Η κοινωνία έχει φτάσει στα
όρια της, δήλωσε προ ημερών ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ
κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Και πράγματι,
αυτό ισχύει. Αλλά το ερώτημα είναι ποιό τμήμα της κοινωνίας και γιατί. Διότι
επί δύο χρόνια, τα επίχειρα της δημοσιονομικής κρίσης πληρώνουν κυρίως όσοι δεν
σιτίζονται από το δημόσιο, και δεν εννοώ τους εργατικούς, ικανούς,
αντιγραφειοκράτες και έντιμους υπαλλήλους του Δημοσίου, των ΟΤΑ και των ΔΕΚΟ. Αυτοί
καλούνται κάθε τόσο να πληρώνουν νέους φόρους και χαράτσια, προκειμένου να μην
θιγεί το σαθρό δημόσιο με γραφειοκρατικές διαδικασίες που όχι μόνο δεν
εξυπηρετούν, αλλά ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Το πολιτικό μας σύστημα και
οι πολιτικοί μας, δεν θέλουν να θιγούν οι κρατικοδίαιτοι και τα τρωκτικά, γιατί
αυτά το στηρίζουν, αυτοί είναι το οξυγόνο που τους δίνει ζωή.
Την τελευταία διετία η
ελληνική κοινωνία έχει αναστατωθεί από απεργίες, πορείες, καταλήψεις και πάσης
φύσεως κινητοποιήσεις. Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους οι κινητοποιήσεις αυτές
γίνονται από τα τρωκτικά, τους κρατικοδίαιτους και τους βολεμένους συνδικαλιστές.
Σπάνια απεργούν ή κατέρχονται στους δρόμους οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα.
Ούτε καν οι άνεργοι. Οι πρώτοι διότι δεν έχουν περιθώριο να μην πάνε στην
δουλειά τους, οι δεύτεροι διότι ψάχνουν για δουλειά και ξέρουν ότι δεν θα την
βρουν διαδηλώνοντας. Αυτοί που αναστατώνουν την κοινωνία είναι οι
κρατικοδίαιτοι. Αλλά το πολιτικό μας σύστημα εξακολουθεί να τους προστατεύει.
Άραγε θα καταλάβουν κάποτε οι πολιτικοί μας ότι η οικονομία έφτασε στο χάλι που
έφτασε λόγω και του υπερτροφικού δημοσίου και ότι, για να συρρικνωθεί, πρέπει
απαραίτητα να περιοριστεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου