Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Η ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ «ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ» ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ


Το τέλος της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, η βίαιη κατάρρευση της δημοκρατίας των πολιτών οδήγησαν στην κυριαρχία, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, του καθεστώτος των αρχόντων. Οι λαοί παραδέχονται ότι κάθε κοινωνία συγκροτείται από δύο άνισες τάξεις, τους «άνω» και τους «κάτω». Οι «αυθέντες» υπαγορεύουν τις θελήσεις τους, εκείνοι κρίνουν και αποφασίζουν για όλα, εκείνοι απολαμβάνουν την εξουσία και την ευμάρεια. Οι «κάτω» οφείλουν να υποτάσσονται στους «νόμους» των «κρατούντων». Προορίζονται αποκλειστικά για τους λαούς, που επανεντάσσονται στο πλαίσιο της δουλοπαροικίας.
Οι ανισότητες αυτές, η αδικία και η τυραννία, που εφαρμόζονται και από τις εξουσίες με δημοκρατικό προσωπείο, εκφράζονται στις δύο πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα με τρεις συμφορές για την ανθρωπότητα:
1)            Τη διεθνοποίηση της «νεοφιλελεύθερης» οικονομίας υπό τον έλεγχο των πολυεθνικών – συνέπεια των αχρειοτήτων των εξουσιών της Δύσης.
2)            Την απολάκτιση του κράτους-πρόνοιας και τον κίνδυνο που απειλεί το κράτος-έθνος και το δημοκρατικό πολίτευμα που ήδη μετασχηματίζεται από χώρα σε χώρα σε ολιγαρχικό καθεστώς με ψευδοεπιχρίσματα. Και
3)            Την διάβρωση και την βάρβαρη καταστροφή του πολιτισμού και στον Βορρά και στον Νότο.
Άρχισε η υπονόμευση στον ΙΕ΄ αιώνα και οδηγείται στην τελική φάση με τη διεθνοποίηση της τηλεοπτικής επικοινωνίας, της «άυλης δικτατορίας». Συνέπεια αυτών των συμφορών: Η φτώχεια έχει αγκαλιάσει την υφήλιο, οι κοινωνίες έχουν εκβαρβαρωθεί εξαρτημένες από τις αυτοκρατορίες των μεγιστάνων της οικονομίας και οι λαοί έχουν υποδουλωθεί στις πολιτικοοικονομικές μαφίες. Πολλοί από τους κορυφαίους της εξουσίας αποκαλύπτονται κατά διαστήματα ότι χρηματίζονται και παρά ταύτα εξακολουθούν να είναι στο τιμόνι της εξουσίας και να είναι διεφθαρμένοι και ως άτομα και ως «ηγέτες». Και αποτελούν υποδείγματα εξαχρειώσεων του «πολιτικού κόσμου» και των οπαδών.
Η διεθνοποίηση της οικονομίας του «νεοφιλελευθερισμού» με κυρίαρχους τους πολυεθνικούς δεινόσαυρους θεμελιώνεται ήδη προετοιμάζοντας την εξόρμηση για κοσμοκρατορία με συνέπεια την κατάργηση του έθνους-κράτους, της ανεξαρτησίας των λαών και της ελευθερίας του πολίτη. Ιδεολογία των οικονομικοπολοιτικών συγκροτημάτων της οικουμένης είναι η αποικιοκρατία και η επιστροφή στο παλαιό δουλοκτητικό καθεστώς. Η παγκόσμια εξόρμηση του νεοκαπιταλισμού, η δημογραφική έκρηξη, η αραίωση της υπαίθρου και ο πληθυσμιακός συνωστισμός στα αστικά κέντρα όλων των ηπείρων, η εξάρτηση των κυβερνήσεων των περισσοτέρων εθνών από ξένα πολιτικοοικονομικά κέντρα και η γενικευμένη διαφθορά, οδηγούν την ανθρωπότητα στον κρημνό. Αλλά και οι απανταχού ασκούντες πολιτική εξουσία συνηθίζουν να ενεργούν με συμφεροντολογικά και «ρουσφετολογικά» κίνητρα, όπως έγραφε ο Αριστοτέλης[1].
Η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας και η επικυριαρχία των μεγαθηρίων της οικονομίας οδήγησε, κατά την τελευταία δεκαετία, στη μόλυνση των κοινωνιών όλων των ηπείρων. Η δράση των συνδικάτων του εγκλήματος, οι καθημερινές κακουργίες, οι ληστείες, οι εμπρησμοί, οι εκρήξεις, οι αιματηρές βιαιότητες, τα φονικά, αφήνουν αδιάφορους τους πολιτικοοικονομικούς «άρχοντες». Ασφαλείς οι ίδιοι με τις επαύλεις-οχυρά, με κρατικούς ή έμμισθους φρουρούς, μεταβάλλουν τους απροστάτευτους λαούς σε σύμφυρμα «αγρίων φυλών» που αξιοποιούν τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα όπλα και άλλα μέσα τρόμου και συμφοράς, για ληστρική ή παρανοϊκή δράση. 



[1] Οι δ’ εν ταις πολιτικαίς αρχαίς πολλά προς επήρρειαν και χάριν ειώθασι πράττειν (Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1287α, 35). 

Δεν υπάρχουν σχόλια: