Μονογραφίες


Μ Ο Ν Ο Γ Ρ Α Φ Ι Ε Σ

Είναι οι πολυσέλιδες και άκρως ενδιαφέρουσες μελέτες που πραγματεύονται πολυσήμαντα και μορφωτικά συγκεκριμένα και αυτοτελή θέματα, κατά τρόπο διεξοδικό και σφαιρικό, και που αξίζουν την ιδιαίτερη προσοχή του αναγνώστη.


ΕΝΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

 

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ


«Μέγιστον Αμάρτημα περί την Ιστορία το ψεύδος»
                                                               Τιμαίος

«Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές»
                                                              Διονύσιος Σολωμός

Ο Ελληνισμός αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες σε έναν εχθρικό κόσμο υπό την συνεχή απειλή του ολοκληρωτικού του αφανισμού. Μήλον της Έριδος οι γεωγραφικές εστίες του στη συμβολή των δύο Ηπείρων αντιμετωπίζουν παλινδρομικές εισβολές, διεισδύσεις, κατοχές, σκλαβωμούς και ερημώσεις κατά την διάρκεια αδιακόπων επεκτατικών εξορμήσεων, από όλα τα σημεία του ορίζοντα. Τις γεωγραφικές αυτές εστίες όλοι τις διεκδικούν, όλοι τις ποδοπατούν με τα βάρβαρα στίφη τους.
Από τη Ρωμαιοκρατία και το Βυζάντιο, ως την Τουρκοκρατία και τον 21ο αιώνα μας, ο Ελληνισμός αλέθεται στις μυλόπετρες της Ιστορίας, σβήνει, ξαναγεννιέται σαν τον Φοίνικα και επιβιώνει με ακρωτηριασμούς, ξεριζωμούς, γενοκτονίες, συρρικνώσεις και στίγματα φυλετικά και εθνικά. Αντιστέκεται ο Ελληνισμός επί δύο χιλιετίες, ολομόναχος, χωρίς φίλους, χωρίς συμμάχους. Οι άλλοι γύρω του, συνασπισμένοι και επιθετικοί, οι Έλληνες αποκομμένοι, διαιρεμένοι σε πολιτικές παρατάξεις και πάντοτε αμυνόμενοι.
Στη Δύση ο μεταρωμαϊκός λατινικός κόσμος, ο Παπισμός, στην Ανατολή η φανατική Ισλαμική ενότητα, στο Βορρά η Σλαβική ομοεθνία. Τρεις συσσωματώσεις, κάθε μία με το δικό της ιδεολογικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό υπόστρωμα και τις δικές της επιλογές, κατά κανόνα επιθετικές και επεκτατικές. Η Ελληνική Ιστορία έχει την εξής ιδιοτυπία, μοναδική ίσως στην ανθρωπότητα, στην οικουμένη. Αμύνεται συνεχώς απεγνωσμένα, αγωνίζεται για επιβίωση, υπερασπιζόμενη την εδαφική της ακεραιότητα, την Ελληνική υπόσταση, τον πολιτισμό, την γλώσσα, τα δημοκρατικά ιδεώδη και τις πανανθρώπινες αξίες. Δυστυχώς όμως, μόνο σε περιόδους κινδύνων η Εθνική συνείδηση των Ελλήνων αφυπνίζεται, ο Έλληνας διεγείρεται, δυναμώνει και διαμορφώνει σε βούληση την αντίσταση για ελευθερία και ανεξαρτησία. Ο Ελληνισμός – δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες – δεν έχει ούτε αδερφούς, ούτε συμμάχους, ούτε εταίρους, ούτε συναντιλήπτορες υπερασπιστές και συμπαραστάτες
Στη συνέχεια του ιστορήματος, θα αποδείξω με αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία και αποδείξεις, μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση, πως ο Ελληνισμός αντιμετώπισε πάντοτε τον δόλιο κατατρεγμό, τους διωγμούς, την επιθετικότητα και την καταφρόνηση.
Έγκαιρα οι Έλληνες συνειδητοποιούν πως ούτε από τους ομόθρησκους Λατίνους, ούτε από το ομόδοξον «ξανθόν γένος» μπορούν να ελπίζουν σε ελευθερία και ανεξαρτησία, σε παροχή υλικής και ηθικής βοήθειας αλλά μόνον με τους δικούς τους αποκλειστικά αγώνες και τις δικές τους θυσίες θα αποσείσουν τον Οθωμανικό ζυγό, θα αντιμετωπίσουν τον εχθρικό συνασπισμό των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων – Ιερά Συμμαχία – και την οργή τους. ο ανταγωνισμός των Δυνάμεων της Δύσης, της Ανατολής και του Βορρά στον Ελληνικό χώρο – επίμαχο γεωστρατηγικό σταυροδρόμι – εμπόδισε να αναδειχθεί η Ελλάδα, από την επανάσταση κιόλας του 1821 σε ισχυρό Έθνος με ολόκληρο τον Ελληνισμό στους κόλπους του. Αυτό το Έθνος που ποθούσαν οι επαναστατημένοι Έλληνες, θα εξελισσόταν μέσα στον ΙΘ΄ αιώνα, χάρη στο επαναστατικό σφρίγος, στον διακαή πόθο για Ελευθερία και Εθνική Ανεξαρτησία, σε σημαντικό παράγοντα επιρροής και διεθνούς ακτινοβολίας και όχι μόνον στο χώρο της Βαλκανικής. Και απέτυχαν μεν οι ξένες Δυνάμεις να πνίξουν στο λίκνο της εξαιτίας της αντοχής, της καρτερίας και των θυσιών του Ελληνικού Λαού και των κινητοποιήσεών των ανά την οικουμένη Φιλελλήνων[1], κατόρθωσαν όμως να τη θέσουν υπό έλεγχο, με τις ωμές επεμβάσεις, τις ραδιουργίες και τους εκμαυλισμούς, με τις φατρίες, τα ληστρικά δάνεια και την υποκίνηση εμφυλίων πολέμων. Και τελικά συμφώνησαν στη δημιουργία ενός μικρού, ανίσχυρου και εξαρτημένου κράτους χωρίς εδαφική ενδοχώρα και οικονομική αυτάρκεια, χωρίς ελπίδα ευημερίας και χωρίς ασφάλεια. Ναυάγιο Εθνικό αλλά και κοινωνικό. Το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνισμού – ακόμα και του επαναστατημένου, όπως η Θεσσαλία και Μακεδονία – έμεινε υπόδουλο. Μακριά από το ελεύθερο κράτος και οι οικονομικές εστίες των Ελλήνων.  Αγωνίστηκαν οι Έλληνες για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Αλλά ούτε Ανεξαρτησία γνώρισαν, ούτε Δημοκρατία. Οι Προστάτιδες,  Εγγυήτριες και Ευεργέτιδες Δυνάμεις – στην πραγματικότητα διώκτες και δήμιοι της Ελληνικής Ελευθερίας – επέβαλαν, την Ελέω Θεού Μοναρχία, τη λεγόμενη Βαυαροκρατία, με Γερμανό ηγεμόνα – (τον Όθωνα) – και αλλότριους θεσμούς.
Η μεταπελευθερωτική Ελληνική Ιστορία, είναι ουσιαστικά Ιστορία των ξένων επεμβάσεων, γράφτηκε με τα αιματοβαμμένα χέρια των Μεγάλων Δυνάμεων. Όλα, τα πάντα, κρίθηκαν εκτός Ελλάδος και ερήμην του Ελληνικού Λαού. Άλλοι – οι ξένοι – απεφάσισαν για τη μοίρα της, άλλοι καθόρισαν την Εθνική της πορεία, το πολίτευμά της, την κοινωνική της οργάνωση, την εξωτερική της πολιτική. Γεμάτη από κενοτάφια ελπίδων η νεοελληνική Ιστορία, από λαϊκές συμφορές και εθνικές ταπεινώσεις. Με επτά λέξεις ο Στρατηγός Μακρυγιάννης εξεικονίζει την Ελλάδα της ξενοκρατίας: «Ότι μας έφαγαν οι ξένοι ως γλάροι».
