Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ

 «Το καλό δεν πουλάει». Ο Καστοριανός αντί να νοσταλγεί την πνευματικότητα και την αντικειμενική πληροφόρηση, ποθεί τη βαρβαρότητα, δηλαδή την έλλειψη του πολιτισμού, γι’ αυτό και δεν παρατηρείται καμιά πολιτισμική εξέλιξη. Αυτή η αντίληψη κυριαρχεί στη σύγχρονη εποχή μας, στην εποχή της συνεχούς και πλήρους σύγχυσης, την εποχή της «ιδιοτελούς κενοφωνίας», στην εποχή του παραλόγου, στην εποχή της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού και την εποχή της εμπορικής πληροφόρησης. «Στο κέντρο της πληροφορίας διαδίδονται μόνο τα ασήμαντα και παρασιωπούνται τα σημαντικά», έγραψα σε ένα άλλο άρθρο μου.
 Έτσι, τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, οι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι ρεπόρτερ, δεν απασχολούνται με το «καλό», με το υγιές, με τις Αξίες, με την παιδεία, τις παραδόσεις, την οικογένεια, την πατρίδα, την Ελληνική σημαία, την Ελληνική γλώσσα, την Ελευθερία, την αξιοκρατία, την Αλήθεια, τη νομιμότητα, την εντιμότητα, την κοσμιότητα, το σεβασμό στους νόμους, τη δημιουργία, την προκοπή, την άμιλλα, την αξιοπρέπεια, την Ελληνοπρέπεια, την Ελληνική λεβεντιά, το φιλότιμο, την αρχοντιά, την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό, το λειτούργημα, τα Ελληνικά πρότυπα, τους θεσμούς, τις αιώνιες αξίες, την τεχνολογία με ανθρώπινο πρόσωπο.
Για σκεφθείτε ότι όλα αυτά δεν «πουλάνε», είναι «αναχρονιστικά», υποβαθμισμένα, ακατάλληλα «προς βρώσιν» της μοντέρνας κοινωνίας και της νεολαίας μας και όποιος απασχολείται μ’ αυτά ζει με το παρελθόν. Καθότι και το παρελθόν και η ιστορία δεν «πουλάνε», γιατί προβληματίζουν τα απελπισμένα νιάτα μας, τα οποία καταφεύγουν στις «καφετέριες», στα «σύγχρονα κατηχητικά» για να ψυχαγωγηθούν και να αλλοτριωθούν, όπως τα κατευθύνουν οι σύγχρονες «Κίρκες», που σκέπτονται για μας και κανονίζουν το μέλλον μας αρνητικά. Κατασκευάζουν τρία είδωλα για να προσκυνήσει ο κόσμος: Το σεξ χωρίς αγάπη, τη βία χωρίς δικαιοσύνη και τα χρήματα χωρίς κόπο, ακόμη τη βωμολοχία και την άσεμνη φωτογραφία. Μάλιστα πιθηκίζουν τις διαφημίσεις που αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό του θεατή, εθισμένου στις μικρότητες.
Οι έμποροι των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης προσφέρουν και προβάλλουν την «γκρίζα πλευρά του φεγγαριού», αρνητική και ισοπεδωμένη, με όλα τα άνθη του κακού ωραιοποιημένα, ενώ αποσιωπάται συστηματικά η άλλη πλευρά, η θετική, η γνήσια Ελληνική με τον Ελληνικό πολιτισμό και την πολιτισμένη κοινωνία με άξιους πολίτες για ένα δημιουργικό και ελπιδοφόρο μέλλον. Εάν τα ΜΜΕ διέθεταν το μισό χρόνο/χώρο για τα καλά νέα, η ζωή μας θα ήταν διαφορετική αλλά και οι πολίτες να επιλέγουν αυτούς που τους υπηρετούν πραγματικά και όχι εκείνους που τους εξαπατούν και τους εκπορνεύουν.
Δυστυχώς ζούμε τον «πολιτισμό της ενοχής», όπου το παράλογο νίκησε τη λογική και θεωρείται πετυχημένο και άξιο ό,τι πουλάει! Όσο πιο μαύρες οι ειδήσεις, όσο πιο δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις τόσο μεγαλύτερη η χαρά των ανθρώπων της τηλεοράσεως.
Η κοινή γνώμη δηλητηριάζεται συστηματικά και εθίζεται στη μικρότητα. Διαστρεβλώνονται τα γεγονότα, διασύρονται πρόσωπα και θεσμοί χωρίς δισταγμό. Το πνεύμα της πλάνης γίνεται δάσκαλος ζωής. Η παραπληροφόρηση διευκολύνει τους αρμόδιους για να μην έχουν πονοκέφαλο με τα «καυτά» εθνικά θέματα, αλλάζοντας την προσοχή του «φλομωμένου» πολίτη. Άλλωστε δεν προβληματίζεται πια ο λαός της Καστοριάς και δεν ανησυχεί για τα εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό, το Μακεδονικό, το Βορειοηπειρωτικό, το Θρακικό, το Αιγαίο, την Παιδεία, το δημογραφικό, την οικονομία και την ασφάλεια. Καθεύδει αλλοτριωμένος.
Μια αδιαφορία απλώνεται παντού σε μια εποχή που οι εχθροί βρίσκονται «προ των πυλών», ενώ δουλεύουν ανενόχλητα και συστηματικά οι εσωτερικοί εχθροί διαβρώνοντας και ξεθεμελιώνοντας κάθε όσιο και ιερό, ενώ εμείς «άδομεν εμπιμπραμένων των οικιών μας» περιμένοντας τους «διαιτητές» να μας σώσουν ενώ πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε στο ξέφραγο αμπέλι, αλλοιώνοντας την ταυτότητα του λαού μας και το ήθος της κοινωνίας μας. Πού οδηγεί αυτός ο εκτραχηλισμός; Μήπως πολλά ζητάω σε αυτόν τον τόπο, όπου δεν πουλάει η αναφορά σε ανιδιοτελείς θυσίες, αλλά σε ευτελείς ουσίες τηλεοπτικών περιτριμμάτων;
  
 




Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ

 «Νομίζω πως δύο πράγματα, πάνω απ’ όλα, εμποδίζουν τον άνθρωπο να πάρει σωστή απόφαση, η σπουδή (βιασύνη) και η οργή: την πρώτη συνοδεύει συνήθως η απερισκεψία, τη δεύτερη η αμάθεια και η στενή αντίληψη»  

                                                                                       ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ  

ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΙΔΙΑ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΘΕΜΑΤΑ - Ο ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ

 «Γνώμονας και έμβλημα της ζωής μου είναι να λέω και να γράφω πάντα την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, χωρίς υποκειμενικές εκτιμήσεις, χωρίς διαστρεβλώσεις δεδομένων και γεγονότων, την απουσία ψεύδους και χωρίς ΦΟΒΟΝ και ΠΑΘΟΣ».
·                    
  Τα τηλεοπτικά δίκτυα της οικουμένης αποτελούν τη σημαντικότερη δύναμη της οικονομικοπολιτικής εξουσίας. Προβάλλουν, παντού και πάντοτε, εικόνες και προπαρασκευασμένες σκηνές και οι πολίτες παρακολουθούν, απολαμβάνουν και απορροφούν τα θεάματα με συνέπεια να καταργείται η προσωπική σκέψη. Αντικειμενικός σκοπός των δικτύων η ραγδαία ροή του χρήματος η απονάρκωση και το «ζαβλάκωμα». Οι τηλεθεατές αντιμετωπίζονται όχι ως σκεπτόμενα άτομα αλλά ως μηχανές που καταγράφουν τα προπαγανδιστικά και διαφημιστικά μηνύματα. Ο κατακλυσμός και ο ορυμαγδός των θεαμάτων εξαφανίζει την κρίση και αφοπλίζει τον θεατή. Οι σημερινές κυβερνήσεις αποτελούν «τηλεοπτικούς μηχανισμούς» που προσφέρουν πανούργα και παραπλανητικά θεάματα. Συμπέρασμα: Οι τηλεοράσεις όλων των ηπείρων οδηγούν στην καταστροφή τα «δημοκρατικά» πολιτεύματα. Αποτελούν όργανα διάβρωσης των δημοκρατικών θεσμών και κραυγαλέα απόδειξη της διαφθοράς των κομμάτων εξουσίας.
Σε όλα τα έθνη οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν με κριτήρια αποκλειστικά κερδοσκοπικά και με στόχο την ψευδοενημέρωση και την εξαπάτηση του Κοινού. Οι περισσότεροι ανήκουν σε παντοδύναμα επιχειρηματικά συγκροτήματα, σε οικονομικά μονοπώλια που εμπορεύονται και αξιοποιούν εξουσιαστικά τα θεάματα βίας και αισχροτήτων. Οι θεατές της τηλεοπτικής οθόνης όλων των ηπείρων αποτελούν σήμερα καταναλωτές δόλιων εικόνων και αχρείων θεαμάτων.
