Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Ε.Α. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΡΙΚΗ

Ένας ακόμη Καστοριανός Στρατηγός ε.α. ο Πέτρος Παπαργυρίου, γόνος κι αυτός μιάς Καστοριανής επώνυμης πατριωτικής οικογένειας, με κύρος στην Καστοριά και Αθήνα, εγγονός του Μακεδονομάχου ιερέως από τη Λεύκη Καστοριάς Παπαργύρη Αποστολίδη, σε επιστολή που απέστειλε στον Πάνο Κρίκη, την 4/9/2001 και η οποία δημοσιεύεται αυτούσια, όχι μόνον εκφράζει γραπτώς θερμά και ενθουσιώδη λόγια για τον Πάνο Κρίκη, την προσωπικότητά του και το πατριωτικό του έργο, αλλά ανεπιφύλακτα πλέκει το εγκώμιό του.
Είναι και η επιστολή αυτή όπως και οι άλλες που θα ακολουθήσουν επιπρόσθετα ένας ακόμη καταπέλτης εναντίον των λαμόγιων των τοπικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των άνανδρων και ανωνύμων συκοφαντών.  

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ
Υποστράτηγος ε.α.
Πατριάρχου Ιωακείμ 14
Αθήναι 106 75
4-9-2001
Αγαπητέ Κε Κρίκη,

Παρακολουθώ την πρόοδο της «ΝΕΑΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ» από τότε που αρθρογραφείς και χαίρομαι γιατί η εφημερίδα απέκτησε ενδιαφέρον και διαβάζεται με ευχαρίστηση, χωρίς να περιορίζεται το ενδιαφέρον του αναγνώστη μόνο στην τελευταία σελίδα των κοινωνικών νέων.
Στο τελευταίο φύλλο της 24/8/2001 με έκπληξη διάβασα την επαίσχυντον επιστολήν κάποιου Κυρίου, που δεν αισχύνεται να φέρει ελληνικό όνομα και να παρουσιάζεται ως Γραμματέας οργανώσεως με τίτλο ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Δεν αμφιβάλλω ότι τον Κύριο αυτό θα τον τακτοποιήσετε δεόντως με την άξια πέννα σας.
Να μου επιτρέψετε όμως κι εμένα, εγγονό Μακεδονομάχου και ανώτατου Αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, που ο πατέρας μου ως έφεδρος Αξιωματικός κυνήγησε τους Βούλγαρους από τα ιερά χώματα της Μακεδονίας κατά τον Βον Βαλκανικόν Πόλεμον, να προσθέσω κάτι στην απάντησή σου προς τον Γραμματέα!
Η «ιστορική πόλη ΒΟΝΤΕΝ» δεν υπάρχει, υπάρχει όμως η ιστορική πόλη ΕΔΕΣΣΑ, η οποία είναι κτισμένη πάνω στην πιο ιστορική ακόμη πόλη ΑΙΓΑΙ, από την οποία ξεκίνησε η δυναστεία των προγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτά βέβαια έγιναν πολύ πριν περάσουν τον Δούναβη η άγρια φυλή των Βουλγάρων, οι οποίοι Βούλγαροι, αν υπήρχαν βέβαια τότε επί της γης, θα ευρίσκοντο πολύ πέραν των Ουραλίων ορέων και θα ετρέφοντο με ωμό κρέας και βελανίδια.
Βεβαίως και όταν τον 6ον μ.Χ. αιώνα επέρασαν τον Δούναβη συνέχιζαν να είναι σε άγρια κατάσταση και να ζουν σαν νομάδες χωρίς να έχουν αλφάβητο. Έπρεπε αργότερα να βρεθούν δύο Έλληνες καλόγεροι από την Θεσσαλονίκη και όχι Σολούν, για να τους φτιάξουν ένα αλφάβητο και μια υποφερτή γλώσσα. ΜΕΘΟΔΙΟΣ και ΚΥΡΙΛΛΟΣ τα ονόματά τους, για την περίπτωση που ο κ. Γραμματέας δεν τα έχει υπ’ όψιν του.
Τώρα το ΚΟΣΤΟΥΡ που το βρήκαν; Στην Καστοριά μας δεν υπήρχαν ποτέ Βούλγαροι.
Το ότι η λέξη Κομιτατζής αποτελεί βρισιά για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, ας κάνει τον κόπον ο κ. Γραμματέας του υποτυπώδους Σωματείου να διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου δημοσιογράφου M. PAILLARES «Η Μακεδονική θύελλα». Ο Paillares έζησε και περιηγήθηκε όλη τη Μακεδονία τα πύρινα χρόνια 1903-1907 και είδε τους Κομιτατζήδες εν δράσει. Επρόκειτο περί αιμοβόρων, βαρβάρων και κτηνωδών συμμοριτών, που οι διοικητές τους ήταν ακόμη πιο βάρβαροι και δεν εγνώριζαν τίποτε άλλο από τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τις ληστείες.
Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσει ο κ. Γραμματέας ότι οι ανταρτικές ομάδες των Ελλήνων αποτελούνται από αγανακτισμένους Έλληνες Χριστιανούς που τους διοικούν οι Αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, από μεγάλες και τίμιες οικογένειες, ή από Κρητικούς πολεμιστές, διωγμένους από την Μεγαλόνησο. Υπήρχαν και αρκετοί οπλαρχηγοί Μακεδόνες, που ορισμένοι μάλιστα δεν μιλούσαν ελληνικά, αλλά ήσαν περισσότερο Έλληνες από όλους, όπως π.χ. ο ΚΩΤΑΣ, ο ΝΤΑΛΙΠΗΣ και άλλοι.
Ο Paillares τους αναφέρει όλους και γράφει ότι διακρίνονταν για την πνευματική καλλιέργεια, την ευγένεια, την ανδρεία και την μεγαλοψυχία έναντι του εχθρού των, που βασικός ήταν ο Τούρκικος Στρατός, διότι οι Κομιτατζήδες σπανίως εστέκοντο για να τους αντιμετωπίσουν (Η ειδικότητα των Κομιτατζήδων ήταν ο άμαχος πληθυσμός!).
Εδώ συμβαίνει κάτι το περίεργο: Όταν ο Paillares ήθελε να περιγράψει τους Έλληνες αντάρτες τους νόμιζε «παλληκάρια» και στο βιβλίο του χρησιμοποιούσε για την λέξη αυτή Ελληνικά γράμματα. Ίσως ήθελε να τονίσει την παλληκαριά των Ελλήνων.
Υπάρχουν άραγε άνθρωποι που ζουν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, έμαθαν γράμματα σε ελληνικά σχολεία και τώρα είναι μέλη αυτής της αχαρακτήριστης οργάνωσης και πιστεύουν ότι ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ, ο ευγενής αυτός Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ήτο τρομοκράτης;
Άλλωστε πόσο καιρό έμεινε ο ΜΕΛΑΣ στην Μακεδονία, αφού πρόλαβαν οι Κομιτατζήδες και τον πρόδωσαν στον Τουρκικό Στρατό, που μετά από σκληρή μάχη τον εσκότωσε;
Τρομοκράτης ο Μητροπολίτης Καστοριάς ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ, ποιους ετρομοκράτησεν ο Άγιος αυτός άνθρωπος; Τι τον περάσανε για τον Μήτρο Βλάχο ή για τον Τσακαλάρωφ που ήταν σφαγείς αθώων αμάχων;
Για την ποιότητα και την ανωτερότητα των Ελλήνων Μακεδονομάχων γράφει ο Paillares, ότι όταν κατέφθασαν τα Ελληνικά σώματα οι Βούλγαροι έχασαν ότι είχαν κερδίσει μέσα σε λίγους μήνες.
Το απατηλό όνειρο των ολίγων στενοκέφαλων οπαδών του κ. Γραμματέα, ότι δηλαδή θα γίνει ένα Κράτος Μακεδονικόν, υπό την σκέπην της πειναλέας Βουλγαρίας, η οποία προς το παρόν παράγει μόνον λευκή σάρκα για τα δυσώνυμα σπίτια της Ελλάδος και της Ευρώπης γενικώς, θα μείνει μόνο όνειρο και τίποτε άλλο.
Δεν φαντάζομαι ο «Κύριος» αυτός να διακηρύττει στους οπαδούς του ότι στον Γρανικό, στην Ισσό, στα Γαυγάμηλα, στις Ινδίες και στις κορυφές του Κορακορούμ επολέμησαν οι Βούλγαροι, διότι όταν εγένοντο τα θαύματα αυτά από τους Έλληνες Μακεδόνες, δεν νομίζω ότι υπήρχαν στις στέπες της Σιβηρίας και της Μογγολίας ίχνη των προγόνων των Βουλγάρων.


Β Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Κ Ο
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ Ε. Α.

Ο Πέτρος Παπαργυρίου γέννημα και θρέμμα της Καστοριάς εγεννήθη το 1920 στην Λεύκη Καστοριάς. Ο παππούς του ιερεύς ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ υπήρξεν από τους πρώτους Μακεδονομάχους (τον αναφέρει ο Paillares στο βιβλίο του «Η Μακεδονική Θύελλα») ο δε πατέρας του Δημοδιδάσκαλος και Έφεδρος Αξιωματικός επολέμησεν από το 1912 μέχρι το 1922 στους Βαλκανικούς πολέμους και στην Μικρά Ασία.
Εισήλθεν στη Σχολή Ευελπίδων το 1958 (είναι ο δεύτερος Καστοριανός Εύελπις μετά τον Αλέκο Παπατέρπο) πολέμησε κατά των Ιταλών στη Β. Ήπειρο και έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με την ΠΑΟ, τον ΕΔΕΣ και τέλος τα τμήματα του Αντώνη Φωστερίδη ή Τσαούς Αντών στην Ανατολική Μακεδονία κατά των Βουλγάρων κατακτητών.
Προδοθείς συνελήφθη από τους Γερμανούς και έμεινε φυλακισμένος κατ’ αρχάς στα μπουντρούμια της Κλινικής Αβαγιανού και μετά μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών στο Στρατόπεδο Ομήρων του Παύλου Μελά (Θεσ/νίκη) υποστάς φρικτά βασανιστήρια.
Στον Εμφύλιο επολέμησεν ως Διοικητής Λόχου του Εθνικού Στρατού. Μετά τον πόλεμο υπηρέτησεν ως διοικητής διαφόρων μονάδων σε βασικές επιτελικές θέσεις, στην XV Μεραρχία, στο Β΄ Σ.Σ. του ΓΕΣ και στο ΓΕΕΘΑ.
Εφοίτησεν στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, στις Σχολές Γιουγκοσλαβικής και Αγγλικής γλώσσας και τέλος στην Σχολή Επιτελών Εθνικής Αμύνης (Δεν αναφέρονται άλλες μικρότερες Σχολές). Υπηρέτησεν ως Αντισυνταγματάρχης στο Στρατηγείο ΝΑΤΟ ΣΜΥΡΝΗΣ. Διοίκησε ως Συνταγματάρχης και Ταξίαρχος στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού και τέλος απεστρατεύθη με τον βαθμό του Υποστρατήγου από την Κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου – Ιωαννίδη τον Δεκέμβριο του 1973.
Έχει συγγράψει πολλές μελέτες που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα στρατιωτικά περιοδικά.
Για τον κ. Πάνο Κρίκη (στοιχεία που μπορεί να χρησιμοποιήσει):
Ο D. M. Brancoff Βούλγαρος που το 1905 εξέδωσε το έργο La Macedoine et la population Chretienne.
Το βιβλίο βρίθει ανακριβειών, τις οποίες αποκαλύπτει ο Paillares π.χ.
1.             ΚΑΣΤΟΡΙΑ 
Ο Brancoff γράφει ότι ζούσαν 4.000 Έλληνες, ενώ υπήρχαν 7.000 με 995 μαθητές και 5 σχολεία. Βουλγαρικό Σχολείο δεν υπήρχεν. Τους Εβραίους δεν τους αναφέρει ενώ ήταν 2.000 έως 3.000.
2.             ΕΔΕΣΣΑ
Κατά τον Brancoff δεν υπήρχαν Έλληνες, αναφέρει όμως πιο κάτω ότι υπήρχαν 560 μαθητές. Κατά την αριθμητική του 0 Έλληνες Χ 0 παιδιά = 560 μαθητές. Στην πραγματικότητα υπήρχαν 6.000 Έλληνες και 620 αγόρια και κορίτσια μαθητές. Συγκεκριμένα αναφέρει ονόματα επιστημόνων και άλλων Ελλήνων που τον εφιλοξένησαν και που ήταν Έλληνες, μιλώντας Ελληνική γλώσσα.
3.             ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ – ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Κι εδώ υπάρχει η παράδοξη αριθμητική του Brancoff δηλαδή 0 Έλληνες Χ 0 παιδιά = 300 παιδιά. Στην Κλεισούρα όμως ο Paillares βρήκε 4.000 Έλληνες με 3 σχολεία και 420 μαθητές.
Προς
Τον κ. ΠΑΝΟ ΚΡΙΚΗ
Εφημερίς «ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ»
ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Παρακαλώ να δοθεί εις τον κ. Πάνο Κρίκη.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΡΓΥΡΙΟΥ
Υποστράτηγος ε. α.
Τηλ. 7247847

·                     
Στοιχεία βιβλίου: «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΘΥΕΛΛΑ»
Τα πύρινα χρόνια 1903-1907
      – M. PAILLARES
Μετάφραση: Β. Καρδιόλακα
Εισαγωγή – Σχόλια: Κ. Α. Βακαλόπουλος
Πρόλογος: Στ. Παπαθεμελής
Βιβλιοπωλείον: «ΤΡΟΧΑΛΙΑ»
Γριβαίων 5 (πάροδος Σκουφά)
Τηλ: 3646426 – Fax: 3621932


ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΑΡΘΡΑ - ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η ιστορία γράφεται πάντοτε από τους νικητάς ή από τις κυρίαρχες τάξεις, που «τα μεν ηδέα καλά νομίζουσι, τα δε ξυμφέροντα δίκαια», όπως πολύ σωστά μας διδάσκει ο Θουκυδίδης. Βρίθει από μυθεύματα η Ελληνική ιστορία. Όχι γιατί οι Έλληνες ιστορικοί είναι ψευδολόγοι ή παραχαράκται, αλλά επειδή η αλήθεια είναι συνήθως θαμμένη κάτω από επιχωματώσεις αιώνων. Επικίνδυνη άλλωστε η ιστορική αλήθεια. Αποκρύπτεται επιμελώς πίσω από πολιτικές ιδιοτέλειες και ιδεολογικά προσωπεία. Και συχνά με τη μυστική ερήμην των λαών διπλωματία, χάνονται τα ίχνη της στα χρονοντούλαπα και στις επτασφράγιστες καταπακτές. Καταχωνιάζονται, εξαφανίζονται ή παραποιούνται τεκμήρια για να καλυφθούν ανομίες, προδοσίες και ατιμωτικές συναλλαγές κρατών και αξιωματούχων.
Οι νεοέλληνες τρέφονται με ψεύδη από γενιά σε γενιά.
Ψεύδη εθνικά και παιδαγωγικά,
Ψεύδη ιδεολογικά και παρηγορητικά,
Ψεύδη που ταυτίζονται με συμφέροντα της άρχουσας ομάδας    και των ξένων προστατών ή συνενόχων της,
Ψεύδη που βαυκαλίζουν τις επιθυμίες, τις αθεμελίωτες βεβαιότητες και τις κενοδοξίες του λαού.
Ψεύδη επίχρυσα και ψιμυθιωμένα.
Ψεύδη που ευδοκιμούν στους χερσότοπους της πλάνης και της άγνοιας,
Ψεύδη εισαγόμενα, Ψεύδη προαιώνια και διαστρεβλώσεις χθεσινών νωπών γεγονότων.
Ψεύδη που βαφτίζονται επιχειρήματα,
Ψεύδη που γίνονται συνθήματα – «λόγια παχειά», κι’ «ασκιά μ’ αγέρα», «κούφια καρύδια» και «λιθάρια στον τουρβά» όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Ψεύδη ατιμώρητα,
Ψεύδη επιβραβευμένα με ανδριάντες, ονομασίες οδών, τιμές και διακρίσεις.
Για «μεγάλους άνδρες», για «φιλέλληνες» συμμάχους και «ευεργέτες». Ποιοί οι «μεγάλοι άνδρες», οι «φιλέλληνες», οι «σύμμαχοι», οι «ευεργέτες»; Πού η αλήθεια; Πού η απάτη; Εδώ τα εξωραϊστικά μυθεύματα και οι αγιογραφίες των ισχυρών της εξουσίας, εκεί τα μεγαλυνάρια για τους εχθρούς του Ελληνισμού και τους φαύλους.
Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου επιχειρεί μιά ανίχνευση στον σκοτεινό δρυμό της Ελληνικής Ιστορίας. Από τη Ρωμαιοκρατία ως τη Φραγκοκρατία, την τουρκοκρατία και τον λεγόμενο ελεύθερο εθνικό βίο. Για την αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας που δύσκολα διαπερνά το φράγμα των ιερών και των ανίερων μύθων.
Το ψεύδος, έγραφε ο Μάξιμ Γκόργκυ, είναι η θρησκεία των σκλάβων και των αφεντικών, η αλήθεια ο Θεός των ελεύθερων ανθρώπων.




ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ Η "ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ"

ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΕΙΣ
Προτρέπω τα δύο μεγάλα κόμματα ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να προχωρήσουν σε διάλογο και να αναζητήσουν σημεία συμφωνίας για τα Εθνικά, κοινωνικά, όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το εργασιακό και άλλα ζέοντα θέματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.
Επίσης προτρέπω και συνιστώ στα δύο μεγάλα κόμματα ότι θα πρέπει να προωθήσουν από κοινού νόμο, ο οποίος να ορίζει ότι:
«Εφεξής οι διοριζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα υπόκεινται στο ίδιο καθεστώς ως προς τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα».
Νομίζω ότι οι πιο πάνω προτροπές και επισημάνσεις μου για εθνική συνεννόηση στα κρίσιμα αυτά θέματα και για σταδιακή άρση των αδικιών μεταξύ των εργαζομένων στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, είναι όχι απλά μόνον ορθές και δίκαιες, αλλά και επιβεβλημένες.



ΜΝΗΜΕΙΑ ΕΠΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΧΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

Όταν όλα αυτά κάποτε τελειώσουν, και ελπίζω σύντομα να τελειώσουν, θα πρέπει σύντομα να υψώσουμε στα μέρη του πλανήτη που μαίνεται η αιματοχυσία και, ο εμφύλιος και θρησκευτικός σπαραγμός, πολλά «μνημεία στην ανθρώπινη βλακεία».