Τρεις φορές μέσα σε 120 χρόνια αγωνίστηκαν οι Έλληνες για τα Εθνικά τους δίκαια, για την απελευθέρωση των υποδούλων αδελφών, για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία, για τα Εθνικά τους δίκαια, πάντα ολομόναχοι, χωρίς ξένη βοήθεια και μάλιστα κυκλωμένοι από εχθρούς, έτοιμους να τους κατασπαράξουν.  Αγωνίστηκαν ολομόναχοι, και ποτέ απόλυτα ενωμένοι.
Οι σημαντικότεροι σταθμοί, οι πιο ένδοξοι της Ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού, είναι έξι: η Επανάσταση του 1821, το Στρατιωτικό Κίνημα του 1909, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, η Επανάσταση του 1922, το ΟΧΙ του 1940 και η καθολική Εθνική μας Αντίσταση. Ο ξεσηκωμός του ’21 με όλες τις Δυνάμεις στο πλευρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913) που διπλασίασαν την Ελληνική επικράτεια μόνο με τη λαϊκή ομοψυχία και Εθνική Ενότητα και η Εθνική Αντίσταση (1941-1944) εναντίον των ξένων εισβολέων – Ιταλών – Γερμανών – Βουλγάρων – κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις τρεις περιπτώσεις, οι ηρωϊσμοί και τα μεγαλουργήματα του συσπειρωμένου και υπέροχου Ελληνικού Λαού προδόθηκαν και τα Εθνικά επιτεύγματα καταβαραθρώθηκαν εξαιτίας των ξένων επεμβάσεων. Το 1821 με τους εμφυλίους σπαραγμούς και συρράξεις, την εδαφική συρρίκνωση και προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων, την δεύτερη (1914-1923) με τον Εθνικό Διχασμό και τους ξενοκίνητους τυχοδιωκτισμούς. Και την 3η με την ένοπλη Αγγλική ανάμειξη, τον Εμφύλιο.
Ο 20ος αιώνας, για τον απανταχού Ελληνισμό, υπήρξεν ένας φαύλος κύκλος κρίσεων, πολυώδυνων εθνικών περιπετειών, ξεριζωμού του Ελληνισμού, διωγμών και λαϊκών κακοπαθημάτων. Οι Έλληνες έζησαν – ως την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές – δύο Παγκοσμίους Πολέμους, δύο ξενικές Κατοχές, δύο Εμφυλίους σπαραγμούς, τρεις Δικτατορίες, δεκάδες στρατιωτικά κινήματα και πολλά πραξικοπήματα. Και ακόμα, ξένες διεισδύσεις, ωμές επεμβάσεις, πολιτικούς κλυδωνισμούς, οικονομική κατάρρευση, πολιτική και κοινωνική παρακμή και κοινωνική αστάθεια, που εμπόδισαν τον εκσυγχρονισμό της κρατικής μηχανής, τη χάραξη Εθνικής Εξωτερικής Πολιτικής, το μετασχηματισμό της Ελληνικής Κοινωνίας. Και τα τελευταία τριάντα χρόνια μια αλόγιστη, ασυλλόγιστη και απερίσκεπτη και χωρίς φειδώ διασπάθιση των οικονομικών του Κράτους, με τα τεράστια ελλείμματα που ξεπέρασαν το μέτρο και άγγιξαν τα όρια του παραλογισμού μας οδήγησαν στο καθεστώς της απόλυτης επιβολής και ελέγχου οικονομικής κυριαρχίας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.
Οι δύο Εθνικές συμφορές του αιώνα, η Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και ο Εμφύλιος Πόλεμος (1946-1949) απότοκοι και οι δύο της εξάρτησης και των βάναυσων ξένων επεμβάσεων, – Δύσης και Ανατολής – κράτησαν τη χώρα επί δεκαετίες σε μαρασμό, καθήλωσαν τους πρόσφυγες – Έλληνας του Πόντου – στοιχεία ζωντανά, ακμαία και δημιουργικά μακράν της παραγωγικής διαδικασίας και εμπόδισαν τη χάραξή ανεξάρτητης πολιτικής, χωρίς «προστάτες», «εγγυητές», «συμμαχικούς παράγοντες» και ξένα «κέντρα εξουσίας».
Από τότε ζούμε σε ένα συνεχές και μόνιμο κλίμα ανασφάλειας και φόβου για την εδαφική ακεραιότητα του Έθνους και τη μη μεταβολή των συνόρων, το λεγόμενο in statu quo ante, η διατήρηση της προγενεστέρας καταστάσεως. Αγώνας διηνεκής, υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες για τους εξοπλισμούς, μυστικά κονδύλια και άλλα όχι για κοινωνική πρόοδο, εξάλειψη της ανεργίας, για ευημερία, για ισότιμη παρουσία και δυναμικές παρεμβάσεις στη Διεθνή Κοινότητα, αλλά αγώνας αποκλειστικά για εθνική επιβίωση, μη περαιτέρω εδαφική συρρίκνωση. Χωρίς φωνή στην οικογένεια των Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, χωρίς υπόληψη και αναγνώριση αγώνων, θυσιών και ανθρωπίνων απωλειών, χάριν του κοινού καλού. Κι ας είναι η Ελλάδα, ως ιστορικός και πνευματικός χώρος, το πιο προκεχωρημένο φυλάκιο της ανθρωπότητας και ο λαός της ο μέγας μάρτυρας στην ιστορία του κόσμου.
Θύμα αξιοθρήνητο και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, το Ελληνικό Έθνος εξαιτίας της κακουργίας των Μεγάλων Δυνάμεων, των Νικητών και της μωρίας, ανεπάρκειας ή φαυλότητας, ορισμένων εκ των ηγετών του. Βρέθηκε στο στρατόπεδο των νικητών και στις δύο Παγκόσμιες συρράξεις ύστερα από τιτάνιους, γενναίους και συνεχείς αγώνες και τεράστιες θυσίες και θύματα από τις βαρβαρότητες και θηριωδίες των κατακτητών. Ωστόσο, ούτε ηττημένη χώρα δεν είχε τη μοίρα της Ελλάδος, τον ενταφιασμό των δικαίων, την Ένωση τουλάχιστον της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου. Η Δύση, πάντα, όπως και τώρα, συγκαλύπτει ή εξωραΐζει επιμελώς τις επεμβάσεις της και τα επεκτατικά της σχέδια, άλλοτε ωραιοποιώντας σφαγείς και καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλοτε μεταμορφώνει τους στυγνούς δικτάτορες, τους αποικιοκράτες, τους αντίχριστους, σε ανθρωπιστές, αποστόλους και προστάτες των μειονοτήτων, των εθνικοτήτων!
Και ποιός είναι σήμερα ο Δυτικός πολιτισμός, ποιά σχέση η παρούσα δυτική μεταποικιοκρατική ιδεολογία με το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, με το αρχέτυπο–πρότυπο, υπόδειγμα– Δημοκρατικό πολίτευμα, την πόλη κράτος, με τους ελεύθερους, αυτεξούσιους και αυτόνομους πολίτες; Τί απέγιναν οι Ελληνικές αξίες της Δημοκρατίας και του Ανθρωπισμού; Τί απέγιναν οι φιλοσοφικές πνευματικές κινήσεις των Ευρωπαίων Διαφωτιστών του 18ου αιώνα; Τί απέγιναν οι διακηρύξεις της Γαλλικής Επανάστασης: Ελευθερία, Ισότης, Αδελφοσύνη; Όλες εκφυλίστηκαν, ευτελίστηκαν, γελοιοποιήθηκαν, νοθεύτηκαν χάριν της εξουσίας.
