Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

ΟΙ ΕΥΤΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΟΙ (ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ) ΔΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Α. Όλες τις συμφορές της ανθρωπότητος, που καταγράφονται στις τρεις τελευταίες χιλιετίες της παγκόσμιας ιστορίας, προκάλεσαν οι πόλεμοι, οι σφαγές, οι υποδουλώσεις, οι κατακτήσεις εδαφών, οι διαμελισμοί κρατών, η τυραννία, η εξαθλίωση και πείνα των λαών, η διαιώνιση των εχθροτήτων, θρησκευτικών και εθνολογικών, η αρπακτικότητα, το έγκλημα, η βία σωματική και ψυχολογική, τα βασανιστήρια και η αδικία.
Όλα αυτά τα δεινά, υποκινούσαν αχρείους και βάναυσους διεκδικητάς της εξουσίας, μονάρχες, στρατοκράτες, θρησκευτικούς ηγέτες, αυτοκράτορες και κατά τους τελευταίους αιώνες όχι μόνον από δεσποτικά καθεστώτα, αλλά και περιβεβλημένα με μανδύα δημοκρατικό! Αυτές οι μάστιγες της ανθρωπότητας  έρχονται και παρέρχονται, τα συντελεσθέντα εγκλήματα ξεχάστηκαν, παρεγράφησαν, οι δολοφόνοι όμως της ανθρωπότητας (όχι όλοι ευτυχώς) παραμένουν στη μνήμη των Εθνών και των λαών εξωραϊσμένοι, υμνολογούμενοι     και δοξολογούμενοι από πασίγνωστους «διανοουμένους», «δημοσιογράφους», ανθρώπους της διαπλοκής, στυγνούς, αδίστακτους επιχειρηματίες, ανελέητους και χωρίς αισθήματα, ανθρωπιά, αυλόδουλους, χειροκροτητές, εξωνημένους, οι οποίοι για να διατηρήσουν τα κεκτημένα, την προσοδοφόρο καρέκλα, αποθεώνουν τους αυθέντες τους, αποσιωπώντας ή εξευγενίζοντας τις κακουργίες τους.
Είναι το χειρότερο των εγκλημάτων, το πλέον αποτρόπαιον, να χρυσώνουν το χάπι, να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, να συγκαλύπτουν τα παγκόσμια γεγονότα, να επιχρυσώνουν τις ατιμίες και προδοσίες των πατρώνων τους (αφεντικών) και να παρέχουν άλλοθι για πράξεις και παραλείψεις στρεφόμενες κατά του Έθνους, της Πατρίδας, των πολιτών.
Σ’ αυτήν την πρωτοφανή απάτη, τις πλαστογραφήσεις και παραχαράξεις, στη διαιώνιση δηλαδή του ψεύδους, συντρέχοντος και του ατομικού συμφέροντος του άμοιρου πολίτη, οφείλονται η άγνοια και η παραπλάνηση των λαών, που αφομοιώνουν τα ψεύδη και αποδέχονται ως μεγάλες μορφές της πολιτικής, ως είδωλα, ανεπάγγελτους, αστράτευτους, ανοικτίρμονες, άσπλαχνους, εκδικητικούς, φαύλους, πουλημένους στους ισχυρούς της γης.
Β. Ο Ελληνισμός, για τους γνωρίζοντας την Ιστορίαν, αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες, σ’ έναν εχθρικό κόσμο, υπό συνεχή απειλή ολοκληρωτικού του αφανισμού. Μήλον της Έριδος, οι γεωγραφικές του εστίες στη συμβολή δύο ηπείρων, τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, η ορθόδοξη πίστη και οι δημοκρατικές του παραδόσεις. Αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει παλινδρομικές εισβολές (κατ’ αντίθετον διεύθυνση, πορεία), διεισδύσεις, κατοχές, σκλαβωμούς και ερημώσεις, εδαφικές συρρικνώσεις, ξεριζωμούς.
Ο Ελληνισμός αντιστέκεται ολομόναχος, χωρίς ιστορικούς συμμάχους, χωρίς φιλία, ενώ οι άλλοι (εχθροί μας) συνασπισμένοι και επιθετικοί, μας παρασύρουν σε αμυντικούς πολέμους. Η Ελληνική ιστορία, έχει μια ιδιοτυπία, μοναδική ίσως στην οικουμένη, είναι ιστορία αδιαλείπτων αγώνων για επιβίωση. Αμύνεται απεγνωσμένα ο Ελληνισμός, υπερασπιζόμενος την εδαφική του ακεραιότητα, την Ελληνική του  υπόσταση, την Ορθοδοξία, τη γλώσσα, τις δημοκρατικές παραδόσεις, τα ιερά και όσια της Ελληνικής φυλής. Ο Ελληνισμός δεν είχεν, ούτε έχει αδελφούς (ελάχιστες εξαιρέσεις), ούτε συμμάχους, ούτε εταίρους, συναντιλήπτορες, υπερασπιστές και συμπαραστάτες, πλην μόνος ανθίσταται με σθένος και ηρωϊσμό εναντίον κάθε επιβουλής.
Γ. Ο άγριος ανταγωνισμός των Δυνάμεων της Δύσης και του Βορρά στον Ελληνικό χώρο – επίμαχο γεωστρατηγικό σταυροδρόμι – εμπόδισε να αναδειχθεί η Ελλάδα από την Επανάσταση κι όλας του 1821, σε ισχυρό Έθνος με ολόκληρο τον Ελληνισμό στους κόλπους του. Αυτό το Έθνος, χωρίς την εχθρότητα των ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, θα εξελισσόταν σταδιακά, χάρη στο αναγεννητικό του σφρίγος, σε μια ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, σε σημαντικό παράγοντα επιρροής και διεθνούς ακτινοβολίας.
Δ. Αν και το φιλελληνικό κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής παρέμεινε αποκλειστικά λαϊκό, οι Κυβερνήσεις των Η.Π.Α. ενδιαφέρονταν περισσότερο για την εύνοια του Σουλτάνου, παρά για την Ελληνική Ελευθερία. Τις πρώτες επίσημες Φιλελληνικές – σύμφωνα με την Αμερικανική δημοκρατική παράδοση – διακηρύξεις, διαδέχθηκε η ερήμην του φίλου Αμερικανικού λαού φιλοτουρκική – πολιτική, με αποκορύφωμα τα τελευταία πενήντα χρόνια, που σαν μεγάλη Δημοκρατική δύναμη, έχοντας οικονομικές βλέψεις, εμπορικά ωφελήματα και στρατηγικά συμφέροντα, εναγκαλίζονται τους Τούρκους και τους καθιστούν «χωροφύλακες» και δεκανίκια της Δύσης.
Ε. η παρατηρούμενη τελευταία υποτέλεια – Ίμια, Οτσαλάν,      S-300 – συμπαράσταση στο ΝΑΤΟ, αποτελεί σύνδρομον, σύνολο συμπτωμάτων πολλών δεκαετιών. Επί ενάμισι αιώνα καλλιεργείται επιμελώς στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι η εξάρτηση από ξένες δυνάμεις είναι δεδομένη, αναγκαία, ότι αποκλείεται η άσκηση υπερήφανης αδέσμευτης Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ότι η Ελλάδα χρειάζεται προστάτες, ότι η ξενοκρατία αποτελεί αναπότρεπτο κακό, ιστορική αναγκαιότητα. Ο προοδευτικός για την εποχή του, Πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης έλεγε το 1833: «Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και δεν θα μπορέσει να αξιώσει ποτέ την άσκηση ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής». Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέμενε ότι: «μόνον με την πρόσδεση της Ελλάδος στο Αγγλικό άρμα θα πραγματωθούν οι Εθνικές διεκδικήσεις». Η ιστορία τον διέψευσε παταγωδώς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου θεωρούσε «ουτοπία την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική».






ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ / ΟΙ ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ / ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ–ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΙ–ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Στην Wall Street Journal δημοσιεύτηκε προ καιρού ένα συγκλονιστικό άρθρο. Υπογράφεται από την κ. Ann Mettler, διευθύντρια της οργανώσεως «Συμβούλιο της Λισσαβώνας», που εδρεύει στις Βρυξέλλες. Ο τίτλος του άρθρου είναι «Δολοφονία των Μεταρρυθμίσεων» (Reform Assassination).
Στο άρθρο της, η κ. Mettler περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο της Ευρώπης έχει κατορθώσει να πνίγει κάθε φωνή που ζητεί μεταρρυθμίσεις. Οι περισσότεροι πολιτικοί επιτίθενται στον «νεο-φιλελευθερισμό», οι συνδικαλιστές καταγγέλλουν τον καπιταλισμό «αγγλοσαξονικού τύπου» και οι κοινωνικές οργανώσεις αντιμάχονται κάθε μεταρρύθμιση που αποβαίνει προς όφελος της επιχειρηματικής δραστηριότητος.
Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να έχει γραφεί αποκλειστικώς και μόνον για την Ελλάδα. Ό,τι συμβαίνει σήμερα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ισχύει και στην χώρα μας. Με την διαφορά ότι εδώ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, αποκαρδιωτικά και αποθαρρυντικά, διότι στην Ελλάδα οι μεταρρυθμιστικές φωνές δεν προλαβαίνουν καν να ακουσθούν. Πνίγονται εν τη γενέσει τους, από τα διάφορα κομματικά, πολιτικά, κοινωνικά, συνδικαλιστικά, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και άλλα κατεστημένα συμφέροντα.
Το ψευδοαριστερό κατεστημένο του ΠΑΣΟΚ, στα χρόνια της παντοδυναμίας του και της διακυβέρνησης της χώρας, κυριάρχησε  παντού και πρωτίστως στα Μέσα Ενημέρωσης. Εκεί η κυριαρχία του ήταν απόλυτη. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αφήνει περιθώρια να εκφέρονται απόψεις που ήταν αντίθετες στο ρεύμα. Όποιος τολμούσε να πει κάτι μη αρεστό στην κοινή γνώμη, εξοβελίζονταν ως ακραίος, γραφικός και ακροδεξιός!