Κανονικά πολλοί, πάμπολλοι τόποι του πλανήτη μας θα ’πρεπε να ερίζουν για τα μνημεία αυτά. Ο Γκαίτε το είχε πει: «Δύο πράγματα μου δίνουν την αίσθηση του απείρου. Ο έναστρος ουρανός και η ανθρώπινη μωρία»

ΝΑ ΠΡΥΤΑΝΕΥΣΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ

Θα μπορούσε και θα έπρεπε η σημερινή Βουλή, αν όχι ομόφωνα, τουλάχιστον δια των δύο μεγάλων κομμάτων να αποτελέσει την φωνή της λογικής και της ευθύνης για την εξεύρεση κοινής λύσης σε πολλά πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα, όπως η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, η Δημόσια τάξη και ασφάλεια, η Δημόσια Διοίκηση και λοιπά. Και αυτό θα συνέβαινε μόνον αν η Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση επεδείκνυαν σωφροσύνη και υπευθυνότητα. Αντ’ αυτών στη χώρα μας πρυτανεύει το κομματικό και όχι το Εθνικό συμφέρον, η μικροψυχία, ο λαϊκισμός και η διχόνοια.

Και αυτό βέβαια θα συνέβαινε αν η Αξιωματική Αντιπολίτευση επεδείκνυε λογική και υπευθυνότητα σε θέματα βεβαίως που επιδέχονται κοινή συνείδηση και συμφωνία. 

Η ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Στην πόλη που άνθισε κάποτε η λογική, ο ορθός λόγος, η φιλολογική πεζογραφία, η ποίηση, η ελεύθερη δημιουργική έκφραση του ανθρώπου με έργα που διέπονταν από αισθητικούς κανόνες (τέχνη), η λογική πολιτική σκέψη και κρίση και άλλα μεγαλόπνοα ιδανικά.
Δυστυχώς σήμερα ανθεί η «φαιδρά πορτοκαλέα». Τα πάντα αποτελούν «κοπιράιτ» μιας παράγκας, μιας μικροπαρέας, κάποιων γνωστών ανά τον Νομό λόγω υπηρεσιών στα τοπικά Μ.Μ.Ε. Και αυτοχρίζονται προστάτες των Καστοριανών και οδηγητές σκοπών και έργων.

Ουαί όμως σε μας τους απείθαρχους, στους αντιεξουσιαστές, τους ασυμβίβαστους. Για μας δεν υπάρχουν Μ.Μ.Ε., δεν υπάρχουν προσβάσεις στο κατεστημένο. (Παράφραση από στίχους του Καβάφη). Για μας υπάρχει μόνον ο δρόμος της αρετής, της αλήθειας, της ανιδιοτελούς προσφοράς. 

Η ΠΛΑΤΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ - ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΗΛΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

Αναδημοσιεύω, με την συγκατάθεσή του βέβαια, ολόκληρο το πετυχημένο διαφημιστικό κείμενο του φίλου μου και έγκριτου Δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας κ. Ανδρέα Ρουμελιώτη, που αποτελεί έναν ύμνο, ένα εγκώμιο, μια έκφραση θαυμασμού για την Καστοριά, τη νύμφη της Δυτικής Μακεδονίας, πάσης Ελλάδος και Ευρώπης.
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2004


Εδώ Ράδιο «Ε»

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

                                          Γουρουνοχαρές!

ΛΕΣ και ξύπνησα στο «Αντεργκράουντ» του Κουστουρίτσα. Σ’ ένα τοπίο αγγελοπουλικό – κινηματογραφικό – μια πόλη μαγική, μυθική, σαν ψεύτικη, που ’χει φτιαχτεί για να φιλοξενήσει τη μεγαλύτερη χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Μάκης αγόρασε φτηνά και διέσωσε ένα απ’ τα ομορφότερα αρχοντικά μ’ ένα υπέροχο αυστροουγγρικό θυρεό στο ταβάνι του σαλονιού. Είχε χτιστεί στις αρχές του 18ου αιώνα σε τρία επίπεδα που βλέπουν σε τρεις διαφορετικούς δρόμους στην περιοχή Ντολτσό   που σημαίνει: γλυκό.
ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΕΣ στις όχθες της λίμνης μπροστά στο «Ζοο»    – το πιο προγκρέσιβ μπαρ – με μια απίστευτη μπάντα από «ντόπιους» να παίζει απίθανα χάλκινα – ανίκητες μουσικές, γλυκές, βαλκανικές, παντοδύναμες, ψυχή βαθιά κι αδούλωτη, διονυσιακοί ρυθμοί, ολοκληρωτική χαρά. Εδώ τη λένε: γουρουνοχαρά!
ΜΕ υπαίθριες ψησταριές, δωρεάν κρασί, τσίπουρα, μπριζολάκια, λουκάνικα και τις αναστάσιμες μπάντες με τα χάλκινα να αυτοσχεδιάζουν οι Ραγκουτσάροι μουσικές μεθυστικές, υποδέχονται τον νέο χρόνο στην Καστοριά. Που μοιάζει σαν ένας λαιμός, κι ένα κεφάλι ανθρώπινο, η χερσόνησος, χωμένο μέσα σε μια λίμνη με κύκνους και ερωδιούς για να λουστεί. Περικυκλωμένη από βουνά, με έλατα, πλατάνια και πανύψηλα κυπαρίσσια που τα χαϊδεύουν σύγνεφα με παντελόνια απαλά.
ΠΟΙΟ Μοντρέ και ποιά λίμνη Λεμάν; Αυτό το «τοπίο στην ομίχλη», που στο βάθος του πλάνου το διακρίνεις σαν να προσπαθεί να ζώσει τη λίμνη με την τοπική αρχιτεκτονική, τα αρχοντικά, τα νεοκλασικά, είναι όλα τα λεφτά. Τι άλλο μπορείς να δεις για να πεις: «Ναι, είναι ονειρικά»!
ΕΙΝΑΙ μια απ’ τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου η Καστοριά. Τη βρήκα ομορφότερη 20 χρόνια μετά. Έχουν αναστηλώσει, αναπαλαίωσαν αρκετά αρχοντικά, λειτουργεί, λένε ο βιολογικός καθαρισμός και ο υγροβιότοπος, που την αγκαλιάζει, έχει διασωθεί. Γλάροι, πάπιες, κύκνοι, ερωδιοί.
ΚΙ έχεις μια περίεργη αίσθηση πως τα βουνά τριγύρω είναι ακόμα αντάρτες, δεν πρέπει να έφυγαν όλοι μετά τη μάχη στη Φλώρινα και τον ελιγμό στον Γράμμο και το Βίτσι. Ίσως να ’χουν ξεμείνει εδώ αρκετοί, στοιχειωμένοι, που κρύβονται πίσω απ’ τα πλατάνια και τα έλατα. Τί είναι αυτές οι σκιές που κινούνται μες στη νύχτα στο βουνό;
«ΕΡΝΕΣΤΟ», ένα υπέροχο εστιατόριο ιταλικό! Δεν υστερεί απ’ την Αθήνα σε μαγαζιά η Καστοριά. Το «Θηρίο» της είναι τουλάχιστον ισάξιο με τα πιο εστέτ μπαράκια του Κολωνακίου. Κι ο «Ναυτικός Όμιλος» το βράδυ, μια πανδαισία μουσική στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης Ορεστιάδας. Που περιέργως στέκουν ακίνητα, ενώ κανονικά θα ’πρεπε να χορεύουν στους ρυθμούς του ροκ εν ρολ.
ΕΒΡΕΧΕ, αλλά χθες το μεσημέρι – είχα χρόνια να το δω – σχηματίσθηκε ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο. Όπερ σημαίνει ανακωχή: Δεν έχει άλλη βροχή! Βόλτες στις ούλτσες, όπως λένε εδώ τα πλακόστρωτα καλντερίμια: «Πάμε μέχρι το Απόζαρι;».
ΑΔΥΝΑΤΟΝ μέσα σε πέντε μέρες να καταφέρεις να επισκεφθείς τα τρία χιονοδρομικά κέντρα και να κάνεις ένα γύρο στις Πρέσπες, που θέλαμε. Πόσο μάλλον να δεις τις 75 (!) βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες μακεδονικής και κωνσταντινουπολίτικης αρχιτεκτονικής, που χτίστηκαν απ’ τον 9ο έως τον 19ο αιώνα και στολίζουν την πόλη χριστουγεννιάτικα φτιάχνοντας μια ατμόσφαιρα γαλήνια και μυσταγωγική μαζί, που μοιάζει μυθική – σαν να μην υπάρχει αληθινά, να ’μαστε κι εμείς μέσα σ’ ένα καρτ ποστάλ.
ΠΕΡΠΑΤΩ στον γιορτινό πεζόδρομο της βορειοελλαδίτικης κοσμοπολίτικης Ερμού, δεν είναι επαρχία η Καστοριά, έχει κλασάτα μαγαζιά, στο δρόμο αυτό μπορείς να μπεις στα πιο διάσημα γουναράδικα. Στα μπαράκια της νότιας ακτής η «άλλη νεολαία», καλοντυμένη, με πολύχρωμα ρούχα, φανταχτερά σκουλαρικάκια, μυστήρια γυαλιά. Ουζερί και ταβέρνες με παραδοσιακούς μακεδονίτικους μεζέδες και ντόπια κρασιά εκλεκτά.
ΚΡΙΜΑ που δεν θα μπορέσουμε να μείνουμε μέχρι του                Αϊ-Γιαννιού, να ντυθούμε με προβιές ζώων, να φορέσουμε μάσκες χειροποίητες, μοναδικές, να πηδήξουμε πάνω απ’ τις φωτιές, να ξαναζήσουμε εδώ το καρναβάλι με τελετές διονυσιακές. Τη δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς πρέπει να γυρίσουμε χάμου.
«ΚΑΛΗ αντάμωση στα γουναράδικα!» έλεγε ο Άρης γνωρίζοντας πολύ καλά τί πρόκειται να συμβεί…
Την επομένη, 30/12/2004, ο εκλεκτός αυτός Δημοσιογράφος, γοητευμένος από τις ομορφιές της πόλης μας, τα Βυζαντινά της μνημεία και όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα που διασώθηκαν από προηγούμενες εποχές, έγραψε και άλλα πολλά, προς δε αναφέρθηκε εν συντομία και στον υποφαινόμενο, γράφοντας τα εξής: «Θυμήθηκα τον αείμνηστο δάσκαλο Βαγγέλη Γιαννόπουλο γιατί συναντήσαμε σ’ ένα καφέ τον παλαίμαχο δημοσιογράφο Πάνο Κρίκη που μας έκανε την τιμή να μας δώσει να διαβάσουμε τα ανέκδοτα κείμενα ενός ιστορικού βιβλίου που ετοιμάζει για το αντάρτικο και τις τελευταίες μάχες του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή, με τίτλο: «Γιατί πολεμήσαμε; Γιατί αντισταθήκαμε;» Σ’ ένα σημείο περιγράφει πως η ηγεσία του ΕΑΜ Καστοριάς ματαίωσε την προσάρτηση του νομού στη Βουλγαρία. Επανατοποθετώντας έτσι ιστορικά το ερώτημα: «Ποιοί ήταν οι προδότες»;
Θεωρώ χρέος να γνωστοποιήσω στους απανταχού Καστοριανούς, ότι ο κ. Ρουμελιώτης και η συντροφιά του φιλοξενήθηκαν στο αρχοντικό του Μάκη Τζίφρα διαπρεπούς Δικηγόρου των Αθηνών, γνωστού ποινικολόγου, κατέχοντος διακεκριμένη θέση στη Νομική επιστημονική κοινότητα, αλλά και στην Αθηναϊκή κοινωνία, μια προσωπικότητα , ένα πολύπλευρο ταλέντο που διαπρέπει και σε άλλους τομείς, γιου του Παρμενίωνος Τζίφρα, επιτίμου Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου. Πατέρας, μάνα και γιος, είναι πραγματικοί λάτρεις της Καστοριάς, την αγαπούν υπερβολικά και με πάθος, και την αγάπη τους την εκδηλώνουν όχι μόνον με πνευματικά πονήματα που αναφέρονται στην Καστοριά και το Βογατσικό, αλλά και έμπρακτα. Ο Μάκης Τζίφρας, στη διατηρητέα περιοχή «ΝΤΟΛΤΣΟ», αγόρασε ένα διατηρητέο παλιό αρχοντικό, στο οποίο έδωσε καινούργια μορφή με τα χαρακτηριστικά όμως του παλαιού, δαπανώντας δεκάδες εκατομμύρια. Το κατέστησε πραγματικό στολίδι στην περιοχή. Μακάρι να βρεθούν και άλλοι θαυμαστές και μιμητές, όπως η οικογένεια Τζίφρα.
                                                   ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ




Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Ε Υ Χ Ο Λ Ο Γ Ι Α

Εκφράζω από τα βάθη της ψυχής μου την ελπίδα πως ο Θεός της Ελλάδος θα έρθει αρωγός στον χειμαζόμενο ελληνικό λαό, που σήμερα περνά τις πιο δύσκολες και οδυνηρές ώρες της ζωής του να τον συντρέξει και να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις παρούσες δυσμενείς οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες χωρίς άλλες ολέθριες επιβαρύνσεις.

ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΚΑΣΤΟΡΙΑ 10/09/2014

Αγαπητέ μου αναγνώστη/στρια,
όποιος/α και αν είσαι, σε παρακαλώ ιδιαίτερα να στοχαστείς αρκετά και βαθιά πρώτα μόνος/η σου τα καυτά θέματα, τα ζητήματα και τα προβλήματα της επικαιρότητας και μετά να διαβάσεις τα κείμενά μου και γενικά τα συγγραφικά μου έργα. Λέγω να σκεφτείς βαθιά και με φιλοσοφική διάθεση ότι πρόβλημα σε δημιουργεί δυσκολίες ή είναι πιεστικού χαρακτήρα, γιατί όλα είναι κοινά και αυτό έχει σημασία, γιατί η τιμή σου, η ζωή σου, η ευτυχία σου, η αξιοπρέπειά σου, το μέλλον σου, το μέλλον των παιδιών σου και της Ελλάδας εξαρτώνται από αυτόν τον ορθό στοχασμό σου.

