Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Αντιλαμβάνομαι βεβαίως, ότι η αναφορά σε σκάνδαλα, διαφθορά, διαπλοκή, φαυλότητα, οργανωμένα δίκτυα κακοποιών, κλειστές ομάδες επιτηδείων που εξυπηρετούν μέσω των κομμάτων συντονισμένα τα συμφέροντά τους χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα, κυκλώματα και κλίκες παλαιοκομματικών συνδικάτων, ακόμα και ένα σύνολο ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από ανηθικότητα, παρασιτισμό και διαφθορά, δεν εντυπωσιάζει όπως τον παλιό καλό καιρό, όταν οι άνθρωποι αυτού του τόπου, μόλις άκουγαν ότι κάποιος «επίσημος» καταχράστηκε δημόσιο χρήμα έμεναν άναυδοι, ένοιωθαν αηδία, μέσα σε μια συγκεκριμένη συλλογική αισχύνη, που την εκδήλωναν παντοιοτρόπως.
Σήμερα, η πληθώρα τεραστίων ανομιών και παρανομιών, οι καταχρήσεις δημοσίου χρήματος, η διαφθορά και η διαπλοκή, το όργιο εξωφρενικών οικονομικών και όχι μόνο εγκλημάτων, καθώς φιλοξενούνται καθημερινά στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, χαλάρωσαν μέχρι ρευστότητας τα ανακλαστικά του πολίτη, επέφεραν γενική καχεξία των κοινωνικών αντισωμάτων, μηδένισαν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης με τις πυώδεις φλεγμονές αδιαφορίας διάσπαρτες σ’ ολόκληρο το κορμί της, τον ηδονικό θα έλεγε κανείς εθισμό των αισθήσεών της στην απόλαυση του εγκλήματος!
Παραταύτα, αποτολμώ την συγγραφή αυτού του έργου όχι μόνο επειδή πιστεύω ότι προσφέρω υπηρεσία στον Ελληνικό λαό, ότι υπεραμύνομαι του δημοσίου συμφέροντος, ότι υπηρετώ την αλήθεια, αλλά γιατί είμαι βέβαιος ότι η ιδιομορφία της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής απάτης όλων των εποχών, που περιγράφω, θα κινήσει το ενδιαφέρον του απαθέστερου αναγνώστη, ιδίως και κυρίως, θα προβληματίσει τους πάντοτε ευαίσθητους σε τέτοιες προκλήσεις προϊσταμένους των εισαγγελικών αρχών.
Πουθενά όμως και ποτέ δεν εμφανίστηκαν πολιτικοί τέτοιας δυναμικής και τόσης σατανικότητας ώστε να εξαπατήσουν σε μια νύχτα ένα Κοινοβούλιο, συγκεκριμένα τη Βουλή των Ελλήνων και στη συνέχεια ένα υπουργικό συμβούλιο, μια ολόκληρη ελληνική Κυβέρνηση!
Βλέπετε: ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΝΑΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΘΕΣΜΟΣ ΜΕ ΣΑΘΡΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, ΣΕΛΙΔΑ 35

ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

1.     ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ
«Θαρρώ ότι και στον παρόντα καιρό δεν είναι δυνατόν να ασκήσει κανείς εξουσία, χωρίς να έχει μελετήσει εμβριθώς και τον Μακιαβέλλι! Διότι όλα πολιτικώς – παρά πάσαν επίφαση πολιτισμού – στρέφονται γύρω από τις δοξασίες του μεγάλου Φλωρεντινού».

2.     Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
«Λυδία λίθος για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική μας επιβίωση, επί πλέον των όσων έχουν ήδη κατά καιρούς ειπωθεί από μένα, είναι και η κατάλυση του κομματικού κράτους, που έχει κατακλύσει όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής».

3.     Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΚΜΑΖΕΙ

«Ο λαϊκισμός, δηλαδή ο έπαινος και η κολακεία των αδυναμιών και ελαττωμάτων του λαού, βρίσκεται στο ανώτατο σημείο ανάπτυξης και έχει κατακλύσει τη χώρα μας και την κυβερνά. Όλοι λαϊκίζουν, και πρωτίστως κυβέρνηση, κόμματα, μεμονωμένοι πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης, άτομα, δεδομένου ότι όλοι τους χαϊδεύουν και κολακεύουν τους πολίτες ψηφοφόρους, θεατές, αναγνώστες, ακροατές, για να τους προσελκύσουν και να αποκτήσουν την εύνοιά τους για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, που πάντοτε κρύβει διαφανείς σκοπιμότητες. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν απλά τον κανόνα. Ο λαϊκισμός που υπόσχεται στους πάντες τα πάντα ή λέει αυτό που οι πολλοί θέλουν να ακούσουν ή κατεβάζει το επίπεδο του φορέα του σε εκείνο του δέκτη, έχει διαλύσει κυριολεκτικά το κράτος, δηλαδή την δημόσια διοίκηση, τα κόμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση, την κοινωνία, ουσιαστικά για να πετύχει οικονομικά ωφελήματα».  

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΡΜΑΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Αν μπορέσεις να κερδίσεις το λαό, κερδίζεις το
Βασίλειο. αν χάσεις το λαό, χάνεις το Βασίλειο
ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ
·        
Το κέντρο του κόσμου, η καρδιά του
ανθρωπίνου γένους, αυτό είναι ο λαός
ΛΑΚΟΡΝΤΑΪΡ
·        
Λαός είναι οι κοινωνικές τάξεις που χαρακτηρίζονται  από μικρό εισόδημα. Είναι οι άνθρωποι του μόχθου, του πόνου και της παραγωγής. Είναι οι αδύναμοι και  ανυπεράσπιστοι πολίται, οι εκτός εξουσίας. Είναι  τα παίγνια στα χέρια των πολιτικών και των τηλεοπτικών δικτατορίσκων, είναι τα έρμαια των επιβητόρων της εξουσίας
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
·        

Υπάρχουν ανοχύρωτες πολιτείες, αλλά και ανοχύρωτοι άνθρωποι. Ανυπεράσπιστοι. Στη διάθεση του κάθε καταχραστή εξουσίας ή του κάθε πολιτικού και του μικρού δικτάτορα της καθημερινής μας ζωής.
Ο Έλληνας είναι ο κατ’ εξοχήν ανοχύρωτος πολίτης. Ίσως από παλιά κατάλοιπα που έχουν συσσωρευτεί στην ψυχή και στο μυαλό του αποδέχεται παθητικά βάρβαρες επεμβάσεις στην προσωπική και δημόσια ζωή του, χωρίς να προβάλλει δυναμικά τις θέσεις και τις αντιδράσεις του. Περιορίζεται σ’ ένα απλό παράπονο, σε λίγα λόγια διαμαρτυρίας σε γνωστούς και φίλους που είναι πρόθυμοι να τον ακούσουν, αλλά χωρίς καμία άλλη αποτελεσματική και ενεργητική αντίδραση που έπρεπε να προκαλεί σεισμικές δονήσεις και εκρηκτικές καταστάσεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του αιώνα ήταν και η ασύστολη κλοπή των οικονομιών του πολίτη από το χρηματιστήριο.
Είναι απίθανες και απροσδιόριστες ακόμη στο μέγεθός τους οι τραγικές επιπτώσεις που είχαν (και έχουν) στη μέση αστική οικογένεια αυτά τα κόλπα των αετονύχηδων με τις διάφορες χρηματιστηριακές «φούσκες». Οι περισσότερες από αυτές διστάζουν να κοινολογήσουν τα παθήματά τους. Ωστόσο δεν υπήρξε καμία μαζική δυναμική διαμαρτυρία, όπως έγινε ακόμα και στην γειτονική μας Αλβανία, σε ανάλογο χρηματιστηριακό κράχ.
Οι ανοχύρωτοι και αδύναμοι νεοέλληνες αποδέχονται με μια απροσδόκητη για τον εριστικό χαρακτήρα τους, παθητικότητα όλα τα στραβά όπως τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την αβάσταχτη και άνιση φορολογία, τα διάφορα χαράτσια και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που τους επιβάλλει το ανάλγητο κράτος, δηλαδή η εξουσία των πολιτικών. Άλλωστε στον τόπο δεν θάλλει μόνον η φαιδρά πορτοκαλέα όπως μαθαίναμε στα μαθητικά μας χρόνια, αλλά και η αλαζονεία των μικροδικτατόρων. Από τον οδηγό του Ι.Χ. που πιστεύει ότι καβάλησε το καλάμι, ως τον υπεροπτικό και αγενή μανδαρίνο του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, τον ανάγωγο και προκλητικό αστυνομικό και τον κλητήρα του Υπουργείου που συμπεριφέρεται στον ανυπεράσπιστο πολίτη σαν σε Φελλάχο στα ενδότερα της Ανατολίας. Και βέβαια δεν αναφέρομαι στους άλλους «δικτάτορες»κάθε άλλο παρά μικρούς – που διατάζουν και αποφασίζουν από τις μικρές οθόνες ή από τα αδίστακτα μικρόφωνα των άπειρων ραδιοφωνικών σταθμών τα αίσχιστα.  
Κανένας απολύτως σεβασμός στον ανακρινόμενο πολίτη που δεν πρέπει να ’χει γνώμη, που δεν πρέπει να προβάλλει αντιρρήσεις. Είναι υποχρεωμένος να αποδεχθεί σαν δικές του τις απόψεις που βίαια του επιβάλλει ο κατέχων ή η κατέχουσα το μικρόφωνο.
Δικτάτορες δυστυχώς αυτού του είδους υπάρχουν παντού. Και αναφέρομαι βεβαίως στους βουλευτές των κομμάτων της εξουσίας, αλλά και σε εκείνους που ανεξάρτητα από την βούληση του λαού ή από τα συμφέροντά του νομοθετούν κατά το δοκούν τους, και αποφασίζουν διαγραφή χρεών όχι αναξιοπαθούντων, αλλά και δισεκατομμυριούχων!
Δεκάδες χιλιάδες οι άξιοι  ά ν ε ρ γ ο ι  νέοι. Με όρεξη για δουλειά, με τίτλους σπουδών που ελάχιστοι ίσως από τους Εθνοπατέρες τις έχουν. Περιμένοντας μια οποιαδήποτε δουλειά που δικαιωματικά την αξίζουν εργάζονται σαν γκαρσόνια, σαν έκτακτοι ταξιτζήδες, σαν ρεπατζήδες σε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Τουλάχιστον να βγαίνει ο άρτος ο επιούσιος. Όταν βγαίνει.
Οι εθνοπατέρες όμως διορίζουν με ευστροφία ταχυδακτυλουργώντας τους δικούς τους ανθρώπους και βέβαια το προσωπικό ασφαλείας λες και κινδυνεύουν από αόρατους εχθρούς.
Σε πόσα και πόσα πικρά παραδείγματα θα μπορούσε να σταθεί ο δυστυχής νεοέλληνας πολίτης! Πόση πικρία αποκομίζει κάθε μέρα από πρόσωπα, καταστάσεις και πράγματα! Αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να επιβιώσει, με μισθούς και συντάξεις πείνας και παρά ταύτα δεν γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.
Ωστόσο όλη αυτή η κατάσταση που θα ’πρεπε να αντιμετωπιστεί σοβαρά περνάει σχεδόν απαρατήρητη από τους εξωνημένους διαμορφωτάς της κοινής γνώμης, ενώ αντίθετα τη φλέγουσα επικαιρότητα την απασχολούν ποιος θα πάρει το χρίσμα του Δημάρχου   ή τι είπε η κυρά Κατίνα, δευτερεύουσας σημασίας θέματα και ζητήματα.
Δυστυχώς και αυτή τη συσσωρευμένη ασχημία την αποδεχόμαστε με την ίδια παθητικότητα όπως όλη γενικά την κατάσταση, χωρίς δυναμικές αντιδράσεις και ειρηνικές λαϊκές εξεγέρσεις.
Υπάρχει τάχα διέξοδος, ή βρισκόμαστε στην ώρα μηδέν;
Ο ανυπεράσπιστος νεοέλληνας πολίτης θα συναισθανθεί την ευθύνη του απέναντι στο σύνολο και θ’ αντιδράσει κάποτε δυναμικά; Ή θα συνεχίσει αυτή την επίπεδη πορεία που δεν οδηγεί πουθενά;
Το χρέος μας είναι να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα και να αφήσουμε κατά μέρος τα παραμορφωτικά γυαλιά που αλλοιώνουν την αλήθεια και την κλείνουν σε μία τηλεοπτική οθόνη ανάμεσα σε όντα και κύμβαλα αλαλάζοντα.
Αλήθεια η δική μας θέση ποια είναι;


  

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

Ελληνίδες, Έλληνες. Καστοριανές, Καστοριανοί.

Αγαπητοί αναγνώσται, όποιοι κι’ αν είστε.

Δεν σας παρακινώ με τα ακατάπαυστα, ηθοπλαστικά, μορφωτικά, αλλά και καταγγελτικά κείμενα και τα πειστικά επιχειρήματά μου να αλλάξετε κόμμα μεταπηδώντας σε άλλη πολιτική παράταξη.
Ούτε σας προτρέπω να εξεγερθείτε με σκοπό την ανατροπή του ισχύοντος κοινοβουλευτικού μας συστήματος γιατί δεν έχω και δεν τρέφω αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ως προς την πραγματικότητα. Απλά σας παρακαλώ να προβληματισθείτε και μετά να στοχαστείτε αρκετά. Το καλό της Ελλάδος, το κοινό καλό, το καλό το δικό σας, η τιμή σας, η ευτυχία σας, η ζωή σας, το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας,  τα πάντα κρέμονται από τον ορθό και συνετό στοχασμό σας. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, το οποίο όλοι παραδέχονται και ομολογούν ότι η Ελλάδα εδώ και χρόνια διέρχεται μιά γενική κρίση θεμελίων. Κρίση σε όλα τα επίπεδα. Εθνική, Κοινωνική, Οικονομική, Πολιτική, Πολιτισμική, Ηθική, Κρίση Θεσμών, Κρίση Αξιών και Αρχών, Κρίση ταυτότητας, που την οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα και το χάος, η οποία δυστυχώς μας οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα και το κατάντημα. Καθημερινές στον Τύπο, ημερήσιο και περιοδικό και στις τηλεοράσεις, οι διαπιστώσεις και οι διαγνώσεις. Τα αίτια είναι γνωστά, οι προτάσεις όμως για την έξοδο από τις κρίσεις και για τη θεραπεία είτε λείπουν, είτε είναι ανεδαφικές, ανεφάρμοστες και ουτοπικές.
Μια πρόχειρη ματιά στον ημερήσιο τύπο, σε άρθρα και συνεντεύξεις γνωστών και επωνύμων προσώπων, αποδεικνύει την έλλειψη προτάσεων της πνευματικής και πολιτικής ιντελιγκέντσιας (διανοουμένων). Ενώ διαπιστώνεται από πολλές πλευρές ότι ένα από τα βασικά στοιχεία της κρίσης και της παρακμής είναι τα κόμματα (η οργάνωσή τους, η λειτουργία τους, η δομή τους, ο ρόλος τους, η λογική τους), και οι πολιτικοί. Η λύση που αναζητείται και προτείνεται είναι είτε μέσα είτε έξω από τα κόμματα. Την εκτός κομμάτων λύση, υποστηρίζει μεταξύ άλλων και ο Γιώργος Ν. Οικονόμου με μια σειρά από επιχειρήματα. «Μια ανάλυση των κομμάτων, αποδεικνύει ότι η οποιαδήποτε λύση και διέξοδος στο πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα δεν μπορεί να αναζητηθεί σε αυτά. Η λύση λοιπόν ή οι λύσεις θα πρέπει να αναζητηθούν έξω από τα κόμματα και κατά των κομμάτων. Οποιαδήποτε λύση που αναζητείται εντός των κομμάτων είναι μάταιη και καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτό που έχει σημασία σήμερα, είναι η συνείδηση και η γνώση ότι αυτό που διέρχεται κρίση και φέρνει την παρακμή είναι το σύστημα αντιπροσώπευσης και κομματικής εξουσίας».
Και συνεχίζων, ο Οικονόμου υπεραμύνεται της αρχαίας άμεσης Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Κι’ εδώ, δεν έχει άδικο. Κι’ εγώ, θεωρώ το πολίτευμα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας πόλεως-κράτους, ως το ιδεωδέστερον, γνήσιο και ανόθευτο[1], πλην, όπως προανέφερα, εισαγωγή και νομιμοποίηση του συστήματος της άμεσης Αθηναϊκής Δημοκρατίας και η εκτός των κομμάτων λύσεις, είναι ανεδαφικαί και ουτοπικαί, διότι θεμέλιο του Κοινοβουλευτικού μας αντιπροσωπευτικού συστήματος είναι η αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, (Άρθρο 1 του Συντάγματος) η οποία δεν είναι εύκολο να καταργηθεί. Γι΄ αυτό ως λυτρωτική λύση, προσωπικά προτείνω την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια του ατόμου, την παιδεία, τη βαθειά γνώση και όχι την επιφανειακή, τη μελέτη των αρχαίων κλασσικών συγγραφέων και τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τη γνώση των συμβάντων του παρελθόντος. Η κλασσική παιδεία και η γνώση του ιστορικού παρελθόντος δημιουργεί τον πολίτη που στοχάζεται για να βρεί την αλήθεια, τον πολίτη που τα γεγονότα του προκαλούν ερωτήματα και ανησυχίες, τον άξιο πολίτη, τον άγρυπνο, τον πολίτη που αμφισβητεί όπως ο Απόστολος Θωμάς, που δύσκολα πείθεται, που δεν παραπλανάται από τη δημοκοπία και τα παχιά λόγια και δεν εξαπατάται από τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα χαλκεία της εξουσίας. Η εξουσία ενοχλείται παντού και πάντοτε από τους ερευνητικούς, τους σκεπτόμενους και ανήσυχους πολίτες, από αυτούς που θέτουν τα δάκτυλα εις τον τύπον των ήλων. Οι πολίται αυτοί, όπως ο υποφαινόμενος, είναι οι επικίνδυνοι γιατί αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα και τους τυχοδιώκτες της πολιτικής και στιγματίζουν την υποκρισία, τα ψεύδη, τη δημαγωγία. Καίριος ο λόγος του Σαίξπηρ, του μεγάλου ανατόμου της πολιτικής διαφθοράς. Εξομολογείται ο Καίσαρ (Σαίξπηρ Ιούλιος Καίσαρ) στον Μάρκο Αντώνιο πως θέλει κοντά του ανθρώπους αναίσθητους που να κοιμούνται ήσυχα τη νύχτα! Όχι ανθρώπους σαν τον Κάσσιο. Αυτός σκέπτεται πολύ! Κι’ όλο διαβάζει! Τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι.
Με τη γνώση της ιστορίας ο πολίτης αποκτά τον κατάλληλο εξοπλισμό και όλα τα αναγκαία πνευματικά εφόδια για να ξεχωρίζει, όπως διδάσκει ο μέγιστος των φιλοσόφων Πλάτων, τί είναι αλήθεια και τί ψεύδος. (Γοργίας).
Με την τέχνη του επιστημονικού διαλόγου (διαλεκτικής) και την οξυδέρκεια ξεχωρίζει τον έντιμο πολιτικό από τον φαύλο, τον ενάρετο από τον διεφθαρμένο, τον ιδιοτελή που αποβλέπει στο ατομικό του μόνον συμφέρον με τρόπο που ξεπερνά  τα όρια του επιτρεπτού και της ηθικής, τον ηθικό από τον τυχοδιώκτη της πολιτικής, που πολιτεύεται χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, αλλά μόνον για την εξουσία, την δόξα, τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό. Επίσης, τον φιλοπάτριδα από τον εξωμότη και τον αργυρώνητο. Έτσι λοιπόν, κάθε τέσσερα χρόνια που προσέρχεσαι στις κάλπες για Δημαρχιακές, Περιφερειακές και Βουλευτικές Εκλογές, επέλεξε από τους υποψηφίους τους καλύτερους, τους ικανούς, τους έντιμους, τους ενάρετους, τους οικονομικά ανεξάρτητους, τους καταξιωμένους πολιτικά και κοινωνικά, «τους έχοντας γενικά καλήν έξωθεν μαρτυρίαν». Και τέτοια άτομα ευτυχώς υπάρχουν, είναι πολλά, αλλά επειδή είναι άριστοι και όχι οσφυοκάμπτες, τα κατεστημένα τους βάζουν στο πολιτικό περιθώριο.
Ψάξε, αναζήτησε, προσπάθησε να βρεις τα κατάλληλα πρόσωπα που δεν εξαρτώνται από κέντρα εξουσίας, που δεν έχουν σχέση με τη διαπλοκή, που είναι ακέραια, που είναι πολιτικά και κοινωνικά ηθικά, άψογα. Και τέτοια πρόσωπα, να είσαι βέβαιος πως υπάρχουν σε όλες τις τοπικές κοινωνίες. Η λύση είναι προσωπικό σου θέμα.
Στοχάσου, προβληματίσου και ψήφισε τους άριστους.



