Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΝΕΞΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ – ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΟΧΙ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Πάνου Κρίκη
Αρθρογράφου – Ιστορικού – Συγγραφέως

Με την ευκαιρία του ερχομού του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως προκαθημένου της Ανατολικής Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, δημοσιεύω εκ νέου ένα πολύκροτο και άκρως ενδιαφέρον άρθρο μου, προς ενημέρωση των αναγνωστών μου.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
1.                  ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
          κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ ΣΗΜΙΤΗΝ
2.                  ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
          κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΝ
3.                  ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΚΕ
          κ. ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
4.                  ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
          κ. ΝΙΚΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΝ

Τον τελευταίο καιρό ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας και έχει την ιδιότητα του επίκαιρου είναι η αναφυείσα διένεξη και η εμφυλοχωρήσασα διαφωνία, η διάσταση απόψεων ανάμεσα στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, για την πλήρωση των τριών κενών Μητροπολιτικών θρόνων. Τα Μ.Μ.Ε, οι δημοσιογράφοι, Συνταγματολόγοι, Θεολόγοι και Ειδήμονες περί τα Εκκλησιαστικά διατυπώνουν ποικίλες απόψεις στο κατά πόσον, στην προκειμένη περίπτωση του όλου προβλήματος χωρίς κλυδωνισμούς στις σχέσεις Πατριαρχείου - Ελλαδικής Εκκλησίας, ενδείκνυται η ανάμειξη της πολιτικής εξουσίας και η λήψη ή μη νομοθετικών μέτρων ή παρεμβάσεων προς αποτροπήν της αποσταθεροποίησης και άλλων δυσάρεστων καταστάσεων, επιβλαβών όχι μόνον για την Εκκλησίαν – Ορθοδοξίαν, αλλά για το Έθνος, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Χωρίς να είμαι ειδικός του θέματος, σαν ελεύθερος Έλληνας πολίτης και γνώστης κάποιων ιστορικών γεγονότων, θέτω επί τάπητος τα εξής:
Τυχόν ανάμειξη της Κυβέρνησης, των κομμάτων, άλλων θεσμικών παραγόντων ακόμη και εξωθεσμικών σε ένα θέμα καθαρά Εκκλησιαστικό και Κανονικό που διέπεται μόνον από τους ιερούς κανόνες που έχουν θεσπισθεί από τις αποφάσεις των Οικουμενικών Ιερών Συνόδων και που αντλούν την ισχύ τους μόνον από συνοδικές αποφάσεις, θα αποτελούσε αναμφισβήτητα ένα μεγάλο και ολέθριο πολιτικό σφάλμα, ένα αυθαίρετο πολιτικό πραξικόπημα που θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με το ισχύον Σύνταγμα τους Νομοκανόνες, την ηθική, θρησκευτική και κοινωνική τάξη, και το έναυσμα, τη θρυαλλίδα που θα δυναμίτιζε την Εθνική Ενότητα και Ομοψυχία με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Με δυσμενείς επιπτώσεις όχι μόνο στον χώρο της Εκκλησίας, αλλά και στο Ελληνικό Έθνος, στην Ελλάδα, στην αναιμική μας Δημοκρατία, στους θεσμούς, στην Ελληνική Κοινωνία. Και με αντιδράσεις που εκ των προτέρων δεν μπορούν να προβλεφθούν.
Προκειμένου να αποτραπεί μια τέτοια ανάμειξη, μία επέμβαση, μια σκόπιμη ενέργεια, για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς, μια ωμή πολιτική παρέμβαση σε καθαρό εκκλησιαστικό θέμα από μέρους της πολιτείας και των πολιτικών, είτε αυτή είναι φανερή, γίνεται δηλαδή με διαφανείς διαδικασίες χωρίς συγκάλυψη των μεθοδεύσεων, ή γίνεται κρυφά και με υπόγειες διαδικασίες μακριά από τη δημοσιότητα, στο λεγόμενο παρασκήνιο, επικαλούμαι το εξής πειστικό ιστορικό επιχείρημα: Το χρονικό της εκλογής του Δαμασκηνού στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Ελλάδος, και τις ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις της Κυβέρνησης Μεταξά και όχι μόνον. Ένα πρωτοφανές γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια και ανησυχία που αποτέλεσε το μελανό σημείο και την απαρχή των δεινών της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ο θάνατος του Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος το έτος 1938, ενός κληρικού φωτισμένου, μεγάλης μορφώσεως, εγνωσμένου ήθους και καλής έξωθεν μαρτυρίας, συγγραφέως και Ακαδημαϊκού υπήρξε η αφορμή που έδωσε στη Δικτατορία Μεταξά την ευκαιρία να εισχωρήσει στον μέχρι τότε άδυτο χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας και να μεταφέρει και σ’ αυτόν τις αντιδημοκρατικές, αντιλαϊκές και αντίθετες στο κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών μεθόδους, που εφήρμοζε στους άλλους τομείς της Δημόσιας ζωής, όπως για παράδειγμα στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία, στο Στρατό, στα Σώματα Ασφαλείας και αλλού.