Ο σημερινός πολιτισμός της Δύσης (υποκουλτούρα) θεοποιεί την πολεμική βιομηχανία και τον αποχαυνωτικό καταναλωτισμό, που δοξολογεί τον ανάλγητο ανταγωνισμό και την αγελοποίηση των πολιτών με την μονοπωλιακή τηλεόραση – πληροφόρηση και ψυχαγωγία. Είναι ο πολιτισμός μιάς τυφλής και συχνά άχρηστης ή και καταστροφικής «υψηλής τεχνολογίας», ο πολιτισμός της βίας, του εγκλήματος, των ναρκωτικών, του όζοντος, της διαφθοράς, των επικίνδυνων τροφίμων, των μολυσμένων υδάτων, της μόλυνσης του περιβάλλοντος, της πορνείας των ανηλίκων αγοριών-κορασίδων.
Καθώς μαίνεται στο σύγχρονο κόσμο ο τεχνολογικός ανταγωνισμός που καθιστά τους ισχυρούς ισχυρότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, το χάσμα ανάμεσα στους μεγάλους και τους αδύναμους, ανάμεσα στις μητροπόλεις και την περιφέρεια, διευρύνεται συνεχώς. Ουτοπία (φαντασιολογία) οι λεγόμενες συγκλίσεις, Ενωμένη Ευρώπη και Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.
Τα παλαιά μοντέλα, όπως για παράδειγμα την αποικιοκρατία, το δουλεμπόριο, τον ιμπεριαλισμό και τον κομμουνισμό, έχουν διαδεχθεί σήμερα η θρησκεία του χρηματιστηρίου, του καταναλωτισμού και η στρατηγική της οικονομικής κυριαρχίας. Η λατρεία του άμεσου κέρδους, του εύκολου πλουτισμού, του ανελεύθερου ανταγωνισμού, αποτελούν «το όπιο των λαών». Είναι το βολικό άλλοθι των Δυνάμεων και Υπερδυνάμεων, η δικαιολογία της καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων για κάθε είδους επεμβάσεις, αλλαγής συνόρων, κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας, πολέμους και μίσος μεταξύ των λαών.
Συχνά και εν πολλοίς από επίσημα χείλη διατυπώνεται η ιστορικά αναληθής και αποκρουστέα άποψη ότι οι ίδιοι οι Έλληνες ευθύνονται για τα τόσα δεινά και τη μη εκπλήρωση των εθνικών πόθων και ονείρων. Λέγουν και γράφουν ότι ανέχτηκαν ξενόδουλα καθεστώτα, δικτατορίες, τυχοδιώκτες και διεφθαρμένους ηγέτες, λέγεται ότι είναι πολιτικά απαίδευτοι, ευμετάβολοι, ευχειραγώγητοι, καταδημαγωγούνται και αυτοκαταλύονται. Ασύστολα ψεύδη, ευνοούντα τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, των φαύλων και υποτελών, των τρωκτικών του ιδρώτα του Ελληνικού λαού και των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιός λαός αλήθεια της Γης αγωνίζεται από το 1821 με τόση επιμονή και πάθος για ελευθερία και ανεξαρτησία, για προστασία της εδαφικής του ακεραιότητας, για τη μη περαιτέρω εδαφική του συρρίκνωση, όσο ο Ελληνικός λαός; Όλα ωστόσο εναντίον του. Στη δίνη πάντοτε των στρατηγικών ανταγωνισμών, των οικονομικών συμφερόντων, άθυρμα (παίγνιον) των Μεγάλων Δυνάμεων, δέχεται επί 180 χρόνια καταιγισμούς επεμβάσεων, υπονομεύσεων, εξευτελισμών, καταλύσεις των κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Με τους πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων αρχηγούς των κομμάτων που κυβερνούσαν την Ελλάδα, με την απόλυτη Μοναρχία (Όθωνα) τοποτηρητή των ξένων, με εθνικές συμφορές, με απώλειες εδαφικές, Δυτική Θράκη, Βόρειος Ήπειρος, Ιωνία (Δυτική Μικρά Ασία, Σμύρνη), Πόντος (τα παράλια του Εύξεινου Πόντου με πληθυσμό Ελληνικότατο προ του εκριζωμού, άνω του 1.000.000 κατοίκων). Μοναστήριον ή Βιτώλια, άλλοτε σπουδαίον Ελληνικόν Κέντρον, η δεύτερη Πόλις μετά την Θεσσαλονίκη, με πολλά ξένα προξενεία και πληθυσμό άνω των 125.000.
