Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΚΛΟΓΩΝ


Το προχθεσινό μου άρθρο με τον τίτλο «ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ κ. ΔΑΚΗ», είχε ξεχωριστή    απήχηση στους επισκέπτες και αναγνώστες του BLOG μου (panoskrikis.blogspot.gr) στο διαδίκτυο, πολλά ευμενή και θετικά σχόλια, με εξαίρεση τα                   α ν ώ ν υ μ α  και άνανδρα ανθρωπάκια.
Γι’ αυτό και αδράχνω αυτήν την ευκαιρία και συνιστώ στους συμπατριώτες μου και τους προτρέπω, όπως εν όψει των Δημοτικών, Περιφερειακών και Βουλευτικών εκλογών, οψέποτε διενεργηθούν, αυτοί έχουν πατριωτικό και ηθικό χρέος, επιβάλλεται για το καλό της Ελλάδας, της Καστοριάς και των κατοίκων της να εκφράσουν την προτίμησή τους και να εκλέξουν πρόσωπα που διακρίνονται για την φιλοπατρία τους, αδιάβλητα, προικισμένα με ικανότητες, των εκπαιδευμένων και κυρίως τα πρόσωπα εκείνα που ξεχωρίζουν για την τιμιότητα, την ανιδιοτέλεια, την αρετή και το αδιαμφισβήτητο ήθος.
Τα πρόσωπα εκείνα που έχουν καλή «έξωθεν μαρτυρία», που αγωνίζονται για την προκοπή του τόπου και την ευημερία όλων των κατοίκων του Νομού χωρίς τις επονείδιστες επιδιώξεις προσωπικού πλούτου, με μίζες, λαδώματα, κομπίνες και παρασκηνιακές ατιμωτικές συναλλαγές με κέντρα εξουσίας και τοπικά φαύλα κατεστημένα. Και ακόμα χωρίς ιδιαιτέρες γραμματείς και πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα. Και ο Νομός μας έχει πολλά τέτοια πρόσωπα, τα οποία όμως δεν ριψοκινδυνεύουν να θέσουν υποψηφιότητα, γιατί εκ των προτέρων και εκ πείρας γνωρίζουν ότι οι Καστοριανοί κατά κανόνα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – ψηφίζουν τα λαμόγια.   

Ο Α Ν Ω Ν Υ Μ Ο Σ


Α ν ώ ν υ μ ο ς  είναι μια λέξη που συμπίπτει σημασιολογικά με την ατιμία και ανανδρία.
Ο  α ν ώ ν υ μ ο ς  είναι το πρόσωπο που δεν δηλώνει το ονοματεπώνυμό του, δεν δηλώνει την ταυτότητά του σε επιστολές, άρθρα, καταγγελίες και σε δημόσιες παρεμβάσεις, στις τηλεοράσεις ή στο διαδίκτυο.
Ο  α ν ώ ν υ μ ο ς  είναι φοβητσιάρης, είναι ένα πρόσωπο άτολμο, δειλό, λιπόψυχο.
Ο  α ν ώ ν υ μ ο ς  είναι ένα άτομο άνανδρο που του λείπει το στοιχειώδες αίσθημα της αξιοπρέπειας και της τιμής.
Είναι ένα κοινωνικό  κ α τ α κ ά θ ι, χωρίς ηθική, πολιτική και κοινωνική υπόσταση. Είναι το άτομο – και όχι ο πολίτης –, που βρίσκεται στο κατώτατο σημείο της πολιτικής και κοινωνικής αποσύνθεσης.
Είναι ένα  σ κ ο υ λ ή κ ι, ένας τυφλοπόντικας, που βγάζει τα απωθημένα του εις βάρος άλλων ύπουλα, άνανδρα και βρίζοντας. Στερείται νοητικής ισορροπίας, είναι ηθικά, πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτος, στρέφεται εχθρικά προς την κοινωνία και τους θεσμούς της, είναι άρνηση και ποτέ θέση. Λόγω της  α ν ω ν υ μ ί α ς  του δεν θεωρείται μέλος της πολιτείας και της κοινωνίας.
Είναι ο  σ υ μ β ο λ ι σ μ ό ς  της αισχύνης, της αναίδειας, της ανανδρίας και της άρνησης.   

Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ» ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ


Το τέλος της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, η βίαιη κατάρρευση της δημοκρατίας των πολιτών οδήγησαν στην κυριαρχία, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, του καθεστώτος των αρχόντων. Οι λαοί παραδέχονται ότι κάθε κοινωνία συγκροτείται από δύο άνισες τάξεις, τους «άνω» και τους «κάτω». Οι «αυθέντες» υπαγορεύουν τις θελήσεις τους, εκείνοι κρίνουν και αποφασίζουν για όλα, εκείνοι απολαμβάνουν την εξουσία και την ευμάρεια. Οι «κάτω» οφείλουν να υποτάσσονται στους «νόμους» των «κρατούντων». Προορίζονται αποκλειστικά για τους λαούς, που επανεντάσσονται στο πλαίσιο της δουλοπαροικίας.
Οι ανισότητες αυτές, η αδικία και η τυραννία, που εφαρμόζονται και από τις εξουσίες με δημοκρατικό προσωπείο, εκφράζονται στις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα με τρεις συμφορές για την ανθρωπότητα:
1)            Τη διεθνοποίηση της «νεοφιλελεύθερης» οικονομίας υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών – συνέπεια των αχρειοτήτων των εξουσιών της Δύσης.
2)            Την απολάκτιση του κράτους-πρόνοιας και τον κίνδυνο που απειλεί το κράτος-έθνος και το δημοκρατικό πολίτευμα που ήδη μετασχηματίζεται από χώρα σε χώρα σε ολιγαρχικό καθεστώς με ψευδοεπιχρίσματα. Και
3)            Την διάβρωση και την βάρβαρη καταστροφή του πολιτισμού και στον Βορρά και στον Νότο.
Άρχισε η υπονόμευση στον ΙΕ΄ αιώνα και οδηγείται στην τελική φάση με τη διεθνοποίηση της τηλεοπτικής επικοινωνίας, της «άυλης δικτατορίας». Συνέπεια αυτών των συμφορών: Η φτώχεια έχει αγκαλιάσει την υφήλιο, οι κοινωνίες έχουν εκβαρβαρωθεί εξαρτημένες από τις αυτοκρατορίες των μεγιστάνων της οικονομίας και οι λαοί έχουν υποδουλωθεί στις πολιτικοοικονομικές μαφίες. Πολλοί από τους κορυφαίους της εξουσίας αποκαλύπτονται κατά διαστήματα ότι χρηματίζονται και παρά ταύτα εξακολουθούν να είναι στο τιμόνι της εξουσίας και να είναι διεφθαρμένοι και ως άτομα και ως «ηγέτες». Και αποτελούν υποδείγματα εξαχρειώσεων του «πολιτικού κόσμου» και των οπαδών.
Η διεθνοποίηση της οικονομίας του «νεοφιλελευθερισμού» με κυρίαρχους τους πολυεθνικούς δεινόσαυρους θεμελιώνεται ήδη προετοιμάζοντας την εξόρμηση για κοσμοκρατορία με συνέπεια την κατάργηση του έθνους-κράτους, της ανεξαρτησίας των λαών και της ελευθερίας του πολίτη. Ιδεολογία των οικονομικοπολοιτικών συγκροτημάτων της οικουμένης είναι η αποικιοκρατία και η επιστροφή στο παλαιό δουλοκτητικό καθεστώς. Η παγκόσμια εξόρμηση του νεοκαπιταλισμού, η δημογραφική έκρηξη, η αραίωση της υπαίθρου και ο πληθυσμιακός συνωστισμός στα αστικά κέντρα όλων των ηπείρων, η εξάρτηση των κυβερνήσεων των περισσοτέρων εθνών από ξένα πολιτικοοικονομικά κέντρα και η γενικευμένη διαφθορά, οδηγούν την ανθρωπότητα στον κρημνό. Αλλά και οι απανταχού ασκούντες πολιτική εξουσία συνηθίζουν να ενεργούν με συμφεροντολογικά και «ρουσφετολογικά» κίνητρα, όπως έγραφε ο Αριστοτέλης[1].
Η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας και η επικυριαρχία των μεγαθηρίων της οικονομίας οδήγησε, κατά την τελευταία δεκαετία, στη μόλυνση των κοινωνιών όλων των ηπείρων. Η δράση των συνδικάτων του εγκλήματος, οι καθημερινές κακουργίες, οι ληστείες, οι εμπρησμοί, οι εκρήξεις, οι αιματηρές βιαιότητες, τα φονικά, αφήνουν αδιάφορους τους πολιτικοοικονομικούς «άρχοντες». Ασφαλείς οι ίδιοι με τις επαύλεις-οχυρά, με κρατικούς ή έμμισθους φρουρούς, μεταβάλλουν τους απροστάτευτους λαούς σε σύμφυρμα «αγρίων φυλών» που αξιοποιούν τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα όπλα και άλλα μέσα τρόμου και συμφοράς, για ληστρική ή παρανοϊκή δράση. 



[1] Οι δ’ εν ταις πολιτικαίς αρχαίς πολλά προς επήρρειαν και χάριν ειώθασι πράττειν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1287α, 35). 

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ – ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ


Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (ΣΥ.ΡΙΖ.Α) είναι μία νέα παρουσία στην πολιτική ζωή της χώρας. Η βαρύτητα της παρουσίας του δεν βρίσκεται μόνο στον πολιτικό και κοινωνικό ρόλο του για την ανάσχεση της διαφθοράς, της διαπλοκής, της αυθαιρεσίας και της γενικής σήψης και παρακμής που είναι τα κύρια γνωρίσματα της Ελληνικής κοινωνίας.
Είναι η ανάσχεση του αυταρχισμού της Τρικομματικής κυβέρνησης, που χαρακτηρίζεται από αυστηρότητα, αναλγησία, αυθαιρεσία και εγωκεντρισμό. Με τις επιλογές της, η κυβέρνηση αυτή, οδήγησε την χώρα και τον λαό της στο χείλος της αβύσσου, αδιαφορώντας για τις αντίθετες και σωστές απόψεις της Αντιπολίτευσης, με τρόπο απόλυτο, αυθαίρετο, αντιδημοκρατικό και πολωτικό.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., φρονώ ότι είναι μία νέα και άλλη πολιτική και κοινωνική παρουσία στα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα της Ελλάδος. Δεν είναι το Κ.Κ.Ε., ούτε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Δεν είναι ο Κομμουνιστικός πολιτικός χώρος. Δεν είναι η ΕΑΡ. Ούτε η σύγκλιση ή ο συγκερασμός των ιδεολογικών θέσεων του ΚΚΕ και της ΕΑΡ. Δεν είναι η αποκατάσταση της ενότητας των διασπασμένων από το 1968 δύο κομμουνιστικών κομμάτων. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα ήταν καλό να είναι μία υπέρβαση του Κομμουνιστικού χώρου, της ΕΑΡ και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Να είναι μία άλλη πολιτική σύνθεση, με άλλη πολιτική νοοτροπία και πρακτική που να μην σχετίζεται με το διεφθαρμένο, οπισθοδρομικό, πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των κομμάτων της εξουσίας που ενεργεί καιροσκοπικά και πελατειακά, και που αντίκειται σε κάθε μορφή εκσυγχρονισμού ως κόμμα εξουσίας να απεμπλακεί από την υπερβολική εμμονή σε ιδεολογικά δόγματα, να μην θεωρεί τον κρατισμό πανάκεια.
Στο ξεκίνημά του και μέχρι τώρα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διέπραξε και πολλά λάθη. Έχει όμως χρονικά περιθώρια να τα ξεπεράσει και να τα διορθώσει. Ο κ. Τσίπρας χωρίς αμφιβολία είναι ένα αρκετά συγκροτημένο άτομο, έχει άριστη εγκύκλιο και πολιτική παιδεία, διαθέτει ευφράδεια και επικοινωνία και χαρίσματα. Νέος και ελκυστικός στη μορφή, ασκεί γοητεία στους πολίτες. Οι πολιτικές του κινήσεις σαν προέδρου, δεν πρέπει να υπαγορεύονται από την τακτική των ισορροπιών στις εσωκομματικές ιδεολογικές, πολιτικές και προσωπικές αντιθέσεις των στελεχών του. Πλουραλισμός και εξωτερίκευση όμως σκέψεων και απόψεων, βλαπτικών και ζημιογόνων για το κόμμα και την κατάκτηση της εξουσίας, με υπερβολές και καταχρήσεις της πολυφωνίας, νομίζω ότι δεν είναι επιτρεπτές.    
Σήμερα, μετά την χρεοκοπία του κρατισμού, των δημόσιων επιχειρήσεων, των συνεταιριστικών οργανώσεων και άλλων δημόσιων οργανισμών, η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη της οικονομίας χρειάζονται ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξης. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως κόμμα εξουσίας πρέπει να έχει αυτόνομη πολιτική παρουσία και δράση, νέα οργανωτική δομή, πολυφωνία, όχι όμως έντονη αντιπαράθεση αντιτιθεμένων ομάδων και ιδεών, με κατάληξη σε ενδοκομματικές διενέξεις, αντεγκλήσεις και επικοινωνιακές παγίδες.
Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το Αυτόνομο Κοινωνικό Μέτωπο, μπαίνει στην δική του αυτόνομη πορεία. Διεκδικεί τον ευρύτερο πολιτικό χώρο της αριστεράς και της προόδου. Η πολιτική και η σύνθεσή του επιτρέπουν αυτή την διεκδίκηση. Ως χθες είχε αφεθεί αυτός ο χώρος να παγιδευτεί από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, με αποτέλεσμα να εκφυλισθεί πολιτικά από τις εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, ενώ τα κομμουνιστικά κόμματα παρέμεναν εντός των τειχών της κομμουνιστικής αριστεράς.
  Σήμερα ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει την δυνατότητα να απελευθερώσει αυτό το τμήμα της Αριστεράς από την εκφυλιστική Πασοκική πορεία. Έχει την δυνατότητα να αποκαταστήσει το πολιτικό ήθος της αριστεράς, που τόσο το έχουν τραυματίσει ο Ανδρέας Παπανδρέου και άλλοι της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτή είναι η πολιτική βαρύτητα της παρουσίας του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μία νέα παρουσία της αριστεράς στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι και μια νέα πολιτική παρουσία στην εθνική μας ζωή. Είναι ίσως και το πιο σημαντικό για την εθνική μας πορεία. Η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξαπατούσε τον Ελληνικό λαό και ιδιαίτερα την ΕΑΜική αριστερά, με τις διακηρύξεις της ότι κατάργησε τα κατάλοιπα του εμφυλίου πολέμου.
Αυτό ήταν μια πολιτική απάτη. Η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλλιέργησε και διεύρυνε το διχαστικό εμφυλιοπολεμικό πνεύμα. Τοποθέτησε αυθαίρετα και ανιστόρητα τον εαυτό της και ολόκληρο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο αριστερό στρατόπεδο του εμφυλίου πολέμου και εξέθρεψε το μίσος κατά του αντιπάλου στρατοπέδου, ταυτίζοντάς το επίσης αυθαίρετα και ανιστόρητα με την πολιτική δεξιά. Έτσι αναζωπύρωσε και διεύρυνε το πνεύμα του εθνικού διχασμού.
Σ’ αυτό το διχαστικό πνεύμα, το τόσο επικίνδυνο για την πορεία του έθνους, έθεσαν τέρμα οι ηγεσίες του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Ν.Δ. με την συναίνεσή τους στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Ωρύονταν γι’ αυτή την εθνική σύμπραξη οι αυριανιστές της Πασοκικής αριστεράς και οι χουντικοί της δεξιάς. Αλλά η εθνική και η δημοκρατική πορεία του ελληνικού λαού δεν μπορεί να προχωρεί με διχαστικά χάσματα. Γι’ αυτό ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να αποφεύγει τις προκλήσεις και την πολιτική συμπεριφορά που εγκαινίασε η Τρικομματική κυβέρνηση με εκφραστή τον κ. Κεδίκογλου απέναντι στο κόμμα της μείζονος Αντιπολίτευσης και τους βουλευτές της. Να μη πατήσει τις πεπονόφλουδες που του πετούν καθημερινά ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος και άλλα κυβερνητικά στελέχη της Ν.Δ. Εάν δεν πέσει σ’ αυτές τις παγίδες τότε μόνον θα καταξιωθεί στη συνείδηση ολόκληρου του λαού γι’ αυτή τη νέα εθνική παρουσία της Αριστεράς. Οι δρόμοι για τη μεγάλη δημοκρατική και εθνική αριστερά άνοιξαν, αρκεί η ηγεσία της να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ξεπεράσει ξεπερασμένα δόγματα και πολιτικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ


Η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός στο πέρασμα της τρίτης χιλιετίας αντιμετωπίζει τη χειρότερη δοκιμασία της ιστορίας και της ζωής του. Το Ελληνικό Έθνος με τις πλουσιότερες και συνταρακτικότερες εμπειρίες, απειλείται από Ανατολάς, αλλά και με ενδοτισμό. Απειλείται η εδαφική του ακεραιότητα, η πολιτιστική αλλοτρίωση και ο αφελληνισμός του, για να καταντήσει το Ελληνικό Έθνος μία ασήμαντη επαρχία στην εσχατιά της Ευρωπαϊκής Ηπείρου που θα μιλάει μια ασήμαντη διάλεκτο. Σ’ αυτή τη χώρα που άνθισε ο πολιτισμός και η δημοκρατία, άλλοι αποφασίζουν – Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. – για την οικονομική πολιτική, τις ελευθερίες και το βιοτικό επίπεδο του λαού. Αλλά ο τόπος δεν είναι πια Ελλάδα.
Για την διεθνή ακτινοβολία ενός Έθνους, μεταξύ άλλων χρειάζεται μεγάλη γλωσσική εμβέλεια, δημιουργικό πνεύμα, οικονομική άνθιση, Εθνική και Εθνωφελής πολιτική, ασφάλεια, Εθνική Ενότητα και Ομοψυχία, αναγέννηση του κράτους, αλλαγή νοοτροπίας, Συνταγματική αναθεώρηση, φιλοπατρία. Ανύπαρκτα σήμερα – 2013 –, στην Ελλάδα! Οικονομική, πολιτική και κοινωνική αποτελμάτωση. Γενική παρακμή. Ο αγώνας για να αποτραπεί η περαιτέρω εδαφική συρρίκνωση της Ελλάδος, η οικονομική της υποτέλεια και η ισοπεδωτική και υποδουλωτική ενσωμάτωση στα οικονομικά μεγαθήρια της Δύσης, πρέπει να διεξαχθεί κυρίως σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Δημοκρατικό Κράτος δικαίου με αδιάφθορη και ακομμάτιστη Διοίκηση, ελεγχόμενη εξουσία, οικονομικό εκσυγχρονισμό, κοινωνική ειρήνη και ευημερία, παιδεία πολυμερή και πολυεπίπεδη, πολιτιστική αυτοδυναμία και κοινωνική ολοκλήρωση. Έτσι μόνον θα εξελιχθεί η Ελλάδα σε αυτόνομο μέλος της «Συνομοσπονδιακής Ευρώπης» (Φρανσουά Μιτεράν) και ισότιμος συγκάτοικος του «Ευρωπαϊκού σπιτιού» (Μιχαήλ Γκορμπατσόφ).     

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟΠΙΚΑ – ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΑ. ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΟΥ κ. ΔΑΚΗ


Ο Περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας κ. Γεώργιος Δακής, υπέπεσε εσχάτως και σε ένα άλλο σοβαρό  π ο λ ι τ ι κ ό  και                    κ ο ι ν ω ν ι κ ό   α τ ό π η μ α. Με απόφασή του – 31/1/2013 –, επέλεξε νέον θεματικόν Αντιπεριφερειάρχη Κοινωνικής Συνοχής, τον περιφερειακό σύμβουλο Καστοριάς κ. Φιλώτα Π. Ταλίδη, ιατρό ενδοκρινολόγο. Και για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι ο κ. Φιλώτας Ταλίδης είναι ένας καταξιωμένος επιστήμων, με προσωπική επιστημονική, επαγγελματική, κοινωνική, πολιτική και ηθική καταξίωση, είναι αρκετά συγκροτημένος, διαθέτει ευφράδεια και επικοινωνιακά χαρίσματα έχει έντονη και αισθητή παρουσία στα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες του Νομού της Καστοριάς. Έχει εγκύκλιο μόρφωση και άριστη πολιτική παιδεία, καθότι από μαθητής και φοιτητής υπήρξε άτομο πολιτικοποιημένο και κομματικοποιημένο στον χώρο της Ν.Δ. Επί πλέον έχει ευχέρεια λόγου και χειρίζεται με άνεση την Ελληνική γλώσσα. Η μέχρι σήμερα ανάμειξή του στα κοινά δρώμενα δεν έδωσε αφορμές για μομφές σε βάρος του. Έχει καλή φήμη και η γνώμη του κόσμου είναι θετική. Ένα άλλο πλεονέκτημα του Φιλώτα Ταλίδη είναι η καταγωγή του. Είναι γόνος         καλής Καστοριανής οικογένειας αλλά και απόγονος του αείμνηστου Φιλώτα Ταλίδη παιδιάτρου και της αρχοντοπούλας Τάνας Ταλίδου το γένος Πισιώτη, δύο προσώπων που έχαιραν μεγάλης αγάπης και εκτίμησης από το σύνολο των κατοίκων του Νομού της Καστοριάς . Εν κατακλείδι, ο Φιλώτας Ταλίδης διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις θέσεις υπεροχής, προκειμένου να διεκδικήσει τον Δήμο Καστοριάς και μάλιστα με απόλυτη βεβαιότητα επιτυχίας, λόγω και της αποτυχίας της σημερινής Δημοτικής Αρχής σε κάποιους τομείς δραστηριοτήτων και λαθών τακτικής.
Η αρνητική πλευρά του κ. Φιλώτα Ταλίδη είναι η έλλειψη διαίσθησης και ικανότητος πολιτικού και κοινωνικού ενστίκτου. Η έλλειψη πρόβλεψης για τα πολιτικά και κοινωνικά μελλούμενα. Σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, σε μια περίοδο που η Τρικομματική κυβέρνηση οδηγεί την χώρα στο χείλος της αβύσσου, σε μια εποχή που η Καστοριά επίσης αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα, αλλά και πρόσθετα, όπως π.χ. τη συρρίκνωση του Τ.Ε.Ι., της ανεργίας, τα προβλήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων και άλλων τάξεων ζητήματα, ζητήματα που προκαλούν δυσάρεστες και πιεστικού χαρακτήρα καταστάσεις. Μόνον άτομα πολιτικά ανιστόρητα και πολιτικά ασύνετα, στη σημερινή οικονομική συγκυρία που είναι ατυχής, δυσοίωνη και δεν αφήνει περιθώρια για θετικές εξελίξεις, ακολουθούν την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και του τοπικού κατεστημένου της, το οποίο ευθύνεται εν πολλοίς για την σημερινή οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική παρακμή, το σημερινό κατάντημα της Καστοριάς. Εάν ο κ. Φιλώτας Ταλίδης θέλει να επιβιώσει πολιτικά και να έχει πρωτεύοντα και αποφασιστικό ρόλο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της Καστοριάς, πρέπει να παραιτηθεί της θέσης του θεματικού Αντιπεριφερειάρχη. Η ιστορία σε θέματα ηθικής και πολιτικής τάξης, είναι αμείλικτη. Αυτά σχετικά με την προσωπικότητα του κ. Ταλίδη.
Ως προς την επιλογή του κ. Δακή έχω να επισημάνω εν συντομία τα εξής σχόλια:
Η επιλογή των θεματικών Αντιπεριφερειαρχών, ασφαλώς και χωρίς αμφιβολία εμπίπτει στις αρμοδιότητες του κ. Δακή, στη λεγόμενη «διακριτική ευχέρεια». Αυτή όμως η ευχέρεια διέπεται και από ορισμένους κανόνες δικαίου, ηθικής τάξης, αμεροληψίας και αντικειμενικότητας. Όλα αυτά, ο κ. Δακής τα έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια, δεν έδωσε καμία απολύτως σημασία, παραβίασε βάναυσα την τήρηση του δικαίου, του ορθού και του πρέποντος, και το «κοινόν περί δικαίου αίσθημα».
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Περιφερειακών Εκλογών του 2010, στο Νομό της Καστοριάς πρώτευσε η κ. Φιλαρέτη Οικονομίδου λαβούσα 3.332 ψήφους, μία νέα, αξιόλογη κυρία, με πολλά πτυχία, που δημιουργεί δικαιολογημένες προσδοκίες για καλή και θετική προσφορά στα κοινά του τόπου, κι αυτή πολιτικοποιημένη και κομματικοποιημένη στο κόμμα της Ν. Δ., εφ’ όσον βέβαια ο κ. Δακής αξιοποιούσε τις δυνατότητές της και την χρησιμοποιούσε στη θέση του νέου θεματικού Αντιπεριφερειάρχη, η οποία λογικά και με αξιοκρατικά κριτήρια εδικαιούτο. Αντί για την κ. Οικονομίδου, η οποία εδικαιούτο δικαιωματικά, πολιτικά και ηθικά τη θέση του Αντιπεριφερειάρχη, ο κ. Δακής επέλεξε τον καθ’ όλα άξιο κ. Φιλώτα Ταλίδη, πλην έκτο στη σειρά των εκλεγέντων, με 2.442 ψήφους.
Έτσι, με την άστοχη αυτή κίνησή του, την πολιτικά μεμπτή και αντικείμενη στην πολιτική ηθική και το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αφ’ ενός αχρήστευσε την κ. Οικονομίδου, την καταδίκασε σε πολιτική και κοινωνική απραξία και αφ’ ετέρου αφαίρεσε την δυνατότητα στον κ. Ταλίδη να θέσει υποψηφιότητα στον Δήμο Καστοριάς και να βγει νικητής στην εκλογική αναμέτρηση. Πολλοί Καστοριανοί θεωρούν αυτήν την ενέργεια του κ. Δακή προβοκατόρικη, προκειμένου στις επερχόμενες το 2014 Δημοτικές Εκλογές να επανεκλεγεί Δήμαρχος ο κ. Χατζησυμεωνίδης, μετά του οποίου διατηρεί άριστες φιλικές και πολιτικές σχέσεις. Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, στο τι έπρεπε να πράξει ο κ. Δακής, στο «δέον γεννέσθαι».
Επί της ουσίας, όσον αφορά στο περιεχόμενο της υπόθεσης και όχι στο τυπικό μέρος και στα ατοπήματα του κ. Δακή, η κ. Φιλαρέτη Οικονομίδου  αναδεικνύεται κερδισμένη πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά, γιατί δεν θα είναι συμμέτοχος στη σειρά των δυσμενών και απογοητευτικών γεγονότων που πρόκειται να ακολουθήσουν.         

