Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ (ΒΙΒΛΙΟ 140 ΣΕΛΙΔΩΝ) ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΑΘ. ΚΡΙΚΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ






ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ





Το παρόν ιστορικόν μου έργο είναι απόλυτα τεκμηριωμένο, με αδιάσειστα, αυθεντικά, ατράνταχτα, αποκλειστικά και επίσημα στοιχεία και δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.




Κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι ιστορικοί, όπως οι Γιάννης Κορδάτος, Παύλος Καρολίδης, ΤΑΣΟΣ ΒΟΥΡΝΑΣ, Κ. Σακελλαρόπουλος, Νίκος Ψυρούκης, Γιάννης Κουχτσόγλου, Τριαντάφυλλος Γεροζήσης, William Miller, Harold Temperley και A. J.Grand επιρρίπτουν στον Ελευθέριο Βενιζέλο και μόνον την ηθική, νομική, πολιτική, ποινική και κοινωνική ευθύνη για την εμπλοκή της Ελλάδας στην αρνητική και καταστροφική περιπέτεια της Μικράς Ασίας και την ταφόπετρα της Μεγάλης Ιδέας.   


ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ένα από τα ουσιωδέστερα συστατικά της Δημοκρατίας που σχετίζεται με την ελευθερία της σκέψης και του λόγου είναι ο αγώνας του ανθρώπου στην πλήρη και χωρίς όρους υποταγής του στην εξουσία. Το άτομο δικαιούται και υποχρεούται να αμύνεται, όταν η εξουσία Κρατική ή Παρακρατική (Μ.Μ.Ε) θέτει φραγμούς στην πληροφόρηση και επιδιώκει την πλύση του εγκεφάλου του ατόμου με κατάληξη να του αφαιρεί κάθε πρωτοβουλία και κάθε ανεξαρτησία στη σκέψη, χωρίς βούληση και να το καθιστά υποχείριο και ανδρείκελο στις ορέξεις της.
Πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης ότι η σωστή πληροφόρηση αποτελεί εγγύηση των ελευθεριών του. Βλέπουν όμως ότι η ενημέρωση φαλκιδεύεται, διαστρέφεται και πλαστογραφείται από κάποιες ορατές ή αόρατες δυνάμεις του πολιτικοοικονομικού εξουσιαστικού κατεστημένου.
Η άμυνα κατά της αυθαιρεσίας και της παραπληροφόρησης διατρέχει τον κορμό της Δημοκρατίας, ως έννοια πολιτική, μεταλλάσσεται σε χυμούς που αρδεύουν τις ανθρώπινες κοινωνίες, αποτελεί το ανάχωμα που εμποδίζει ή περιορίζει το κακό. Πιονέροι της άμυνας και μαχηταί πρώτης γραμμής είναι ελάχιστοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι και μερικοί ερασιτέχνες, όπως ο υποφαινόμενος. Είναι οι γίγαντες της δημοσιογραφίας που διαστέλλονται της απρόσωπης δημοσιογραφίας.
         Απρόσωπη είναι η δημοσιογραφία, όταν η εφημερίδα ή ο τηλεοπτικός σταθμός διευθύνεται από άτομα συμβιβασμένα με την εξουσία, κρατικοδίαιτους, αρχολίπαρους, αυλοκόλακας, γλείφτες, ελαστικής συνειδήσεως, άτομα που εξαργυρώνονται με χρήματα, παρατρεχάμενους των ισχυρών, υμνητές των επωνύμων και φερέφωνα ή ενεργούμενα για την εξασφάλιση άνετης ζωής.
Προσωπική είναι η δημοσιογραφία, όταν η τόλμη, η διακινδύνευση, η αρετή, η ανιδιοτέλεια, η φιλοπατρία, η πίστη σε ιδανικά και αξίες, παρακινούν τον δημοσιογράφο (οποιονδήποτε) σε μιά εμπνευσμένη δημιουργική εργασία και τον καθιστούν κήρυκα και καθοδηγητή σε αγώνες αποκάλυψης σκανδάλων και κηφήνων, καταγγελίας, στηλίτευσης της διαφθοράς και όλων των εκμεταλλευτών της κοινωνίας.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω, και με βάση τη διαδρομή μου στον χώρο των Μ.Μ.Ε και στην ιστορία του Καστοριανού Τύπου, η εφημερίδα «ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ» έγραψε:
«Ο αρθρογράφος κ. ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ, αντιεξουσιαστικός και εχθρικός σε κάθε εξουσία πανελλαδική και τοπική, σε κατεστημένα, πανελλήνια και τοπικά, σε συντεχνίες και συνδικάτα, σε ό,τι αποτελεί εμπόδιο για πρόοδο και ευημερία του κοινωνικού συνόλου και όχι μιάς επαγγελματικής τάξεως μόνον και σε όσους απεργάζονται φανερά ή κρυφά την παγκοσμιοποίηση της Ελλάδος σε βάρος της Εθνικής μας ταυτότητος ή τη διάλυση της Ελληνικής Κοινωνίας δια της περιθωριοποιήσεως των ακατάλυτων ΑΡΧΩΝ και ΑΞΙΩΝ της Ελληνικής Φυλής, είναι σε διαρκή ρήξη. Το τίμημα (κόστος) αυτής της επιλογής βαρύ, με επιπτώσεις και σε μέλη της οικογένειας».



ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΟΙ ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ – ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΙ – ΜΜΕ

