Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ



«Τρόικα» είναι η Τριανδρία σιωπηλών και συνοφρυωμένων κυρίων που συγκεντρώνει σήμερα την αγανάκτηση και την οργή της πλειονότητας των πολιτών για την συντελεσθείσα καταστροφή της πατρίδας από τα εγκληματικά λάθη, συνειδητά ή όχι του πολιτικού κατεστημένου των δύο κομμάτων της εξουσίας.
Οι Έλληνες βλέπουν να μπαινοβγαίνουν στη χώρα μας, τρεις συνοφρυωμένοι κύριοι (η τρόικα) και υπαγορεύουν στην κυβέρνηση που εμείς επιλέξαμε, λεπτομερέστατους όρους για την αχαλίνωτη ελευθερία των ιδιωτικών συμφερόντων. Διότι τώρα αυτοί οι τρεις κύριοι έχουν εξουσία υπέρτερη των εξουσιών της κυβέρνησης.
Εξηγούμεθα: Έχουν τέτοια εξουσία επάνω μας γιατί εκπροσωπούν τους δανειστές μας που δεν επιλέξαμε εμείς. Τους επέλεξε ερήμην μας η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση της συντροφιάς του κ. Γ. Παπανδρέου, μόλις ανέλαβε την εξουσία. Διότι, τότε μόνον διαπίστωσε ότι σε ελάχιστους μήνες, θα έπρεπε να κηρύξει «στάση πληρωμών», την πτώχευση και καταστροφή της χώρας. Βέβαια, μόνον ασυνειδησία ή ηλιθιότητα δικαιολογούσαν την ως τότε άγνοια της πραγματικότητας. Αλλά συνέβη το εξωφρενικό και απίστευτο. Η «τρόικα», αυτοί οι τρεις κύριοι, που μπαινοβγαίνουν σε όλα τα κυβερνητικά κτίρια και ενοχλούν με την εμμονή τους για περικοπή μισθών και συντάξεων και για άλλα σκληρά και επώδυνα μέτρα εισπράττουν την κατάρα των πολιτών.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ



Κ Υ Ρ Ι Ο   Α Ρ Θ Ρ Ο
Η προσοχή όλων – κυβέρνησης, κομμάτων, παραγωγικών τάξεων, μέσων μαζικής ενημέρωσης, πολιτών – είναι στραμμένη προς το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας και προς τον κίνδυνο της πλήρους κατάρρευσης με αποτέλεσμα να υποτιμάται ή να αγνοείται η σημασία πολλών γεγονότων και καταστάσεων ή και να αποσιωπώνται παντελώς τα γεγονότα. Πολλές φορές έχω την εντύπωση, ότι όλοι και ειδικά η κυβέρνηση, ασχολούνται μόνο με την οικονομική κρίση, τις απαιτήσεις της τρόϊκα και τις σχετικές αντιδράσεις των εταίρων μας, οι οποίοι μας φέρονται κατά τρόπον χείριστο και αποικιοκρατικό.
Όμως ένα κράτος έχει πολλά θέματα να αντιμετωπίσει, πέρα από το οικονομικό, ιδίως όταν και αυτό, αλλά και η κοινωνία βρίσκονται σε βαθειά παρακμή και σε κατάσταση σήψης. Οφείλει επομένως η κυβέρνηση να έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης της χώρας και να καταρτίσει το ταχύτερο δυνατό πρόγραμμα για την επίλυση όλων των τρεχόντων προβλημάτων στα πλαίσια των υπαρχουσών δυνατοτήτων.
Τα προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο μας είναι πολλά, αλλά το βασικό είναι ένα: υπάρχει μια διάχυτη παρανομία, μία απαίτηση ότι οι νόμοι δεν πρέπει να εφαρμόζονται, ότι επιχειρήσεις και άτομα δεν πρέπει να θίγονται ό,τι κι αν κάνουν, ότι το κράτος δεν επιτρέπεται να ελέγχει, να φορολογεί, να τιμωρεί παραπτώματα και εγκλήματα, να επιβάλλει την τάξη και να μεριμνά για την ασφάλεια των πολιτών, ότι δίκαιο είναι ό,τι επιθυμεί ο καθένας, ημεδαπός ή αλλοδαπός, ότι κράτος και κοινωνία οφείλουν να ανέχονται τα πάντα και τους πάντες. Τελικά απλώθηκε παντού μια νόμιμη ανομία, που επισφραγίζει την βαθειά παρακμή κράτους και κοινωνίας.
Το χειρότερο είναι, ότι την ανομία δεν την έχουν κάνει πράξη μόνο οι κουκουλοφόροι και οι αναρχικοί, αλλά και οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων, που αρνούνται να εφαρμόσουν τον νόμο, καθώς και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δασκάλων και καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, που αρνούνται την αξιολόγηση και οιονδήποτε έλεγχο στη δουλειά τους. Γι’ αυτό βέβαια η παιδεία έχει απαξιωθεί σε όλες τις βαθμίδες της και δεν προσφέρει έργο. Έχουμε χιλιάδες εκπαιδευτικούς και στις τρεις βαθμίδες, αλλά εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχουμε.
Η ανυπαρξία της δημόσιας διοίκησης οφείλεται στην κατάργηση της ιεραρχίας, στην μη τιμωρία των παρεκτρεπομένων δημοσίων υπαλλήλων και ειδικά στην μη απόλυση κανενός ακόμη και για χρηματισμό και βεβαίως στην διοικητική διαφθορά που έχει κατακλύσει το ελληνικό δημόσιο. Σήμερα οι χιλιάδες των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν έναν πολτό, που παράγει γραφειοκρατία, που ταλανίζει τους πολίτες και εμποδίζει τις επιχειρήσεις να εργαστούν και να προκόψουν.
Το πρόσφατο κρούσμα στην Ύδρα, όπου η έλευση των ελεγκτών του ΣΔΟΕ, ξεσήκωσε τους καταστηματάρχες που πολιόρκησαν τους ελεγκτές στο αστυνομικό τμήμα και χρειάστηκε η επέμβαση των ΜΑΤ για να ελευθερωθούν και να αποκατασταθεί η τάξη, δεν είναι μεμονωμένο, γιατί η φοροδιαφυγή σε ταβέρνες, καφέ κλπ, όπως και το λαθρεμπόριο καυσίμων και οι «πειραγμένες» αντλίες στα βενζινάδικα, ευδοκιμούν επί μακρά σειρά ετών, χωρίς να επιβάλλονται ποινικές τιμωρίες, ενώ επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών προωθούσε νομοθετική ρύθμιση για να χαριστούν χιλιάδες πρόστιμα, που είχαν επιβληθεί σε πρατήρια βενζίνης για λαθρεμπορία καυσίμων.
                      (Βλέπετε και Παναγιώτη Μποκοβό στην «ΕΣΤΙΑ»).