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ


Σε προηγούμενο άρθρο μου (20/1/2013), το οποίο ανάρτησα στο BLOG μου (panoskrikis.blogspot.gr), αναφέρθηκα εν συντομία και περιεκτικά σε μια μορφή λειτουργίας Κλινικών του Νοσοκομείου μας. Εκ νέου φέρνω το θέμα του Νοσοκομείου στο προσκήνιο, για να πληροφορηθούν οι ανενημέρωτοι Καστοριανοί και το Πανελλήνιο, πώς λειτουργεί ένα Νοσοκομείο σε ακριτικό και μη προνομιούχο Νομό.
Σε μια αναφορά μου για το Ε.Σ.Υ. (2010), που δημοσιεύτηκε και στον τοπικό Τύπο, έγραψα μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Ακόμα και το Ε.Σ.Υ. που ήταν σωστό ως σύλληψη – μίμηση ξένων προτύπων – για την παροχή υπηρεσιών Υγείας σε όλους τους πολίτες μια μερίδα φαύλων και πολιτικών της διαπλοκής, το υποβάθμισε, το ευτέλισε, το οδήγησε στη χρεοκοπία[1],ώστε οι μόνοι ωφελημένοι να είναι οι γιατροί του που κατά δημοσιεύματα στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο Τύπο και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, νέμονται τη Δημόσια περιουσία, τα Νοσοκομεία και λαμβάνουν από τους πτωχούς τα πλούσια φακελάκια[2]».
Σήμερα, επωφελούμαι της ευκαιρίας και δίνω έμφαση στον τρόπο που ανταποκρίνονται τρεις Κλινικές του Νοσοκομείου και στον σκοπό που επιτελούν[3]. Παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα το Νοσοκομείο Καστοριάς και τις ελλείψεις, ιδία σε επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οι τρεις προαναφερόμενες Κλινικές, λειτουργούν άψογα και υποδειγματικά, εξ αιτίας των εμπνευσμένων υποδείξεων, οδηγιών και κατευθύνσεων των Διευθυντών των Κλινικών των κ.κ. Αλεξάνδρας Μιρκοπούλου, Κώστα Χάσιου και Βασιλείου Σαμαρά. Αυτοί είναι που εμφυσούν, καθοδηγούν, συντονίζουν, επιβλέπουν και ελέγχουν τις ενέργειες και τη συμπεριφορά των άλλων. Εξ ίσου σημαντική όμως είναι και η ιδιαίτερη συμβολή στην πραγμάτωση των άνω υπηρεσιών και των Διευθυντών γιατρών των προαναφερομένων Κλινικών.  
Κατά το στάδιο της ανάρρωσής μου, από ηθικό και δημοσιογραφικό καθήκον επισκέφτηκα τους ασθενείς και των δύο άλλων Κλινικών του 2ου ορόφου – Ορθοπεδική και Χειρουργική – και διαπίστωσα ότι και στις Κλινικές αυτές ο τρόπος λειτουργίας είναι εύρυθμος και άψογος, υπό την υπεύθυνη καθοδήγηση των Διευθυντών κ.κ. Αθανασίου Δημητριάδη και Παναγιώτη Παπαδιαμαντόπουλου.
Με την ευκαιρία αυτή, δεν πρέπει να αφήσω έξω και τον Αναισθησιολόγο του Νοσοκομείου μας, τον κ. Ανδρέα Γούλιο που λειτουργεί στην Χειρουργική Κλινική και προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες με τον ίδιο ζήλο, προθυμία και αντίστοιχη συμπεριφορά, ένα άτομο με έντονη δραστηριότητα σε πολλούς τομείς.
ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΛΙΝΙΚΩΝ

ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΗ   ΚΛΙΝΙΚΗ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ   : Κος  ΧΑΣΙΟΣ Κ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ  ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ: Κος ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ Μ.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ: Κα  ΚΟΖΑΤΣΑΝΗ Δ.
ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ : ΓΚΟΥΖΙΩΤΗ ΣΤΕΡΓΙΑΝΗ
ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΕΣ: ΒΑΡΖΗ ΣΟΥΛΤΑΝΑ
       »          »       : ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
       »          »       : ΔΟΥΛΙΟΥ ΦΙΛΙΩ
       »          »       : ΣΥΤΙΛΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ
       »          »       : ΛΙΑΚΟΥ ΘΩΜΑΗ
       »          »       : ΤΣΙΡΩΝΑ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ
       »          »       : ΠΟΥΛΙΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ
       »          »       : ΤΑΜΠΑ ΕΛΕΝΗ
       »          »       : ΓΟΥΓΟΥΣΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΣ   : ΝΑΟΥΜ ΖΗΣΗΣ

v 

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ   ΚΛΙΝΙΚΗ
                           ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΣΑΜΑΡΑΣ Β.
                                       ΙΑΤΡΟΙ: ΜΟΥΝΤΖΟΥ Μ.
                                                    : ΜΠΑΛΤΑΓΙΑΝΝΗΣ Σ.     
                                                    : ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ Μ.

v  
ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

                               ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΙΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
                             ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ: ΜΕΛΛΙΔΟΥ ΕΥΔΟΚΙΑ
                     ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ Τ.Ε.Ι : ΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΙΚΗ
                                    »               »   : ΕΞΑΡΧΟΥ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ
                                    »               »   : ΒΑΓΙΑΝΟΥ ΕΥΜΟΡΦΙΑ
                                    »               »   : ΤΕΡΨΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
                                    »              Δ.Ε : ΠΟΥΛΑΚΟΥ ΜΑΡΙΝΑ
                                    »               »    : ΣΙΣΚΟΥ ΘΩΜΑΗ
                                    »               »    : ΤΣΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
                                    »               »    : ΖΥΜΠΙΔΟΥ ΣΟΝΙΑ






[1]   Σ.Σ. Η προσωπική μου άποψη και κρίση, από ίδια γνώση και δημοσιογραφική έρευνα είναι ότι οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο Καστοριάς, σχεδόν στο σύνολο – πάντα με τις εξαιρέσεις – είναι εργατικοί, ικανοί, έντιμοι, πρόθυμοι, εξυπηρετικοί.
[2] Ασφαλώς οι γιατροί του Νοσοκομείου της Καστοριάς δεν εμπίπτουν και δεν συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτό το σύνολο των αιτιάσεων και του κατηγορώ. Αποτελούν μια φωτεινή εξαίρεση!
[3] Όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου (20/1/2013), πρώτα οδηγήθηκα στα Επείγοντα περιστατικά και στη συνέχεια στην Καρδιολογική Κλινική, όπου ήλεγχαν την πορεία της υγείας μου και οι γιατροί της Παθολογικής Κλινικής για παθολογικά συμπτώματα.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


« Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ
ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΕΧΡΑΣΘΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ.
ΔΙΟΤΙ ΕΜΑΘΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΥΘΑΔΕΙΑ ΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ,
ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,
ΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΩΣ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΩΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ».
                                      ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (436 – 338 π.Χ)




ΕΝΑΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ


Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος δεν είναι μόνον ένας άριστος, ο καλύτερος από πλευράς αξίας, ποιότητας, επίδοσης κλπ, ένας υπέροχος άνθρωπος που ξεχωρίζει στον ύψιστο βαθμό για τις θετικές του ιδιότητες, το ήθος και την προσήνεια, για το πνευματικό και φιλανθρωπικό του έργο, τη δημοκρατικότητά του – όχι βέβαια την πολιτική –, την απλότητα, την απουσία της προβολής και του εξεζητημένου.
Είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους Ιεράρχες. Οι άριστοι και οι σεμνοί πρέπει να αποτελούν το πρότυπο και να δίνουν το καλό παράδειγμα στη μαστιζόμενη σήμερα Ελληνική κοινωνία.



«ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ»


«Καὶ μὴ πρὸς τὸ παρὸν μόνον ὁρῶν γράφε, ὡς οἱ νῦν ἐπαινέσονταί σε καὶ τιμήσουσιν, ἀλλὰ τοῦ σύμπαντος αἰῶνος ἐστοχασμένος πρὸς τοὺς ἔπειτα μᾶλλον σύγγραφε καὶ παρ᾽ ἐκείνων ἀπαίτει τὸν μισθὸν τῆς γραφῆς, ὡς λέγηται περὶ σοῦ . «ἐκεῖνος μέντοι ἐλεύθερος ἀνὴρ ἦν καὶ παρρησίας μεστός, οὐδὲν ούτε κολακευτικὸν ούτε δουλοπρεπὲς ἀλλ᾽ ἀλήθεια ἐπὶ πᾶσι».
ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ: «Πώς δει την ιστορίαν συγγράφειν»,61

Παραφράζοντας τα λόγια του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα Λουκιανού, κάνω την εξής μνεία:
[Γράφω χωρίς να αποβλέπω μόνο στο παρόν, για να με επαινέσουν και να με τιμήσουν οι σύγχρονοί μου, αλλά γράφω έχοντας περισσότερο στραμμένο τον νου μου στους κατοπινούς αιώνες κι’ από εκείνους  θέλω να προσμένω αμοιβή για το γράψιμό μου, ώστε να λένε για μένα:
«Εκείνος ο συγγραφέας, ο Πάνος Κρίκης, ήταν πράγματι ένας ελεύθερος άνθρωπος και γεμάτος ειλικρίνεια, μακριά από κολακεία και δουλοπρέπεια και σε όλα υπερασπιζόταν την αλήθεια και το δίκαιο»].


Α Ν Α Φ Ο Ρ Α ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΡΑΚΙΝΤΖΗ


Ο Γενικός Επιθεωρητής της Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής κάθε χρόνο δίνει στη δημοσιότητα και από μία Έκθεση. Εγώ στα πλαίσια της ενασχόλησής μου με τα κοινά και την επικαιρότητα, θεώρησα σκόπιμο και επιβεβλημένο να αναφερθώ στα βασικά στοιχεία σε μια από τις Εκθέσεις του, επισημαίνοντας ότι τα κρούσματα της διαφθοράς και της παραβατικής συμπεριφοράς στη χώρα μας είναι, δυστυχώς, πολλά και εμφανίζονται σε όλο το φάσμα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω μερικά, για να δώσω το κλίμα το οποίο επικρατεί απ’ αυτή την άποψη στην Δημόσια Διοίκηση.
Και ανακύπτει το ερώτημα: Τί είναι αυτό το οποίον εκτρέφει την διαφθορά στην Δημόσια Διοίκηση; Εγώ εδώ, θα επιχειρήσω μία «ακτινογραφία» του φαινομένου ως ακολούθως:
Στην προαναφερθείσα Έκθεση του κ. Ρακιντζή γίνεται αναφορά για ατασθαλίες στην ΔΕΗ και στα ΕΛΤΑ τις οποίες αποκάλυψε το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης. Στο πόρισμα αυτών των ερευνών, μεταξύ άλλων, γίνεται λόγος για «ανάγλυφη παθογένεια ενός κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού». Και όπως διαπιστώνεται στην εν λόγω Έκθεση «παραβιάζεται κατάφωρα το πνεύμα του νόμου για οικονομική αυτοτέλεια των συνδικαλιστικών οργανώσεων με την ανοχή – συμμετοχή των εκάστοτε Διοικήσεων, οι οποίες προκειμένου να διατηρήσουν την εργασιακή ειρήνη, ουσιαστικά, επέτρεψαν και καλλιέργησαν μία συναλλακτική σχέση με τις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος».
Και θα έλεγα: «Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων»; Άλλωστε πολλές φορές στα άρθρα μου έχω αναφερθεί στην παθογένεια του συνδικαλισμού ο οποίος, όχι μόνο προβάλλει σοβαρά εμπόδια στην άσκηση της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά επιπλέον, δημιουργεί εύφορο έδαφος για την εκτεταμένη διαφθορά στον Δημόσιο Τομέα.
Και κλείνω την  α ν α φ ο ρ ά  μου στην Έκθεση του κ. Ρακιντζή με μία  α π ο ρ ί α  και με μία  π ρ ό τ α σ η:
Η  α π ο ρ ί α  μου είναι:
Τί συμβαίνει στην συνέχεια μετά την ανακοίνωση της Έκθεσης του κ. Επιθεωρητή; Άραγε, σε πόσους απαγγέλλονται κατηγορίες και πόσοι τιμωρούνται;
Όσο για την  π ρ ό τ α σ η  μου, πιστεύω ότι μέχρις ότου γίνουμε «Κοινωνία Αγγέλων», πρέπει να προβλέπονται και να επιβάλλονται σοβαρές κυρώσεις στους υπαλλήλους οι οποίοι παρανομούν. Μόνον έτσι θα εξυγιανθεί η Δημόσια Διοίκηση και θα δώσει στους Πολίτες το αίσθημα της Χρηστής Διοίκησης.

·                Η λογική κατάληξη, η κρίση στα γραφόμενά μου επαφίεται εις έκαστον αναγνώστη και μόνον.  Α υ τ ό ς  είναι ο κριτής.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ Ή ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



Πολλά κόμματα επαγγέλθηκαν κατά καιρούς την επανίδρυση του κράτους, εννοώντας προφανώς τη δημιουργία ενός νέου κράτους καλώς οργανωμένου, εντίμου, ευέλικτου ακομμάτιστου που να φανερώνει αγάπη για τον ελληνικό λαό και να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του και μόνον, αποτελεσματικού και βεβαίως απαλλαγμένου από τα μειονεκτήματα του παρελθόντος. Ως γνωστό, καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να υλοποιήσει μία τέτοια εξαγγελία. Αντίθετα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που ακολουθούσαν το παράδειγμά τους, διόρισαν στρατιές δημοσίων υπαλλήλων, κατέστρεψαν τη ραχοκοκαλιά της δημόσιας διοίκησης, την ιεραρχία, αχρήστευσαν το πειθαρχικό δίκαιο που τη διέπει, παρέδωσαν τα πάντα στους κομματικούς συνδικαλιστές και επέτρεψαν να διολισθήσει στη ρουσφετολογία και επομένως στη διαφθορά. Οι 250.000 μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι του 1981, έφτασαν στις ημέρες μας στις 700.000, συν 100.000 τουλάχιστον συμβασιούχους, εν μέσω διάλυσης και αποπνικτικής διαφθοράς.
Σήμερα όμως, η επανίδρυση του κράτους, ουσιαστικά η ανόρθωση και μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης και η έξοδός της από την κομματοκρατία, τη φαυλότητα,  τη διαπλοκή και τη διαφθορά είναι αναγκαία για την επιβίωση της χώρας και των πολιτών της, αλλά και του πολιτικού συστήματός της έστω και κατ’ επίφασιν ψευτοκοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Δυστυχώς, όμως και σήμερα η επανίδρυση του κράτους είναι ανέφικτη, γιατί η προκύψασα μετά τον Ιούνιο 2012 νέα τρικομματική και εξουσιολαγνική κυβέρνηση δεν προτίθεται και δεν έχει την βούληση να έρθει σε ρήξη με το αμαρτωλό παρελθόν. Συνεπώς ας περιμένουμε μια νέα κυβέρνηση οποτεδήποτε στο μέλλον προκύψει, για να αποτολμήσει την επανίδρυση του κράτους. Και για την επανίδρυση, απαιτείται η λήψη κάποιων μέτρων, τίθενται ορισμένες βασικές προϋποθέσεις, όπως αυτές που ακολουθούν παρακάτω.
Πρώτη προϋπόθεση: Αποκομματικοποίηση. Η δημόσια διοίκηση πρέπει να βρίσκεται μακριά από τα κόμματα και τις κομματικές παρεμβάσεις.
Δεύτερη προϋπόθεση: Πάταξη της διαφθοράς. Η εξαφάνιση της διοικητικής διαφθοράς, συναρτάται με την πάταξη της πολιτικής διαφθοράς και την κατάργηση της γραφειοκρατίας. Η διοικητική διαφθορά γεννάται από τη γραφειοκρατία και υφίσταται λόγω της πολιτικής διαφθοράς. Εάν εξαλειφθεί η πολιτική διαφθορά, ανοίγει ο δρόμος για την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και της διοικητικής διαφθοράς. Αυτή η τελευταία θα παταχθεί εύκολα με την επιβολή εσωτερικού ελέγχου, σκληρών ποινικών κυρώσεων και αυστηρής πολιτικής εποπτείας.
Τρίτη προϋπόθεση: Πρόσληψη ατόμων υψηλού μορφωτικού επιπέδου μέσω εξετάσεων και με ήθος. Η αλλαγή νοοτροπίας στο δημόσιο, η κατάργηση της γραφειοκρατίας, οι καλύτερες αμοιβές, η παροχή δυνατοτήτων για το κτίσιμο μιας ενδιαφέρουσας καριέρας στη δημόσια διοίκηση, που θα ανταμείβει υλικά και ηθικά αυτούς που εργάζονται και έχουν μεγάλη παραγωγικότητα, θα προσελκύσει σε αυτό και τους άλλους.
Τέταρτη προϋπόθεση: Πραγματοποίηση αλλαγών στη δομή και στην οργάνωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών. Αυτά σημαίνουν κατάργηση όλων των άχρηστων οργανισμών και κρατικών υπηρεσιών που ακόμη επιζούν για πολιτικούς λόγους.
Καταληκτική προϋπόθεση: Σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, παράλληλα με την πρόσληψη ατόμων υψηλού μορφωτικού επιπέδου, ώστε σύντομα να υπάρξει μία δημόσια διοίκηση αριθμητικά μικρότερη της σημερινής και καλύτερη από κάθε άποψη, για να μπορεί η κυβέρνηση να την αμείβει με μεγαλύτερους μισθούς.

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ



Για τις απεργίες των εργαζομένων – ένα Συνταγματικό και κοινωνικό δικαίωμά τους – τον Συνδικαλισμό και τα Συνδικάτα έχω δημοσιεύσει στο BLOG μου (panoskrikis.blogspot.gr) αρκετά άρθρα τα οποία κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να διαβάσει. Επανέρχομαι και σήμερα στο θέμα γιατί το τρίτο δεκαήμερο του τρέχοντος μηνός, οι απεργίες, ιδίως στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς βρίσκονται σε ένταση, κλιμάκωση και έξαρση.
Στο παρόν άρθρο, επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ από κάποιους όψιμους ψευτοσοσιαλιστές και προοδευτικούς, οι απεργίες των εργαζομένων και «ο συνδικαλισμός είναι απαραίτητο και ζωτικό στοιχείο της κοινωνικής λειτουργίας και ως εκ τούτου μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή». Όμως, η αναφορά αυτή έχει σχέση με τις νόμιμες απεργίες των εργαζομένων για την ικανοποίηση δικαίων αιτημάτων και για τον υπεύθυνο συνδικαλισμό. Αυτόν που ξέρει να διαλέγεται και να γίνεται φορέας εύρυθμης κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας κάθε φορά που το απαιτούν οι συνθήκες παραγωγής πλούτου. Ένας τέτοιος συνδικαλισμός είναι φορέας προόδου.
Τα τρία τελευταία χρόνια έχουν γίνει στην Ελλάδα συνολικά πάνω από 260 γενικές και κλαδικές απεργίες, συνοδευόμενες και από αντίστοιχες των δημοσιογράφων.
Ερώτημα πρώτον: Ποιοι απεργούν και γιατί;
Κατά κανόνα πρόκειται για απεργίες του δημοσίου τομέα, κάποιων κρατικοδίαιτων τραπεζών και επιχειρήσεων και αυτό είναι όλο.  
 Ερώτημα δεύτερον: Τί διεκδικούν οι απεργοί;
Επί της ουσίας τίποτε απολύτως, διότι το ελληνικό Δημόσιο έχει πτωχεύσει. Και αν δεν υπήρχαν οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) να τείνουν χείρα βοηθείας, η πτώχευση θα είχε πάρει και επίσημο χαρακτήρα. Όπως μάς διδάσκει η οικονομική πρακτική, ένα κράτος θεωρείται πτωχευμένο όταν, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, δεν μπορεί να αντλήσει δανεικό χρήμα από τις διεθνείς χρηματαγορές. Αυτές τις τελευταίες υποκαθιστά η ΕΕ η οποία, σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δανειοδοτεί την Ελλάδα με επιτόκιο πέντε φορές χαμηλότερο από το υποθετικό που θα μπορούσε η χώρα να πετύχει στις αγορές.
Υπό αυτήν την έννοια, οι απεργίες του δημόσιου τομέα δεν έχουν διεκδικητικό αντικείμενο γιατί αυτό είναι κενό περιεχομένου. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι πρόκειται για απεργίες διαμαρτυρίας κατά της λιτότητας. Στο σημείο αυτό, ας μάς επιτραπεί να έχουμε αρκετές αμφιβολίες ως προς το μέγεθος της λιτότητας στον δημόσιο τομέα. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, υπάρχουν δημόσιες επιχειρήσεις στις οποίες δεν έχουν γίνει μισθολογικές περικοπές, ούτε βεβαίως και απολύσεις. Το αντίθετο, ωστόσο, συμβαίνει με τους συνταξιούχους, όπου οι μειώσεις υπήρξαν άμεσες και σε αρκετές περιπτώσεις οδυνηρές. Επίσης, από πληροφορίες μας, διατηρούμε πολλές επιφυλάξεις για το αν οι απεργοί του δημοσίου τομέα δεν πληρώνονται τις ημέρες που απεργούν. Αν οι πληροφορίες είναι ορθές, τότε δικαιολογείται πλήρως και η συχνότητα των «κινητοποιήσεων» του δημοσίου τομέα. Κινητοποιήσεις, όμως, που έχουν βαρύτατο κόστος για το μέρος της κοινωνίας που δεν έχει καμιάν απολύτως σχέση ή διασύνδεση με το κράτος και τις παραφυάδες του.
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι στην ουσία πρόκειται για προσοδοθηρικές απεργίες οι οποίες, από την μια πλευρά, πλήττουν βαρύτατα την ιδιωτική οικονομία και την συνδεδεμένη με αυτήν απασχόληση και, από την άλλη, βοηθούν το πελατειακό κράτος να μην πραγματοποιεί τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που οι πολιτικοί του ηγέτες έχουν υποσχεθεί στους δανειστές μας. Έχουμε, συνεπώς, αφ’ ενός, εξευτελισμό της ιστορικής έννοιας της απεργίας και του βαθύτερου κοινωνικού της περιεχομένου και, αφ’ ετέρου, επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των πραγματικά αναξιοπαθούντων πολιτών και όλων αυτών που είναι ήδη άνεργοι και καμία απεργία δεν πρόκειται να τους προσφέρει απασχόληση. Αντίθετα, το οικονομικό και κοινωνικό κόστος των προσοδοθηρικών κινητοποιήσεων είναι δυσβάστακτο για την υπόλοιπη κοινωνία – θύμα μιας απίστευτης και καλομελετημένης καταλήστευσης δημοσίου χρήματος που έγινε τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Συνεπώς, παρά τα «κολακευτικά» σχόλια που δέχεται ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς από Ευρωπαίους ηγέτες, υπάρχει από πίσω μια άλλη, καθόλου ενθαρρυντική πραγματικότητα, η οποία κάποια στιγμή θα έλθει ορμητικά στο προσκήνιο. Διότι, η περιβόητη δόση των 31,5 δισ. ευρώ θα δοθεί στην Ελλάδα. Πλην όμως, έχουμε την αίσθηση ότι θα είναι και η τελευταία. Η τρόικα είναι πλέον βέβαιη ότι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει από διαρθρωτικής πλευράς. Έχει δε πείσει αρκετούς εταίρους μας ότι σε κάποια φάση το καλύτερον είναι η χώρα μας «να πάει μονίμως στην ευχή του Θεού»