Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Β. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΥ, ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ "ΕΣΤΙΑ" ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ: "ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ"

 «Ο Πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων»   
SAMUEL JOHNSON (1975)     
·                     
«Ο επιφανειακός και μακράν από την πραγματικότητα   
πατριωτισμός,  ο στείρος Αντικομμουνισμός και η Εθνικοφροσύνη 
είναι το καταφύγιο  των ψευτοπατριωτών και ψευτοδιανοουμένων.     
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ (2016)
·                     
                          «Κατά παράφρασιν του ανωτέρου κειμένου,
η Εθνικοφροσύνη και όχι ο Πατριωτισμός και ο
Εθνικισμός είναι το καταφύγιο των Πατριδοκαπήλων»
                                                ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ (2016)
                 
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» κ. Β. Α. Κόκκινος, σε ένα τμήμα του εις την επικεφαλίδα αναφερομένου άρθρου του, σε πλήρη γνώση και συνείδηση, καθ’ όσον έχει όχι μόνον άρτια νομική παιδεία, αλλά και πολιτική, αφού τυγχάνει και τακτικός αρθρογράφος πολιτικής εφημερίδας των Αθηνών, γράφει και τα εξής:
 «Δέχθηκε δε αργότερα στον οργανωθέντα από αυτό αντάρτικο στρατό, τη βοήθεια τούτων, αφού από τους 20.000 άνδρες του Στρατού τούτου[1], στην πρώτη φάση οι 14.000 ήταν Σλάβοι». (το Σλάβοι χωρίς εισαγωγικά).
Στο σημείο αυτό και μόνο διατυπώνω σοβαρές αντιρρήσεις, γιατί ο κύριος Κόκκινος[2], από άγνοια προφανώς, ενισχύει και τονώνει το ιστορικό και διπλωματικό οπλοστάσιο των Σκοπιανών, τις απόψεις και τα επιχειρήματα τους που χρησιμοποιούν σε βάρος της Χώρας μας. Προσωπικά θεωρώ ότι στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους τρεις Νομούς της Δυτικής Μακεδονίας, – Καστοριάς – Φλώρινας – Πέλλας –, όπου ομιλείται ένα γλωσσικό ιδίωμα, μία τοπική διάλεκτος η λεγόμενη Ντοπιολαλιά – δεν υπήρξαν ποτέ και δεν υπάρχουν Σλάβοι, Σλαβόφωνοι, ή Σλαβομακεδονική μειονότητα.
Σε ένα εμπεριστατωμένο πνευματικό μου πόνημα, μια μελέτη που πραγματεύεται συγκεκριμένα και αυτοτελή θέματα κατά τρόπο διεξοδικό – με τον τίτλο «ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΟΝΟΣΥΛΛΑΒΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΟΡΩΝ», όπως για παράδειγμα, ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ, Γλωσσικό ιδίωμα, Δίγλωσσος, Μακεδών, Σλάβος, Σλαβόφωνος, Σλαβομακεδονική γλώσσα, Σλαβομακεδόνας, ανατρέπω κατά τρόπον επιστημονικόν και με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία όλα τα ψευδή επιχειρήματα, τις προχειρολογίες και τους δικολαβισμούς των Σκοπιανών και των φιλοσκοπιανών για Σλάβους, Σλαβομακεδονική μειονότητα, μακεδονική γλώσσα και άλλα, αναιρώ δηλαδή όλες τις αερολογίες τους. (Βλέπετε: panoskrikis.blogspot.gr)
Απλώς, στην παρούσα επιστολή μου επισημαίνω τα εξής:
Ι. Κατά την άποψή μου, γιατί δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία που να αποδεικνύουν τον πραγματικό αριθμό των δίγλωσσων και όχι Σλάβων ή Σλαβομακεδόνων, μαχητών και μαχητριών του Δ.Σ. αυτοί σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υπερέβαιναν τις 5.000. Μεγάλο μέρος του δίγλωσσου πληθυσμού των τριών ως άνω αναφερομένων Νομών υπηρέτησε στον Εθνικό Στρατό και πολέμησε με πάθος για να μη επικρατήσει ο ελεγχόμενος από το ΚΚΕ «Δημοκρατικός Στρατός». Πολλά Κεφαλοχώρια Βλαχοχώρια, όπως το Κηπουργιό Γρεβενών και η Αετομηλίτσα Ιωαννίνων έδωσαν περισσότερους μαχητές και μαχήτριες στον Δημοκρατικό  Στρατό Ελλάδος, παρά τα δίγλωσσα χωριά, όπως το Καλοχώρι, Δενδοχώρι και Ιεροπηγή Καστοριάς, τόποι που κατά τη διάρκεια της κατοχής 1941-1944 ήταν φυτώρια Βουλγαροκομιτατζήδων και φιλοσκοπιανών. Τα Κορέστια, κυρίως χωριά δίγλωσσα του Νομού Καστοριάς, όπως και το Ανταρτικό Φλώρινας, πλαισίωσαν και τον Δ.Σ.Ε., αλλά και τον Εθνικό μας Στρατό. Συνεπώς, κάθε συμπέρασμα για τον αριθμό, θα είναι αυθαίρετο. Για τον λόγο αυτό, όχι με ευκολία, χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο και κριτική επεξεργασία, αβασάνιστα, δεν πρέπει να αναβιβάζουμε τον αριθμό των δίγλωσσων Σλάβων (χωρίς εισαγωγικά) στους 14.000, αριθμός που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς αντίθετες προς τα Εθνικά μας συμφέροντα αποφάσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, που συντελούν στην αποδυνάμωση του Έθνους, όπως περί υπάρξεως Μακεδονικής μειονότητας καθώς και η αρνητικά γνωστή απόφαση της 5ης ολομέλειας του ΚΚΕ (31/1/1949), στην οποία πήραν μέρος όλα τα μαχόμενα και εν ενεργεία στελέχη της. Στην εν λόγω ολομέλεια δεν συμμετείχε κανένα στέλεχος από τα μαχόμενα στελέχη των δίγλωσσων, γιατί προφανώς κανένα δεν ήταν εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου. Η 5η αυτή ολομέλεια, προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, στην απόφαση που ψήφισε ασχολήθηκε και με το «Σλαβομακεδονικό», ένα ζήτημα που μόνο ζημιά είχε ως τότε προσπορίσει κατά καιρούς στην ιστορία του Κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας.
Έτσι, δεκατρία ολόκληρα χρόνια, από το 1936, οπότε το ΚΚΕ μετά από πολλές ιδεολογικές και πολιτικές ταλαντεύσεις, δήλωσε στη Βουλή των Ελλήνων ότι θεωρεί τη Μακεδονία αναπόσπαστο μέρος του Ελληνικού εδάφους, επαναφερόταν σε κομματικό κείμενο το Μακεδονικό και αναγνωρίζονταν στη Βόρειο Ελλάδα μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός! Έλεος.
ΙΙ. Από τους δεκάδες Στρατηλάτες! και Αρχιστρατήγους! του Δ.Σ.Ε., όπως οι Βαφειάδης, Βλαντάς, Γούσιας, Μπλάνας, Καραγιώργης, Φλωράκης, Αλευράς, κλπ, Στρατηγούς…, Διοικητές Μεραρχιών και Ταξιαρχιών, δύο μόνον δίγλωσσοι διετέλεσαν, διοικητές Ταξιαρχιών. Ο εκ Καληβρύσης Καστοριάς Αχ. Παπαϊωάννου και ο από το Σκλήθρο Φλώρινας Βαϊνάς. Και ο μεν Αχ. Παπαϊωάννου – γνωστός συγγραφέας και ιστορικός αρνήθηκε να πολιτογραφηθεί Σκοπιανός – Μακεδόνας και επαναπατρίστηκε από τους πρώτους στην Ελλάδα, απεταξάτο το ΚΚΕ, προσεχώρησε στο ΠΑΚΟΚ και χρίστηκε υποψήφιος Βουλευτής στο Νομό Καστοριάς, ο δε Βαϊνάς κατέφυγε σε άλλη χώρα και όχι στα Σκόπια. Και χάριν της ιστορίας, αναφέρω ότι ο αδελφός του Αχιλλέα  Παπαϊωάννου, καθ’ όν χρόνον αυτός εμάχετο κατά του Εθνικού Στρατού, ως ιερέας, ήταν Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς και μετά του αειμνήστου Μητροπολίτη Καστοριάς Νικηφόρου