Κρατούσα άποψις ήταν συνήθως εκείνη την οποία εξέφραζαν οι κρατιστές και οι συνδικαλιστές. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα:
¨      Όταν κάποτε ετέθη το ζήτημα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η κοινή γνώμη ήταν πεπεισμένη ότι ο αερομεταφορέας έπρεπε να αλλάξει μορφή ή να κλείσει. Όμως μετά τον προπαγανδιστικό καταιγισμό, η κοινή γνώμη άρχισε να αποδέχεται και εν τέλει να επικροτεί την άποψη να παραμείνει η Ολυμπιακή υπό κρατικό έλεγχο, ανεξαρτήτως των δυσμενών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων.
¨      Στα εργασιακά, οι συνδικαλιστές κίνησαν γη και ουρανό επειδή η Κυβέρνησις προέβη σε κάποιες επί μέρους διευθετήσεις (χρόνος εργασίας και υπερωρίες). Περί πραγματικών μεταρρυθμίσεων ούτε λόγος. Αν απετολμώντο, έστω και στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις να κάνει, θα εγείρετο επανάστασις. Αλλά χωρίς αυτές τις απαραίτητες ριζικές μεταρρυθμίσεις, η οικονομία και η χώρα είναι καταδικασμένες.
¨   Στο ασφαλιστικό, οι Κυβερνήσεις έπαιζαν κρυφτούλι με τον εαυτό τους. Έλεγαν  ότι δεν θα το ανοίξουν αυτήν την τετραετία, προδήλως διότι δεν τολμούσαν να το ανοίξουν. Ήταν τέτοια η παραπληροφόρηση και τέτοιες οι καθοδηγούμενες αντιδράσεις, ώστε στην Ελλάδα το ασφαλιστικό να μην ανοίξει ακόμα. Ήδη, η Κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. τόλμησε και άνοιξε το Ασφαλιστικό, πριν τα Ασφαλιστικά Ταμεία καταρρεύσουν.

Ο ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Η κατάσταση στη χώρα μας είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που περιγράφει η κ. Mettler για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα βαπτίζονται «μεταρρυθμίσεις» τα ημίμετρα και η κοινή γνώμη αντιδρούσε ακόμη και σε αυτά. Τα δε ΜΜΕ έπαιζαν έναν απίστευτα επαίσχυντο, διαβρωτικό, παραπληροφοριακό και  αρνητικό ρόλο ως προς την πραγματική ενημέρωση των πολιτών.
Αυτό που αναφέρει το άρθρο για την απαξίωση των μεταρρυθμιστικών φωνών, στην Ελλάδα ισχύει στο πολλαπλάσιο. Ειδικώς στην χώρα μας τότε κυριαρχούσαν η κομματοκρατία, η κομματοκυριαρχία, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός. Έτσι, μόλις κάποιος τολμούσε να διατυπώσει μία άποψη που ακουγόταν δυσάρεστη, έπεφταν επάνω του οι πάντες. Τον λοιδορούσαν μέχρις απαξιώσεως.
Αν αυτά που αναφέρει το άρθρο στην Wall Street Journal αποτελούν μία φορά πρόβλημα για την Ευρώπη, αποτελούν δέκα φορές για την Ελλάδα. Η χώρα μας ήταν εκ των ουραγών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Σε όλα αυτά, τον καθοριστικό ρόλο έπαιζαν πρωτίστως οι πολιτικοί και τα μέσα επικοινωνίας. Ευθύνονται οι μεν πολιτικοί για την έλλειψη βουλήσεως τα δε ΜΜΕ γιατί διέστρεφαν και έπνιγαν τις μεταρρυθμιστικές φωνές στον τόπο μας. Αυτά δολοφονούσαν τις μεταρρυθμίσεις.
Και δυστυχώς, η νέα Κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α. υπό τον Αλέξη Τσίπρα, που απετόλμησε την μετωπική σύγκρουση και ρήξη με όλα τα κατεστημένα συμφέροντα και με το σύνολο «των κακώς κειμένων», δηλαδή των αρνητικών δυνάμεων του τόπου που φρενάρουν την πρόοδο του τόπου, δεν κατάφερε ακόμη να τα αποδυναμώσει στο ελάχιστο, λόγω της πολιτικής και ηθικής στήριξης που έχουν από πολλούς και σημαντικούς πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, κομματικούς και άλλους παράγοντες.



Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

"Η οποιασδήποτε μορφής εξουσίας, οδηγεί στην ευνοιοκρατία, στην αναξιοκρατία, στο βόλεμα των ημετέρων, στην κλεπτοκρατία, στην καταρράκωση του πολίτη και την αποσάθρωση της κοινωνίας. Οι άνθρωποι της εξουσίας υπηρετούν και προωθούν σε αξιώματα τους κομματικούς τους φίλους, τους ανήκοντας σε άλλες κομματικές παρατάξεις επί σκοπώ διευρύνσεως της κομματικής πελατείας και οποιονδήποτε, αρκεί να δηλώσει υποταγήν στον καρεκλοκένταυρο. Τον άμοιρο πολίτη, τον αδύναμο και πτωχό, τους περιφρονούν.