Δύο υποψήφιοι για τον χηρεύοντα Αρχιεπισκοπικό θρόνο είχαν προβληθεί τότε: οι Μητροπολίται Δαμασκηνός της Κορινθίας και Χρύσανθος της Τραπεζούντος. Η τότε πολιτική εξουσία, η Δικτατορική Κυβέρνηση Μεταξά, παράνομα και αντικανονικά (παραβιάζοντας το Κανονικό Δίκαιο που στηρίζεται στους ιερούς κανόνες τους θεσμοθετημένους από την Εκκλησία) δεν άφησε, ως όφειλε, την Ιερά Σύνοδο να εκλέξει ελεύθερα και κατά συνείδηση τον διάδοχο του Χρυσοστόμου. Αναμείχθηκε φανερά και παρασκηνιακά στην εκλογή. Υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά και εξωθεσμικοί παράγοντες, στο τέλος και ο ίδιος ο Δικτάτορας Μεταξάς. Πολλές πλευρές εκείνης της επονείδιστης εκλογής παραμένουν και μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστες. Οι δύο υποψήφιοι του Αρχιεπισκοπικού θρόνου ήταν πολιτικοποιημένα πρόσωπα και είχαν αντίθετα πολιτικά φρονήματα.
Ο μεν Δαμασκηνός προέρχονταν από τον παλαιό Βενιζελικό κόσμο, ο δε Χρύσανθος από την παλιά Αντιβενιζελική παράταξη. Υπέρ του Δαμασκηνού αναμείχθηκε η Αγγλική διπλωματία και οι Αγγλικές μυστικές υπηρεσίες. (Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τα μετέπειτα γεγονότα, αφού με την παρέμβαση των Άγγλων  - του ανθέλληνα Τσώρτσιλ – 1, ο Δαμασκηνός την 1ην Ιανουαρίου 1945 γίνεται δισυπόστατος. Αρχιεπίσκοπος – ΑντιΒασιλεύς! Ο ξένος επικυρίαρχος -η Αγγλία- με τον διορισμό του Δαμασκηνού παραβιάζει ωμά και ανενδοίαστα για πρώτη φορά παράδοση αιώνων του Ελληνισμού. Ποτέ στην ιστορία δεν έγινε αρχηγός της Ελλαδικής Εκκλησίας και αρχηγός του Ελληνικού Κράτους Πατριάρχης ή Αρχιεπίσκοπος. Ας ήταν πανίσχυρο το Ιερατείο στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου και το κατεστημένο δεν άφησαν ποτέ, οιασδήποτε διαβαθμίσεως ρασοφόρον ν’ ανεβεί τις βαθμίδες του κρατικού θρόνου! Και είχαν δίκαιο. Θα τους δικαιώσει η εξαίρεση - με την επιβολή του ξένου παράγοντα- στα μετέπειτα μέχρι σήμερα χρόνια. Και με Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, αρχηγό του Ελληνικού Κράτους και με τον επίσης δισυπόστατο Μακάριο, αρχηγό της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας στη δεκαετία του ΄60. Τελικά με την ωμή και σκανδαλώδη ανάμειξη της εξουσίας - Μεταξάς- και των πολιτικών, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος εκλέγεται ο Κορινθίας Δαμασκηνός με διαφορά μιας ψήφου. Στη συνέχεια η υπόθεση της εκλογής περιπλέκεται, οι Αντιβενιζελικοί υπουργοί του Μεταξά ασκούν πίεση στη Δικαιοσύνη, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, απειλούν, και επιτυγχάνουν την ακύρωση της πρώτης εκλογής. Στην επανάληψη εκλέγεται ο Χρύσανθος - ήταν επόμενο -, άτομο αξιόλογο, διαπρεπής κληρικός και συγγραφέας, με υψηλό εθνικό πατριωτικό αίσθημα ευθύνης. Με την κατάκτηση της Ελλάδος από τους Γερμανούς, οι κατακτηταί απομακρύνουν τον Χρύσανθο από τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, γιατί αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση των Κουϊσλινγκς, των προδοτών 2. Η περίπτωση του Ιεράρχου Χρύσανθου είναι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά δείγματα της ελληνικής ευψυχίας και παλικαριάς της προ του 1950 χρονικής περιόδου που η πατριωτική, θρησκευτική, πολιτική και κοινωνική ευαισθησία για πολλούς Έλληνες επωνύμους και μη, εθεωρείτο υπέρτατο και ιερό καθήκον. Αυτή εν ολίγοις, υπήρξε σε γενικές γραμμές η πραξικοπηματική ενέργεια σε βάρος της Εκκλησίας, μια ιστορία ωμής επέμβασης των πολιτικών σε θέματα της Εκκλησίας, η οποία έως τότε δεν είχε δεχθεί πολιτικές παρεμβάσεις, αυτού του είδους. Αυτή η δόλια, εσκεμμένη και βλακώδης παρέμβαση, αυτό το μεγάλο και ολέθριο πολιτικό λάθος της Κυβέρνησης Μεταξά επέπρωτο να έχει τραγικές μετέπειτα συνέπειες για την Ελλάδα, τον Ελληνικό λαό και την Εκκλησία, τις οποίες πληρώνει με βαρύ τίμημα σήμερα η Ελλαδική Εκκλησία, το χριστεπώνυμο πλήρωμα, οι θεσμοί. Από τότε η Ιεραρχία της Ελλάδος διχάζεται σε δύο παρατάξεις, σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, διχάζεται και ο κλήρος στην ολότητά του, διχάζεται ο Ελληνικός λαός. Είχε δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερο σε φαυλότητα προηγούμενο που έμελλε να έχει βαρύτατες επιπτώσεις επί της Εκκλησίας τόσο στο άμεσο, όσο και στο απώτερο μέλλον. Το πνεύμα του φατριασμού, της πρωτοκαθεδρίας, της φιλαρχίας και της δυνατότητας άσκησης κοσμικής εξουσίας είχε εισχωρήσει από τότε βαθειά στις τάξεις του ιερατείου και δεν επρόκειτο να εκριζωθεί ποτέ. Αντιθέτως, με την Χρυσοπηγή και την άνοδο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Χριστοδούλου οι φιλοδοξίες ενδυναμώνονται, ισχυροποιούνται και αποτελούν τον αυτοσκοπό. Διχάστηκε και ο Ελληνικός λαός. Μετά την απομάκρυνση του Χρύσανθου, οι αρχές κατοχής τοποθέτησαν στη θέση του τον μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, εκλεκτόν του Στρατηγού Τσολάκογλου -πρώτου κατοχικού Πρωθυπουργού - που με τους άλλους κατοχικούς Υπουργούς και Στρατηγούς, αποτελούσαν την πρώτη Κατοχική Κυβέρνηση. Η απελευθέρωση -διάβαζε οι Εγγλέζοι- επανέφερε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο τον Δαμασκηνό και τον ανέδειξε Αντιβασιλέα, τοποτηρητή των Αγγλικών συμφερόντων και του βασιλέως Γεωργίου του Β΄. Και το ίδιο φατριαστικό πνεύμα με όλα τα συνακόλουθα προβλήματα εξακολουθεί έκτοτε και μέχρι των ημερών μας να επηρεάζει και να ταλανίζει τα πράγματα της Εκκλησίας, ενώ παράλληλα οι κυβερνητικές-πολιτικές αναμείξεις και παρεμβάσεις- φανερές ή παρασκηνιακές δεν έπαυσαν να προκαλούν σάλο και αναταραχή στους κόλπους της Εκκλησίας και Ιεραρχίας. Οι μετέπειτα εκλογές ως Αρχιεπισκόπου Αθηνών του Ιακώβου, του Ιερώνυμου, του Σεραφείμ και του Χριστοδούλου, τούτου υποστηριχθέντος από την παραεκκλησιαστική οργάνωση «Χρυσοπηγή» και μερίδα του πολιτικού κόσμου προσκείμενου στην παράταξη της «Δεξιάς» και η δημιουργία στους κόλπους της Ιεραρχίας φατριών που μάχονται μεταξύ τους για τα πρωτεία, ήταν κατά πολύ απόρροια της μεταξικής εκείνης επεμβάσεως στην εσωτερική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η ανακύψασα εσχάτως διένεξη ανάμεσα στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο και Αρχιεπίσκοπο της Ελλάδος   κ. Χριστόδουλο, προφανώς για λόγους πρωτοκαθεδρίας και εκκλησιαστικής εξουσίας μια θρησκευτική αντίθεση που διατάραξε σοβαρά τις μεταξύ τους σχέσεις, έχει ως αποτέλεσμα έναν εκκλησιαστικό, πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό, μία κρίση και μία βίαια δημόσια διαμάχη, με πρωταγωνιστές τους κ. Βαρθολομαίο και       κ. Χριστόδουλο. Ο πρώτος ένα πρόσωπο σεμνό, με μεγάλη ευρυμάθεια και μεγάλο βάθος γνώσεων, πρόσωπο παγκόσμιας ακτινοβολίας, χαμηλών τόνων, σύμβολο του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας, αίρει τον σταυρό του μαρτυρίου, σε ένα εχθρικό και μισαλλόδοξο θρησκευτικό περιβάλλον, απλά διεκδικεί μερικά από τα εναπομείναντα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο δεύτερος εξ ίσου ευρυμαθής, που εξεγείρει το χριστεπώνυμο πλήρωμα, είναι ο θρησκευτικός ηγέτης που διακατέχεται από μία ακατάσχετη φιλοδοξία και φιλαρχία, λάτρης και εραστής της κοσμικής εξουσίας και πολιτικής, προς την οποία φλερτάρει επίμονα γιατί τον ενδιαφέρει να την καθυποτάξει για την εγκαθίδρυση θεοκρατικού καθεστώτος.
Εν κατακλείδι, στην παρούσα φάση, χωρίς άλλου είδους εντάσεις, πλην της πρωτοκαθεδρίας, κυβερνητική πολιτική παρέμβαση σε ένα αμιγές εκκλησιαστικό θέμα, φρονώ πως θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση, με το ισχύον Σύνταγμα, τους νομοκανόνες και την ηθική, θρησκευτική και κοινωνική τάξη και θα αποτελέσει το έναυσμα, θα είναι η θρυαλλίδα που θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Κόμματα εναντίον κομμάτων. Λαός κατά του Λαού.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το πιο πάνω κείμενο γράφτηκε την περίοδο της κρίσης στις σχέσεις Χριστοδούλου - Πατριαρχείου και κοινοποιήθηκε σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.

1 Βλέπε: ΜΑΘΙΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1944
Ο Τσώρτσιλ προτρέπει την Τουρκία να συμμετάσχει ενεργά στα Δεκεμβριανά με αντάλλαγμα τα Δωδεκάνησα!
2 ΚΟΥΪΣΛΙΝΓΚΣ: Προδόται εξαγορασθέντες από τις αρχές κατοχής.
ΠΗΓΕΣ:
Βασικές πηγές άντλησης στοιχείων τα έργα:
1)                 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΟΥΣΟΥ
ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (1826-1974) Τόμος 7, σελίδα 146 επ.

2)                 ΦΟΙΒΟΥ Ν. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ
ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1944-1949
Τόμος 9, σελίδα 163 επ.

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 17ης ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 2012

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι το τελευταίο κρίσιμο δημοψήφισμα για το μέλλον της Ελλάδος και όλων των Ελλήνων, πλην των τρωκτικών[1] των κομμάτων της εξουσίας, των παρασίτων[2] της εξουσίας και των κάθε λογής κηφήνων[3] του Δημόσιου Τομέα.
Η προεκλογική κίνηση βρίσκεται στην κορύφωσή της και τα κόμματα – πλην δύο – έχουν εμπλακεί σε μια πρωτοφανή κομματική και πολιτική διαμάχη που οδηγεί σε ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό διχασμό την κοινή γνώμη και τον Ελληνικό λαό. Και δυστυχώς, η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική και για πολλούς χαώδης. Τα δύο κόμματα εξουσίας διέπραξαν σε βάρος της χώρας πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά εγκλήματα και μοιραία, επικίνδυνα και ηθικά λάθη και μια σειρά άλλων συνωνύμων λαθών, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν στον λαό ή στη Δικαιοσύνη. Έγιναν μάλιστα οι ηγέτες και τα στελέχη τους, τόσο αναίσχυντοι, καιροσκόποι, προκλητικοί και αυθάδεις, ώστε να πασχίζουν για την επανεκλογή τους, για το τιμόνι της εξουσίας, της νομής της και τα εκ της εξουσίας οικονομικά και κοινωνικά οφέλη.