προσέφεραν ηθική υποστήριξη στις Μεραρχίες του Εθνικού μας Στρατού. Το ίδιο ίσχυσε και στο πολιτικό επίπεδο. Τις κυρίαρχες και πρωτεύουσες θέσεις στην ηγεσία του ΚΚΕ και του Δ. Σ. Ε. κατείχαν οι Πόντιοι Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, Παρτσαλίδης, Ερυθριάδης, ο Ζήσης Ζωγράφος από το Βογατσικό Καστοριάς, συμπατριώτης του Ίωνα Δραγούμη, Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε. (εσωτερικού) μετά την διάσπασή του το 1968,  πολλοί Πελοποννήσιοι όπως οι Αλευράς και Μπελογιάννης, Στερεοελλαδίτες όπως ο Διαμαντής, Θεσσαλοί όπως οι Καραγιώργης και Μπλάνας, Δυτικομακεδόνες όπως ο Γιώργος Γιαννούλης και Αχιλλέας Παπαϊωάννου από την Καστοριά ουδείς δίγλωσσος, ή Σλαύος χωρίς εισαγωγικά.
Μόνον στην Κυβέρνηση Παρτσαλίδη (1949), συμμετείχε ως Υπουργός των μειονοτήτων, ο εκ Καστοριάς καταγόμενος δικηγόρος του Πρωτοδικείου Καστοριάς, Πασχάλης Μητρόπουλος (Πασκάλ Μητρόφσκι), ένας αγνώμων, φιλόδοξος, αριβίστας, ανθέλληνας και ο εκ των συνιδρυτών του ΣΝΟΦ επί κατοχής.
ΙΙΙ. Πρέπει να γίνει γνωστό ότι οι δίγλωσσοι κάτοικοι της Μακεδονίας ανεξάρτητα από το γλωσσικό ιδίωμα που μιλούσαν, απέδειξαν περίτρανα το Ελληνικό τους φρόνημα, πάντοτε είχαν Ελληνική Εθνική συνείδηση – με ελάχιστες εξαιρέσεις –, εν αντιθέσει με τους κατοίκους των περιοχών των άλλων Βαλκανικών Κρατών. Οι κατά τις τελευταίες δεκαετίες δίγλωσσοι της Μακεδονίας μας, ποτέ δεν αποτέλεσαν πρόβλημα μειονότητας για τη χώρα, έλαβαν μέρος στους Αγώνες του Έθνους, στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρά Ασία, στον πόλεμο του ’40 και στην Εθνική Καθολική Αντίσταση. Και όταν τον Οκτώβριο του 1944 το τάγμα των λεγόμενων «Σλαβομακεδόνων» του ΕΛΑΣ υπό τους επίσης ανθέλληνας Γκότση, Κεραμιτζή και Πέγιο, οι οποίοι είχαν σλαβοποιήσει τα επίθετά τους – Γκότσεφ, Κεραμιτζήεφ, Πέγιφ – και είχαν ακολουθήσει τον Τίτο στη διάσπασή του με την Κομινφόρμ σήκωσαν παντιέρα, χτυπήθηκαν ανελέητα από τις δυνάμεις της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και από τότε κατέφυγαν στην «Πρώην Δημοκρατία της Μακεδονίας», όπου βυσσοδομούσαν κατά της Ελλάδας.
ΙV. Στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) και στο πλευρό του Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη και του Παύλου Μελά, εκτός από τον δίγλωσσο Καπετάν Κόττα, πήραν μέρος δεκάδες επιφανείς δίγλωσσοι, όπως ο Καπετάν Βαγγέλης, ο Καπετάν Λάζος Αποστολίδης, ο Καπετάν Λάκης Νταηλάκης, ο Νταλίπης (παππούς από μητέρα του Γιώργου Κύρτσου), ο Στρατηγός Λιούμπης και άλλοι.
Σύγχρονοι ονομαστοί δίγλωσσοι που είναι ευρύτερα γνωστοί στο Πανελλήνιο, πολιτικοί και ανώτατοι στρατιωτικοί είναι: Ο Αναστάσιος Νταλίπης Στρατηγός και Υπουργός, ο Ζήσης Παπαλαζάρου Υπουργός, ο Λιούμπης Στρατηγός, ο Θανάσης Αποστολίδης γιος του Καπετάν Λάζου Στρατηγός, οι αδελφοί Παπαργυρίου Στρατηγοί, ο Παπαηλίας, εγγονός του Μακεδονομάχου Παπαηλία Στρατηγός, ο Μιχάλης Παπαγεωργίου Στρατηγός, οι αδελφοί Βυσσούλη, ο Αλέξανδρος Παπατέρπος και Μιχαήλ Χατζής ανώτεροι αξιωματικοί από το Νεστόριο Καστοριάς. Όλοι τους λάμπρυναν με την παρουσία τους την πολιτική και το ένδοξο σώμα των Ελλήνων Αξιωματικών. 
Αυτά τα ολίγα, για τον ιστορικά ανακριβή κ. Β. Κόκκινο.  

                                




[1] Προφανώς εννοεί τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος σύμφωνα με τον Νόμο 1863/89. Σύμφωνα με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία (ντοκουμέντα), η αριθμητική δύναμη αυτού του στρατού ποτέ δεν ξεπέρασε τους 26.000 και οι μαχητές του, δηλαδή, η μάχιμη δύναμη, ποτέ δεν ξεπέρασε τους 17.000.
[2] Σ.Σ. Ο κ. Κόκκινος διετέλεσε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και Πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασε τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργό της χώρας και προέδρου του Πα.Σο.Κ.. Επεδίωξε την καταδίκη του, χωρίς να αναλογισθεί τις συνέπειές της, γιατί ασφαλώς και σίγουρα η χώρα θα οδηγείτο σε έναν διχασμό του λαού και νέον εμφύλιο. Την κατάσταση του νέου διχασμού απέτρεψε δια της αθωωτικής του ψήφου, ο τότε Καστοριανός Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, εξαίρετος δικαστής και πατριώτης, κ. Παρμενίων Τζίφρας

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

25η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ. ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

«Η Ελληνική ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση ήταν μία από τις πλέον μαζικότερες και ηρωικότερες στην εποχή της τριπλής κατοχής, Ιταλικής, Γερμανικής, Βουλγαρικής. Ήταν η φωτεινότερη σελίδα της νεώτερης ιστορίας μας μετά το 1821».                                                                                              ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

«Εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης και Ανέγερση Μνημείου»
1. Για την έμπρακτη απόδοση της οφειλομένης από το Έθνος τιμής στους πολεμιστές, τους αγωνιστές, και τα θύματα του Ιερού Εθνικού Αγώνα, καθιερώνεται ετήσιος Πανελλαδικός Εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης, η Επέτειος του Γοργοποτάμου.
2. Στον ίδιο χώρο ανεγείρεται μνημείο της Καθολικής Αντίστασης ανάλογο και αντάξιο των αγώνων και θυσιών του Λαού μας, σύμβολο της ομοψυχίας του Έθνους στον Αγώνα κατά του φασισμού και της κατοχής, σύμβολο του πνεύματος της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας
Έτσι τίμησε την Εθνική Αντίσταση και τους Αγωνιστές της η Ελληνική πολιτεία, έτσι, εξέφρασε τον σεβασμό για το μεγαλείο και τις θυσίες των δεκάδων χιλιάδων Αγωνιστών της.
Εκτός της γενικής αναφοράς περί ανταπόδοσης τιμών, το κράτος μερίμνησε και για την προσωπική ηθική αποκατάσταση 1.300 περίπου μονίμων Αξιωματικών του Στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας, των χιλιάδων Δημοσίων υπαλλήλων, των Μητροπολιτών και Ιερέων που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση, εξομοιώνοντάς τους με το ισχύον κοινό καθεστώς.
Ειδικότερα, οι Καστοριανοί όλου του Νομού που πήραν μέρος στη μεγαλειώδη ΕΑΜΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ) είναι χιλιάδες, κατά γενικό κανόνα, είναι το πιο εκλεκτό, το πιο προηγμένο πολιτιστικά και οικονομικά, το πιο καλλιεργημένο πνευματικά, το πιο σφριγηλό, γεμάτο πίστη και φλόγα για δράση και το πιο δυναμικό και δημιουργικό, το καλύτερο κοινωνικά, οικονομικά και πνευματικά τμήμα του λαού της, η αφρόκρεμα του πνεύματος, της Επιστήμης, της εργατικής τάξης, των φοιτητών και της μαθητιώσης και εργαζόμενης νεολαίας[1].
Και στην Καστοριά, κάποτε το προπύργιο του Αντιεαμισμού, λόγω κατατρεγμού εκατοντάδων Αγωνιστών της, ο Δήμος Καστοριάς, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, την οποία πήραν δημοτικοί σύμβουλοι προσκείμενοι σ’ όλες τις τότε πολιτικές παρατάξεις, δηλαδή  στην Ακροδεξιά, στη Δεξιά, στο ΠαΣοΚ και στο Συνασπισμό[2], τίμησε την Εθνική ΕΑΜική Αντίσταση των Καστοριανών, ανεγείροντας προς τιμήν της Αντίστασης και των Αγωνιστών της και στον χώρο Ολυμπιακής Φλόγας, μνημείο με τις λέξεις :

ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ

Πλέον  αυτών, με  άλλη  απόφαση  του  Δημοτικού  Συμβουλίου Καστοριάς, το όνομα του Νίκου Κρίκη, πρωταγωνιστή και πρωτεργάτη της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης του Νομού της Καστοριάς δόθηκε σε οδό του Δήμου Καστοριάς. 
Και τώρα, παραδίδω την σκυτάλη στον κ. Δημοσθένη Δεληγιάννη[3], έναν έγκριτο και αξιόλογο Δικηγόρο, πρώην Βουλευτή της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ από τον Νομό Πέλλας, να συνεχίσει τον λόγο μου. Σε μια μακροσκελή και βαθυστόχαστη επιστολή που μου έστειλε ο εξαίρετος αυτός επιστήμων και πολιτικός, μεταξύ των πολλών άλλων, γράφει και τα εξής για την Εθνική Αντίσταση:
«Είναι ιστορική αλήθεια και εξακριβωμένο, ότι όχι μόνον η Καστοριά, αλλά η μεγίστη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, αγωνίστηκε με περιφρόνηση προς το θάνατο κατά της τριπλής κατοχής, όπως αγωνίστηκε και η Καστοριά, όχι μόνο κατά των ναζιστών, αλλά και κατά των Βουλγάρων φασιστών, συμμάχων των Γερμανών. Έτσι, στο έπος της Αλβανίας, προστέθηκε και η εποποιΐα της Εθνικής Αντίστασης. Σίγουρα, δε βρίσκει κανένας στην κατεχόμενη Ευρώπη, άλλο παράδειγμα τόσης καθολικής αντίστασης και τόσης ακλόνητης αισιοδοξίας για την τελική νίκη. Ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός, είχε καταστεί άξιος της Πατρίδας του. Οι βάρβαροι, συνεπικουρούμενοι και από τους ντόπιους συνεργάτες τους (τα τάγματα ασφαλείας, κλπ), βεβήλωσαν, έσφαξαν, πυρπόλησαν και εδήωσαν την Ελλάδα. Άπειρα, υπήρξαν τα θύματα των βαρβάρων, πολλά από τα οποία έχουν πάρει τη μορφή γενοκτονίας και ολοκαυτώματος, όπως σωστά γράφεις (Καλάβρυτα, Κλεισούρα, ομαδικός τάφος Γιαννιτσών, Καισαριανή, Χορτιάτης, Δίστομο, κλπ). Στους μάρτυρες αυτούς της Ελευθερίας, γνωστούς και αγνώστους, ένας από τους οποίους είναι και ο αλησμόνητος αδελφός σου Ρίζος Κρίκης, πρέπει με ευλάβεια να υποκλινόμαστε. Η μνήμη τους να είναι αιώνια, όπως επίσης αιώνια πρέπει να είναι προς αυτούς και η ευγνωμοσύνη του Έθνους».







[1] Βλέπε ΠΑΝΟΣ Αθ. ΚΡΙΚΗΣ: «Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΩΝ 1941-1944», όπου παρατίθενται δεκάδες ονοματεπώνυμα Αγωνιστών.
[2] Το ΚΚΕ δεν εξέλεξε Δημοτικό Συμβούλιο.
[3] Ο Δημοσθένης Δεληγιάννης είναι ένας έγκριτος Δικηγόρος και πολιτικός, με σπάνιο ήθος. Διετέλεσε Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, του Νομού Πέλλας στις περιόδους 1975-1977 και 1977-1981.