Στην Wall Street Journal δημοσιεύτηκε προ ημερών ένα συγκλονιστικό άρθρο. Υπογράφεται από την κ. Ann Mettler, διευθύντρια της οργανώσεως «Συμβούλιο της Λισσαβώνας», που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Ο τίτλος του άρθρου είναι «Δολοφονία των Μεταρρυθμίσεων» (Reform Assassination).
Στο άρθρο της, η κ. Mettler περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο της Ευρώπης έχει κατορθώσει να πνίγει κάθε φωνή που ζητεί μεταρρυθμίσεις. Οι περισσότεροι πολιτικοί επιτίθενται στον «νεο-φιλελευθερισμό», οι συνδικαλιστές καταγγέλλουν τον καπιταλισμό «αγγλοσαξονικού τύπου» και οι κοινωνικές οργανώσεις αντιμάχονται κάθε μεταρρύθμιση που αποβαίνει προς όφελος της επιχειρηματικής δραστηριότητος.
Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να έχει γραφεί αποκλειστικώς για την Ελλάδα. Ό,τι συμβαίνει σήμερα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ισχύει και στην χώρα μας. Με την διαφορά ότι εδώ τα πράγματα είναι χειρότερα. Διότι στην Ελλάδα οι μεταρρυθμιστικές φωνές δεν προλαβαίνουν κάν να ακουσθούν. Πνίγονται εν τη γενέσει τους.
Το ψευδοαριστερό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε παντού και πρωτίστως στα μέσα ενημερώσεως. Εκεί η κυριαρχία του ήταν σχεδόν απόλυτη. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αφήνει περιθώρια να εκφέρονται απόψεις που είναι αντίθετες στο ρεύμα. Όποιος τόλμησε να πει κάτι μη αρεστό στην κοινή γνώμη, εξοβελίζονταν ως ακραίος, γραφικός και ακροδεξιός!
Κρατούσα άποψις ήταν συνήθως εκείνη την οποία εξέφραζαν οι κρατιστές και οι συνδικαλιστές. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα:
¨      Όταν κάποτε ετέθη το ζήτημα της Ολυμπιακής, η κοινή γνώμη ήταν πεπεισμένη ότι ο αερομεταφορέας έπρεπε να αλλάξει μορφή ή να κλείσει. Όμως μετά τον προπαγανδιστικό καταιγισμό, η κοινή γνώμη άρχισε να αποδέχεται και εν τέλει να επικροτεί την άποψη να παραμείνει η Ολυμπιακή υπό κρατικό έλεγχο.
¨      Στα εργασιακά, οι συνδικαλιστές κίνησαν γη και ουρανό επειδή η Κυβέρνησις προέβη σε κάποιες επί μέρους διευθετήσεις (χρόνος εργασίας και υπερωρίες). Περί πραγματικών μεταρρυθμίσεων ούτε λόγος. Αν απετολμώντο, θα εγείρετο επανάστασις. Αλλά χωρίς αυτές, η οικονομία είναι καταδικασμένη.
¨      Στο ασφαλιστικό, οι Κυβερνήσεις έπαιζαν κρυφτούλι με τον εαυτό τους. Έλεγαν ότι δεν θα το ανοίξουν αυτήν την τετραετία, προδήλως διότι δεν τολμούσαν να το ανοίξουν. Είναι τέτοια η παραπληροφόρησις και τέτοιες οι καθοδηγούμενες αντιδράσεις, ώστε στην Ελλάδα το ασφαλιστικό να μην ανοίξει ακόμα. Εύχομαι η νέα Κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. να τολμήσει κάποτε να ανοίξει το Ασφαλιστικό, πριν τα ασφαλιστικά Ταμεία καταρρεύσουν.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ

Η κατάστασις στη χώρα μας είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που περιγράφει η κ. Mettler για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα βαπτίζονται «μεταρρυθμίσεις» τα ημίμετρα και η κοινή γνώμη αντιδρά ακόμη και σε αυτά. Τα δε ΜΜΕ παίζουν έναν απίστευτα αρνητικό ρόλο ως προς την πραγματική ενημέρωση των πολιτών.
Αυτό που αναφέρει το άρθρο για την απαξίωση των μεταρρυθμιστικών φωνών, στην Ελλάδα ισχύει στο πολλαπλάσιο. Ειδικώς στην χώρα μας κυριαρχούν η κομματοκρατία, η κομματοκυριαρχία, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Έτσι, μόλις κάποιος τολμήσει να διατυπώσει μία άποψη που ακούγεται δυσάρεστη, πέφτουν επάνω του οι πάντες. Τον λοιδορούν μέχρις απαξιώσεως.
Αν αυτά που αναφέρει το άρθρο στην Wall Street Journal αποτελούν μία φορά πρόβλημα για την Ευρώπη, αποτελούν δέκα φορές για την Ελλάδα. Η χώρα μας είναι εκ των ουραγών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και αν η ευρωπαϊκή οικονομία παραπαίει και δεν μπορεί να ορθοποδήσει, πόσο μάλλον ισχύει αυτό για την ελληνική οικονομία.
Σε όλα αυτά, τον καθοριστικό ρόλο παίζουν πρωτίστως οι πολιτικοί και τα μέσα επικοινωνίας. Ευθύνονται οι μεν πολιτικοί για την έλλειψη βουλήσεως τα δε ΜΜΕ γιατί διαστρέφουν και πνίγουν τις μεταρρυθμιστικές φωνές στον τόπο μας. Αυτά δολοφονούν τις μεταρρυθμίσεις.
Ελπίζω πως η νέα Κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. υπό τον Αλέξη Τσίπρα θα έρθει σε μετωπική ρήξη με όλα τα κατεστημένα συμφέροντα και με το σύνολο «των κακώς κειμένων», δηλαδή των αρνητικών δυνάμεων του τόπου που φρενάρουν την πρόοδο του τόπου.
















ΠΩΣ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙΣ ΜΙΑ ΣΦΡΙΓΗΛΗ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – Ο ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εάν θέλεις να εκμηδενίσεις μια τοπική κοινωνία, να της αφαιρέσεις την δημιουργικότητα και τις ικανότητες για οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική πρόοδο και προκοπή, κατέστησε την αδύναμη, αναποτελεσματική, άχρηστη. Χλωροφόρμισέ την και έθισέ την στην αδιαφορία, την απάθεια (ζαμανφουτισμό), την αδράνεια, τον μοιρολατρισμό. Είναι ο καλύτερος, ο πιο επιτυχής, ο πιο δοκιμασμένος, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να την καταστήσεις εντελώς ανίκανη, να την οδηγήσεις στην παρακμή.
Μία από τις κυριότερες αιτίες της κακοδαιμονίας αυτού του τόπου, με τα πολλά θεϊκά και φυσικά χαρίσματα, τα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, το εμπορικό δαιμόνιο των Καστοριανών Γουνοποιών και άλλων κοινωνικών ομάδων, είναι ότι τα τελευταία χρόνια, διοικήθηκε και εκπροσωπήθηκε κατά το πλείστον από λάθος πρόσωπα, φαύλα και ιδιοτελή, που έθεταν μπροστά το ατομικό και οικογενειακό τους συμφέρον και όχι το εθνικό και τοπικό. Αλλά και δεν είχαν ούτε τα ανάλογα, ούτε και τα στοιχειώδη πολιτικά και διοικητικά προσόντα.
  Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η Καστοριανή κοινωνία, από της υπάρξεώς της και μέχρι τον εμφύλιο ήταν πάντοτε σε ακμή, μεγάλη εθνικοπατριωτική, πνευματική, πολιτισμική και εμπορική ακμή, δύναμη και ζωντάνια. Τα αίτια της παρακμής, ηθικής, πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής κλπ, είναι πολλά και διάφορα και θα αναλυθούν διεξοδικά προσεχώς, σε ένα άλλο άρθρο μου, πιο λεπτομερές, πιο συνθετικό, πιο εμπεριστατωμένο. Σήμερα αρκούμαι σε μια εν συντομία και περιεκτικότητα ανάλυση.
Δυστυχώς, ο χαρισματικός αυτός νομός, αυτό «το χάρμα των οφθαλμών», με την ένδοξη ιστορία του, την γενική ακτινοβολία του, την δόξα που τον συνοδεύει και την φήμη του, σε ατομικό-πολιτικό επίπεδο, εδώ και πολλά χρόνια στερείται ανθρώπων[1] ιδία πολιτικών υπό την ευρεία του όρου έννοια, με μεγάλη κοινωνιολογική συγκρότηση, δημοκρατική και κοινωνική ευαισθησία και έξαρση. Δεν έχει πολλά άτομα με πνευματική και ψυχική ανάταση, με θέρμη νέων πρωτοποριακών και αξιόλογων ιδεών, που θα τον οδηγούσαν σε μια πνευματική, ψυχική, ηθική ανάταση, σε πρόοδο και ακμή.
Γι’ αυτό και άλλους λόγους, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των στατιστικολόγων, η Καστοριά μας κατατάσσεται, – είναι ο πτωχότερος Νομός της Ελλάδος και με την μεγαλύτερη ανεργία!       «Θεέ και Κύριε»! Εκεί μας οδήγησαν οι τυχοδιώκτες της πολιτικής απραξίας. Και όχι μόνον. Συρρίκνωση του ΤΕΙ Καστοριάς, χάσιμο της Αρχιτεκτονικής Σχολής, την μεταφορά σε άλλη περιοχή της 73ης Ταξιαρχίας, μείωση των Δυνάμεων της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς. «Ξέφραγο αμπέλι» η παραμεθόριος περιοχή μας, ξενοίκιαστα εκατοντάδες καταστήματα και διαμερίσματα, γενική νέκρα και απελπισία. Αλλά και η δημόσια τοπική ζωή παρουσιάζει έντονα συμπτώματα αδιαφορίας και παράλυσης. Φωτεινή εξαίρεση στο όλο γίγνεσθαι και στα γενικά δρώμενα αρκετές μεμονωμένες προσωπικότητες, πρόεδροι νομικών προσώπων και Συλλόγων και Σωματείων, που ενεργοποιούνται ανυστερόβουλα ατομικά και συλλογικά σε κοινωνικές, πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες.          Σ’ αυτά τα άτομα, αρμόζει ξεχωριστή τιμή, ξεχωριστός έπαινος. Είναι, μετά τους γουνοποιούς και τους άλλους επιχειρηματίες, η μοναδική προσδοκία για βελτίωση της κατάστασης και την οικονομική άνθηση.
Τελειώνοντας το παρόν άρθρο, θέλω να τονίσω και μάλιστα με έμφαση, ότι: «Ακόμη και η αδράνεια και αδιαφορία “περί τα κοινά”, συνιστούν ενίοτε Εθνικά και τοπικά εγκλήματα».         



[1] Εξαιρούνται οι γουνοποιοί και όλοι οι έμποροι και επιχειρηματίες, που με το εμπορικό τους δαιμόνιο και παρά τις αντίξοες συνθήκες δραστηριοποιούνται και απασχολούν εργατικό και υπαλληλικό προσωπικό

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

                         Δ  Η  Μ  Ο  Κ  Ρ  Α  Τ  Ι  Α
Κατά τον Αριστοτέλη, τον μέγιστο των φιλοσόφων όλων των εποχών, στο άριστο πολίτευμα, στην αληθινή και όχι στην κατ’ επίφαση αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, πολίτης είναι εκείνος που άρχει και άρχεται αποβλέποντας αποκλειστικά στην έντιμη ζωή – «προς τον βίον τον κατ’ αρετήν» (πολιτικά, 1284α). Απαραίτητη η αρετή και για τους άρχοντες και για τους αρχομένους – (φανερόν τοίνυν ότι ανάγκη μετέχειν αμφοτέρους αρετής» (1260α).
Κατά τον υποφαινόμενο, δεν μπορεί να υπάρξει χρηστός και υπεύθυνος πολίτης όταν η πολιτική εξουσία είναι φαύλη, διεφθαρμένη, εξωνημένη, αυταρχική, αντιλαϊκή και υποτελής στην ξενοκρατία.

Δ  Ι  Α  Φ  Θ  Ο  Ρ  Α

Η ρήξη και η σύγκρουση με τη διαφθορά και τη διαπλοκή είναι επιτακτικό αίτημα των Ελλήνων πατριωτών. Είναι χρέος όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας απέναντι στους πολίτες, να συνδράμουν την νέα Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στον αγώνα της για την πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. 

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.) ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ

Το σύστημα αυτό, αδυνατεί πλέον να διαχειρισθεί τις κρίσεις, όχι μόνον τις οικονομικές, αλλά και τις πολιτικές, τις κοινωνικές, τις εθνικές, τις κρίσεις αρχών και αξιών. Από καιρό κάποιοι μιλούν για το τέλος της εποχής της Μεταπολίτευσης. Και πράγματι. Το σύστημα που οικοδομήθηκε και διατηρήθηκε τα τελευταία 35 χρόνια στην χώρα μας δεν έχει πλέον μέλλον, γιατί ήταν φαύλο, κομματοκρατικό, πελατειακό, διεφθαρμένο, αναξιόπιστο, αναποτελεσματικό, ανάλγητο, καταπιεστικό, γραφειοκρατικό, αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό.
Ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε πλέον να διαχειρισθεί τα προβλήματα και την κρίση που το ίδιο δημιούργησε. Όχι μόνο τα οικονομικά και τα δημοσιονομικά, αλλά και τα κοινωνικά. Το πολιτικό μας σύστημα δεν δείχνει ικανό να μπορεί να συγκρατήσει μία κοινωνία που κοχλάζει, που είναι έτοιμη να εκραγεί βέβαια. Και πάντως αδυνατεί να της παράσχει λύσεις και διέξοδο.