Με τη διεθνοποίηση της αγοράς συμπορεύονται η εμπορευματοποίηση των πληροφοριών και η ψυχαγωγία που ελέγχονται και καθοδηγούνται από οικονομικά μονοπώλια. Επικίνδυνη εξέλιξη για τις κοινωνίες και τους εθνικούς πολιτισμούς, διαβρωτική και καταστροφική[1]. Πρόκειται για εφαρμογή του συστήματος της «πληροφορικής» που παραμερίζει τους παραδοσιακούς πολιτισμούς εξευτελίζοντάς τους, με δραματικές επιπτώσεις στις κοινωνίες της οικουμένης. Κι’ ακόμα για μια μορφή ολοκληρωτισμού. Όταν οι αρχές της ηθικής, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης δεν εφαρμόζονται για όλους, η ανθρωπότητα οδηγείται στο χάος και τον καταποντισμό.
Στις χώρες του Βορρά, το πανάθλιο παιχνίδι των τηλεοπτικών δικτύων οδηγεί το κράτος-έθνος και το κράτος-πρόνοια σε παράλυση και τελική διάλυση. Αυτή η φθορά έχει προκαλέσει σήμερα τη γενίκευση της ανεργίας και θα υποκινήσει το μίσος μεταξύ των λαών υποθάλποντας την ξενοφοβία.
Η διαφθορά όλων των εξουσιών και των εξουσιαστών μεταδίδεται γοργά, διαβρωτικά και μολυσματικά στις κοινωνίες. Το χρήμα δηλητηριάζει τα πάντα, οι μεγιστάνες του πλούτου ελέγχουν τα κόμματα εξουσίας, η αρετή εκπνέει. Αιτία της επιδημικής εξάπλωσης της διαφθοράς είναι και ο τρισάθλιος ρόλος των τηλεοπτικών δικτύων της οικουμένης. Το κυρίαρχο σχολείο των λαών δεν είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το βιβλίο και η δραστηριότητα των διανοουμένων αλλά η τηλεόραση. Το περιεχόμενο των μεταδόσεων, για να είναι ελκυστικό, περιορίζεται στα εντυπωσιακά θεάματα, συνήθως της βίας και της αισχρότητας, στο αποτρόπαιο και «θελκτικό» που καθηλώνει τον θεατή, με πλαίσιο πάντοτε και ενωτικό στοιχείο τις διαφημίσεις. Αλλά και στα ειδησεογραφικά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών της οικουμένης κυριαρχεί το θέαμα και όχι η πλήρης και ουσιαστική ενημέρωση των θεατών. Παντού και πάντοτε επωφελούνται τα κόμματα εξουσίας και οι οικονομικοί παράγοντες με ανάλογα ανταλλάγματα.
Θύματα οι τηλεθεατές που, καθηλωμένοι, καταδικάζονται σε αποχαύνωση, άνοια, μωρία, νωθρότητα, αποβλάκωση και ψυχοσωματική παράλυση και τύφλωση. Το πραγματικό, το αντικειμενικό αντικαθίσταται με το μυθικό, το κινηματογραφικό και κυρίως το διαφημιστικό. Παραπληροφόρηση και καλλιέργεια της κοινωνικής διαφθοράς[2]. Τα «ντοκιμαντέρ», που προσφέρουν γνώσεις και επαφή με το πραγματικό και αληθές, σπανίζουν. Κυριαρχεί το στοιχείο της προπαγάνδας και του προσηλυτισμού στον καταναλωτισμό και την αχρειότητα.
Επιβάλλεται όθεν ριζική κοινωνική αλλαγή που προϋποθέτει πανοικουμενική αντίσταση των λαών στις οικονομικοπολιτικές φαυλότητες της εξουσίας και των εξουσιαστών με σκοπό και προτεραιότητα τον αποδιαβρωτικό ρόλο των ΜΜΕ και την αποδυνάμωσή τους, ώστε να μη διαβρώνεται ύπουλα η κοινωνία, ο τηλεθεατής, με πρωτοπόρους τους ανθρώπους του πνεύματος.  




[1] Κατά τον Karl Popper η Τηλεόραση υπονομεύει και αφανίζει τα δημοκρατικά πολιτεύματα και τον πολιτισμό. Καταργεί την άμεση επικοινωνία των πολιτών και καλλιεργεί τις αντιπαραθέσεις και την εγκληματικότητα (La Television: Un danger pour la democratie, Anatolia 1995).
[2] Ορθότατα επομένως χαρακτηρίζονται τα τηλεοπτικά θεάματα «μαστίχα» (chewing-gum) των ματιών, φυγή από την αλήθεια, αποκολοκύνθωσις. Στον τομέα των διαφημίσεων προβάλλονται κατά την τελευταία δεκαετία, ως σύμβολα και «είδωλα», τίτλοι μεγάλων βιομηχανικών και άλλων συγκροτημάτων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα πουκάμισα αποτυπώνονται προσωπογραφίες ηθοποιών και στα T-shirts επιγραφές μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών. Και αγοράζονται επειδή ακτινοβολούν ως εμβλήματα οικονομικής επιτυχίας!... 

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ

 «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ συρρικνώνεται. Τελευταίος προμαχώνας Η ΚΥΠΡΟΣ. Η ελληνική κοινωνία φθείρεται. Χρειάζεται αυτογνωσία, χρειάζεται ιστορική αλήθεια ωμή, χωρίς πλαστογραφίες και παραχαράξεις.
Μόνο η γνώση του ιστορικού παρελθόντος δημιουργεί τον άξιο πολίτη, τον άγρυπνο, που δεν εξαπατάται από τα χαλκεία της εξουσίας. Με τη γνώση της Ιστορίας ο Έλληνας αποκτά τον κατάλληλο εξοπλισμό, για να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψεύδος. Η ΕΛΛΑΔΑ του πνεύματος και του πολιτισμού, η Ελλάδα που γεννήθηκε η Άμεση και Συμμετοχική Δημοκρατία, μια χώρα με άπειρους πολιτιστικούς θησαυρούς, η μητέρα του σημερινού Παγκόσμιου Πολιτισμού, διέρχεται κρίσεις διαφόρων μορφών κρίση αξιών, κρίση θεσμών. Η γνώση της ιστορίας, το ιστορικό γίγνεσθαι, είναι καθαρά ανθρώπινη υπόθεση. Ας σηκώσουμε την ευθύνη στους ώμους μας».                          

                            ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
                          ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ – ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ


ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ - «Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΘΕΙΡΕΙ» - «Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΘΕΙΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ»

Εξουσία είναι η δυνατότητα που πηγάζει από δικαίωμα ή από ισχύ να επιβάλλει κάποιος τη θέλησή του σε άλλους, να ελέγχει μία χώρα, ένα κοινωνικό σύνολο, μία ομάδα ατόμων ή ένα άτομο. Διακρίνεται δε σε κρατική, κοσμική, εκκλησιαστική, συγκεντρωτική, απόλυτη κλπ. Κατά τον μεγάλο Γερμανό καθηγητή του Δικαίου και της Πολιτειολογίας Max Weber είναι ένας αδυσώπητος αγώνας για κατάκτηση ή διανομή, για την άσκηση δηλαδή της φυσικής βίας. Γι’ αυτό η πολιτική και ο πολιτικός επιδιώκουν την ισχύ, την κοινωνική καταξίωση, τον πλούτο, την επικράτηση.
Η εξουσία, βεβαρημένη με κατάρα, είναι απαίσια και μισητή, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αυτή μεταμορφώνει τους ανθρώπους – όχι σε χοίρους όπως η Κίρκη –, αλλά σε λύκους, σε κτήνη, σε αποκρουστικούς, σε φαύλους στον χαρακτήρα και τα αισθήματα. Είναι ο ιός, το δηλητήριο που όταν εκχύνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τον μεταμορφώνει σε λυκάνθρωπο. Ο Φάουστ, από το ομώνυμο έργο του Γκαίτε, πούλησε την ψυχή του στον Σατανά για τα νιάτα. Οι εραστές της εξουσίας, πωλούν την ψυχή τους για την νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής ωφελήματα. Οι άνθρωποι της εξουσίας, στυγνοί και αναίσθητοι, εμπαίζουν τους λαούς, με τρόπο μάλιστα απροκάλυπτο και προσβλητικό, αφού για χάρη της εξουσίας απεμπολούν ιδεολογικές αρχές, αν βέβαια ποτέ είχαν. Όσοι πολιτικοί ασκούν την εξουσία, το κάνουν όχι για το κοινό καλό, αλλά γιατί προσδοκούν ΔΟΞΑ, ΧΡΗΜΑ, ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ.   



Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

ΕΝΑ ΜΟΝΟΣΤΗΛΟ - Η ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΟΡΓΙΑΖΕΙ

ΦΑΥΛΟΣ είναι το άτομο που δεν έχει ήθος, δεν πιστεύει σε ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ και χρησιμοποιεί πάντοτε για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανέλιξή του αθέμιτα, άνομα και ανεπίτρεπτα μέσα, όπως χρηματισμό, ρουσφέτι, αναξιοκρατικές και μαφιόζικες μεθόδους και άλλα άνομα και αξιοκατάκριτα μέσα.
ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΗΣ είναι το πρόσωπο, ιδία ο πολιτικός υπό την ευρείαν του όρου έννοια που ασκεί εξουσία και διαχειρίζεται τα κοινά με φαύλο τρόπο.
ΦΑΥΛΕΠΙΦΑΥΛΟΣ είναι ο πολύ φαύλος
ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΙΑ είναι η κυριαρχία των φαύλων στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή. Στην εποχή μας η φαυλοκρατία οργιάζει και ο ιός της φαυλότητας έχει πάρει τεράστιες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τα τυχόν περιοριστικά μέτρα δεν εφαρμόζονται, με αποτέλεσμα να έχει κατακλύσει ασφυκτικά τη δημόσια ζωή της χώρας μας, χωρίς συγκράτηση. Εκεί μας κατάντησαν οι υπαίτιοι της φαυλότητας και της φαυλοκρατίας πολιτικοί και άλλοι συνυπεύθυνοι.


ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Σε μια σειρά άρθρων μου που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Καστοριανή Εστία» το 1998, ιστορώ τη ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, διότι μόνο με τη γνώση της Ιστορίας και του ιστορικού παρελθόντος, ο πολίτης αποκτά τον κατάλληλο εξοπλισμό για να ξεχωρίζει, όπως διδάσκει ο Πλάτων, τι είναι αλήθεια και τι είναι ψεύδος.
Η ιστορική αλήθεια αποκαλυπτόμενη με αντικειμενικότητα, χωρίς φόβο και πάθος, διότι ο μεν φόβος παραλύει την κρίση, το δε πάθος διαστρέφει την αλήθεια και πραγματικότητα. Έτσι δημιουργείται ο άξιος πολίτης, ο άγρυπνος, ο πολίτης που αμφισβητεί και δεν περιπλανάται από τους λαϊκισμούς και τη δημοκοπία των κατ’ επάγγελμα νομέων της εξουσίας και τα διάφορα χαλκεία.
Χωρίς την αποκάθαρση της ιστορίας, από μυθεύματα και παραχαράξεις, χωρίς τη συλλογική συναίνεση στις αρχές και τα διδάγματα που υπαγορεύει το ΕΘΝΙΚΟ και ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ παρελθόν, χωρίς τη γενική συνείδηση των αιώνιων αξιών που ανθοφόρησαν σ’ αυτόν τον τόπο που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ, ο Ελληνισμός οδηγείται στον αυτοχειριασμό. Γι’ αυτό ο πολίτης έχει υποχρέωση, έναντι του Έθνους, της χώρας και των ανθρώπων της, να ξεχωρίζει τον ενάρετο από τον απατεώνα, τον ειλικρινή και τίμιο από τον τυχοδιώκτη, τον λαϊκιστή από τον σώφρονα, τον πατριώτη από τον εξωνημένο. Έχει υποχρέωση να αναδεικνύει στα διάφορα αξιώματα τους αρίστους και όχι τους αριβίστες και τυχοδιώκτες της πολιτικής.
Η σήψη και η διαφθορά, πολιτική, οικονομική, κοινωνική κλπ,  τελευταία έλαβαν τεράστιες, απροσδιόριστες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πού πάμε; Η διαφθορά υποδηλώνει κρίση αξιών στο πλαίσιο της κοινωνίας, αλλά και κρίση του πολιτικού συστήματος. Ιδιαίτερα όμως, πλήττει τα θεμέλια της έστω και κατ’ επίφασιν Αντιπροσωπευτικής Κοινοβουλευτικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η διαφθορά στο κράτος συνιστά κατάχρηση εξουσίας.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι η διαφθορά στην Ελληνική δημόσια ζωή είναι εξαιρετικά διαδεδομένη. Μολονότι όμως όλοι αποδέχονται αυτή τη διαπίστωση, ελάχιστοι είναι εκείνοι που ασχολούνται μ’ αυτό το φαινόμενο. Άλλωστε αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι η διαφθορά στη χώρα μας σήμερα είναι περισσότερο διαδεδομένη σε σχέση με το παρελθόν, αλλά και συγκριτικά με άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (τέως Υπουργός) δήλωσε: Είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε πως "η πολιτική είναι διαφθορά". Και ο Τύπος αναφερόμενος στη διαφθορά που καλύπτει την «ΕΛΑΣ» έγραψε:
Τι συμβαίνει με την ΕΛΑΣ; Η κομματικοποίηση και τα φαινόμενα μαζικής διαφθοράς που τη συνοδεύουν έχουν μετατρέψει την Αστυνομία σε μέρος της κρίσης του πολιτικού συστήματος. Από τα πιο πάνω, προκύπτει αναμφισβήτητα ότι η διαφθορά έχει κατακυριεύσει παντού τον δημόσιο βίο, οι δημοκρατικοί θεσμοί διέρχονται κρίση και η Δημόσια Διοίκηση, εξαρτημένη κομματικά και πολιτικά, παραμένει γραφειοκρατική, παχυδερμική, απαθής, αντιλαϊκή, ανίκανη να αντιμετωπίσει την πλημμυρίδα της διαφθοράς που καλύπτει όλους τους χώρους της Δημόσιας Διοίκησης.



Ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

Οι θεσμοί που θεμελιώνουν το πολίτευμα, οι συνταγματικές αρχές περί «λαϊκής κυριαρχίας, περί «ελεύθερης βούλησης του πολίτη», «εν ονόματι του Ελληνικού λαού, το «Κοινοβούλιο», η «λαϊκή ετυμηγορία», έχουν ολότελα ευτελισθεί εξ αιτίας της πολιτικής διαφθοράς, της παρατηρούμενης πτώσεως των αξιών, της κοινωνικής σήψης, της έκλυσης των ηθών, της ανεντιμότητας και αναξιότητας μεγάλης μερίδας του πολιτικού κατεστημένου, της ελεύθερης διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών, αποτελούσης μάστιγα για τη νεολαία μας και του αυταρχισμού της εξουσίας.
Ο ευτελισμός των θεσμών, ιδίως τα τελευταία σαράντα χρόνια, προκαλεί άλλοτε καγχασμούς και χλεύη και άλλοτε οργή και απέχθεια. Ο «κυρίαρχος λαός» καλείται κάθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες και δυστυχώς χρησιμοποιείται αναιδώς ως πρόσχωμα και σκηνικό για το τρισάθλιο παιχνίδι μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων τυχοδιωκτών και επιτηδείων, κατά κανόνα ανίκανων και κενών παιδείας, για την κατάκτηση δημοσίων αξιωμάτων, σκοπούντων την λεηλασία του δημοσίου πλούτου και την γρήγορη κοινωνική και οικονομική τους καταξίωση. Κατά κανόνα οι εκλεκτοί αυτών των ομάδων εκπροσωπούν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα και όχι τους καλόπιστους και αφελείς πολίτες. Το έχω γράψει στη σειρά των άρθρων μου «Η διαφθορά της εξουσίας» ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα υπήρξεν ανέκαθεν φαύλο, διεφθαρμένο, πελατειακό. Ο πολίτης-ψηφοφόρος είναι εξαρτημένος από τον πάτρωνα-κομματάρχη χωρίς να έχει περιθώρια συνειδητής επιλογής και οραματισμούς.
Το πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο, το «Σύστημα», με τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, συνωθούνται συνήθως ανίκανα και τυχοδιωκτικά στοιχεία που αναζητούν προσβάσεις σ’ αυτό, σταδιοδρομία από τους διαύλους της ευνοιοκρατίας και σχεδόν πάντοτε προσωπικό όφελος και τελευταία εξασφάλιση του αμετάθετου, άσχετα αν υπάρχει δημόσια κατακραυγή για χρηματισμό και άλλες πράξεις ανεντιμότητας. Γι’ αυτό πάντα είναι αφερέγγυο, λειτουργεί χωρίς εσωτερική δημοκρατία, κυριαρχεί το ιερατείο, ο ηγεμονίσκος με το συγγενολόι και τους «βαρόνους» του, δηλαδή πρόσωπα ευεργετημένα με θέσεις, αξιώματα, τιμές, και κυρίως πλούτο και γι’ αυτό δουλικά φερέφωνα, ένθερμοι υποστηρικτές και χαμερπείς αυλοκόλακες. Μεταχειρίζονται την δοθείσα από τους πολίτες, τον απλό λαό, τους ιδεολόγους και αγνούς ψηφοφόρους, εξουσία, ως προσωπικό και οικογενειακό φέουδο και χρησιμοποιούν το δημόσιο χρήμα για την προσκόλλησή τους στην εξουσία, στις αναπαυτικές και μαλακές καρέκλες, γαντζωμένοι σαν τις βδέλλες.
Η κυριότερη ενασχόλησή τους είναι όχι τα συμφέροντα του τόπου, του νομού, της Ελλάδος, αλλά η ρουσφετολογία σε όλες τις παραλλαγές: διορισμοί – πρώτα συγγενών και περιγύρου – προαγωγές και μεταθέσεις, επιλογές εφέδρων αξιωματικών, μεταθέσεις στρατιωτών, ατιμασμός ανυπότακτων προσωπικοτήτων, ανηκόντων στο αυτό κόμμα, σφαγιασμός αντιτιθεμένων στον αρχιερέα, εκδουλεύσεις, εξυπηρετήσεις, διευκολύνσεις, υποσχέσεις.
Και εκείνοι που εμφανίζονται ως υπέρμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανακατανομής του πλούτου και του εθνικού εισοδήματος, αγωνίζονται να δημιουργήσουν δική τους τάξη προνομιούχων, δικά τους οικονομικά «τζάκια». Τα περί προοδευτισμού και σοσιαλισμού είναι συνθήματα παραπλάνησης, κενά περιεχομένου, παραμύθια της Χαλιμάς.
Η ιστορία αυτού του τόπου είναι μια ατελείωτη διελκυστίνδα για την εξουσία και τα προσωπικά οικονομικά και άλλα οφέλη του παράγοντα. Σ’ αυτό το παιχνίδι της διαφθοράς, ο πολίτης-ψηφοφόρος παίζει ατυχώς τον ρόλο του θεατή, του κομπάρσου, του χειροκροτητή, του αδύναμου. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ελεγχόμενα από τους «βαρόνους», από κυρίαρχες ομάδες ισχυρών, αποκλείουν τη φωνή της αλήθειας.       



Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΜΟΥ

Όπως όλοι σας γνωρίζετε, επί πολλές δεκαετίες συντάσσω και δημοσιεύω επίκαιρα άρθρα σε έγκυρες Αθηναϊκές και Καστοριανές εφημερίδες αλλά και περιοδικά, με αντικείμενο εθνικο-πατριωτικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηθοπλαστικό, άρθρα γενικής και ειδικής σημασίας.
Πλέον αυτού, ασχολούμαι και με την συγγραφή ιστορικών βιβλίων και μονογραφιών με θέματα Εθνικού – Πατριωτικού ενδιαφέροντος, θέματα που σχετίζονται με την Ελλάδα, την Μακεδονία, την Καστοριά, την Ορθοδοξία, τον πολιτισμό και εν γένει τις αξίες και ιδεώδη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, της Αρχαίας Συμμετοχικής Αθηναϊκής Δημοκρατίας, της Ορθοδοξίας και ό,τι άλλο αποτελεί σημαντικό μέτρο αξιολόγησης για τους ανθρώπους του πνεύματος και όχι μόνο.
Τα άρθρα και τα βιβλία μου χαρακτηρίστηκαν από πολλούς επώνυμους και αξιόλογους Αθηναίους και Καστοριανούς, ανθρώπους των Γραμμάτων, της Επιστήμης και κριτικούς βιβλίων, θετικά, αξιόλογα, σημαντικά άρθρα που να τον θωρακίζουν. Παρουσιάζουν μεγάλο, ζωηρό  και έντονο ενδιαφέρον, που επιχειρούν την διάπλαση των χαρακτήρων σύμφωνα με δεδομένα πρότυπα ηθικής και φιλοπατρίας, με αποτέλεσμα να επικεντρώνουν την προσοχή κάθε αναγνώστη, να τον προβληματίζουν και να τον εξοπλίζουν με τις κατάλληλες γνώσεις και πνευματικά μέσα.
Επί πλέον, τα πνευματικά μου πονήματα κατά τις εκπεφρασμένες γνώμες τρίτων προσώπων, θεωρήθηκαν και θεωρούνται ότι αποτελούν και μια αστείρευτη πηγή σοφίας και πλούτου πολύμορφων και πολυδιάστατων γνώσεων. Είναι η πνευματική τροφός που καλλιεργεί το πνεύμα και την ψυχή του αναγνώστη, δεν παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση, δεν περιέχουν περιττολογία, και ασάφειες, είναι εύληπτα και εύπεπτα, είναι κατάλληλα για ένα      ευρύ φάσμα ανθρώπων οποιουδήποτε πνευματικού επιπέδου. Χαρακτηριστικά, που εγγυώνται τη χρησιμότητά τους για τους Έλληνες και Ελληνίδες  και ειδικά τους πολίτες των παραμεθορίων περιοχών.


ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ - «Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΘΕΙΡΕΙ» - «Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΘΕΙΡΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ»

Εξουσία είναι η δυνατότητα που πηγάζει από δικαίωμα ή από ισχύ να επιβάλλει κάποιος τη θέλησή του σε άλλους, να ελέγχει μία χώρα, ένα κοινωνικό σύνολο, μία ομάδα ατόμων ή ένα άτομο. Διακρίνεται δε σε κρατική, κοσμική, εκκλησιαστική, συγκεντρωτική, απόλυτη κλπ. Κατά τον μεγάλο Γερμανό καθηγητή του Δικαίου και της Πολιτειολογίας Max Weber είναι ένας αδυσώπητος αγώνας για κατάκτηση ή διανομή, για την άσκηση δηλαδή της φυσικής βίας. Γι’ αυτό η πολιτική και ο πολιτικός επιδιώκουν την ισχύ, την κοινωνική καταξίωση, τον πλούτο, την επικράτηση.
Η εξουσία, βεβαρημένη με κατάρα, είναι απαίσια και μισητή, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αυτή μεταμορφώνει τους ανθρώπους – όχι σε χοίρους όπως η Κίρκη –, αλλά σε λύκους, σε κτήνη, σε αποκρουστικούς, σε φαύλους στον χαρακτήρα και τα αισθήματα. Είναι ο ιός, το δηλητήριο που όταν εκχύνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τον μεταμορφώνει σε λυκάνθρωπο. Ο Φάουστ, από το ομώνυμο έργο του Γκαίτε, πούλησε την ψυχή του στον Σατανά για τα νιάτα. Οι εραστές της εξουσίας, πωλούν την ψυχή τους για την νομή της εξουσίας και τα εξ αυτής ωφελήματα. Οι άνθρωποι της εξουσίας, στυγνοί και αναίσθητοι, εμπαίζουν τους λαούς, με τρόπο μάλιστα απροκάλυπτο και προσβλητικό, αφού για χάρη της εξουσίας απεμπολούν ιδεολογικές αρχές, αν βέβαια ποτέ είχαν. Όσοι πολιτικοί ασκούν την εξουσία, το κάνουν όχι για το κοινό καλό, αλλά γιατί προσδοκούν ΔΟΞΑ, ΧΡΗΜΑ, ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ.   



ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

1.     ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ
«Θαρρώ ότι και στον παρόντα καιρό δεν είναι δυνατόν να ασκήσει κανείς εξουσία, χωρίς να έχει μελετήσει εμβριθώς και τον Μακιαβέλλι! Διότι όλα πολιτικώς – παρά πάσαν επίφαση πολιτισμού – στρέφονται γύρω από τις δοξασίες του μεγάλου Φλωρεντινού».

2.     Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
«Λυδία λίθος για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική μας επιβίωση, επί πλέον των όσων έχουν ήδη κατά καιρούς ειπωθεί από μένα, είναι και η κατάλυση του κομματικού κράτους, που έχει κατακλύσει όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής».

3.     Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΜΑΖΕΙ

«Ο λαϊκισμός, δηλαδή ο έπαινος και η κολακεία των αδυναμιών και ελαττωμάτων του λαού, βρίσκεται στο ανώτατο σημείο ανάπτυξης και έχει κατακλύσει τη χώρα μας και την κυβερνά. Όλοι λαϊκίζουν, και πρωτίστως κυβέρνηση, κόμματα, μεμονωμένοι πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, άτομα, δεδομένου ότι όλοι τους χαϊδεύουν και κολακεύουν τους πολίτες ψηφοφόρους, θεατές, αναγνώστες, ακροατές, για να τους προσελκύσουν και να αποκτήσουν την εύνοιά τους για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, που πάντοτε κρύβει διαφανείς σκοπιμότητες. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν απλά τον κανόνα. Ο λαϊκισμός που υπόσχεται στους πάντες τα πάντα, ή λέει αυτό που οι πολλοί θέλουν να ακούσουν, ή κατεβάζει το επίπεδο του φορέα του σε εκείνο του δέκτη, έχει διαλύσει κυριολεκτικά το κράτος, δηλαδή την δημόσια διοίκηση, τα κόμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση, την κοινωνία, ουσιαστικά για να πετύχει οικονομικά ωφελήματα».