Η διαφθορά δεν είναι περιστασιακό φαινόμενο, δεν αφορά μερικά άτομα διαβρωμένα. Είναι διαχρονικό φαινόμενο, συμφυές με την άσκηση της εξουσίας, το κυριότερο χαρακτηριστικό της. η πολιτική εξουσία είναι φυσικός σύμμαχος των ισχυρών και προνομιούχων, αφού σ’ αυτούς εν πολλοίς οφείλει την υπεροχή και την ανάδειξή της κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι οι πλούσιοι χρηματοδοτούν τους υποψηφίους φορείς της εξουσίας, με την προσδοκία πολλαπλασίων αντιπαροχών και ανταλλαγμάτων. Τούτο εξ άλλου, αποδεικνύεται πασιφανώς και από την ανακοίνωση των συνδυασμών εν όψει Βουλευτικών, Δημοτικών και Νομαρχιακών Εκλογών. Και ο πολίτης τι πράττει; Απλώς εμφανίζεται στις κάλπες, μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια και έχει την ψευδαίσθηση ότι εκλέγει "αντιπροσώπους" της αρεσκείας του, ενώ απλώς νομιμοποιεί με την ψήφο του τον φαύλο κύκλο του διεφθαρμένου συστήματος.
Για να επιβιώσει η ΕΛΛΑΔΑ ως ΕΘΝΟΣ, επιτακτική η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και πολιτικής σκέψης. Απαιτείται εγρήγορση της κοινής γνώμης. Η Δημοκρατία παρέχει στον πολίτη τη δυνατότητα της άμυνας, της αντίστασης των πολιτών, που συμμετέχουν σε όλες τις διαδικασίες και λειτουργίες του πολιτεύματος, να αναδεικνύουν άριστους, τους έντιμους, τους ενάρετους, τους προσηνείς, τους αδέκαστους και αδιάφθορους και όχι τους φαύλους, τους δημαγωγούς, τους απατεώνες, τους τυχοδιώκτες, τους μικρόψυχους, κακεντρεχείς και εκδικητικούς, τους αγνώμονες και αχάριστους και τους επιρρεπείς στον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό".


ΠΩΣ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΣΦΡΙΓΗΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - Ο ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εάν θέλεις να εκμηδενίσεις μια σφριγηλή κοινωνία, να της αφαιρέσεις την δημιουργικότητα και τις ικανότητες για οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική πρόοδο και προκοπή, κατέστησε την αδύναμη, αναποτελεσματική, άχρηστη. Χλωροφόρμισέ την και έθισέ την στην αδιαφορία, την απάθεια (ζαμανφουτισμό), την αδράνεια, τον μοιρολατρισμό. Είναι ο καλύτερος, ο πιο επιτυχής, ο πιο δοκιμασμένος, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να την καταστήσεις εντελώς ανίκανη, να την οδηγήσεις στην παρακμή, στον ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό ξεπεσμό και μαρασμό.
Μία από τις κυριότερες αιτίες της κακοδαιμονίας αυτού του τόπου, με τα πολλά θεϊκά και φυσικά χαρίσματα, όπως δηλαδή το Μεσογειακό κλίμα, ο έναστρος και γαλανός ουρανός, η γαλήνια και γαλανή θάλασσα, τα γραφικά αξιοποιημένα ελληνικά νησιά, οι αρχαιολογικοί χώροι με τα ανεπανάληπτα μνημεία, η ιστορία, το σύνολο δηλαδή των αξιομνημόνευτων έργων και γεγονότων, η γνωστή και ξακουστή Ελληνική φιλοξενία,  τα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, την ευρηματικότητα, την ζωντάνια και το εμπορικό δαιμόνιο των επιχειρηματιών και των εταιρειών, είναι ότι τα τελευταία χρόνια, διοικήθηκε και εκπροσωπήθηκε κατά το πλείστον από λάθος πρόσωπα, φαύλα και ιδιοτελή, που έθεταν μπροστά το ατομικό και οικογενειακό τους συμφέρον και όχι το εθνικό και τοπικό. Αλλά και δεν είχαν ούτε τα ανάλογα, ούτε και τα στοιχειώδη πολιτικά και διοικητικά προσόντα.
  Είναι γεγονός αναμφισβήτητο και ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι η Ελληνική κοινωνία, από της υπάρξεώς της και μέχρι τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο ήταν πάντοτε σε ακμή, μεγάλη εθνικοπατριωτική, πνευματική, και πολιτισμική εμπορική ακμή, δύναμη και ζωντάνια. Τα αίτια της σημερινής παρακμής, ηθικής, πολιτικής, οικονομικής, πνευματικής κλπ, είναι πολλά και διάφορα και θα αναλυθούν διεξοδικά προσεχώς, σε ένα άλλο άρθρο μου, πιο λεπτομερές, πιο συνθετικό, πιο εμπεριστατωμένο. Σήμερα αρκούμαι σε μια εν συντομία και περιεκτικότητα ανάλυση.