[1] Βλέπετε: ΠΑΝΟΥ ΚΡΙΚΗ «Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, βάση και θεμέλιο της Δημοκρατίας (θεωρητικά), είναι η κυριαρχία του λαού και συστατικά στοιχεία αυτής της έννοιας είναι η ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ – δηλαδή η νομική ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στο κράτος – η ΙΣΟΝΟΜΙΑ – η ισότητα υποχρεώσεων και δικαιωμάτων όλων των πολιτών απέναντι στον νόμο, η αντιμετώπιση δηλαδή όλων των πολιτών εκ μέρους του κράτους ως ίσων –, και η ΙΣΗΓΟΡΙΑ, η ισότητα του λόγου, η ελευθερία του λόγου, η έκφραση γνώμης για τα κοινά από οιονδήποτε πολίτη, δηλαδή το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη να μιλά όσο και ο άλλος, οπουδήποτε.
Στην Αρχαία Άμεση και Συμμετοχική Δημοκρατία, η Ισηγορία με την Ισοπολιτεία και Ισονομία αποτελούσαν τις βάσεις, τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Και η Ισηγορία στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, ήταν το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη να λαμβάνει τον λόγο στην Εκκλησία του Δήμου, στην λαϊκή συνέλευση, που συνεδρίαζε ως πολιτειακό όργανο, δηλαδή ο λαός Νομοθέτης, Κυβερνήτης και Δικαστής.
Στην Αρχαία Άμεση και Συμμετοχική Δημοκρατία, οι πολίτες αποφάσιζαν οι ίδιοι και όχι διαμέσου αντιπροσώπων, όπως σήμερα που άλλοι «βουλεύονται», κρίνουν και επιβάλλουν τις θελήσεις τους εξυπηρετώντας κομματικά ή προσωπικά συμφέροντα ή ικανοποιώντας αξιώσεις των ισχυρών.
Αποφασίζουν όλοι από κοινού για τις υποθέσεις της πόλης. Για ζητήματα που απαιτούν επιστημονικές γνώσεις και εμπειρία καλούν τους ειδικούς. Στην Εκκλησία του Δήμου μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του ελεύθερα ο χτίστης, ο χαλκωματάς, ο παπουτσής, ο έμπορος, ο ναυτικός, ο πλούσιος κι’ ο φτωχός, ο ταπεινός γεωργός κι’ ο αριστοκράτης. «Τις αγορεύειν βούλεται;», ρωτούσε ο κήρυκας τη λαϊκή συνέλευση. Ποιός θέλει να μιλήσει; Η ελευθερία του λόγου, δηλαδή η Ισηγορία,  ήταν το θεμέλιο της αθηναϊκής δημοκρατίας, όπως τονίζει ο Πλάτων. «Στην Αθήνα υπάρχει η μεγαλύτερη ελευθερία του λόγου από όλη την Ελλάδα».
Και ο Αισχίνης (αρχαίος ρήτορας και πολιτικός 389-314 π.Χ.) αναφέρεται στην Ισηγορία, μέγιστο δημοκρατικό προνόμιο. «Στις ολιγαρχίες έχει δικαίωμα λόγου μόνο αυτός που ασκεί εξουσία ενώ στις δημοκρατούμενες πολιτείες όποιος θέλει και όταν θέλει». Στην δημοκρατία υπερέχει κανείς μόνο με τον νόμο και με την ψήφο. Αν παραχωρήσει αυτά τα δικαιώματα καταστρέφει ο ίδιος την ηθική του δύναμη.
Η Ισηγορία, η ελευθερία του λόγου, η έκφραση γνώμης για τα κοινά από οποιονδήποτε πολίτη είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας.  Κι ας μην είναι σπουδασμένος. Καλά κάνουν, λέει ο Πρωταγόρας στον πλατωνικό διάλογο με τον Σωκράτη. «Όταν πρέπει να ζητήσουν γνώμη για ένα ζήτημα που απαιτεί πολιτική ικανότητα και η αντιμετώπισή του προϋποθέτει δικαιοσύνη και σωφροσύνη, τότε σωστά δίνουν τον λόγο σε κάθε πολίτη, γιατί όλοι πρέπει να έχουν μερίδιο στην αρετή, αλλιώς δεν μπορούν να ορθοποδήσουν οι πολιτείες».



Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ!

ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Δ. ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΕΩΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΚΑΙ  ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Για του λόγου το αληθές, την υποκρισία των πολιτικών και ενδυνάμωση των ισχυρισμών μου σχετικά με την φαυλότητα και υποκρισία των πολιτικών μας, παραθέτω την παρακάτω δήλωση του κ. Πυλαρινού, την οποίαν έκανε προς τα Μ.Μ.Ε. την 7/6/2011 και έχει άμεση σχέση με την ευθύνη των πολιτικών για το πολιτικό μας σύστημα που οι πολιτικοί μας θεμελίωσαν, οργάνωσαν, υπηρέτησαν και άρμεξαν και τελικά οι ίδιοι οδήγησαν στον ενταφιασμό του. Μια δήλωση που αποτελεί το «άκρον άωτον» της υποκρισίας.

«Εμείς η γενιά της μεταπολίτευσης φέρει ακέραια την ευθύνη γιατί φτάσαμε εδώ. Άλλα ήταν τα οράματά μας, οι αγώνες μας και οι ελπίδες μας και αλλού καταλήξαμε, συντρίβοντας την ζωή και τις ελπίδες των νέων αυτού του τόπου. Ζητούμε, για ό,τι αρνητικό και λαθεμένο κάναμε, συγγνώμη. Πιστέψτε, οι τέως Βουλευτές και Ευρωβουλευτές κατανοούν την δοκιμασία του Λαού και ζητούμε συγγνώμη. Η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν σας πρόδωσε. Εμείς οι άνθρωποι, οι κατά καιρούς εκπρόσωποί σας, ίσως, σας προδώσαμε».

Είναι μια δήλωση επαίσχυντη, ένα προϊόν εμπαιγμού, μια κοροϊδία, από έναν πολιτικό που έβαλε πολλά λιθαράκια σαν πρωτοκλασάτο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας για το κατάντημα του τόπου και το χάος. Αδιαντροπιά, αναίδεια, κυνισμός, ιστορίες για αγρίους που υποτιμούν την νοημοσύνη των Ελλήνων. 

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΕΚΜ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ, ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΣΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΚΑΜΨΙΕΣ

Σχετικά με τον Συ.Ριζ.Α., επιθυμώ με πάθος (ιδανική κατάσταση που ελπίζω να πραγματοποιηθεί στο μέλλον), να μετεξελιχθεί σύντομα σε ένα κόμμα εξουσίας χωρίς ιδεολογικές προκατασκευές και δόγματα, χωρίς σταθερές και αμετακίνητες προσηλώσεις σε ανεφάρμοστες (ουτοπικές) πολιτικές.
Μία Αριστερά που δεν θα πέφτει στις παγίδες του Κυβερνητικού εκπροσώπου, του Άδωνι Γεωργιάδη και πολλών άλλων. Μία Αριστερά αξιόπιστη, δυναμική χωρίς διγλωσσία και εσωκομματικές αντιπαλότητες, αμφισβητήσεις και διαμάχες.
Μία Αριστερά ικανή και ισχυρή για την ανάσχεση των δυνάμεων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Πρέπει όμως αυτή η Αριστερά να είναι δημοκρατική, χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς διαλείψεις στη δημοκρατικότητά της. Έτσι που να επενεργεί και στη Δεξιά για την απομόνωση της φασίζουσας προέκτασής της. Η Αριστερά αυτή πρέπει να αποτιμά σωστά το παρελθόν και να προσβλέπει, με πίστη και με πραγματισμό, στο μέλλον. Η συντήρηση μύθων και η αναμόχλευση τραυματικών καταστάσεων δεν ωφελούν, βλάπτουν.
Μία τέτοια Αριστερά θα εμπνέει σίγουρα πίστη στον Έλληνα ψηφοφόρο και προσδοκία για την Σωτηρία της χώρας και του Ελληνικού λαού από τα αδιέξοδα και το χάος. Σήμερα, επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε η μετεξέλιξη του Συ.Ριζ.Α. σε ένα κόμμα Αριστερό και Προοδευτικό τύπου πατριωτικού ΕΑΜ  και μιας ασύγκριτης ΕΔΑ. Η  περίσταση είναι ιστορική, μοναδική, ευνοϊκή και κατάλληλη για τον      κ. Αλέξη Τσίπρα, έναν νέο γοητευτικό, χαρισματικό, με σημαντική μόρφωση και άριστη εγκύκλιο και πολιτική παιδεία, με κύρος και απήχηση σε διεθνές επίπεδο. Ας αδράξει λοιπόν την ευκαιρία και ως πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Συ.Ριζ.Α.) ας πορευθεί άξια με δεδομένη την σημερινή πραγματικότητα και τις λίαν δυσμενείς συνθήκες που διανύει η χώρα μας για την Πρωθυπουργία.  


