολίται αυτοί, όπως ο υποφαινόμενος, είναι οι επικίνδυνοι γιατί αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα και τους τυχοδιώκτες της πολιτικής και στιγματίζουν την υποκρισία, τα ψεύδη, τη δημαγωγία. Καίριος ο λόγος του Σαίξπηρ, του μεγάλου ανατόμου της πολιτικής διαφθοράς. Εξομολογείται ο Καίσαρ (Σαίξπηρ Ιούλιος Καίσαρ) στον Μάρκο Αντώνιο πως θέλει κοντά του ανθρώπους αναίσθητους που να κοιμούνται ήσυχα τη νύχτα! Όχι ανθρώπους σαν τον Κάσσιο. Αυτός σκέπτεται πολύ! Κι’ όλο διαβάζει! Τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι.
Με τη γνώση της ιστορίας ο πολίτης αποκτά τον κατάλληλο εξοπλισμό και όλα τα αναγκαία πνευματικά εφόδια για να ξεχωρίζει, όπως διδάσκει ο μέγιστος των φιλοσόφων Πλάτων, τί είναι αλήθεια και τί ψεύδος. (Γοργίας).
Με την τέχνη του επιστημονικού διαλόγου (διαλεκτικής) και την οξυδέρκεια ξεχωρίζει τον έντιμο πολιτικό από τον φαύλο, τον ενάρετο από τον διεφθαρμένο, τον ιδιοτελή που αποβλέπει στο ατομικό του μόνον συμφέρον με τρόπο που ξεπερνά  τα όρια του επιτρεπτού και της ηθικής, τον ηθικό από τον τυχοδιώκτη της πολιτικής, που πολιτεύεται χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, αλλά μόνον για την εξουσία, την δόξα, τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. Επίσης, τον φιλοπάτριδα από τον εξωμότη και τον αργυρώνητο. Έτσι λοιπόν, κάθε τέσσερα χρόνια που προσέρχεσαι στις κάλπες για Δημαρχιακές, Περιφερειακές και Βουλευτικές Εκλογές, επέλεξε από τους υποψηφίους τους καλύτερους, τους ικανούς, τους έντιμους, τους ενάρετους, τους οικονομικά ανεξάρτητους, τους καταξιωμένους πολιτικά και κοινωνικά, «τους έχοντας γενικά καλήν έξωθεν μαρτυρίαν». Και τέτοια άτομα ευτυχώς υπάρχουν, είναι πολλά, αλλά επειδή είναι άριστοι και όχι οσφυοκάμπτες, τα κατεστημένα τους βάζουν στο πολιτικό περιθώριο.
Ψάξε, αναζήτησε, προσπάθησε να βρεις τα κατάλληλα πρόσωπα που δεν εξαρτώνται από κέντρα εξουσίας, που δεν έχουν σχέση με τη διαπλοκή, που είναι ακέραια, που είναι πολιτικά και κοινωνικά ηθικά, άψογα. Και τέτοια πρόσωπα, να είσαι βέβαιος πως υπάρχουν σε όλες τις τοπικές κοινωνίες. Η λύση είναι προσωπικό σου θέμα.
Στοχάσου, προβληματίσου και ψήφισε τους άριστους.



[1] Βλέπετε: ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ «Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»