Δυστυχώς, ο χαρισματικός αυτός τόπος η Ελλάδα μας, αυτό «το χάρμα των οφθαλμών», με την ένδοξη ιστορία του, την γενική ακτινοβολία του, την δόξα που τον συνοδεύει και την φήμη του, σε ατομικό-πολιτικό επίπεδο, εδώ και πολλά χρόνια στερείται ανθρώπων[1] ιδία πολιτικών υπό την ευρεία του όρου έννοια, με μεγάλη κοινωνιολογική συγκρότηση, δημοκρατική και κοινωνική ευαισθησία και έξαρση. Δεν έχει πολλά άτομα με πνευματική και ψυχική ανάταση, με θέρμη νέων πρωτοποριακών και αξιόλογων ιδεών, που θα τον οδηγούσαν σε μια πνευματική, ψυχική, ηθική ανάταση, σε πρόοδο και ακμή και οικονομική ανάπτυξη.
Γι’ αυτό και άλλους λόγους, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των στατιστικολόγων, η Ελλάδα μας, κατατάσσεται, – είναι μια χώρα πτωχή, χωρίς ανάπτυξη, με 3.500.000 ανέργους.  «Θεέ και Κύριε»! Εκεί μας οδήγησαν οι τυχοδιώκτες της πολιτικής. «Ξέφραγο αμπέλι» οι παραμεθόριες περιοχές μας, ξενοίκιαστα δεκάδες χιλιάδες καταστήματα και διαμερίσματα, γενική νέκρα και απελπισία. Αλλά και η δημόσια τοπική ζωή παρουσιάζει έντονα συμπτώματα αδιαφορίας και παράλυσης. Φωτεινή εξαίρεση στο όλο γίγνεσθαι και στα γενικά δρώμενα αρκετές μεμονωμένες προσωπικότητες, πρόεδροι νομικών προσώπων και Συλλόγων και Σωματείων, όπως η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάνη που ενεργοποιούνται ανυστερόβουλα ατομικά και συλλογικά σε κοινωνικές, πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες. Σ’ αυτά τα άτομα, αρμόζει ξεχωριστή τιμή, ξεχωριστός έπαινος. Είναι, μετά τους ικανούς επιχειρηματίες, η μοναδική προσδοκία για βελτίωση της κατάστασης και την οικονομική άνθηση.
Τελειώνοντας το παρόν άρθρο, θέλω να τονίσω και μάλιστα με έμφαση, ότι: «Ακόμη και η αδράνεια και αδιαφορία “περί τα κοινά”, συνιστούν ενίοτε Εθνικά και τοπικά εγκλήματα».         



[1] Εξαιρούνται οι προοδευτικοί και νεωτερισταί, οι καινοτόμοι και όλοι οι έμποροι και επιχειρηματίες, που με το εμπορικό τους δαιμόνιο και παρά τις αντίξοες συνθήκες δραστηριοποιούνται και απασχολούν εργατικό και υπαλληλικό προσωπικό

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ - Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Η διαφθορά στο θέμα μας δεν αφορά τον ανήθικο τρόπο ζωής και ειδικότερα στον σεξουαλικό τομέα. Η διαφθορά στο προκείμενο θέμα για το οποίο γίνεται λόγος αφορά τη συστηματική παραβίαση όλων των ηθικών και νομικών κανόνων, κατά την άσκηση των καθηκόντων των υπαλλήλων και δημοσίων λειτουργών, συνήθως με την μορφή της δωροδοκίας, δηλαδή της προσφοράς σε δημόσιο υπάλληλο και δημόσιο λειτουργό χρημάτων ή άλλων υλικών ωφελημάτων με σκοπό την εξαγορά της συνείδησής του για να παραβεί το καθήκον του και παρανομώντας να δώσει ευνοϊκή λύση σε κάποια υπόθεση.   
¨       
Απογοητευτικά για την χώρα μας είναι τα στοιχεία που δίδει κατά καιρούς στην δημοσιότητα η Διεθνής Διαφάνεια, επ’ ευκαιρία της παγκοσμίου ημέρας κατά της διαφθοράς. Η Ελλάδα παρουσιάζει πολύ υψηλό δείκτη διαφθοράς, ενώ σε όλους σχεδόν τους τομείς που μετρά κάθε χρόνο η Διεθνής Διαφάνεια, η κατάσταση παρουσιάζεται χειρότερη από ό,τι πέρυσι.
Με ανώτατο βαθμό διαφθοράς το 5 και χαμηλότερο το 1, ο δείκτης διαφθοράς στους 15 επί μέρους τομείς είναι ο εξής:


ΔΕΙΚΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
στην Ελλάδα ανά τομέα
                                                                  
  1. Πολιτικά Κόμματα                                             4,1           3,8
  2. Εφορίες                                                              3,8           3,7
  3. Δικαιοσύνη                                                        3,7           3,1
  4. Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως                           3,7           3,5
  5. Εκκλησία                                                            3,7           2,7
  6. Υπηρεσίες Υγείας                                               3,6           4,0
  7. Τελωνειακές Αρχές                                             3,5           3,3
  8. Κοινοβούλιο – Νομοθεσία                                  3,5           3,0
  9. Ιδιωτικές Επιχειρήσεις                                        3,4           3,0
10. Αστυνομία                                                           3,3           3,2
11. Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας                               3,3           3,0
12. Εκπαιδευτικό Σύστημα                                       2,7           2,8
13. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις                          2,6            2,4
14. Ληξιαρχικές Υπηρεσίες                                      2,5            2,8
15. Ένοπλες Δυνάμεις                                               2,5            2,2
Όπως προκύπτει από την σύγκριση των δεικτών διαφόρων ετών, από τους 15 τομείς τους οποίους μετρά η Διεθνής Διαφάνεια, βελτίωσις σημειώθηκε μόνο σε τρείς τομείς. Στους υπόλοιπους 12 τομείς σημειώθηκε δραματική επιδείνωση.