Τί θα μας πουν οι ενδοτικοί και υπηρέτες των ξένων συμφερόντων για τον Ελληνισμό της Ίμβρου και της Τενέδου; Ασφαλώς και δεν θα απαντήσουν στα αδυσώπητα και αμείλικτα αυτά ερωτήματα.
Σήμερα, φίλε αναγνώστη, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, κυρίαρχη της Τεχνολογίας, της πληροφορικής και της μαζικής παραγωγής νέων οπλικών συστημάτων, μη υπάρχοντος αντιπάλου δέους – φόβητρου, πασχίζει να μεταβάλει τον κόσμο σε μια απέραντη αγορά υπό τον έλεγχο των οικονομικών διευθυντηρίων, εξουδετερώνοντας θεσμούς, αρχές και διεθνές δίκαιον. Ρητορεύουν οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του συστήματος, παλαιοί σοσιαλιστές, πράσινοι, σοσιαλδημοκράτες, κομμουνιστές, αντινατοϊκοί και αντιΕΟΚικοί για δημοκρατικά δικαιώματα, ειρήνη και ανθρώπινα δικαιώματα. Η υποκρισία στην τελειότερη μορφή της, ρητορικά σχήματα για εσωτερική κατανάλωση. Και ο Ελληνισμός, διαβιών σήμερα με το φάντασμα του πολέμου από Ανατολάς, σύρεται έκων, άκον, εξοπλίζεται με πανάκριβο σύγχρονο πολεμικό υλικό και σε πολιτικές αμφιβόλου εθνικού συμφέροντος.
Είναι καιρός πλέον να αναθεωρηθεί εκ βάθρων ο ρόλος του Ελληνισμού και της Ελλάδος στο σύγχρονο, σημερινό κόσμο. Αυτό όμως προϋποθέτει  κάθαρση και εξυγίανση της ιστορίας, μεγάλου διδασκάλου των Ελλήνων, απαλλαγή από τους μύθους, τις νοθεύσεις και παραχαράξεις. Εθνική Ενότητα και Ομοψυχία, αγάπη προς την Ελλάδα και τον Έλληνα, πρόταξη των Εθνικών συμφερόντων έναντι των κομματικών, συντεχνιακών ή προσωπικών και όχι αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Εθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές. Προέχει το ιστορικά θεμελιωμένο και όχι το «εθνικά λυσιτελές». Δεν αποτελεί πατριωτισμό, η απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας, ή η αναφορά σε γεγονότα και πρόσωπα δράσαντα ανθελληνικά, επιβουλευθέντα την προσάρτηση της Καστοριάς το 1943 στην Αλβανία, σε ολισθήματα, εθνικές αθλιότητες, προδοσίες τμήματος, έστω και μικρού εις αριθμόν, Ελλήνων πολιτών. Επιβάλλεται ο λαός της Καστοριάς να πληροφορηθεί ποιά άτομα ίδρυσαν το Βουλγαρικό Κομιτάτο Καστοριάς, ποίοι υπέγραψαν την προσάρτηση του Νομού στην Αλβανία, ποίοι θέλησαν να την καταστήσουν Βουλγαρική Επαρχία, με όλα τα συνακόλουθα και παρεπόμενα, και ποίοι απέτρεψαν το μεγάλο αυτό ανοσιούργημα, δηλαδή η φιλοπατρία του ΕΑΜ της Καστοριάς.
Το 1942, την ώρα που οι εισβολείς κατασπάραζαν την Ελλάδα, την ώρα της φρίκης, του βασανισμού και του θανάτου, την ώρα που γεννιόταν η Καθολική Εθνική μας Αντίσταση, Έλληνες πολιτικοί συνεργάζονταν με τους κατακτητές και διαγκωνίζονταν για την Πρωθυπουργία! «Στριμώχνονται στην ουρά», αναφέρεται σε έκθεση γερμανού αξιωματικού, από την Αθήνα. Γιατί πρέπει να αποσιωπηθεί αυτή η καταισχύνη; Για να μας προκύψουν ως Νέα Τάξη Πραγμάτων οι απόγονοι όλων όσων τότε συνέπραξαν στην προδοσία της πατρίδος;
Σήμερα, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, όλα δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ήπειρος επανέρχεται στο κλίμα του 1815, μετά το Συνέδριο της Βιέννης και ότι η Βαλκανική ξανάγινε, όπως στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα, ένα εύλεκτο πεδίο ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων, για εξασφάλιση επιρροής με ανάξεση παλαιών πληγών και υποδαύλιση τοπικών διενέξεων. Με τους «συμμάχους» και «εταίρους», επιζητούντας το κέρδος γυπαετού, όπως τότε, εμπρηστές, διαιτητές, εκβιαστές και άρπαγες. Οι μειονότητες, πραγματικές ή φανταστικές, οι εθνοκαθάρσεις, αποτελούν προσφιλή μέθοδο άμεσων και έμμεσων επεμβάσεων και μηχανορραφιών για αποσταθεροποιήσεις, συγκρούσεις και μεταβολή συνόρων. Οι αναδιατάξεις λόγου χάριν που σημειώθηκαν στη Βαλκανική το 1989-2010 και η συνακόλουθη ρευστότητα, έφεραν από τότε στο φως τους νέους βρυκόλακες. Μετά τους Μουσουλμάνους της Θράκης και το Αρχηγείο Υπερασπιστών Τουρκικού πληθυσμού Δυτικής Θράκης (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 17 Μαΐου 1990), ιδού τα «νέα φρούτα», όπως ο «Μακεδονικός Απελευθερωτικός Στρατός, οι Αρβανίτες της Νοτίου Ηπείρου που ζητούν ελεύθερο και ανεξάρτητο Μακεδονικό Κράτος». (Ποντίκι, 12 Ιανουαρίου 1990), και τελευταία η «Αλβανική μειονότητα του Νομού Καστοριάς» (περιοδικό Spiegel 1999”), η Μεγάλη Αλβανία, που περιλαμβάνει την Ήπειρο και την Καστοριά, η Μακεδονία του «Αιγαίου», οι επεκτατικές βλέψεις πολλών σε βάρος της χώρας μας.
Με τους Σκοπιανούς να διεκδικούν ελληνικά εδάφη, κυκλοφορούντες και διδάσκοντες στα σχολεία τους χάρτες, που περιλαμβάνουν στο έδαφός τους την ελληνική Ανατολική, Κεντρική και Δυτική Μακεδονία μέχρι της Λαρίσης. Δεν έπρεπε, λέγεται, να δυσαρεστήσουμε τους ισχυρούς συμμάχους μας, δηλαδή τον κ. Μπούς, που είχε προαναγγείλει την ΝΑΤΟποίηση των Σκοπίων, με συνέπεια να εκτεθεί διεθνώς και να εισπράξουμε στη συνέχεια τα γνωστά επίχειρα. Αλλά οι Έλληνες στη μικρή αυτή κόγχη της γης, ουδέποτε υπήρξαν εθελόδουλοι. Επί τρεις χιλιάδες τουλάχιστον χρόνια προασπίζουν την ελευθερία τους με θυσίες αίματος των παιδιών τους. Αν υποχωρούσαν, διότι το ήθελε ο κ. Μπούς, δεν θα ήταν άξιοι της Ιστορίας τους.
