Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ - ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ - ΑΠΟΛΑΚΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΕ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΝΟΤΟ

Με το τέλος της άμεσης και συμμετοχικής αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, τη βίαιη κατάρρευση της δημοκρατίας των πολιτών, οδηγήθηκε η ανθρωπότητα στην κυριαρχία του καθεστώτος των αρχόντων – εξουσιαστών.
Οι λαοί παραδέχονται ότι κάθε κοινωνία συγκροτείται από δύο άνισες τάξεις, τους «άνω» και τους «κάτω». Οι «αυθέντες» υπαγορεύουν τις θελήσεις τους, εκείνοι κρίνουν και αποφασίζουν για όλα, εκείνοι απολαμβάνουν την εξουσία και την ευμάρεια. Οι «κάτω» οφείλουν να υποτάσσονται στους «νόμους» των «κρατούντων». Προορίζονται αποκλειστικά για τους λαούς, που επανεντάσσονται στο πλαίσιο της δουλοπαροικίας.
Οι ανισότητες αυτές, η αδικία και η τυραννία, που εφαρμόζονται και από τις εξουσίες με δημοκρατικό προσωπείο, εκφράζονται στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα με τρεις συμφορές για την ανθρωπότητα. Τη διεθνοποίηση της «νεοφιλελεύθερης» οικονομίας υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών – συνέπεια των αχρειοτήτων των εξουσιών της Δύσης. Την απολάκτιση του κράτους πρόνοιας και τον κίνδυνο που απειλεί το κράτος-έθνος και το δημοκρατικό πολίτευμα που ήδη μετασχηματίζεται από χώρα σε χώρα σε ολιγαρχικό καθεστώς με ψευδοεπιχρίσματα. Και τέλος την διάβρωση και την βάρβαρη καταστροφή του πολιτισμού στον Βορρά και στον Νότο. Άρχισε η υπονόμευση στον ΙΕ΄ αιώνα και οδηγείται στην τελική φάση με τη διεθνοποίηση της τηλεοπτικής επικοινωνίας, της «άυλης δικτατορίας». Συνέπεια αυτών των συμφορών: Η φτώχεια έχει αγκαλιάσει την υφήλιο, οι κοινωνίες εκβαραθρώθηκαν εξαρτημένες από τις αυτοκρατορίες των μεγιστάνων της οικονομίας και οι λαοί υποδουλώθηκαν στις πολιτικοοικονομικές μαφίες. Όλοι σχεδόν οι κορυφαίοι της εξουσίας είναι διεφθαρμένοι και ως άτομα και «ως ηγέτες». Συνεχείς και οι επίσημες εκθέσεις στον διεθνή Τύπο για την κατακλυσμιαία μορφή της διαφθοράς σε όλες τις χώρες του κόσμου. Και αποτελούν υποδείγματα εξαχρειώσεων του «πολιτικού κόσμου» και των οπαδών.
Η διεθνοποίηση της οικονομίας του «νεοφιλελευθερισμού» με κυρίαρχους τους πολυεθνικούς δεινόσαυρους θεμελιώνεται ήδη προετοιμάζοντας την εξόρμηση για κοσμοκρατορία με συνέπεια την κατάργηση του έθνους-κράτους, της ανεξαρτησίας των λαών και της ελευθερίας του πολίτη. Ιδεολογία των οικονομικοπολιτικών συγκροτημάτων της οικουμένης είναι η αποικιοκρατία και η επιστροφή στο παλαιό δουλοκτητικό καθεστώς. Η παγκόσμια εξόρμηση του νεοκαπιταλισμού, η δημογραφική έκρηξη, η αραίωση της υπαίθρου και ο πληθυσμιακός συνωστισμός στα αστικά κέντρα όλων των ηπείρων, η εξάρτηση των κυβερνήσεων των περισσοτέρων εθνών από ξένα πολιτικοοικονομικά κέντρα και η γενικευμένη διαφθορά, οδήγησαν την ανθρωπότητα στον κρημνό, στη σημερινή κατάντια. Αλλά και οι απανταχού ασκούντες πολιτική εξουσία συνηθίζουν να ενεργούν με συμφεροντολογικά και «ρουσφετολογικά» κίνητρα, όπως έγραφε ο Αριστοτέλης[1].
Η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας και η επικυριαρχία των μεγαθηρίων της οικονομίας οδήγησε, κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα στη μόλυνση των κοινωνιών όλων των ηπείρων. Η δράση των συνδικάτων του εγκλήματος, οι καθημερινές κακουργίες, οι ληστείες, οι εμπρησμοί, οι εκρήξεις, οι αιματηρές βιαιότητες, τα φονικά, τα αιματηρά αυτονομιστικά κινήματα, αφήνουν αδιάφορους τους πολιτικοοικονομικούς «άρχοντες». Ασφαλείς οι ίδιοι με τις επαύλεις-οχυρά, με κρατικούς ή έμμισθους φρουρούς, μεταβάλλουν τους απροστάτευτους λαούς σε σύμφυρμα «αγρίων φυλών» που αξιοποιούν τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα όπλα και άλλα μέσα τρόμου και συμφοράς, για ληστρική ή παρανοϊκή δράση.
ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ακολουθούν την τακτική της σιωπής και της στυγνής αδιαφορίας μπροστά στις κοινωνικές αναστατώσεις, στα ρήγματα, στις τραγωδίες, στο οργανωμένο έγκλημα, στην ανεργία, στη διάβρωση όλων των τάξεων, στην ανασφάλεια και στο διαγραφόμενο σκοτεινό μέλλον. Και διοχετεύουν στους λαούς το δικό τους αχρείο μήνυμα «πόλεμος όλων εναντίον όλων» που υποβοηθεί την παγκόσμια κυριαρχία του οικονομικού «νεοφιλελευθερισμού».
Η διαφθορά των εξουσιών μεταδίδεται γοργά, διαβρωτικά και μολυσματικά στις κοινωνίες. Το χρήμα δηλητηριάζει τα πάντα, οι μεγιστάνες του πλούτου ελέγχουν τα κόμματα εξουσίας, η αρετή εκπνέει. Αιτία της επιδημικής εξάπλωσης της διαφθοράς είναι ο τρισάθλιος ρόλος των τηλεοπτικών δικτύων της οικουμένης. Το κυρίαρχο σχολείο των λαών δεν είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το βιβλίο και δραστηριότητα των διανοουμένων αλλά η τηλεόραση. Το περιεχόμενο των μεταδόσεων, για να είναι ελκυστικό, περιορίζεται στα εντυπωσιακά θεάματα, συνήθως της βίας και της αισχρότητας, στο αποτρόπαιο και «θελκτικό» που καθηλώνει τον θεατή, με πλαίσιο πάντοτε και ενωτικό στοιχείο τις διαφημίσεις. Αλλά και στα ειδησεογραφικά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών της οικουμένης κυριαρχεί το θέαμα και όχι η πλήρης και ουσιαστική ενημέρωση των θεατών. Παντού και πάντοτε επωφελούνται τα κόμματα εξουσίας και οι οικονομικοί παράγοντες με ανάλογα ανταλλάγματα.
Θύματα οι τηλεθεατές που, καθηλωμένοι, καταδικάζονται         σε αποχαύνωση, άννοια, μωρία, νωθρότητα, αποβλάκωση                     και ψυχοσωματική παράλυση και τύφλωση. Το πραγματικό, το αντικειμενικό, αντικαθίσταται με το μυθικό, το κινηματογραφικό και κυρίως το διαφημιστικό. Παραπληροφόρηση και καλλιέργεια της κοινωνικής διαφθοράς[2]. Τα «ντοκιμαντέρ», που προσφέρουν γνώσεις και επαφή με το πραγματικό και αληθές, σπανίζουν. Κυριαρχεί το στοιχείο της προπαγάνδας και του προσηλυτισμού στον καταναλωτισμό και την αχρειότητα.
Επιβάλλεται ριζική κοινωνική αλλαγή που προϋποθέτει πανοικουμενική αντίσταση των λαών στις οικονομικοπολιτικές φαυλότητες με πρωτοπόρους τους ανθρώπους του πνεύματος. Χρειάζεται μια νέα μορφή δημοκρατίας που θα παρεμποδίσει τη μονόπλευρη πορεία προς την εξουθένωση των λαϊκών μαζών. Μια δημοκρατία παγκόσμια με κοινή ιδεολογία και απαράλλακτους θεσμούς: την ισότητα, την ισηγορία, τη δικαιοσύνη, το αταξικό κλίμα, την ευημερία και συναδέλφωση όλων των λαών, την εξαφάνιση των πολεμικών όπλων και τη σταδιακή διάλυση των στρατών.