Τι χρειάζεται; Βασικά, επανίδρυση, πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πνευματική, ηθική κ.λ.π. αναγέννηση από την γενική παρακμή και αποτελμάτωση στην οποία περιέπεσε, χρειάζεται και ένα νέο Σύνταγμα προσαρμοσμένο στη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, το οποίο μεταξύ των άλλων να περιέχει καταλυτικές διαρθρωτικές διατάξεις ανατρέποντας πάγιες, επαχθείς και νοσηρές καταστάσεις και προκαλώντας συγκρούσεις με τα αδηφάγα κατεστημένα συμφέροντα, ιδίως τα πολιτικά, οικονομικά συνδικαλιστικά και άλλα, τον ακραίο και μη υγιή συνδικαλισμό. Ένα Σύνταγμα που θα περιορίζει ακόμη και τον αριθμό των βουλευτών στους 150, θα περιορίζει το κράτος και θα καταργεί την ισοβιότητα των δικαστών και την μονιμότητα των υπαλλήλων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, εξασφαλίζοντας όμως τα ηθικά και υλικά κεκτημένα δικαιώματα με Δικλείδες Ασφαλείας. Ευελπιστώ, πως ο Συ.Ριζ.Α. ένα νέο κόμμα εξουσίας, Αριστερό και Προοδευτικό θα οδηγήσει την Ελλάδα σε νέα πεπρωμένα που ιστορικά έχει η Ελληνική φυλή.   

Ο ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η υπογραφή του Μνημονίου ήταν μία συμφωνία επονείδιστη, αξιοκατάρατη, αξιοκατάκριτη, αμαρτωλή και ευθέως αντίθετη προς τα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μας συμφέροντα, γιατί συντέλεσε όχι μόνον στην αποδυνάμωση του Έθνους, αλλά  υπήρξε και καταστροφική για την οικονομία, για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, για τους μικρομεσαίους και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, ήταν μια συμφωνία επονείδιστη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος και ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου τότε υπουργός επί των Οικονομικών ενταφίασαν το μέλλον της Ελλάδος και των Ελλήνων και έθεσαν οριστικά τέρμα στις ελπίδες του Ελληνικού λαού για ένα καλύτερο αύριο. Ο τότε πρωθυπουργός επί 20 περίπου μήνες επέδειξε μία πρωτοφανή πολιτική δειλία, ως προς την λήψη των σωστών και καταλλήλων για την περίπτωση αναγκαίων μέτρων, μέτρων που δεν έπρεπε να ζημιώνουν τις πτωχές τάξεις, αλλά τους έχοντες και κατέχοντες, για την υλοποίηση των οποίων είχε δεσμευθεί με το Μνημόνιο. Παράλληλα, αποδείκνυε καθημερινά, ότι ήταν δέσμιος του κομματικού-πασοκικού κατεστημένου, ότι φοβόταν τους δικούς του συνδικαλιστές και έτρεμε το λεγόμενο πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον αναξιόπιστος, ακόμη και στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Γ. Παπανδρέου επεδίωκε να παραμείνει πρωθυπουργός, νεμόμενος την εξουσία και ταξιδεύων ανά την υφήλιο, αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας, ή μη δυνάμενος να συλλάβει το μέγεθος της επερχόμενης οικονομικής καταστροφής. Έβαλε την ταφόπετρα στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Ελπίζω, πως η νέα Αριστερή κυβέρνηση, με ηγέτη τον αξιόπιστο και ικανότατο Αλέξη Τσίπρα, θα οδηγήσει τη χώρα σε σωστή πορεία.  

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ - ΕΝΑ «ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΨΕΥΔΟΣ»

Το 1964 ήταν μια αξιοσημείωτη χρονολογία για την νεοελληνική ιστορία. Για πρώτη φορά ο Ελληνικός λαός μετά την λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και τον κατατρεγμό της Εθνικής μας Αντίστασης και των αγωνιστών της, ύψωσε τόσο έντονα και αποφασιστικά το ανάστημά του εναντίον μιάς πολιτικής και κοινωνικής δουλείας 20 περίπου χρόνων. Τότε ζήτησε επίμονα με διαδηλώσεις οργής και αγανάκτησης, στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού ν’ αποκατασταθεί η Ανάπηρη και κατ’ επίφασιν Δημοκρατία στον τόπο και ο λαός στα δικαιώματά του. Ακολούθησε η επτάχρονη τυραννία και μετά η λεγόμενη Μεταπολίτευση, όπου και πάλιν ο αδούλωτος ελληνικός λαός ξεχύθηκε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και ζήτησε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.
Και αντ’ αυτού, το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό κατεστημένο της χώρας, ο παλαιοκομματισμός, η κομματοκυριαρχία και άλλες κυρίαρχες δυνάμεις που ασκούσαν την εξουσία παρασκηνιακά, ψήφισαν ένα Σύνταγμα ναι μεν Δημοκρατικό και Προοδευτικό, για να τηρηθούν τα προσχήματα, πλην όμως κατέστησαν την Δημοκρατία μας ουσιαστικά ανάπηρη και δια των κομμάτων της εξουσίας, της κομματοκρατίας και της κομματοκυριαρχίας, έβαλαν φραγμό στις λαϊκές διεκδικήσεις και εμπόδισαν την λαϊκή κυριαρχία και ριζική αλλαγή για Ισονομία, Ισοπολιτεία, Ισηγορία, Αξιοκρατία, Ειρήνη, Ευτυχία και Πρόοδο. Έβαλαν τον λαό στο περιθώριο, εκτός δηλαδή πολιτικής και κοινωνικής μάχης, τον ευνούχισαν πολιτικά και κοινωνικά και τελικά τον οδήγησαν στο σημερινό οικονομικό και κοινωνικό χάος. Ποτέ ο άμοιρος ελληνικός λαός δεν συμμετείχε στη λήψη αποφάσεων για το μέλλον του. Τις τύχες του τις καθόριζαν τα κόμματα της εξουσίας.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 1 του Ελληνικού Συντάγματος «Περί Λαϊκής Κυριαρχίας» είναι μια παραπλάνηση, ένα ξεγέλασμα, ένα «κατά συνθήκη ψεύδος», που λέγεται για λόγους παραπλανητικούς και εξαπάτησης.  
Κούφιος λόγος και κυρίως γελοιοποιημένος η περίφημη «λαϊκή κυριαρχία» του πρώτου άρθρου του Συντάγματος (παράγραφος 2). Η πολιτική εξουσία, οχυρωμένη πίσω από τον αναιδή και βλακώδη ισχυρισμό «μας ψήφισε ο ελληνικός λαός», περιφρονεί με σκαιότητα τους πολίτες και διαχειρίζεται υποθέσεις πολυσήμαντων κοινωνικών επιπτώσεων ως κομματική ή προσωπική συναλλαγή. Οι κάτοικοι της Ελευσίνας, ύστερα από δημοψήφισμα, αξίωσαν – με ποσοστό 98% – να μην επεκταθεί μια βιομηχανία που μολύνει την περιοχή. Την επέκταση είχε απορρίψει και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αλλά η εξουσία, μυκτηρίζοντας τη λαϊκή εξέγερση και τη Δικαιοσύνη, ευλόγησε την ολοκλήρωση του εγκλήματος κατά της ζωής και της υγείας των πολιτών. 
Αυτό που αποκαλείται σήμερα «λαϊκή κυριαρχία», «ελεύθερες εκλογές», ανάδειξη «λαϊκών αντιπροσώπων» είναι ψεύδος και απάτη. Το είχε επισημάνει ο Ρουσσώ στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» (1762). Η λαϊκή κυριαρχία, έγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος, «δεν εκπροσωπείται ούτε απαλλοτριώνεται. Είναι συνυφασμένη αδιάρρηκτα με τη συλλογική βούληση και δεν εκχωρείται ποτέ. Ή υπάρχει λαϊκή βούληση ή δεν υπάρχει. Αποκλείεται μέσος όρος». Η ανά τετραετία προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες που βαφτίζεται «ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης» αποτελεί σκηνοθεσία της εξουσίας. Αλλά μήπως και την ώρα ακριβώς που ψηφίζει ο πολίτης είναι ελεύθερος; Αλλοτριωμένος είναι συνήθως χειραγωγημένο άτομο. Γιατί οι επιλογές του ελέγχονται, είναι προκαθορισμένες – δεσμεύσεις προσωπικές, κομματικοί εγκλωβισμοί, εκλογικά συστήματα, συναλλαγές, πλύση εγκεφάλου. Εξαρτημένος ο πολίτης ή βουβό πρόσωπο επί μια τετραετία, ενεργούμενο και τη στιγμή που βρίσκεται μπροστά στην κάλπη. Τον εξαπατούν και τον εμπαίζουν οι μνηστήρες της εξουσίας με την ψευδαίσθηση της ελεύθερης εκλογής υποψηφίων που δεν γνωρίζει και συχνά δεν εκτιμά. Τα κόμματα υπαγορεύουν στους οπαδούς ποιους θα ορίσουν αντιπροσώπους τους. Και εκείνοι, με την προσδοκία ανταλλαγμάτων – θύματα των πελατειακών σχέσεων – από άγνοια, τύφλωση ή ολιγοφρενία συμμορφώνονται.
Πριν δυόμισι περίπου αιώνες έγραφε ο Ρουσσώ, υπέρμαχος της άμεσης δημοκρατίας. «Όσο για σας νεώτεροι λαοί, εσείς δεν έχετε καθόλου δούλους, είσαστε δούλοι εσείς οι ίδιοι. Πληρώνετε την απελευθέρωση των δούλων με τη δική σας ελευθερία»[1]. Και για το αντιπροσωπευτικό σύστημα: «Από τη στιγμή που ένας λαός διορίζει αντιπροσώπους, παύει να είναι ελεύθερος, παύει να υπάρχει»[2].
Πραγματικά οι «ελεύθεροι» πολίτες χειραγωγούνται από τα κόμματα εξουσίας που ελέγχονται από ομάδες συμφερόντων ολότελα άσχετες με τον ανυποψίαστο ψηφοφόρο. Όλα είναι προδιαγεγραμμένα: η γνώση, η γνώμη, τα προγράμματα, τα ρεύματα, τα πρόσωπα και η διανομή της λείας. Το «αντιπροσωπευτικό σύστημα» υποδουλώνει τελικά τον πολίτη στα συμφέροντα των ολίγων και ισχυρών. Θα ήταν γελοίο να παραδεχτεί κανείς πως οι 300 της Βουλής είναι οι πιο χρηστοί, οι πιο ικανοί, οι πιο προικισμένοι, οι πιο άξιοι για να διαχειρισθούν τις τύχες 10 εκατομμυρίων Ελλήνων.





[1] Κοινωνικό Συμβόλαιο, ελλ. μετ., σ. 130. 
[2] Ό. π., σ. 131. 

ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ - Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

Με αφορμή την δημοσιοποίηση του 17ου πολυσέλιδου βιβλίου του Πάνου Κρίκη, «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος» κλπ, δεκάδες είναι οι προσωπικότητες της χώρας, της πολιτικής, κοινωνικής, των γραμμάτων και της τέχνης, ακόμη και ηγητόρων των Ενόπλων Δυνάμεων, που με τα κείμενά τους, επαινούν με θέρμη και ενθουσιασμό τον Πάνο Κρίκη και το πνευματικό του έργο. Όλα θα δημοσιοποιηθούν στους αναγνώστες του Πάνου Κρίκη προσεχώς, με την ανάρτηση της βιογραφίας του. Σήμερα, παρατίθενται μερικά εγκωμιαστικά κείμενα γνωστών προσωπικοτήτων της χώρας, που σχετίζονται με το ιστορικό του και μόνον έργο του Πάνου Κρίκη.
Γράφουν:
Το έργο του κορυφαίου Έλληνα ιστορικού Πάνου Κρίκη βασίζεται σε πολύ πλούσια ξένη και ελληνική βιβλιογραφία και αυθεντικές ιστορικές πηγές. Επώνυμοι ιστορικοί της χώρας το χαρακτηρίζουν μεγάλη και χρήσιμη εργασία διεθνών προδιαγραφών.
Το έργο του Πάνου Κρίκη είναι βαρυσήμαντο, πολυσυλλεκτικό, πολυσύνθετο και χρήσιμο.
Νίκος Αδριανός
·                 
Ο Πάνος Κρίκης έγινε πολύ γνωστός στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, ως αρθρογράφος, ιστορικός και συγγραφέας, όταν το εν γένει πνευματικό του έργο κατέστη ευρύτερα γνωστό δια των Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα σε μια σειρά άρθρων, μονογραφιών και βιβλίων, που το καθένα τους, χωρίς υπερβολή, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολυσήμαντο, πρωτοποριακό και πρωτόγνωρο γεγονός.
Νίκος Παππάς
·                 
Κορυφαίος και δυνατός ο ιστορικός Πάνος Κρίκης αναλύει τα ιστορικά φαινόμενα και γεγονότα με εύστοχες παρατηρήσεις, κρίσεις και αντικειμενικότητα. Πρόκειται για ένα πλούσιο ιστορικό έργο μεγάλων αξιώσεων, σταθμό στην ελληνική ιστοριογραφία.
Είναι άξιος τιμής, θαυμασμού και ενός μεγάλου ΕΥΓΕ.
Κώστας Μελάς


         *Για την απόδοση του κειμένου
            Ρίζος Αποστόλου
           Παλαίμαχος Δημοσιογράφος της Αριστεράς













Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Η ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πάρα πολλές φορές αισθάνομαι θλίψη, απογοήτευση και πικρία για τα φαινόμενα της παραλυτικής αποχαύνωσης της σημερινής Καστοριανής κοινωνίας, μιάς κοινωνίας με εξαίρετη πολιτιστική, πνευματική, ριζοσπαστική, δημοκρατική και προοδευτική παράδοση, μια κοινωνία καλλιεργημένη, που δεν αντιδρά στα σαδιστικά, βασανιστικά και άλλα μέτρα ταλαιπωρίας, που λαμβάνουν πολλοί από τους τοπικούς μας άρχοντες ή από μέτρα που δεν λαμβάνουν οι αρμόδιες κρατικές και τοπικές αρχές για τη βελτίωση του επιπέδου της ζωής της και της καθημερινότητας.