Η Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η Τ Ω Ν 5 8 ΚΑΙ Τ Ο Υ Π Ο Ι Δ Ρ Υ Σ Η Ν Ε Ο Κ Ο Μ Μ Α

Εκτείνεται η συζήτηση για την δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα καλύψει το κενό ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον Συ.Ριζ.Α., μια συζήτηση που κατά προφανή τρόπον και χωρίς αμφιβολία προέρχεται από διάφορα κέντρα εξουσίας, κατεστημένων – πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού, πανεπιστημιακού, κλπ –, προπαγάνδας και άλλων μηχανισμών – και που επιδιώκουν το status quo της ισχύουσας σήμερα πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης και την διατήρηση όλων των προνομίων και πλεονεκτημάτων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σημερινή οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, οφειλομένη κατά κύριον λόγον στην άσκηση             της εξουσίας και διακυβέρνηση της χώρας από τα δύο κόμματα       (Πα.Σο.Κ. – Ν.Δ.) έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο πολιτικό κενό αλλά μόνον στον χώρο τους και όχι στον χώρο της μη κομμουνιστικής Αριστεράς. Η χρεοκοπία της χώρας, με την ευρύτερη έννοια του όρου γιατί δεν πρόκειται απλώς για οικονομική μόνον χρεοκοπία, σε συνδυασμό με την εκχώρηση μέρους της Εθνικής μας Κυριαρχίας και σε απόλυτο βαθμό της οικονομικής, κόστος που ανέλαβαν τα δύο κόμματα για τη διαχείριση της κρίσης, δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια, κυρίως για το Πα.Σο.Κ. που είχε και το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στην πιο μεγάλη δίνη της κρίσης.
Σίγουρα η κρίση που απλώθηκε παντού απέκτησε μεγάλο εύρος θα οδηγήσει (και πρέπει να οδηγήσει) σε ριζική αναδιάταξη του χώρου Δεξιάς – Πα.Σο.Κ., από άλλην μορφή και σύνθεση ιδεών, ρήξη και σύγκρουση με το αμαρτωλό, φαύλο και διεφθαρμένο παρελθόν.     
Εν προκειμένω, τίθεται και το εξής ερώτημα: Το νέο υπό ίδρυση κόμμα θα προκύψει από παρθενογένεση, από το τίποτα, χωρίς να προηγηθεί κάτι άλλο, ή από νέο έμψυχο ανθρώπινο δυναμικό; Η απάντηση των 58 προσώπων είναι σαφής και απερίφραστα κατηγορηματική. Απευθύνεται στο Πα.Σο.Κ., τη ΔΗΜ.ΑΡ., τις δυνάμεις της Οικολογίας, της Σοσιαλδημοκρατίας και άλλους[1]. Δηλαδή σε όλα τα φθαρμένα – πλην της ΔΗΜ.ΑΡ. και τις δυνάμεις της Οικολογίας – πολιτικά στελέχη του Πα.Σο.Κ. που συμμετείχαν στις κατά καιρούς κυβερνήσεις της χώρας, που μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα και στη χαώδη κατάσταση. Δηλαδή, ανασυγκρότηση με Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκη, Διαμαντοπούλου, Πετσάλνικο, Φλωρίδη, Μπίστη, Καστανίδη και ένα σωρό πολιτικά πρόσωπα παλαιοκομματικής και κομματοκρατικής προέλευσης, ευθυνόμενα ατομικά και συλλογικά για τα σημερινά αδιέξοδα. Αιδώς Κύριοι!
Προσωπικά πιστεύω ότι ανανέωση ή ανασυγκρότηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη και σύγκρουση με το αμαρτωλό, φαύλο, διεφθαρμένο και ανάλγητο παρελθόν, φτιαγμένη κυρίως με παλιά φθαρμένα ανθρώπινα υλικά και ξεπερασμένες ιδέες και ιδεολογίες. Ανασύνθεση του υπό κυοφορίαν νέου κόμματος, με παλαιοκομματικούς και λίγο μπόλιασμα από νέα και άγνωστα πρόσωπα, δεν θα βοηθήσει σε τίποτα, ούτε ο κόσμος θα το πιστέψει, ούτε θα υλοποιηθεί.
Την διακήρυξη των 58 την θεωρώ ότι στρέφεται ευθέως κατά του Συ.Ριζ.Α., με σκοπό αφ’ ενός την πολιτική και κοινωνική του διάβρωση, την πολιτική του αποδυνάμωση και αφ’ ετέρου την παρεμπόδισή του να αναδειχθεί κόμμα πλειοψηφίας και να κυβερνήσει την Ελλάδα. Γι’ αυτό αρνούμαι να την αποδεχθώ, εκφράζω την αντίθεσή μου και την αποδοκιμάζω έντονα και επίσημα.
Με την ευκαιρία, ήθελα να τονίσω, ότι οι 58 φέρονται και ως πνευματικοί άνθρωποι. Ποτέ όμως δεν διάβασα κείμενό τους που έπρεπε συλλήβδην να στιγματίζει, την διεφθαρμένη πολιτική εξουσία, την βάρβαρη και σκληρή δοκιμασία του Ελληνικού λαού, την βεβήλωση της Ελληνικής γλώσσας και πολλά άλλα. Την σιγή των «διανοουμένων», την θεωρώ απαράδεκτη και ενοχοποιητική, αλλά δεν είναι θέμα του παρόντος.
Τέλος, λυπάμαι ειλικρινά που την διακήρυξη υπογράφει και ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Νίκος Αλιβιζάτος.    



[1] Βλέπετε το κείμενο και τους συνυπογράφοντες την προγραμματική διακήρυξη των 58. 

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Η Ε Λ Λ Α Δ Α ΚΑΙ Ο Ι Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΘΕΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΒΑΡΥΝΟΥΣΑ ΣΗΜΑΣΙΑ

ΠΡΟΟΪΜΙΟ
Ο απαράμιλλος και ασύγκριτος πνευματικός πλούτος της κλασσικής Ελλάδας, αυτό το απαύγασμα της Σοφίας και της Γνώσης, αυτή η Θεϊκή Υπερκόσμια τελειότητα που εκφράζεται και διατυπώνεται στην Ηθική των έργων του Πλούταρχου, στον Ουράνιο Ιδεαλισμό του Πλάτωνος, στην Πανεπιστημοσύνη του Αριστοτέλη, στις ψυχικές δονήσεις των έργων των Μεγάλων Τραγικών και Λυρικών Ποιητών, στα ηθικά Διδάγματα, αποφθέγματα και ρητά των Σοφών της Αρχαίας Ελλάδος, στις περιηγήσεις του Παυσανία, στην Ιστορία του Ηροδότου και Θουκυδίδη, στα έργα των Σοφιστών που δίδασκαν την ρητορική και πολιτική, στους Μεγάλους Ρήτορας, με έναν λόγο τα ΗΘΟ-ΨΥΧΟ-ΕΘΝΟΠΛΑΣΤΙΚΑ διδάγματα των θεμελιωτών του Πολιτισμού των Προγόνων μας, θα φωτίζουν παντοτινά νουν και καρδίαν με το Υπερκόσμιον Φως της Ολυμπίας, των Δελφών, της Κνωσσού, της Ακρόπολης, της Δωδώνης, της Ορεστίδος. Λάτρεις και μύσται του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος Έλληνες και Φιλέλληνες, αισθάνονται έντονη ικανοποίηση για την λαμπρή και φωτοβόλο ιστορία της Ελλάδος.
                                                                    ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

Η σπουδαιότητα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και η συμβολή του στο γενικό παγκόσμιο γίγνεσθαι και την Ιστορία, επέδρασε ωφέλιμα, εποικοδομητικά και καταλυτικά. Έτσι, έννοιες όπως η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη, η Ισονομία, η Ισοπολιτεία, η Ισηγορία, η Φιλοσοφία, η Ποίηση, η Τέχνη, η Ρητορική, η Μουσική, η Επιστημονική Έρευνα και άλλες πολλές να συνδέονται αποκλειστικά με τον Αρχαίο Ελληνικό ζωτικό και ζωοποιό πολιτισμό.
Η μεταφορά όλων αυτών των γνώσεων και η μεταλαμπάδευση των φώτων της σοφίας και του πολιτισμού στη Δύση και αλλού, έκαναν τον μεγάλο Άγγλο ποιητή και φιλέλληνα Σέλλεϋ να δηλώσει: Είμαστε όλοι Έλληνες!  
Στις 28 Μαΐου 1979 ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Ελλάδος με την (τότε) ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, άλλος ένας μεγάλος ουμανιστής φιλέλληνας και πραγματικός Ευρωπαϊστής, στον χαιρετισμό του στα Ελληνικά, είπε τότε χαρακτηριστικά:
«Ξέρομε πόσα χρωστάμε στον Ελληνικό λαό, στον τομέα του πολιτισμού μας και της γλώσσας και της σκέψης μας, κι’ είναι πολύ σημαντικό για την Γαλλία, που είναι θυγατέρα της κλασσικής Ελλάδος, κι’ είναι στο εξής αδελφή της σύγχρονης Ελλάδος».

Για να προσθέσει σε άλλο σημείο:  
«Σε ώρες σκοτεινές για την ανθρωπότητα, ο Ελληνικός λαός με τον ηρωϊσμό του αντέταξε το μεγάλο ΟΧΙ σε όσους ήθελαν να τον υποδουλώσουν».

Και ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν έμπλεος από θαυμασμό για την Ελλάδα συνεχίζει:
«Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν Ευρώπη. Εδώ στην Ελλάδα γνώρισε την πιο απόλυτη έκφραση ο πολιτισμός. Εδώ βρήκε τη θαυμαστή έννοια του μέτρου και του κάλλους. Είμαστε όλοι στη γλώσσα μας και στον τρόπο της σκέψης μας παιδιά του Ελληνικού πολιτισμού. Η Ευρώπη ξαναβρίσκει σήμερα την Ευρώπη».