Γι’ αυτό, δίκαια και σωστά ο κ. Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τους προέδρους της Ν.Δ. (Σαμαρά) και ΠαΣοΚ (Βενιζέλο), ως φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς αλλά και συνενόχους της πρωτοφανούς τραγωδίας της Ελλάδος και του λαού της. Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους η χώρα χρειάζεται μία άλλη, νέα κυβέρνηση που να την εκπροσωπεί στο εξωτερικό και να επαναδιαπραγματευθεί τους επαχθείς όρους του καταστροφικού μνημονίου.
Η Ελλάδα χρειάζεται άξια, έντιμα και άφθαρτα στελέχη και ένα πρόγραμμα για να το εφαρμόσουν για το καλό της Ελλάδος και των Ελλήνων. Και ο Συ.Ριζ.Α. έχει και καλό πρόγραμμα και ικανά και άφθαρτα, και έντιμα και ηθικά στελέχη που θα το εφαρμόσουν.
Γι’ αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους που θα εκτεθούν εν καιρώ, όλα φαίνονται ότι λειτουργούν υπέρ του Συ.Ριζ.Α. και του Αλέξη Τσίπρα. Γιατί απέναντί του έχει ένα σάπιο, διεφθαρμένο, φαύλο, κρατικοδίαιτο και κομματικοκρατικό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, το οποίο δεν είναι σε θέση και δεν μπορεί να αντισταθεί επιχειρηματολογικά και με ουσιαστικό τρόπο και θέσεις σε τίποτε, αλλά καταφεύγει σε ευτελή μέσα, όπως άσκηση ψυχολογικής βίας, και ανύπαρκτους κινδύνους με σκοπό τον εκφοβισμό και την παραπλάνηση των ψηφοφόρων για να μην ψηφίσουν Συ.Ριζ.Α. Και επειδή ενδέχεται να αλλάξουν πολλά επ’ ωφελεία της χώρας και του λαού της, φέρεται ο πλέον αξιόμαχος πολέμιος του σαθρού μεταπολιτευτικού συστήματος που κατάρρευσε τελεσίδικα. Γι’ αυτό, μέχρι της ώρας που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Συ.Ριζ.Α. φανερά και απροκάλυπτα κερδίζει την εκλογική μάχη. Είναι περισσότερο και από βέβαιο ότι μέχρι και τώρα, η δυναμική υπέρ του Συ.Ριζ.Α. έχει καταστεί καταλυτικό ρεύμα και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο θα κερδίσει την δεύτερη βουλευτική έδρα.
Εν κατακλείδι, τα πράγματα οδηγούν σε μετεκλογική κυριαρχία του Συ.Ριζ.Α. και του Αλέξη Τσίπρα, εκτός αν άλλαι μεν αι βουλαί των ψηφοφόρων και άλλο τι θα πράξουν οι κυρίαρχοι του καθεστώτος και του πολιτικού παιχνιδιού, ντόπιοι και ξένοι.   


[1] Τρωκτικά  είναι τα πρόσωπα που εκμεταλλεύονται τη θέση τους και αποσπούν χρηματικά και άλλα οφέλη από το Κράτος και τους Οργανισμούς του Δημόσιου Τομέα.
[2] Παράσιτα  είναι τα πρόσωπα που εξασφαλίζουν την υποστήριξη ή πλεονεκτήματα, επιβαρύνοντας και απομυζώντας τους άλλους, κατά κανόνα χρησιμοποιώντας ευτελή μέσα, χωρίς να προσφέρουν οι ίδιοι σε ανταπόδοση κάτι χρήσιμο ή ωφέλιμο. Είναι οι λεγόμενοι χαραμοφάηδες του Ελληνικού Δημοσίου.
[3] Κηφήνες  είναι τα πρόσωπα του Δημοσίου Τομέα και των ΔΕΚΟ που συντηρούνται σε βάρος του και των υπολοίπων Ελλήνων απομυζώντας το προϊόν της εργασίας των άλλων, αυτοί που γυρίζουν από γραφείο σε γραφείο ή δεν τηρούν το ωράριο της Υπηρεσίας.