-                 Η μεγαλύτερη επιδείνωση παρατηρείται δυστυχώς και στον χώρο της Εκκλησίας. Το 2004, η Εκκλησία ήταν στην 13η θέση ως προς τον βαθμό διαφθοράς, με βαθμολογία 2,7. Το 2005 έχει φθάσει στην 5η θέση με βαθμολογία 3,7. Προφανώς λόγω των γνωστών αποκαλύψεων την εποχή εκείνη για σκάνδαλα στους κόλπους της.
-                 Ανάλογη ήταν και στον χώρο της Δικαιοσύνης. Το 2004, η Δικαιοσύνη ήταν στην 7η θέση του πίνακα, με βαθμολογία 3,1. Το 2005 έφθασε στην 3η θέση, με βαθμολογία 3,7. Και εδώ, η αιτία είναι προφανώς τα σκάνδαλα που απεκαλύφθησαν με εμπλεκομένους δικαστικούς λειτουργούς.
-                 Ως προς την κατάταξη του 2005, είναι όντως απογοητευτικό ότι οι πέντε πλέον διεφθαρμένοι χώροι είναι κατά σειράν: Πολιτικά Κόμματα, οι Εφορίες, τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, Πολεοδομία, ο συνδικαλισμός. Δηλαδή οι τομείς με την μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνία, εμφανίζονται να είναι οι πλέον διεφθαρμένοι.
Είναι φανερό όμως, ότι μέχρι στιγμής οι προσπάθειες περιορισμού της διαφθοράς δεν έχουν αποδώσει. Η σύγκριση των στοιχείων του 2012 με τα στοιχεία του 2014 είναι απογοητευτική. Η διαφθορά στην χώρα μας παραμένει τεράστιο πρόβλημα, με όλες τις δυσμενείς σε βάρος της χώρας και του λαού επιπτώσεις.
Ελπίζω πως η νέα κυβέρνηση του Συ.Ριζ.Α., θα προσπαθήσει να περιορίσει και να πατάξει τη διαφθορά.
Η γενική διαφθορά που μαστίζει την Ελληνική Κοινωνία, είναι επακόλουθο της αποσύνθεσης του ηθικού ιστού των πατροπαράδοτων αρχών και αξιών της ηθικοπλαστικής Ελληνικής Κοινωνίας ιδιαίτερα κατά τα τελευταία 35 χρόνια, που επικράτησε ένας ασυγκράτητος λαϊκισμός κυριαρχούμενος από φθηνή λαϊκότητα, ευνοιοκρατία, αναξιοκρατία και η αθέμιτη κομματικοποίηση δια του Συνδικαλισμού, φυσικό και λογικό επακόλουθο ήταν να μη παραμείνει και η Δικαιοσύνη αλώβητη, χωρίς κρίση.
Οι κατά καιρούς νομοθετικές παρεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ και τώρα της Νέας Δημοκρατίας, για τον περιορισμό της διαφθοράς στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ήταν ανεπαρκείς, αναποτελεσματικές, δηλαδή ημίμετρα και δεν έφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα με τον νόμο 3346/2005 αποτελούν βιαστικές ενέργειες, χωρίς την προσήκουσα προετοιμασία, που ως μέτρα είναι ανεπαρκή και αναποτελεσματικά, είναι ημίμετρα που δεν διορθώνουν την κατάσταση, δεν δίνουν αποτελεσματικές και ριζικές λύσεις στα χρόνια προβλήματα που επεσσώρευσε ο ιός της διαφθοράς.
Τα μέτρα εκείνα περιόριζαν μεν  προσωρινά τα φαινόμενα, αλλά δεν τα εξάλειφαν, δεν τα εκρίζωναν, δεν αφάνιζαν τη διαφθορά εξ’ ολοκλήρου και οριστικά από τη ρίζα της. Για να αντιμετωπισθεί η όλη κατάσταση αποφασιστικά πρέπει να «πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα» και όχι «τον λέοντα εξ απαλών ονύχων».
Για την εξυγίανση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για τον περιορισμό και πάταξη της διαφθοράς πρέπει να ενισχυθούν όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, να ανανεωθούν και αναμορφωθούν εκ βάθρων οι θεσμοί πρόληψης και καταστολής  προσαρμοζόμενοι στην σημερινή πραγματικότητα και τα νέα δεδομένα και το μαχαίρι να φτάσει μέχρι το κόκκαλο.


Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Α Ρ Θ Ρ Ο - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ

«Πονάω  που  βλέπω  όλα  να   σαπίζουν
 σ’  αυτόν   τον  τόπο.    Στην     εξουσία 
πάντοτε   οι    φαύλοι.   Κι’  αν   φανεί 
κάποιος  μια  μέρα   έντιμος,   σε   δέκα
μέρες  σκαρτεύει.   Φέρνεις    άλλον,
βγαίνει    χειρότερος»
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ 
(Εκκλησιάζουσες  στίχοι 174-179)

Στην εποχή μας, το πολιτικό ήθος και η πολιτική ηθική σταδιακά εξαφανίζονται, ξεχνιούνται και αντικαθίστανται από πρακτικές ήκιστα τιμητικές για τους πολιτικούς μας και το πολιτικό μας γίγνεσθαι Αντί του ήθους, της αρετής και της εντιμότητας, επικρατεί ένας χυδαίος πολιτικός τυχοδιωκτισμός, ένας πολιτικός ακροβατισμός, ο οποίος, με γρήγορη πορεία οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική κατάρρευση, στην κοινωνική, στην πολιτική και πολιτισμική, στην παρακμή, στην ανεργία, στην κρίση Αρχών και Αξιών, στο σημερινό χάος και στα αδιέξοδα, στη φτώχεια, στον μαρασμό, σε μια ηθική διολίσθηση, σε μια πολιτική και κοινωνική παρακμή, και όχι μόνον.
Τα φαινόμενα της πολιτικής αυτής κατολίσθησης, της έλλειψης ήθους, πολιτικής ηθικής και αρετής, ασφαλώς δεν είναι τωρινά, δεν είναι επακόλουθο και συνέπεια όσων συμβαίνουν σήμερα, στα χρόνια μας, όπου ο πολιτικός αμοραλισμός κυριαρχεί, έναντι παγίων αρχών και αξιών της Ελληνικής Φυλής. Είναι κι΄ αυτά φαινόμενα και διαχρονικά και υπαρκτά. Με μια όμως ειδοποιό διαφορά : Το μέγεθος και η έκταση ποτέ δεν προσέλαβαν επικίνδυνες και απειλητικές διαστάσεις, ώστε να οδηγηθεί το Κράτος, η κοινωνία, το πολιτικό μας σύστημα σε πλήρη αποδιοργάνωση, σε παράλυση, στο χάος.
Όταν αναφέρομαι στο πολιτικό ήθος, την πολιτική ηθική και αρετή των πολιτικών (γυναικών και ανδρών), εννοώ πως οι πολιτικοί μας οφείλουν να έχουν κάποιες έμφυτες ιδιότητες, κάποια κοινά γνωρίσματα, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά  που να βρίσκονται σε στοιχειώδη τουλάχιστον αρμονία με την ηθική και τις ευγενείς παραδόσεις της φυλής μας. Το ήθος και η ηθική των πολιτικών μας πρέπει να είναι εναρμονισμένο στους θεσμοθετημένους κανόνες της Ελληνικής κοινωνίας, κανόνες που σφυρηλατήθηκαν από χρόνια και οι οποίοι καθορίζουν την συμπεριφορά των πολιτικών με βάση το κοινωνικά αποδεκτό, το καλό και το κακό, πάντα όμως σύμφωνα με την παραδεδεγμένη ηθική της αστικής τάξης, όπως διαμορφώθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Σήμερα το ήθος και η ηθική των πολιτικών μας βρίσκονται στο κατώτατο σημείο της εξελικτικής πορείας τριών περίπου χιλιετηρίδων, η δε άρνηση της καθολικής ισχύος των ηθικών αξιών και η κριτική αναίρεση και απόρριψη ηθικών κανόνων και αρχών, αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Η έλλειψη, η ανεπάρκεια και η απουσία ήθους από την πλειονότητα των πολιτικών είναι το βασικό δομικό χαρακτηριστικό στοιχείο της αποσύνθεσης, της παρατηρούμενης μεγάλης πολιτικής διαφθοράς. Η πολιτική σήψη των τελευταίων χρόνων, την οποίαν παρήγαγε η ακολασία και η ατιμωρησία είναι τοσούτον προχωρημένη, ώστε είναι αδύνατον να διεξαχθεί το έργο της επανίδρυσης και ανόρθωσης με τα υπάρχοντα πρόσωπα  του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, τις πελατειακές σχέσεις των πολιτικών και άλλων παραγόντων του Δημόσιου πολιτικού και κοινωνικού βίου, τους εξώνητους και κομματικοποιημένους δημοσιογράφους των Μ.Μ.Ε. και της έντυπης προπαγανδιστικής δημοσιογραφίας που θέλουν να επιβάλλουν με τρόπο απόλυτο, αθέμιτο και εξοργιστικό τις απόψεις ενός κόμματος επάνω σε μια δραστηριότητα πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική.