Ας λεχθεί ότι ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν είναι ένας λάτρης του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, ένας ιδεαλιστής – στοχαστής και Ευρωπαϊστής, ένας οραματιστής που εργάστηκε για την Ευρωπαϊκή ιδέα όσον ολίγοι, γιατί πράγματι πίστευε στην ενότητα και συνεργασία των Ευρωπαϊκών Κρατών με βάση τα διδάγματα των Αρχαίων Ελλήνων. Δυστυχώς όμως, σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) έγινε ένα στυγνό και ανάλγητο όργανο των διεθνών κερδοσκόπων και των Τραπεζικών συγκροτημάτων που απεργάζονται τον αφανισμό των λαών και την παγκοσμιοποίηση. Σήμερα η Ελλάδα, αυτή η χώρα, που όπως προείπα μεταλαμπάδευσε τα πάντα στην Δύση, οδηγείται στον αφανισμό. Με περιορισμένη την Εθνική της κυριαρχία, πρωτοφανές γεγονός στην τρισχιλιετή ιστορία της, με καθεστώς οικονομικής κυριαρχίας και εποπτείας των κερδοσκόπων-δανειστών (ΤΡΟΪΚΑΣ), χωρίς αυτόνομη και αυθύπαρκτη οικονομική πολιτική, οδηγείται με απόλυτη ακρίβεια στον αφανισμό από προσώπου της γης. Έγραψα αυτό το άρθρο, με την ψευδαίσθηση μήπως και συγκινηθεί κάποιος από τους Γερμανούς επικυρίαρχους.    




Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

 «Ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το
μέλλον σου, είναι να το δημιουργήσεις ο ίδιος»

Η σωτηρία της Ελλάδος από τη σημερινή γενική κρίση, τώρα αποτελεί κατεπείγουσα εθνική ανάγκη. Έφτασε πλέον η στιγμή οι πολιτικοί μας, όλων των παρατάξεων, να προστατεύσουν και να υπηρετήσουν την πατρίδα. Αλλιώς, θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια, σε μια άνευ προηγουμένου νέα εθνική περιπέτεια και τραγωδία.
Τόσα χρόνια ενσυνείδητα, ανερυθρίαστα, ωμά και απροκάλυπτα υπηρετούσαν την «παράταξη», ενάντια στο Εθνικό και κοινωνικό συμφέρον. Τα κόμματα εξουσίας δανείστηκαν ασύστολα, απερίσκεπτα και ανεύθυνα, για να μοιράσουν σκανδαλώδη προνόμια. Εξέθρεψαν θηριώδεις κομματικούς στρατούς της τεμπελιάς και της λοβιτούρας («μαζί τα φάγαμε») και μοιραία έφεραν την Ελλάδα στο γκρεμό. Είναι όλοι τους συνυπεύθυνοι για το θλιβερό μέλλον που επιφυλάσσουν ακόμα και στα ίδια τους τα παιδιά.
Αυτή η πατρίδα απαιτεί λεβεντιά, σύνεση και τολμηρότατες αποφάσεις από τους πολιτικούς ηγέτες, όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου.
Στην κοινή γνώμη εμπεδώθηκε η πεποίθηση ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι παντελώς ανίκανο να δώσει τις επιβαλλόμενες λύσεις για την σωτηρία της χώρας από τον αφανισμό.

Έφθασε, λοιπόν, η ώρα για τη μεγάλη ανατροπή. Μια ανατροπή που θα προκαλέσουν από κοινού μόνον οι εναπομείνασες υγιείς πολιτικές δυνάμεις και οι πολιτικοί και όχι οι πολλαπλά και εμφαντικά αποτυχημένοι, δηλαδή με υλικά ξεπερασμένα, γερασμένα και παντελώς ακατάλληλα για επαναστατικές αλλαγές. 

ΠΑΝΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ (ΧΡΗΣΙΜΩΝ) ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Διαχρονικός ο Πρωταγόρας στο ερώτημά του «τί δέον γενέσθαι», που δημιούργησε την βαριά και καταθλιπτική ατμόσφαιρα εξ αιτίας της χαώδους κατάστασης, πηγαία απαντά. «Πάντων χρημάτων (χρησίμων) μέτρον άνθρωπος».
Κι απομένει έτσι η ανάγκη της υπόδειξης ανθρώπων. Προηγούνται, ασφαλώς, απ’ την φύση του πολιτεύματος, οι κομματικοί. Αλλ’ αυτοί επί σαράντα περίπου χρόνια στις επάλξεις της δράσης, παταγωδώς απέτυχαν κατά την τέχνη. Ατυχώς όμως και κατά το ήθος. Θυμίζω και για τον πλέον δύσπιστο: Με διάταξη φωτογραφική καταργήθηκε προς εξυπηρέτηση επιχειρηματία απόφαση δικαστική με την οποία ο εκλεκτός, αυτός, είχε καταδικαστεί σε ποινή αμετάτρεπτη. Δηλαδή με δράση συλλογική – και πάντως συλλογικής αποδοχής – χρησιμοποιήθηκε η Βουλή, κατά παράβαση του Συντάγματος, για να τσαλακωθεί η Δικαιοσύνη. Έτσι σφαγιάζεται η διάκριση των εξουσιών κατοχυρωμένη, εν τούτοις, στο Σύνταγμα. Το καταρρακώνουν, ως μη όφειλαν, οι τεταγμένοι την τήρησή του! Τέτοιες βαριές – συλλογικές – παρανομίες συνειρμικά παραπέμπουν σε αντίστοιχα αθέμιτα ανταλλάγματα. Ουδείς παρανομεί δολίως άνευ λόγου. Άνευ, δηλαδή, συμφέροντος ανόμου.
Έχει η αισχρή δράση των κομματικών και διεθνή διάσταση. Ενδεικτικά: Εκτίθεται στην ειδησεογραφία ότι η Ελλάδα καταδικάστηκε σε καταβολή 244,2 εκατομμυρίων ευρώ για παράνομες επιδοτήσεις της αγροτικής μας παραγωγής, που το κράτος απατηλά είχε χαρακτηρίσει αποζημιώσεις. Και προς εκτίμηση των μεγεθών: Καταδικαστήκαμε να πληρώσουμε ποσό ίσο προς το ύψος όλης της έκτακτης εισφοράς που καλείται ο λαός να καταβάλει προς αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης! Αποτελούμε, κατά την ετυμηγορία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, κράτος κυβερνώμενο από απατεώνες οι οποίοι με τεχνάσματα (εγκληματικά) απέσπασαν τα ποσά για τα οποία καταδικαστήκαμε. Η απόφαση αφορά αγροτικές επιδοτήσεις ετών    1999-2004.
Η κομματική δεξαμενή των κομμάτων διακυβέρνησης έχει στερέψει. Δεν φαίνεται εκείθεν προκοπή. Ίσως με ένα γενναίο άνοιγμα στην κοινωνία του κ. Τσίπρα, χωρίς λαϊκισμούς και βερμπαλισμό, αναδειχθούν δυνάμεις υγιείς και κομματικά ακηδεμόνευτες για ένα ξεκίνημα νέο και σωστικό. Γνωρίζω πως ό,τι εισηγούμαι αποτελεί έργο τιτάνιο, αλλά είναι η μόνη λύση σωτηρίας της χώρας και του λαού της.

Από τον Συ.Ριζ.Α. πρέπει να ξεπροβάλουν νέες και υγιείς δυνάμεις, δυνάμεις της προσφοράς και της θυσίας, όπως ήταν τα πρόσωπα της ΕΑΜικής Αριστεράς, της ΕΔΑ, της Νεολαίας Λαμπράκη κ.ά. Οι πολιτικοί καριερίστες που έχει στους κόλπους του, και δυστυχώς δεν είναι ολίγοι, θα αποτελέσουν φράξια και τροχοπέδη για τις ριζικές και επαναστατικές αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. 

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ

Σαν Έλληνας πολίτης, πνευματικός άνθρωπος και δημοσιογράφος δηλώνω δημόσια, επίσημα, απερίφραστα και κατηγορηματικά, ότι καταδικάζω έντονα και με αποτροπιασμό την εν ψυχρώ δολοφονία των δύο ανδρών. Ο υποφαινόμενος σαν διαπρύσιος κήρυκας της Εθνικής Συμφιλίωσης, Ομοψυχίας και Ενότητας του Ελληνικού λαού, θεωρώ την δολοφονία σαν πράξη που οδηγεί την χώρα σε εμφύλια σύρραξη και υπονόμευση της Δημοκρατίας. Οι δολοφόνοι, όποιοι κι αν είναι, πρέπει να αντιμετωπισθούν αμείλικτα από την Δημοκρατία.
Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων και εύχομαι πως αυτό το τραγικό και συγκλονιστικό γεγονός δεν θα έχει συνέχεια για το καλό της χώρας.

                                   ΚΑΣΤΟΡΙΑ 1/11/2013
                                  ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

                                   Αρθρογράφος – Ιστορικός – Συγγραφέας 

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ

Την απόφαση ανακριτή – εισαγγελέως να προφυλακισθεί το ζεύγος των ρομά για την μικρούλα Μαρία με το αιτιολογικό του αδικήματος της αρπαγής (άρθρον 322 Π.Κ.), την θεωρώ, ως προς το συγκεκριμένο θέμα – αρπαγή –, αυθαίρετη, γιατί δεν στηρίχτηκε σε λογικά και πραγματικά δεδομένα. Ναι, οι δύο ρομά διέπραξαν ποινικά αδικήματα, αλλά όχι το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκου. Και αυτή η δικαστική αυθαιρεσία, που άπτεται όχι μόνο με την ορθή και δικαία κρίση, με το δημοκρατικό μας πολίτευμα και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα πέρασε στο «ντούκου», χωρίς να δοθεί η δέουσα προσοχή από τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας, τους πνευματικούς ανθρώπους, τα λεγόμενα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και τα Μ.Μ.Ε. Το φαινόμενο αυτό δεν σηματοδοτεί μόνον έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά και μια πολιτική και κοινωνική διαπίστωση: Ότι στην κατ’ επίφασιν Ελληνική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία υπάρχουν πολλά σάπια. Και το πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο της χώρας, το φαινόμενο αυτό, όπως και άλλα υψίστης σημασίας για την λειτουργία της Δημοκρατίας, ας τα σκεφτεί καλά. Γιατί βάζουν βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής.   

ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ - Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

«Η δικαιοσύνη δεν είναι μόνον
η πηγή όλων των αρετών,
αλλά ανυψώνει και το Έθνος»

Η κριτική, η έκφραση δηλαδή γνώμης, ο εντοπισμός των θετικών και αρνητικών στοιχείων των δικαστικών αποφάσεων, η επισήμανση των αρνητικών ιδία πλευρών τους, δεν αποτελεί «ΤΑΜΠΟΥ», απαγόρευση, ηθικό και νομικό περιορισμό. Σήμερα μάλιστα που η Δικαιοσύνη κατά κοινή ομολογία βρίσκεται σε φάση παρακμής και αφασίας, οι λειτουργοί της σε έμπρακτη αμφισβήτηση, είναι απαραίτητη και επιβάλλεται. Η ιστορία μας δίδαξε ότι και «οι κρίνοντες κρίνονται», και ότι οι κρίσεις που εκφέρει κανείς για τις δικαστικές αποφάσεις, είναι οι φρουροί της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης αλλά και της ηθικής και συντελεί στην καλή και ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Η κριτική και ο έλεγχος των δικαστικών αποφάσεων και η έρευνα για την εξακρίβωση του σύννομου και ορθότητάς των είναι επιτακτική ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε, γιατί οι υπάρχοντες και ανεπαρκείς δικασταί, αλλά και μερικά «σταγονίδια». Και όπως ψιθυρίζεται, συνεχίζουν να εκπέμπουν τις συνέπειες της μετριότητάς τους. Η Δικαιοσύνη χωλαίνει και στην ποιοτική της διάσταση, γι’ αυτό φτάσαμε, στο πρωτοφανές σημείο, ο Πρόεδρος επί τιμή του Αρείου Πάγου          (Β. Κόκκινος) να διαπιστώνει παρακμή της δικαιοδοτικής δράσης.
Η απόφαση των ανακριτών και εισαγγελέων να αφεθούν ελεύθεροι υπό περιοριστικούς όρους οι τρεις βουλευταί της Χρυσής Αυγής προκάλεσε, όπως ήταν επόμενο, έντονη κατάπληξη, αισθήματα δυσαρέσκειας, δικαιολογημένη οργή, όχι μόνον στους δικαστικούς και νομικούς κύκλους, αλλά και στην πλειονότητα του λαού. Η απόφαση, προκλητική, στερουμένη επαρκούς αιτιολόγησης, αφού δεν εκτίμησε δεόντως και προσηκόντως το πλούσιο υλικό της δικογραφίας, προκάλεσε και το περί δικαίου κοινό αίσθημα.

Κατά τον Βολταίρο «Η πιο ωραία λειτουργία της ανθρωπότητας είναι η απόδοση Δικαιοσύνης» και κατά τον Μέγιστο των Φιλοσόφων της ανθρωπότητας όλων των εποχών ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, «Η αρετή της Δικαιοσύνης έγκειται στο ορθόν και διέπεται από τη σύνεση».

ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ

Όπως είναι γνωστό η Αρχαία Άμεση και Συμμετοχική Αθηναϊκή Δημοκρατία άνθισε, ωρίμασε και καρποφόρησε τόσο πλούσια και σε τόση διάρκεια μόνο στην Αθήνα. Η πολύχρονη διάρκειά της, μεταξύ άλλων, εκτός δηλαδή των όσων έχουν γραφεί και ειπωθεί οφείλεται πρώτα-πρώτα στο γεγονός ότι οι Αθηναίοι είχαν ενστερνιστεί παλαιόθεν την κοινωνία των αυτονόμων και αυτοδιοικουμένων πολιτών.
Στην Άμεση και Συμμετοχική Αθηναϊκή Δημοκρατία, το ισχύον πολίτευμα καλλιεργούσε το ήθος των πολιτών, προϋπόθεση για την άνθιση των θεσμών της Ελευθερίας, της Ισονομίας, της Ισοπολιτείας, της Ισηγορίας και της Δικαιοσύνης. Οι άρχοντες, αιρετοί αλλά και οι ανακλητοί διατελούσαν υπό το άγρυπνο βλέμμα της τοπικής κοινωνίας που αξίωνε αποφάσεις και πράξεις διαφανείς και ανυπόκριτους λόγους.
Κυρίαρχος, αφέντης, εξουσιαστής, ήταν η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή ο λαός, η λαϊκή συνέλευση, η οποία ελάμβανε τις αποφάσεις για όλες τις υποθέσεις.
Ο Αθηναίος πολίτης ήταν ενεργός και άγρυπνος και προστάτης του Δημοκρατικού πολιτεύματος. Έτσι, η προστασία του Δημοκρατικού πολιτεύματος αποτέλεσε αντικείμενο ενός ιδιαιτέρου Νόμου με προβλεπόμενη ποινή τον θάνατο!
Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του νόμου:
«Αν κάποιος συνωμοτεί ή βοηθάει να «δεκασθεί» η Ηλιαία ή οποιοδήποτε από τα δικαστήρια της Αθήνας ή η Βουλή, προσφέροντας ή αποδεχόμενος χρήματα για δωροδοκία, ή συγκροτεί οργάνωση με σκοπό την ανατροπή της δημοκρατίας, ή ως συνήγορος δέχεται χρήματα για ιδιωτικής ή δημόσιας φύσης υποθέσεις, θα προβλέπονται για τα αδικήματα αυτά «γραφές» ενώπιον των θεσμοθετών». (Νόμος αναφερόμενος από τον Δημοσθένη 46.26). 


Από το πιο πάνω και μόνον κείμενο, εύκολα συνάγεται ότι η σημερινή κατ’ επίφασιν Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, καμιά απολύτως σχέση δεν έχει με την γνήσια και ανόθευτη Άμεση και Συμμετοχική Δημοκρατία

Π Α Ρ Α Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Α

1.    Η ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ
Η συνεχιζόμενη ανικανότητα της πολιτικής ελίτ της Ελλάδας να προωθήσει ριζοσπαστικές και εξυγιαντικές μεταρρυθμίσεις, η λαϊκίστικη ρητορική της, η έλλειψη αξιοπιστίας, η εμμονή της σε προσωπικούς αντί για εθνικούς στόχους και οι παραλείψεις στην ενημέρωση της κοινής γνώμης ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες έχουν συμβάλλει ώστε η Ελλάδα να μην αποτελεί πρότυπο επιτυχίας.
Μέσα στο πλαίσιο αυτής της κατάστασης, που δεν έχει λογικό ειρμό, που χαρακτηρίζεται από πολλές αντιφάσεις και έλλειψη οραμάτων, όπως την αποδίδει με ακρίβεια η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Algemeine Zeitung, η περίπτωση μερικών υπουργών της κυβέρνησης Σαμαρά δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα στοιχείο διακοσμητικό της παρακμής. Κάτι, ας πούμε, σαν ένα ξυλόγλυπτο σκυριανό έπιπλο…

2.    ΠΑΛΑΙΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ
Ό,τι πιο παλιό και πιο λαϊκιστικό φιλοξενείται ακόμη στις τάξεις της Ν.Δ. και του Πα.Σο.Κ. δίνει μια σκληρή μάχη για να ωθήσει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση στην καταστροφή. Στόχος τους, να μη γίνει καμία μεταρρύθμιση και να υπονομευθούν οι λίγοι που προσπαθούν να αφήσουν έργο, παλεύοντας με απίστευτες δυσκολίες.

Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, πρόκειται για ανθρώπους που από όποια θέση και να πέρασαν άφησαν πίσω τους ρουσφέτια, φαύλες ρυθμίσεις και σπατάλη. Στο παρελθόν, το παλαιό Πα.Σο.Κ. και η λαϊκιστική – και όχι η λαϊκή – Δεξιά οχυρώθηκαν πίσω από το περιώνυμο πολιτικό κόστος και τορπίλισαν σε κρίσιμες στιγμές μεγάλες τομές στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην Υγεία και Παιδεία, στο Ασφαλιστικό και άλλους κρίσιμους τομείς του Δημόσιου τομέα, μείζονες μεταρρυθμίσεις ή προσπάθειες δημοσιονομικού νοικοκυρέματος. Αυτή τη φορά, αν το πετύχουν, οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι απλώς καταστροφικές.   

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Μαζί με το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε και ένα μεγάλο κομμάτι του μεταπολιτευτικού συστήματος. Ο συνδυασμός διαχειριστικής ανεπάρκειας και εκτεταμένης διαφθοράς έχει πλήξει καίρια την αξιοπιστία της πολιτικής και το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτικών. Το ζήτημα όμως είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της στάσης πληρωμών αν δεν προχωρήσουν όσα έχουν συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί. όχι όπως κυβερνήθηκε τους τελευταίους μήνες ούτε, βέβαια, και τα τελευταία χρόνια. Απαιτείται στιβαρή και ικανή διακυβέρνηση, τώρα! Η κάθαρση έχει τεράστια σημασία και χρειάζεται να προχωρήσει συντεταγμένα, χωρίς να ξεχνάμε πως η χώρα είναι ανάγκη να αποκαθαρθεί, αλλά και να σωθεί από την χρεοκοπία.   