Σεβαστοί οι Σύμμαχοι, όταν μας συμπεριφέρονται ως συμμάχους. Αλλά όχι και όταν μας θεωρούν υποτελείς. Οι Έλληνες εκ παραδόσεως αγαπούν τους Αμερικανούς. Όμως αυτοί που κυβερνούν τις ΗΠΑ και χαράσσουν την εξωτερική πολιτική τους εγκατέλειψαν την Ελλάδα. Βοήθησαν τους Τούρκους να καταλάβουν την Βόρεια Κύπρο. Εμπόδισαν τα ελληνικά πλοία που έπλεαν πλησίον της Κύπρου να επέμβουν. Και με ανακριβείς εκθέσεις δήθεν ειδικών ερευνητών, υιοθετούν τις απόψεις των Σκοπιανών, περί υπάρξεως μειονότητας στη Μακεδονία, ομιλούσης της γλώσσας τους και καταπιεζόμενης. Και τέλος, ανέτρεψαν την αναλογία 7 προς 10 των εξοπλισμών Ελλάδας και Τουρκίας, την τελευταία των οποίων ο κ. Ομπάμα, αμέσως μετά την εκλογή του, αποκάλεσε μεγάλη σύμμαχο και περιφερειακή υπερδύναμη. (Β. Α. Κόκκινος, εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»).  
Σε πάρα πολλά έγγραφα «Συμμαχικών κυβερνήσεων», περιέργως ή σκοπίμως, γίνεται αναφορά στην Ελλάδα και σε επιλεγμένες περιοχές της. Χωρίς λοιπόν την αναζήτηση και τη θαρραλέα αναγνώριση των ιστορικών αιτίων, τις πράξεις και  παραλείψεις των πρωταγωνιστών, που προκάλεσαν τη διαδοχική συρρίκνωση του Ελληνισμού και τη σημερινή αγωνία για την ύπαρξή του, χωρίς τον συσχετισμό των ξένων επεμβάσεων, τις επεκτατικές βλέψεις των Συμμάχων, φίλων, εχθρών κλπ., με τον επικρατούντα εκάστοτε πολιτικό κυνισμό, με μια εξουσία σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένη, χωρίς την εκ βάθρων αναθεώρηση των θέσεων και αρχών, χωρίς την συμπόρευση όλων των Ελλήνων και την απολάκτιση όλων των επιβλαβών αντικοινωνικών στοιχείων, που αποδιοργανώνουν το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μας σύστημα, θα είναι μάταιη κάθε προσπάθεια για οικονομική εξυγίανση, ανόρθωση και επιτυχή αντιμετώπιση οιασδήποτε επιβουλής.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι Μηδίσαντες, οι Εφιάλτες, οι Βάγιαδες, οι προσκυνημένοι, οι πράκτορες, οι πάσης φύσεως και μορφής προδότες, οι Κουΐνσλιγκ, είναι φαινόμενα ιστορικά και διαχρονικά, σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου και δεν αναιρούν τον κανόνα.



[1] Οι ξένοι που υποστήριξαν σαν άτομα την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και αγωνίστηκαν οι ίδιοι στο πλευρό των αγωνιζόμενων Ελλήνων επαναστατών, υπήρξαν χιλιάδες. Ο Λόρδος Μπάϊρον ένας από τους γνωστότερους.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μέγας φιλέλληνας κι ευεργέτης των Ελλήνων ήταν και ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλητ, του οποίου η προτομή τιμάει την Καστοριά.