[1] Οι δ’ εν ταις πολιτικαίς αρχαίς πολλά προς επήρειαν και χάριν ειώθασι πράττειν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1287α, 35).
[2] Ορθότατα επομένως χαρακτηρίζονται τα τηλεοπτικά θεάματα «μαστίχα» (chewing-gum) των ματιών, φυγή από την αλήθεια, αποκολοκύνθωσις. Στον τομέα των διαφημίσεων προβάλλονται κατά την τελευταία δεκαετία, ως σύμβολα και «είδωλα», τίτλοι μεγάλων βιομηχανικών και άλλων συγκροτημάτων. Στις Ην. Πολιτείες, στα πουκάμισα αποτυπώνονται προσωπογραφίες ηθοποιών και στα «T-shirts» επιγραφές μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών. Και αγοράζονται επειδή ακτινοβολούν ως εμβλήματα οικονομικής επιτυχίας!..

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΟΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

Η Ελλάδα μας νοσεί βαθύτατα: διέρχεται πολλαπλή κρίση, όπως κρίση Αξιών και θεσμών, κρίση οικονομική, κοινωνική, πολιτική, εκπαιδευτική κλπ.
Οι περισσότεροι πολιτικοί και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται! Κι’ όσο για τους πολίτες, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν βυθισμένοι όπως είναι στη ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας! Από τις παραπάνω αρρώστιες έχουν προσβληθεί οι πάντες. απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα! Όλοι πρέπει να εξοργίζεσθε βλέποντας να κακοποιούνται οι πιο φτωχοί και αδύναμοι πολίτες, ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιμωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις !!
Αυτά έλεγε και ο Δημοσθένης απευθυνόμενος προς τους Αθηναίους πριν από 2300 περίπου χρόνια, ενώ συγχρόνως τους υπέβαλε το ερώτημα: «αν πιστεύει κανείς ότι οι υπαίτιοι για το κατάντημα της πόλης είναι ικανοί να ανακόψουν τον κατήφορο και να τους οδηγήσουν στο καλύτερο !!». Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες, δυστυχώς έχουν ευνουχισθεί πολιτικά και κοινωνικά, δηλαδή έχουν καταστεί αναποτελεσματικοί και άχρηστοι, βρίσκονται σε νάρκωση και έχουν χάσει τον δυναμισμό και την κριτική τους ικανότητα, έχουν τέλος προσβληθεί από την νόσο του Μιθριδάτη και έχουν εθισθεί στην ανοσία, δηλαδή στην ικανότητα να αντιστέκονται.
Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι από τους τόσο επίκαιρους λόγους του Δημοσθένη , λόγοι οι οποίοι επιβεβαιώνουν κατά τον καλύτερο τρόπο ότι η σημερινή Ελλάδα, δυστυχώς έχει πολλές ομοιότητες με την Αθήνα εκείνης της εποχής , την Αθήνα του... Δημοσθένη!!!  


  

Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ

Κοινή γνώμη είναι η άποψη που επικρατεί σε μεγάλο μέρος των μελών μιας κοινωνίας για συγκεκριμένο πολιτικό, κοινωνικό, εθνικό ή άλλο ενδιαφέρον θέμα. Είναι η συλλογική στάση του κοινωνικού συνόλου και συνεκδοχικό ο μέσος άνθρωπος.
Λέγεται, πως η κοινή γνώμη αποτελεί τη δοτή δύναμη της δημοκρατίας, μια άποψη που σηκώνει πολλή συζήτηση γιατί είναι ένα θέμα αμφιλεγόμενο και όχι του παρόντος. Αυτή η «γνώμη», είναι αποτέλεσμα ποικίλων και δύσκολα περιγραφομένων διεργασιών που προκαλούνται σε αδιευκρίνιστη ακριβώς χρονική στιγμή.
Είναι συνήθως μια «γενική άποψη» που έχει εμπεδωθεί στο μυαλό ενός πλήθους ανθρώπων που την δέχονται κυρίως επειδή δεν ασχολούνται οι ίδιοι πολύ με το θέμα και έτσι παρασύρονται εύκολα από τη γνώμη των άλλων που υποτίθεται ότι σκέφθηκαν για λογαριασμό τους. Άλλωστε γιατί, έτσι και αλλιώς, οι άνθρωποι αυτοί, έχουν περιορισμένες δυνατότητες αντίστασης σε απόψεις για τις οποίες άλλοι βρήκαν τον καιρό και έκαναν τον κόπο όχι μόνο να τις σκεφτούν αλλά και να τις διαδώσουν.
Την κοινή γνώμη αναλαμβάνει – στην εποχή μας και χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό – να διαμορφώσει κυρίως η τηλεόραση με τους παρουσιαστές της. Πρόκειται για άτομα κρατικοδίαιτα και μη, πλουσιοπάροχα αμειβόμενα, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, χωρίς καλή συμπεριφορά στους φιλοξενουμένους τους.
Στη συνέχεια η «κοινή γνώμη» προπαρασκευάζεται για να παραδοθεί μετά στους πολυπληθείς πλέον, δημοσκόπους που παίρνουν τα στοιχεία και τις πληροφορίες που χρειάζονται (πιθανόν και όπως τις θέλουν) από δείγματα του κόσμου που υπέστη, ή μάλλον υφίσταται συνεχώς, την πλύση του (όχι πάντα ιδιαίτερα βεβαρημένου με σκέψεις) εγκεφάλου τους από πηγές μεγάλων συνήθως συμφερόντων που σκόπιμα συμπαρίστανται στις εκάστοτε αντιπολιτευόμενες τις κυβερνήσεις δυνάμεις όταν μάλιστα διαφαίνεται ότι αυτές είναι πιθανόν να αναλάβουν και την εξουσία.
Η σημασία που έχει στα «δημοκρατικά» καθεστώτα η κοινή γνώμη είναι αποφασιστική και για αυτό αξίζει κάθε προσπάθεια που τείνει να την διαμορφώσει. Η προσπάθεια όμως αυτή ποτέ δεν είναι έντιμη, ειλικρινής και ανιδιοτελής. Και σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή στο Νομό της Καστοριάς, τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης των Καστοριανών, την έχουν αναλάβει εργολαβικά έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος (πάντα με τις φωτεινές εξαιρέσεις του), όπως για παράδειγμα το BLOG «ΟΛΑ ΔΕΚΑ» και «ΦΟΥΪΤ», ορισμένα από τα πιο ανέντιμα, ανερμάτιστα, χωρίς ήθος και αξίες πρόσωπα, χωρίς τις στοιχειώδεις γνώσεις ιστορίας και πολιτικής, που τα παίρνουν πάντα κάτω από το τραπέζι, χωρίς ποτέ να τα δηλώνουν στην εφορία και το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός, η προνομιακή και μεροληπτική προώθηση μελών της οικογένειάς των σε θέσεις και ποτέ η σωστή και έγκυρη πληροφόρηση, ούτε η αποκάλυψη των ενεχομένων στα τοπικά σκάνδαλα αρχόντων και μη.
Γι’ αυτό η μόνη πιθανή και δυνατή αντίσταση σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, σε μια χωρίς προηγούμενο εξαχρείωση και κατάντημα, προτείνουμε την αναβάθμιση των αιρετών αξιωμάτων με προσωπικότητες (άνδρες και γυναίκες) που ανιδιοτελώς μπορούν και θέλουν να διαθέσουν τα προσόντα, τις γνώσεις και τις οιεσδήποτε «ειδικές» ικανότητές τους για την εξυπηρέτηση της πατρίδας, της Καστοριάς και των ψηφοφόρων τους. Μόνον έτσι μπορεί να περιοριστεί η περαιτέρω πτωτική μας πορεία.
Ας ελπίσουμε ότι οι φιλοδοξούντες να παραμένουν «ηγέτες» από τους πολιτικούς μας, θα θελήσουν να απαλλαγούν από την μικροκομματική νοοτροπία που τους χαρακτηρίζει και που οι ίδιοι εξέθρεψαν προπαρασκευάζοντας και συμπαρασύροντας και την παντοδύναμη στις δημοκρατίες κοινή γνώμη.
Είναι αλήθεια ότι μια τέτοια προσπάθεια χρειάζεται τόλμη και προπαντός αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση που δεν θα ήθελα να αποκλείσω ότι – μερικοί τουλάχιστον από τους εμφανιζόμενους σαν ηγέτες – θα έχουν και ότι θα πάρουν την κρίση της εποχής μας σαν αφορμή για να δείξουν τη διαφορά τους από τους άλλους που δεν μπορούν να κρύψουν την αδυναμία τους να προσαρμοστούν στις επιταγές των νέων συνθηκών που επικρατούν σε ολόκληρο πλέον τον κόσμο.