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ - ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΛΛΟ

Η Ελλάδα μας σήμερα διέρχεται την πιο βαθειά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, αλλά και κρίση Αρχών και Αξιών, κρίση ηθικής των τελευταίων πενήντα ετών.
Κρίση που μας οδηγεί δυστυχώς, αν συνεχίσει με αυτήν την ένταση, στον αφανισμό μας με μαθηματική ακρίβεια στη πλήρη εξαθλίωση του λαού μας και της χώρας μας, με δυσοίωνες συνέπειες ακόμη και για την εθνική μας ανεξαρτησία και υπόσταση.
Και το εύλογο ερώτημα που γεννάται μετ’ επιτάσεως σε κάθε σκεπτόμενο και λογικό Έλληνα πολίτη, που ενδιαφέρεται, αγαπά και αγωνιά για τον τόπο του είναι, από πού θ’ αντλήσουμε εκείνες τις απαραίτητες και αναγκαίες ψυχικές δυνάμεις για να αποτελέσουν ανάχωμα στη καταστροφική πορεία προς την άβυσσο, ενώ ταυτόχρονα θα μας ωθήσουν με σιγουριά σε μια σταδιακή ευημερία εξασφαλίζοντας ένα μίνιμουμ αξιοπρεπούς διαβίωσης και περιορισμού της κοινωνικής οδύνης του λαού μας.
Θεωρώ άκρως επιβεβλημένο, αν θέλουμε να πάμε μπροστά, να κοιτάξουμε και πίσω μας αντλώντας πολύτιμα διδάγματα από τις αστείρευτες δεξαμενές της εθνικής μας παράδοσης και ιστορίας, που μόνο εμείς διαθέτουμε σε τέτοιο εύρος και βάθος, τόσο από τις λαμπρές όσο και τις σκοτεινές περιόδους του λαού μας.
Έτσι οπλισμένοι με την πείρα, τις γνώσεις, τις αρχές και τις αξίες αλλά και την αγωνιστικότητα του λαού μας από παλαιότερες καταστάσεις ομοίων περιόδων, να θωρακίσουμε την εθνική μας ταυτότητα, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, επαναφέροντας την τρωθείσα οικονομική και κοινωνική συνοχή στο τόπο μας.
Αντιστεκόμενοι δυναμικά και με πείσμα στην εθνοκτόνο οικονομική πολιτική της παγκοσμιοποίησης, έργον και όργανο της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας δηλαδή της χειρότερης μορφής του Καπιταλισμού, καθ’ ότι είναι αποεθνοποιημένος, ασύδοτος, άπληστος και άπατρις. Τις δε ολέθριες και τραγικές συνέπειες υφιστάμεθα καθημερινά όχι μόνο εμείς αλλά και οι περισσότεροι λαοί του κόσμου.
Πρώτη μας προτεραιότητα αλλά και εθνική επιταγή θα πρέπει να αποτελέσει η συστράτευση των απανταχού της γης ΣΥΝΕΛΛΗΝΩΝ και όλων των δυνάμεων του Έθνους μας, πνευματικών, οικονομικών, πολιτικών, θρησκευτικών κ.α., που θα μπορούσαν να συμβάλουν θετικά στην αγωνιώδη προσπάθεια σωτηρίας της χώρας μας. Κάνοντας επιτέλους πράξη, την με εθνική παρρησία διατυπωθείσα ΙΔΕΑ της         «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝOΤΗΤΑΣ» ενός εκ των σπουδαιότερων ρητόρων και διδασκάλων της κλασσικής μας αρχαιότητας του ΙΣOΚΡΑΤΗ. Αυτός που μετ’ επιτάσεως εξέφρασε στον περίφημο «ΠΑΝΗΓΥΡΙΚO» του, την μεγάλη προσφορά του ελληνισμού στο παγκόσμιο πνευματικό γίγνεσθαι συμβουλεύοντας όλους τους Έλληνες να ομονοήσουν, να αφήσουν τις εμφύλιες έριδες και συγκρούσεις ώστε να μεγαλουργήσουν για άλλη μια φορά. Μόνο ενωμένοι και αποφασισμένοι χωρίς μεμψιμοιρίες, δισταγμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και προσωπικά συμφέροντα θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις δυσμενείς για την χώρα μας και το λαό μας δεσμεύσεις και ταπεινώσεις που μας επέβαλαν.
Αντίσταση και αγώνας για βελτίωση της κοινωνικής ζωής είναι αντίσταση υπέρ της σωτηρίας της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας και της αληθινής Δημοκρατίας όπου οι δημαγωγοί δεν πρέπει να έχουν θέση.
Αν ζούσε στις μέρες μας ο Πλάτωνας, ο ογκόλιθος αυτός του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και της παγκόσμιας φιλοσοφικής σκέψης, και του ζητούσαμε να χαρακτηρίσει τις μνημονιακές μας δεσμεύσεις σίγουρα θα επαναλάμβανε τη φράση που χαρακτήρισε την ανάλογη ανθελληνική «Ανταλκίδειο Ειρήνη» αποκαλώντας την απερίφραστα «αισχρόν και ανούσιον έργον».
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι στη δύσκολη αυτή πορεία και απώλειες θα έχουμε και θυσίες θα υποστούμε, στο τέλος όμως να είστε βέβαιοι ότι τον πόλεμο θα τον κερδίσουμε. Άλλωστε είμαστε ο μοναδικός λαός της Ευρώπης που καίτοι μικρός κατάφερε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα να επιβιώσει μέσα από αντίξοες συμπληγάδες πέτρες και συνθήκες, αντιμετωπίζοντας εχθρικούς λαούς πολλαπλάσιους του δικού μας, διατηρώντας πάντοτε ανέπαφη την εθνική μας ταυτότητα, τις παραδόσεις μας, την πνευματική μας κληρονομιά και την Γλώσσα μας, γιατί όπως λέει ο μεγάλος ποιητής Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ «Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα , με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».
Ουδείς άλλος αρχαίος λαός της Ευρώπης κατόρθωσε να επιβιώσει μέχρι σήμερα, διατηρώντας έστω την γλώσσα του.

Εμείς είμαστε και παραμένουμε είτε το θέλουν είτε όχι η Ευρώπη της Ευρώπης και οφείλουν να μας το αναγνωρίσουν, έχουν υποχρέωση να το κάνουν, αν θέλουν να αποδείξουν ότι είναι πραγματικά Ευρωπαίοι.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο Α) Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ – ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΑΣΟΚ – ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Φίλε αναγνώστη/αναγνώστρια.
Σας πληροφορώ ότι στον ελληνικό δημόσιο τομέα απασχολούνταν αμέσως και εμμέσως περί τα 1.110.000 άτομα. Ο αριθμός αυτός υποδηλώνει ότι, με μέσον όρο 3,5 άτομα ανά ελληνικό νοικοκυριό, 3.885.000 Έλληνες εξαρτιόνταν από το κράτος, τόσο επαγγελματικά όσο, κατ’ επέκταση, και οικονομικά. Επρόκειτο για το 35% του ελληνικού πληθυσμού, ποσοστό που ήταν και το υψηλότερο στην Ευρώπη – το οποίο και υπερτριπλασιάστηκε από το 1981 έως σήμερα, εννοείται με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν. Δ.
Τούτο σημαίνει ότι πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., μέσα σε τριάντα χρόνια δημιούργησαν έναν κρατικοδίαιτο πληθυσμό τον οποίο τροφοδοτούσαν με δανεικά και που σήμερα αποτελεί για την χώρα και το μέλλον των παιδιών της ένα πολυπλόκαμο και κυριολεκτικά αδίστακτο τέρας. Πρόκειται για μια ακίνητη και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη γραφειοκρατία ολοκληρωτικού τύπου, η οποία όχι μόνον είναι αδιάβροχη σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις αλλά ανάλγητη, ανάγωγη και εξαιρετικά επιθετική κάθε φορά που κρίνει ότι διακυβεύονται τα προνόμιά της.
Αυτή η γραφειοκρατία, με ηγέτες δήθεν συνδικαλιστές, όχι μόνο παρεμπόδισε και ακύρωσε τις περισσότερες προσπάθειες παραγωγικής βελτίωσης και εξέλιξης της οικονομίας, αλλά επιδόθηκε και σε μία πρωτοφανή κατασπατάληση δημοσίου πλούτου, εμποδίζοντας κάθε πρωτοβουλία εξορθολογισμού του Δημοσίου.
Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η ελληνική γραφειοκρατία είδε να περιορίζονται αμοιβές και συντάξεις των μελών της, πλην όμως ουδείς δημόσιος υπάλληλος απολύθηκε. Αντιθέτως, σημαντικό μέρος από τις δανειακές ενέσεις που δέχεται η χώρα απορροφάται από την γραφειοκρατία, η οποία δεν διστάζει να απεργεί για ψύλλου πήδημα εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.
Στην αντίπερα όχθη, ο ιδιωτικός τομέας της εργασίας και των επιχειρήσεων πληρώνει βαρύτατο τίμημα στον βωμό της κρίσης. Τα δύο τελευταία χρόνια, πάνω από 700.000 εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι άνευ εργασίας και περί τις 200.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει. Από την άλλη, υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις κλονίζονται και η πρώτη βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, παραπαίει. Εν ολίγοις, η ιδιωτική οικονομία απειλείται και αυτή με κατάρρευση και το μέλλον της κυριολεκτικά κρέμεται από μία κλωστή.
Όλα αυτά αποτελούν βούτυρο στην φρυγανιά κάποιων αδίστακτων και αφρόνων πολιτικών που επιχειρούν να διαλύσουν περαιτέρω την χώρα. Αυτοί οι πολιτικοί, εκτός της πραγματικότητας προσπαθούν να προσεταιρισθούν τους εγκάθετους του πελατειακού πολιτικού συστήματος, δηλαδή τους βολεμένους του δημοσίου τομέα – που στην ουσία είναι και η πηγή της κρίσης δημοσίου χρέους που πλήττει την Ελλάδα[1].

Β)  ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
 Φέρω στο φως της δημοσιότητας τους μισθούς ορισμένων υπαλλήλων ΔΕΚΟ που έχουν τον χαρακτήρα σκανδάλου και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και την γενική αποδοκιμασία και αγανάκτηση.
Οι πολιτικοί των πελατειακών σχέσεων και του αμοραλισμού των δύο κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν. Δ. με νόμους και υπουργικές αποφάσεις καθόρισαν τον μηνιαίο μισθό στα 4.518 ευρώ και bonus 14.129 ευρώ ετησίως. Όπως και πολλών υπαλλήλων της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή του καταμετρητού λογαριασμών νερού με μηνιαίο μισθό 3.613,82 ευρώ, του φανοποιού με μηνιαίο μισθό 4.592,28 ευρώ, του κηπουρού με μηνιαίο μισθό 3.778,82 ευρώ και του βιολόγου με μηνιαίο μισθό 5.856 ευρώ (εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής 04-03-2012).
Αλλά πού να αναζητήσουν το δίκαιό τους οι Έλληνες δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι; Πιο πάνω αναφέρθηκαν συγκεκριμένες περιπτώσεις προνομιακών μισθών υπαλλήλων των ΕΛΠΕ και της ΕΥΔΑΠ, που είναι σημαντικά ανώτεροι εκείνων των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας. Τώρα προστίθεται και η περίπτωση 78 υπαλλήλων γραφείων Τύπου Πρεσβειών, οι οποίοι πέραν του μισθού τους εκ 2.500 ευρώ μηνιαίως, λαμβάνουν ανά δίμηνο το ποσό των 10.687 ευρώ ως επίδομα αλλοδαπής.
Υπερβολικοί μισθοί χορηγούνται και σε άλλες κατηγορίες υπαλλήλων των ΔΕΚΟ που έχουν την υποστήριξη συνδικαλιστών λειτουργούντων ως κράτος εν κράτει. Και το ερώτημα είναι, γιατί περικόπηκαν αμέσως μισθοί και συντάξεις πείνας και δεν προηγήθηκαν οι περικοπές προνομιακών αποδοχών και συντάξεων υπαλλήλων των ΔΕΚΟ, 200 χιλιάδων συντάξεων προσώπων ανύπαρκτων και άλλων 40 χιλιάδων εμφανιζομένων ως αναπήρων χωρίς να είναι; Πρόσωπα που δεν ερεύνησαν τις περιπτώσεις αυτές στο πλαίσιο αρμοδιότητάς τους, επί προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν δικαιούνται να διεκδικούν αξιώματα.

Γ)  Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

Η καταλήστευση του ελληνικού δημοσίου συνεχίζεται, αφού τα μαϊμού προνοιακά επιδόματα στοίχιζαν 110 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Υπήρχαν διπλές, τριπλές ή πολλαπλές εγγραφές και σε κάποιες περιπτώσεις είχε αποκρυφτεί ο θάνατος. Οι συγγενείς του θανόντα καρπώνονταν το επίδομα και οι απόλυτα υγιείς εισέπρατταν παράνομα επιδόματα. Το κοιμώμενο και διεφθαρμένο κράτος καθώς και οι κοιμώμενοι και διεφθαρμένοι υπουργοί των τελευταίων 40 ετών είχαν «αμελήσει» να ενημερώνουν τα ταμεία πληρωμών μέσω αυτόματου συστήματος του ληξιαρχείου. Αν είχε συμβεί αυτό, ο θάνατος θα ανακοινωνόταν αυθημερόν και θα είχε αποφευχθεί η καταβολή τρις ευρώ στους συγγενείς των αποθανόντων. Το ΙΚΑ και το Δημόσιο, βρισκόμενα σε βαθύ λήθαργο, όφειλαν εδώ και χρόνια να υποβάλλουν μηνύσεις σε βαθμό κακουργήματος και να ζητήσουν τα αχρεωστήτως καταβληθέντα με κατασχέσεις στις ατομικές περιουσίες των συγγενών των θανόντων και των ιατρών. Διερωτώνται οι πολίτες γιατί μπόρεσε ο τέως Υπουργός κ. Λοβέρδος να αποκαλύψει το όργιο της διαφθοράς, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, οι οποίοι τουλάχιστον αδιαφόρησαν κι επέτρεψαν να λάβει το φαινόμενο τις σημερινές διαστάσεις. Αναμένουμε με ενδιαφέρον πόσες άδειες ιατρών θα αφαιρεθούν λόγω των απίστευτων κυκλωμάτων. Αν οι εταίροι μας γνώριζαν τις ανεκδιήγητες απάτες εις βάρος του Δημοσίου είναι προφανές ότι θα είχαν ακυρώσει κάθε παροχή δανείου.
Αυτό λοιπόν το φαύλο, σαθρό, αφερέγγυο και διεφθαρμένο κράτος δομήθηκε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-1944) και κυβερνήθηκε από το 1944 έως το 1974, αποκλειστικά από κόμματα της ΔΕΞΙΑΣ, του ΚΕΝΤΡΟΥ με τις διάφορες παραλλαγές του και την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του 1967. Και από την μεταπολίτευση – 1974 και μέχρι σήμερα, δύο είναι τα κόμματα που κυβερνούν και ασκούν την εξουσία. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ. Η Αριστερά ποτέ δεν κυβέρνησε και ποτέ δεν άσκησε κυβερνητική εξουσία. Συνεπώς δεν ευθύνεται για τα σημερινά αδιέξοδα και το κατάντημα το οικονομικό, το κοινωνικό και πολιτικό. Η Αριστερά έχει άλλου είδους ευθύνες, όχι όμως κυβερνητικές. Έχει πολιτικές ευθύνες γιατί υποθάλπει και ευνοεί τον κρατισμό και τον ακραίο και αντικοινωνικό συνδικαλισμό. 



[1] Βλέπε εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» 26-5-2012, Α. Χ. Παπανδρόπουλος

Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Όλο και συχνότερα πλέον εξοργίζομαι και επαναστατώ με τη σαδιστική τακτική κάποιων να κλείνουν δρόμους, αδιαφορώντας για τη ζημιά που προκαλούν στον εμπορικό κόσμο, στον απλό και σκληρά εργαζόμενο, στο συνταξιούχο, στην κοινωνία μας γενικότερα.
Έχει γίνει πλέον καθεστώς, όποιοι διεκδικούν αιτήματα, να θέτουν σε ομηρεία ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και να συντελούν έτσι, με τρόπο ασφαλή και προκλητικότατο, στο κλείσιμο επιχειρήσεων και στην αύξηση της ανεργίας, ιδίως των νέων. Γιατί οι πολιτικοί όλων των κομμάτων κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και δεν αντιδρούν;
Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα προ καιρού ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ, κ. Κ. Μίχαλος, είναι αρκετά για να κάνουν όσους ανέχονται αυτήν την κατάσταση να ντρέπονται: Σε ένα χρόνο, από μικρές ή μεγάλες πορείες, το κέντρο των Αθηνών έκλεισε 916 φορές! Αν εξαιρέσουμε τα Σαββατοκύριακα, αντιστοιχούν περίπου 4 αποκλεισμοί την ημέρα!
Ως πολίτης αυτού του τόπου ντρέπομαι πολλαπλά. Ντρέπομαι όταν πολιτικοί των κομμάτων που κυβερνούσαν ή κυβερνούν την χώρα, «μασάνε» τα λόγια τους, αρχίζουν τα «ναι μεν, αλλά», και αποφεύγουν να πάρουν σαφή θέση, φοβούμενοι μην τυχόν και κατηγορηθούν για έλλειμμα δημοκρατίας. Από ποιούς άραγε;
Για ποιές δημοκρατικές ευαισθησίες τολμάτε να μιλάτε; Δεν καταλαβαίνετε ότι γίνεστε πρεσβευτές ενός ιδιότυπου και εξαιρετικά επιζήμιου φασισμού; Ποιών τις ψήφους φοβάστε μήπως χάσετε; Ποιούς ανησυχείτε μήπως δυσαρεστήσετε;
Μήπως αυτούς που κοπτώμενοι για μια δήθεν κοινωνία δικαίου, στην ουσία θέλουν να εμποδίσουν την πρόοδο και την ευημερία των άλλων, ώστε να δημιουργήσουν περισσότερους «αναξιοπαθούντες», οι οποίοι στην απελπισία τους και με κατάλληλη πλύση εγκεφάλου θα τους ακολουθήσουν σε περιθωριακή νοοτροπία;
Πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι, οι αξιόλογοι, ανεξάρτητοι και μορφωμένοι δημοσιογράφοι να «σηκώσουν» την φωνή τους, ώστε να σταματήσει η βλακώδης μεν, καταστροφική δε, προπαγάνδα περί δημοκρατικών κατακτήσεων; Γιατί σιωπούν όλοι;
Έχω γνωρίσει στη ζωή μου πάρα πολλούς Αριστερούς, με σύγχρονο πνεύμα, καλλιέργεια, ευαισθησίες και τόλμη, και όμως σήμερα όλοι τους σιωπούν και δεν υψώνουν την φωνή τους. Γιατί;
Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων υπερβαίνει το 32% με τάση μάλιστα αύξησης, ενώ οι νέοι συχνά παραμένουν εκτός εργασίας πάνω από 1 χρόνο. Από το άθλιο εκπαιδευτικό μας σύστημα, που το σάπιο πολιτικό σύστημα δημιούργησε, αποφοιτούν νέοι χωρίς γνώσεις, χωρίς παιδεία, χωρίς δεξιότητες, χωρίς κοινωνική ευαισθησία και οικολογική συνείδηση.
Δεν είναι δημοκρατία αυτό που ζούμε καθημερινά. Δεν είναι δυνατόν οι νέοι μας να εθίζονται σ’ αυτό το άθλιο καθεστώς φασισμού, αυθαιρεσίας και παντελούς έλλειψης σεβασμού και να βλέπουν τους πολιτικούς ταγούς, είτε αμήχανους είτε και προαγωγούς αυτής της κουλτούρας.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές, σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και περισώστε ό,τι απέμεινε από αξιοπρέπεια σε σας τους ίδιους και τους φοιτητές σας.
Συνδικαλιστές κάθε παράταξης, να μια ευκαιρία να βγάλετε το συνδικαλιστικό κίνημα από την ανυποληψία και απαξίωση που το έχετε συστηματικά οδηγήσει. Πάρτε πρωτοβουλίες. Γίνετε εσείς οι πρωτοπόροι μιας νέας σπουδαίας πορείας του συνδικαλιστικού κινήματος. Τολμήστε, κοιτώντας μπροστά και όχι πίσω.
Η κοινωνία μας μόνο ενωμένη μπορεί να προοδεύσει. Οι πρακτικές μιζέριας και αποκλεισμού που όλοι ανεχόμαστε, μας αφήνουν πίσω και δεν μας επιτρέπουν να προοδεύσουμε.

Ας υψώσουμε, λοιπόν, όλοι την φωνή μας. Η παραγωγή πλούτου χρειάζεται όλων τις δυνάμεις και η δίκαιη ανακατανομή του, όλων τη συμμετοχή. Η «φωνή» όλων μας μετράει!