Ο πολιτικός είναι το άτομο που παράγει πολιτική που σημαίνει ότι δια της πολιτικής διευθύνονται οργανώνονται τα πολιτικά συστήματα και οι ανθρώπινες κοινωνίες. Όταν η διαφθορά και η εξοικείωση του πολιτικού μας οργανισμού με την ανηθικότητα έχουν κυριεύσει τον δημόσιο βίο, ποίοι θα καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου; Μιας και η κύρια απασχόληση του πολιτικού είναι η δημόσια ζωή, οι δημόσιες υποθέσεις, τα κοινά, οι πολιτικοί μας πρέπει και επιβάλλεται να είναι ενάρετοι. Διαχρονικό λοιπόν το στίγμα της πολιτικής διαφθοράς και επίκαιρα τα λόγια του Ισοκράτη, αυτού του μεγάλου ρήτορα των Αθηνών του 5ου αιώνα π.χ. «οι χειρότεροι εξουσιάζουν τους καλύτερους και οι πιο κουτοί τους μυαλωμένους, ή το ήθος όλων των πολιτών γίνεται όμοιο με το ήθος των κυβερνώντων». Τότε όμως υπήρχαν και πολιτικοί άνδρες του αναστήματος του Δημοσθένη που χωρίς φόβο διακήρυτταν σε οξείς τόνους και σε κάθε κατεύθυνση : «Κρίνω και αποφασίζω χωρίς υστεροβουλία, χωρίς να προσδοκώ οικονομικό όφελος. Κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι κέρδισα κάτι από τους λόγους και τις πράξεις μου στην πολιτική ζωή».
Πολιτικές παρακαταθήκες με διαχρονική εμβέλεια και αξία. Πόσοι από τους πολιτικούς μας μπορούν να επαναλάβουν άφοβοι και υπερήφανοι αυτά τα λόγια του Δημοσθένη; Ποίοι έχουν την πολιτική γενναιότητα, την ηθική ακεραιότητα και την έντιμη συμπεριφορά ώστε να βροντοφωνήσουν :
 τέρμα  ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ, τέρμα ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΜΟΣ, τέρμα η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ, τέρμα η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, τέρμα οι πελατειακές σχέσεις, τέρματέρμα.
Ως μη δογματικός και μη ισοπεδώνων τα πάντα, πιστεύω ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί μας σάπιοι, διεφθαρμένοι ή εξαχρειωμένοι. Ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί έντιμοι και ενάρετοι πολιτικοί. Και αυτό αποτελεί ένα παρήγορο γεγονός που δίδει ελπίδες για τη θεραπεία των καρκινωμάτων, αν και η σήψη έχει διαποτίσει ολόκληρο το σύστημα. Η διαφθορά τρέφεται και γιγαντώνεται, αποτελεί το οξυγόνο του συστήματος, γι΄ αυτό για τη θεραπεία της απαιτούνται μέτρα ριζοσπαστικά, μέτρα αποφασιστικά, μέτρα σκληρά. Έχουμε ηθικό και εθνικό χρέος έναντι της Ελληνικής κοινωνίας, των νέων της Ελλάδος και των επερχομένων γενεών να αντιταχθούμε αποφασιστικά και δυναμικά στον περαιτέρω εκμαυλισμό της πολιτικής ζωής και στα πρόσωπα που ασκούν αυτού του είδους πολιτικήν.
«Ο κόμπος έφτασε στο χτένι». Όχι άλλη ανοχή, έφτασε η ώρα για άμεσα και δραστικά μέτρα. Πρέπει να δοθεί ένα τέρμα στη διαφθορά, στα σκάνδαλα, στις παρανομίες, στη διαπλοκή, σε όσα εκχυδαΐζουν τον δημόσιο βίο της χώρας μας, σε όλα τα φαινόμενα που επιδρούν αρνητικά στα κοινωνικά στρώματα και αποτελούν τροχοπέδη στην οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πρόοδο του λαού και του τόπου.
«Η ανανέωση, η έξοδος από την κρίση και από το τέλμα που καλύπτει την πολιτική και κοινωνική ζωή, ο αγώνας κατά της διαπλοκής, και της διαφθοράς, απαιτεί την στράτευση όλων των υγιών δυνάμεων της χώρας».
Και να μη ξεχνάμε ότι ο Κώστας Καραμανλής επαγγέλθηκε δημόσια με βερμπαλιστικά πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού, την περιβόητη και περίφημη «επανίδρυση του κράτους», η οποία ήταν, όπως αποδείχτηκε, λόγος χωρίς περιεχόμενο, ένα μετεκλογικό πυροτέχνημα.
  Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου επαγγέλθηκε την ανασυγκρότηση της Ελλάδας, ανόρθωση της οικονομίας της χώρας, την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και άλλα πολλά ηχηρά, εντυπωσιακά και ευχάριστα, τα οποία δεν ήταν δυνατόν να επιτευχθούν λόγω της σήψης όλου του συστήματος, των μηχανισμών που εξέθρεψε το παλαιό και νέο ΠΑΣΟΚ και διατήρησε αλώβητους η Νέα Δημοκρατία, και με αυθαίρετο τρόπο αποτελούν συνεξουσία, π.χ. συνδικάτα και συνδικαλιστές.

Ο κ. Τσίπρας, όταν ανέλαβε την εξουσία και την διακυβέρνηση της χώρας υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε ότι θα αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο για τη χώρα και τον λαό της, πλην οι συνέπειες των πράξεών του υπήρξαν δυσμενείς και καταστροφικές.