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ



ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ
Τίποτε δεν δημιουργείται, αν δεν σκεφτεί και δεν σταθμίσει κανείς τα προβλήματα του μέλλοντος. Η Ελλάδα μας, μικρή χώρα, με πληγές εμφυλίου πολέμου, είχε την ατυχία να κυβερνηθεί μετά το 1981 από πολιτικούς που δεν σκέφτηκαν ποτέ τα προβλήματα του μέλλοντος, αλλά αρκέστηκαν σ’ αυτά της διατήρησης της πολιτικής τους δύναμης και της νομής της εξουσίας δια ίδιον όφελος και όχι της χώρας. Κάκιστοι, ιδιοτελείς, ανώριμοι και παλαιοκομματικοί διαχειριστές της εξουσίας, οδήγησαν την χώρα μας στην καταστροφή και στα σημερινά αδιέξοδα.
Ήδη η κυβέρνηση των τριών κομμάτων αγωνίζεται να αντιμετωπίσει τα συσσωρευθέντα προβλήματα δεκαετιών και με μέτρα επώδυνα και άνισα για την πλειονότητα των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας και εισηγήσεις ανθρώπων που ήταν στο προσκήνιο της οικονομίας όλα αυτά τα χρόνια και φυσικά ενέχονται για την υπερχρέωση της Ελλάδας.
Στην προσπάθειά της να εξοικονομήσει τα 11,5 δις ευρώ, σύμφωνα με την συμφωνία της με τους δανειστές μας, αντί να καταργήσει άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες, να περιορίσει τις σπατάλες και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και να περιορίσει το περιττό προσωπικό των ΔΕΚΟ, καταφεύγει και πάλι στην εύκολη, ανελέητη και απάνθρωπη λύση της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, καταδικάζοντας τους ανθρώπους στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Πρέπει να υπάρχει μεγάλη διάσταση με την λογική, για να πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν με τα μέτρα αυτά να αντιμετωπισθούν οι φόροι που επιβάλλονται, στις ευπαθείς ομάδες, υπαλλήλους, συνταξιούχους, ένστολους κλπ, οι έκτακτες εισφορές, το λάφκα, το χαράτσι Βενιζέλου και να απομείνει ποσό για να ζήσουν αυτές οι κατηγορίες των Ελλήνων. Αλλά κανένα μέτρο δεν μπορεί να επιτύχει στην οικονομία όταν δεν στηρίζεται από τον λαό και μόνο στον λαό. Η αγανάκτηση και η απελπισία των πολιτών έχει εξαντλήσει τα όρια τους και υπάρχει κίνδυνος κοινωνικής σύγκρουσης.
Ο κ. Πρωθυπουργός επικρίνοντας την οικονομική πολιτική του Γεωργίου Παπανδρέου, έλεγε, ότι εφαρμόζει λάθος συνταγή, που οδηγεί στην ύφεση. Το αυτό παραδέχτηκαν και πολλοί παράγοντες της Ευρωζώνης. Πώς τώρα ο κ. Σαμαράς εφαρμόζει και δη καθ’ υπερβολή την αυτή εσφαλμένη συνταγή σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών, χωρίς να σκέπτεται τι μέλλει γενέσθαι; Το ότι πιέζεται από τους Τροϊκανούς δεν είναι δικαιολογία. Οι ηγέτες φαίνονται όταν σέβονται τις απόψεις τους και τους πολίτες έστω και αν πιέζονται από ξένους.  

ΤΟ ΟΨΙΜΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΟΥΛΙΑ



Με πολύ καθυστέρηση, ο «σύντροφος» Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σάρκα από την σάρκα του ΠΑΣΟΚ – το πρώτο παιδί του – και εκ των στενών συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου, αφυπνίστηκε από τον λήθαργο, την αδράνεια και την έλλειψη ενδιαφέροντος για το κατάντημα της χώρας και των πολιτών της. Με δηλώσεις του στον Τύπο (10-09-2012) είπε: «Ο ελληνικός λαός υφίσταται μεγάλες θυσίες. Νομίζω ότι έχει φτάσει στα όριά του».
Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας ενέταξαν στο Δ.Ν.Τ. και μας έδεσαν οικονομικά και κοινωνικά και περιόρισαν το δικαίωμα άσκησης της εθνικής μας κυριαρχίας, ασφυκτικά και πιεστικά χωρίς να μπορούμε να ξεφύγουμε, ο σύντροφος κ. Πρόεδρος τηρούσε «σιγήν ιχθύος», σιωπούσε, δεν σχολίαζε, δεν έπαιρνε θέση. Όταν επίσης ο δεύτερος τη τάξει πολιτειακός παράγων Πρόεδρος της Βουλής, επίσης «σύντροφος» και πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Φίλιππος Πετσάλνικος παραβίαζε το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής με τα κατεπείγοντα νομοσχέδια για την εξυπηρέτηση των δανειστών της χώρας, τηρούσε επίσης «σιγήν ιχθύος». Το ξαφνικό όψιμο ενδιαφέρον του, είναι κι αυτό ένα επικοινωνιακό τρίκ, μια παραπλάνηση, ενός δήθεν ενδιαφέροντος και πόνου. Αποδίδω όμως και πολιτική ευθύνη στην τότε ηγεσία της Ν.Δ., η οποία χωρίς συναίσθηση του βάρους του Αξιώματος τον ψήφισε για πρόεδρο. Τα λάθη των πολιτικών ποτέ δεν τα πληρώνουν οι ίδιοι, οι αυτουργοί, αλλά η χώρα και ο λαός της. Αυτά προς «γνώση και συμμόρφωση» και αποφυγήν επανάληψης άλλων λαθών και επιλογών.
                                              ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
                                              ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

ΠΕΡΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ



Συνδικαλισμός είναι η οργάνωση των ατόμων που απασχολούνται στον ίδιο τομέα παραγωγής για την αποτελεσματικότερη διεκδίκηση και διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και η συλλογική δράση που αναπτύσσουν για να πετύχουν τον σκοπό αυτόν.
Συνδικαλιστής είναι ο εργαζόμενος που αποτελεί ηγετικό στέλεχος συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Ο συνδικαλισμός είναι ένας σημαντικότατος παράγοντας της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μας ζωής και η δράση του μπορεί να έχει σοβαρότατες θετικές, αλλά και αρνητικές, μέχρι και καταστρεπτικές, επιπτώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία, στην χώρα.
Μπορεί να προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων, να τους εξασφαλίζει ικανοποιητικές αμοιβές και γενικά καλύτερους όρους εργασίας.
Μπορεί όμως και να επιφέρει και σοβαρότατα πλήγματα στην χώρα προκαλώντας μεγάλες ζημίες, στην οικονομία και την κοινωνία και να δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην κοινωνική ζωή με ενέργειες που πλήττουν το κοινωνικό σύνολο.
Παραδείγματα καταστρεπτικών συνεπειών ορισμένων μορφών συνδικαλιστικής δράσης έχουμε: Μεγάλης διάρκειας απεργίες που είχαν κηρυχτεί για την ικανοποίηση αιτημάτων που ήταν τελείως εκτός των δυνατοτήτων των επιχειρήσεων, κατάληψη των εγκαταστάσεών τους και παρεμπόδιση, ακόμη και με την βία, όσων ήθελαν να εργαστούν, με συνέπεια το κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων, την μετεγκατάστασή τους στο εξωτερικό, την δημιουργία στρατιάς ανέργων εργαζομένων που, υποτίθεται, ότι ο συνδικαλισμός προστατεύει και την αποβιομηχανοποίηση της Χώρας.
Σημειώνω ότι η παρεμπόδιση εργαζομένων που ήθελαν να εργαστούν έφθασε μέχρι τον φόνο με εμπρησμό τριών εργαζομένων. Παρεμπόδιση της ελεύθερης κίνησης των τουριστών με αποκλεισμούς λιμανιών, ακόμη και παρεμπόδιση της καθόδου τους από τα πλοία και με συνεχείς αποκλεισμούς των εμπορικών κέντρων των πόλεων.
Πλήγματα κατά της οικονομικής και κοινωνικής ζωής με την διακοπή της ηλεκτροδότησης (θα σας βυθίσω στο σκοτάδι – Φωτόπουλος), με την κατάληψη δημοσίων οδών και την παρεμπόδιση της ελεύθερης μετακίνησης προσώπων και της μεταφοράς αγαθών ζωτικής σημασίας για την καθημερινή ζωή και την οικονομία.
Οι αρνητικές αυτές επιπτώσεις της λειτουργίας του συνδικαλισμού μπορούν να περιοριστούν προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων με τα εξής μέτρα: Ορθοφροσύνη και εποικοδομητικό διάλογο και όχι με εξτρεμισμούς.