Ειλικρινά θλίβομαι, αλλά ταυτόχρονα και οργίζομαι.

ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ - Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Μια νέα έρευνα κατέδειξε ότι στην Ελλάδα οι νέοι καπνίζουν και πίνουν αλκοολούχα ποτά περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον στην Ευρώπη. Η κατάσταση είναι πασίγνωστη και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες έρευνες για να πιστοποιηθεί.
Στην Καστοριά, το φαινόμενο παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις και είναι αναγκαία η λήψη δραστικών προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για την προστασία της Καστοριανής νεολαίας, των νέων και νεανίδων. Τα μπαρ, παντού γεμάτα με νέα παιδιά κάτω των 18 ετών, με το τσιγάρο και το σφηνάκι στο χέρι.

Καιρός είναι η Αστυνομία και η Εισαγγελική αρχή να παρέμβουν για να μη πάρει το φαινόμενο επικίνδυνες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Οφείλουν οι αρμόδιοι να ελέγχουν συστηματικά την είσοδο ανηλίκων σε κέντρα που προσφέρουν αλκοολούχα ποτά. Με μια απαράδεκτη χαλαρότητα ως προς την τήρηση των νόμων, μοιραίως εθίζονται τα νέα παιδιά στο κάπνισμα και το αλκοόλ. Η νέα έρευνα δεν έδειξε τίποτε περισσότερο από αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Απομένει να το συνειδητοποιήσει η πολιτεία και η κοινωνία που εθελοτυφλούν αλλά και τα αρμόδια όργανα, τα κατ’ εξοχήν υπεύθυνα για την τήρηση των Νόμων, ώστε το καταστροφικό αυτό για την Καστοριανή νεολαία φαινόμενο, να μην λάβει διαστάσεις.

ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Α΄  ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ – ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΙΣΧΡΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
ΚΑΙ
Β΄  Η ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΑΜ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

«Δύο ντουζίνες «Βασιλόφρονες», Εθνικόφρονες», «Δεξιόφρονες» και «Μεταξικοί» Καστοριανοί[1] το 1943 υπέγραψαν το βλαπτικό για την Ελλάδα και το Νομό Καστοριάς προδοτικό, αισχρό, ανήθικο, κατάπτυστο, επονείδιστο πρωτόκολλο προσάρτησης του Νομού Καστοριάς στην Αλβανία».
Ο Συνταγματάρχης Χωροφυλακής Κων/νος Αντωνίου που στη διάρκεια της κατοχής υπηρετούσε στην Καστοριά, ως Μοίραρχος, Διοικητής της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής Καστοριάς περιγράφει ως εξής το κατάπτυστο αυτό γεγονός που προκάλεσε την αγανάκτηση και απέχθεια των πατριωτών Καστοριανών:
«Οι Γκέγκηδες και Λιάπηδες, πρώτοι προέβαλον αξιώσεις δια την προσάρτησιν του Νομού Καστορίας, στηριχθέντες επί της σκεπετάρικης θεωρίας, ότι η περιφέρεια Καστορίας το παλαιόν κοστούρ, κάτω κείτο υπό Αλβανών, αναγκασθέντων όμως να μεταναστεύσωσιν εις Τουρκίαν, λόγω του ότι η ζωή των εκινδύνευε από τας μεταξύ Βουλγαρικού κομιτάτου και Ελλήνων διαμάχας. Προς τον σκοπόν τούτον, οι Ιταλοί επεδίωξαν και επέτυχον την σύνταξιν και υπογραφήν παρ’ ενίων πρακτόρων των ενός πρωτοκόλλου, δι’ ού εζητείτο η προσάρτησις της Καστορίας εις την Αλβανίαν. Εις την κίνησιν ταύτην επρωτοστάτησαν οι……………………………………………………………… άπαντες αποτελούντες την λάσπην της πόλεως Καστορίας[2].
Οι Ιταλοί, κατ’ αρχάς, υπεστήριξαν την άποψιν περί προσαρτήσεως του Νομού Καστορίας εις την Αλβανίαν και την ανεξαρτητοποίησιν της Πίνδου, εκ του αυτοκρατορικού των πνεύματος κινούμενοι, δι’ ό και αρχικούς συνεργάτας έσχον τους πράκτορας Αλβανούς και Κουτσοβλάχους. Μετά την αποτυχίαν όμως του αρχικού των τούτου σχεδίου, εστράφησαν προς την άποψιν των Βουλγάρων και ούτω, εις τους αρχικούς πράκτορας, προσετέθησαν και οι τοιούτοι των Βουλγάρων». (Κων/νος Αντωνίου: Η ΣΛΑΥΪΚΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, σελ. 60-61).
Ο Καστοριανός Λυκούργος Σινόπουλος, αντικομμουνιστής και ΑντιΕΑΜίτης στα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΙΑΤΣΑΣ, (1937-1957), Καστοριά 1998, αναφερόμενος στο κατάπτυστο και αισχρό αυτό πρωτόκολλο, γράφει:

ΠΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ

«Πρώτοι και καλύτεροι οι………………………………………..
Αυτούς διάβασα και είδα τις υπογραφές τους. τελείως διαφορετικά ονόματα βρήκα στο βιβλίο του Μοίραρχου Αντωνίου Κωνσταντίνου[3].
»Εάν προσετέθησαν τα ονόματά τους ύστερα, διότι ο Φαΐκ Μπάμπανη ήρθε ακόμη μία φορά, αλλά με τον Χασάν εφέντη έστειλε μόνο σαλάμια, δηλαδή χαιρετισμούς στον πατέρα μου. Αυτό όμως δεν επιτρέπει να αφαιρεθούν οι άνθρωποι που προανέφερα, διότι ήταν άνθρωποι της ομάδας Αντωνίου και φίλοι του………………………….., ο οποίος αργότερα στο διάστημα της κατοχής διώρισε σε γερμανοκρατούμενο μέρος έπαρχο τον………………………………….».  (Λ. Σινόπουλος, σελ. 82).
Γι’ αυτή την επαίσχυντη πράξη ενίων Καστοριανών προδοτών,  ο γνωστός ιστορικός Γιάννης Κολιόπουλος καταγόμενος από το Βοτάνι της Καστοριάς, πρόσωπο ως ιστορικός αμφιλεγόμενος και όχι αντικειμενικός, γι’ αυτό το κατάπτυστο, αντιεθνικό και προδοτικό πρωτόκολλο, «ποιείται την νήσσαν», τηρεί  σιγήν ιχθύος κοινώς λουφάζει, αν και πολυγραφότατος συγγραφέας και ιστορικός. Ταιριάζει σε έναν καθηγητή πανεπιστημίου που κατάγεται από το Νομό Καστοριάς να αποσιωπά τόσο σημαντικά γεγονότα ενώ για τους Σλαβομακεδόνες και Σλαβόφωνους, χωρίς εισαγωγικά, αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος των δύο βιβλίων του; Για την εξαγωγή συμπερασμάτων επαφίεμαι στην ευθυκρισία και στις καλές προθέσεις του αναγνώστη.

ΤΟ ΕΑΜ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
ΜΑΤΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΒΟΥΛΓΑΡΙΣΜΟ ΤΟΥ
Το 1941 αποστέλλονται από τη Σόφια στη Δυτική Μακεδονία τρεις Βούλγαροι Αξιωματικοί, σύνδεσμοι πράκτορες της Βουλγαρικής Λέσχης Θεσσαλονίκης, ως οργανωταί της Βουλγαρικής Κινήσεως: Ο Μπλαδάνωφ, ο Βορεάδης και ο Κάλτσεφ. Ο πρώτος είναι ένα ανθρωπόμορφο κτήνος, με ψυχή ύαινας. Ο δεύτερος, γόνος Καστοριανής οικογένειας, στα βάθη της ψυχής του είναι Έλλην και δεν θέλει ή δεν μπορεί να φέρει σε πέρας αυτήν την αποστολή και επιστρέφει στη Βουλγαρία. Ο τρίτος, ο Κάλτσεφ, μισέλλην, εγκληματική μορφή, αποτελεί τον νουν και την ψυχήν και το κέντρον της όλης αιματηράς Βουλγαρικής προσπάθειας κατά τα τραγικά έτη 1941 – 1944 , είναι ο υπεύθυνος του ολοκαυτώματος της κλεισούρας. Σε επίσκεψή του στη μαρτυρική κωμόπολη την 15/2/1944, δήλωνε στους κατοίκους της Κλεισούρας. «Την Κλεισούρα θα την κάμω στάχτη!» και την έκανε τον Απρίλιο. Είναι υφηγητής πανεπιστημίου.
Εγεννήθη στο Σπήλαιο Καστοριάς το 1910 και πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του έως την Τρίτη τάξη. Μετανάστευσε στη Βουλγαρία. Το 1931, αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Σόφια, εγγράφηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία της Δρέσδης, όπου εφοίτησε έως το 1935 και εν συνεχεία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Το 1940 επέστρεψε στη Βουλγαρία και διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, όπου εδίδαξε οικονομικά. Η μόρφωσή του είναι ένα διαρκές, αιώνιο και άσβεστο μίσος εναντίον κάθε τι που είναι ελληνικόν. Θεωρείται καύχημα του Βουλγαρικού επιστημονικού κόσμου και ένας από τους αυριανούς εθνικούς του ηγέτες, που πιστεύει ότι έχει εμπρός του όλη την ευκαιρία να σκυλεύσει το πτώμα της Ελλάδος. Ο επιστήμων Αντώνιος Κάλτσεφ, καλείται από το Βουλγαρικό επιτελείο να αναλάβει να γίνει ένας από τους αρχηγούς της σκυλεύσεως αυτής. Και ο Υφηγητής φορεί την στολή του Βουλγάρου υπολοχαγού. Είναι ένας τέλειος κομιτατζής. Ήδη, άνθρωποι του κομιτάτου έχουν ξεκινήσει από τη Σόφια δια να διαλαλήσουν την φήμη του Αρχιμεμφιστοφελή αυτού του Βουλγαρικού κτήνους. Πολλοί πράκτορες του Βουλγαρικού κομιτάτου και καθάρματα τον περιμένουν για να εκβουλγαροποιήσουν τον Νομό της Καστοριάς.
Όπως προανέφερα, ματαιωθείσης της επέκτασης της Βουλγαρικής κατοχής στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία[4], συνεπεία των κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων υπό την ηγεσία του ΕΑΜ, ματαιώνονται και τα σχέδια της Βουλγαρικής Κυβερνήσεως και του Κάλτσεφ σαν απεσταλμένου της. Σαν μαινόμενος ταύρος βρίσκεται σε ένταση, είναι θυμωμένος και απαρηγόρητος. Αλλάζει ρότα, μεταβάλλει σκέψεις, σχέδια. Παίρνει άλλη απόφαση. ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Τυχόν πραγματοποίηση αυτού του εγκληματικού και καταχθόνιου σχεδίου θα εσήμαινε πολιτική εφαρμογή του εκβουλγαρισμού, ήτοι εν ολίγοις:
1)                     Κατάργηση όλων των Ελληνικών Διοικητικών Δημοτικών και Κοινοτικών αρχών και την αντικατάστασή τους με Βουλγάρους.
2)                     Αντικατάσταση των Δικαστικών αρχών.
3)                     Καθιέρωση της Βουλγαρικής ως υποχρεωτικής γλώσσας.
4)                     Κλείσιμο των Ελληνικών Σχολείων, ίδρυση Βουλγαρικών, υποχρεωτική διδασκαλία της Βουλγαρικής γλώσσας, και
5)                     Απαγόρευση της Θείας λειτουργίας στις Εκκλησίες.
Για την επιτυχία του σχεδίου του εργάζεται με φανατισμόν και δημιουργεί καταστάσεις που ευνοούν την προσάρτηση της Καστοριάς στη Βουλγαρία. Εκμεταλλευόμενος τον μισελληνισμό του Γερμανού Φρουράρχου Φλώρινας και την φιλοχρηματίαν του Ιταλού υπολοχαγού του Γραφείου Πληροφοριών Καστοριάς περιβόητου Ραβάλι, προσεταιρίζεται σημαντικόν αριθμό διγλώσσων Καστοριανών και με τη βοήθειά τους προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε τι το Ελληνικόν. Χρηματίζει, απειλεί, εξορίζει, δολοφονεί και εγκλείει εις τας φυλακάς των αρχών κατοχής τους Έλληνες πατριώτες, στην πλειοψηφία τους ΕΑΜίτες.
Με τα πιο πάνω εγκληματικά μέτρα, ενέργειες και πράξεις επιτυγχάνει την απομάκρυνση των Δικαστικών και Διοικητικών Αρχών της Καστοριάς.
Για την προσάρτηση του Νομού Καστοριάς στη Βουλγαρία, ο Συν/ρχης Αντωνίου, γράφει τα παρακάτω:
«Κατά τα τέλη Μαρτίου 1943, υπό τον νέον Αρχηγόν του Α.Μ. Β.Κ. Παντελή Μακρήν, εγένετο σύσκεψις των αρχηγών του κομιτάτου, καθ’ ήν συνετάγη αναφορά εν είδει υπομνήματος προς την Ιταλικήν Κυβέρνησιν, περιλαμβάνουσα τα εξής αιτήματα:
1) Αναγνώρισιν του Κομιτάτου ως επισήμου συμμαχικού Μακεδονοβουλγαρικού στρατιωτικού οργανισμού και συνεπώς συγκυριάρχου.
2) Ανάληψιν τροφοδοσίας και συντηρήσεως των κομιτατζήδων παρά της Ιταλικής Επιμελητείας.
3) Προσάρτησιν της Περιφερείας Καστορίας και αν όχι τούτο αυτονόμησιν ταύτης.
4) Απομάκρυνσιν της Ελληνικής Διοικήσεως και ανάληψιν ταύτης παρά του Κομιτάτου.
Εκ της αρτοδοτήσεως ταύτης εξηρέθησαν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Αι Ελληνικαί Υπηρεσίαι σχεδόν εξεμηδενίσθησαν και δεν ελαμβάνοντο υπ’ όψιν, οι δε Ιταλοί έβαινον ούτω, προς εκπλήρωσιν της υποσχέσεώς των προς τους βουλγαρόφρονας, περί απομακρύνσεως των ελληνικών Υπηρεσιών. Το κομιτάτον μάλιστα, είχεν ετοιμάσει και τον υποψήφιον Νομάρχην (Χρήστον Κοντόπουλον)».
(Σελίδες 111,112 και 108).
Το πανίσχυρο όμως ΕΑΜ Καστοριάς που ελέγχει απόλυτα την πόλη και τον Νομό, βρίσκεται σε κατάσταση επαγρύπνησης παρακολουθεί συστηματικά τις κινήσεις και δραστηριότητες του Κάλτσεφ, έχει πράκτορα στο επιτελείο του, τον κατασκοπεύει και περιμένει με τεταμένη την προσοχή, την κατάλληλη στιγμή για δράση, για ματαίωση των σατανικών σχεδίων. Στον Δαμιανό Κοντόπουλο, κάτοικο Καστοριάς, είχε ανατεθεί από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Καστοριάς Νικηφόρο Παπασιδέρη και την ηγεσία του ΕΑΜ η μυστική εντολή να εισχωρήσει στο Βουλγαρικό κομιτάτο της Καστοριάς (πράκτορας) και να ενημερώνει ανελλιπώς την οργάνωση για την τελική κίνηση, την εγκατάσταση των Βουλγάρων στις Δικαστικές και Διοικητικές Υπηρεσίες.
Πράγματι, ο Δ. Κοντόπουλος, ένα Σάββατο του Δεκεμβρίου 1943 ενημερώνει τον Μητροπολίτη Καστοριάς, ο οποίος στη συνέχεια ενημερώνει τον Νομαρχεύοντα Πέτροβα, ο οποίος παρέμεινε στις επάλξεις του καθήκοντος, και τον Αθανάσιο Κρίκη. Το βράδυ του Σαββάτου, Νομαρχεύων και η ηγεσία του ΕΑΜ συγκεντρώνονται στην οικία Κρίκη και με απόφαση του Πέτροβα, συμπληρώνουν τα κενά των Δικαστών και των Προϊσταμένων των Δημοσίων Υπηρεσιών, με πρόσωπα ευυπόληπτα, υπεράνω κάθε υποψίας, αφοσιωμένα στην Πατρίδα και την Εαμική Αντίσταση. Μεταξύ των αναπληρωτών, αναφέρω ενδεικτικά τα ονόματα των: Χαράλαμπος Δήμου, Δικηγόρος, διορίζεται ως Πρωτοδίκης στο Πρωτοδικείο Καστοριάς, Νικόλαος Κρίκης, Δικηγόρος, Διευθυντής Φυλακών Καστοριάς. Δαμιανός Παπαντίνας, Δικηγόρος, οικονομικός Έφορος Καστοριάς, Δημήτριος Δημητριάδης και Ιωάννης Αϊβάζης στη Νομαρχία Καστοριάς. Χριστόδουλος Τσαμίσης Αστυΐατρος. Αθανάσιος Κρίκης στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου.
Έτσι, όταν ο Κάλτσεφ με όλο του το σκυλολόϊ και τον υποψήφιο Νομάρχη (Γ. Κ.) πήγε να καταλάβει πραξικοπηματικά τις υπηρεσίες και να εγκαταστήσει την αυλική κουστωδία του, προς μεγάλη έκπληξη διεπίστωσε πως νόμιμα έγινεν η αναπλήρωση όλων των κενών. Αυτή είναι η πιο μεγάλη προσφορά της ΕΑΜικής Αντίστασης στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα, την Καστοριά.





[1] Σ.Σ. Η υπογραμμισμένη εισαγωγή είναι του Καστοριανού γουνοποιού Λυκούργου Σινόπουλου.
[2] Σ.Σ. Παραλείπω τα ονοματεπώνυμα, για να μη θεωρηθεί ότι αναμοχλεύω το παρελθόν. Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει ποια πρόσωπα υπέγραψαν το κατάπτυστο αυτό πρωτόκολλο, μπορούν να καταφύγουν στα βιβλία του Αντωνίου και  Σινόπουλου.
[3] Σ.Σ. Δεν συμφωνώ και δεν υιοθετώ μερικές απόψεις από αυτές που αναφέρει ο                      Λυκούργος Σινόπουλος.
[4] Σ.Σ. Η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη, ήδη τελούσαν υπό Βουλγαρική κατοχή και κυριαρχία.