                              Με αγάπη και εκτίμηση
                             
                               Πάνος Κρίκης

                               Αρθρογράφος – Ιστορικός – Συγγραφέας 

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΟΥ

Αγαπητοί μου αναγνώστες,
Σας καθιστώ γνωστό ότι από το Blog μου panoskrikis.blogspot.gr και από άλλα δύο τοπικά site που προβάλλουν προς τα έξω το πνευματικό μου έργο, εκφράζω με τη συνήθη παρρησία μου, τον αντικειμενικό μου λόγο, και πολλές φορές καυστικό, παρουσιάζω και εκθέτω τα πάντα: τις θέσεις και απόψεις, αλλά και τις σκέψεις, οραματισμούς και προτάσεις επί σοβαρών εθνικών και τοπικών θεμάτων της επικαιρότητος.

Ελπίζω να ανταποκρίνομαι θετικά στις προσδοκίες σας.

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Πολλοί μη επαγγελματίαι δημοσιογράφοι, όπως ο υποφαινόμενος, αποφαινόμαστε ευθαρσώς ότι η σημερινή δημοσιογραφία έχει χάσει μεγάλο μέρος από την πάλαι ποτέ λάμψη της. Ο μέσος πολίτης νιώθει δυσαρεστημένος από την χαμηλή ποιότητα της ενημέρωσης. Και ιδίως αν πρόκειται για ενημέρωση μέσω των γνωστών τηλεοπτικών δελτίων.
Ερωτάται: σε τί οφείλεται η κατάσταση αυτή, που απαξιώνει το σινάφι μας; Κατά τον καθηγητή Ρόμπ Μπράουν, που διδάσκει στο πανεπιστήμιο Napier του Εδιμβούργου, τα αίτια πρέπει ν’ αναζητηθούν στη σταδιακή εξαφάνιση της ερευνητικής δημοσιογραφίας και το χαμηλό πνευματικό επίπεδο των δημοσιογράφων.

Τ’ ακούτε, λοιπόν, κυρίως εσείς που εναποθέτετε την ενημέρωσή σας στα τηλεοπτικά δελτία μη τελικώς ικανοποιούμενοι; Καλύτερα, με τη σειρά σας κι εσείς, μην το… ψάχνετε!

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

Καθήκον των ανεξαρτήτων, αντικειμενικών, ελεύθερων και μη ελεγχόμενων από κέντρα εξουσίας Μ.Μ.Ε. είναι η έγκυρη, συνεχής, υπεύθυνη και ολοκληρωμένη ενημέρωση των πολιτών, η διαφώτιση για τους επερχόμενους εθνικούς εσωτερικούς και άλλους κινδύνους, η καταγγελία πράξεων, γεγονότων και καταστάσεων που υπονομεύουν τον κοινωνικό και οικονομικό βίο των πολιτών του Νομού της Καστοριάς και πράξεων που οδηγούν τον Νομό και τους κατοίκους του σε πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική κλπ, παρακμή, σε μαρασμό, σε απελπισία.
Επίσης, χρέος των τοπικών Μ.Μ.Ε. είναι και η υπεράσπιση της ελευθερίας και εθνικοπατριωτικών ιδεολογικών αξιών και η συμμετοχή στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες για την προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών και την ευημερία όλων των πολιτών του Νομού της Καστοριάς και όχι μόνον κάποιων «ανωτέρων» τάξεων. Και το κυριότερο: Τα τοπικά Μ.Μ.Ε. δεν πρέπει να αποτελούν παράσιτα του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού κατεστημένου και των ισχυρών του τόπου.

Η Καστοριά για να ξεπεράσει την πολιτική, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και άλλη κρίση, χρειάζεται μεταξύ άλλων, πλέον των όσων κατά καιρούς έχω γράψει, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που να διακρίνονται για την ελευθεροφροσύνη, εντιμότητα και ανεξαρτησία τους. Πρέπει να υπερασπίζονται με παρρησία και σθένος τα δίκαια και νόμιμα συμφέροντα όλων των Καστοριανών και να αγωνίζονται για την ευημερία όλων των κατοίκων του Νομού, ενός Νομού με ιστορία, μεγάλη προσφορά και θυσίες σε όλα τα επίπεδα.

Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΜΟΥ

Κατ’ αρχήν τα άρθρα μου αγγίζουν ποικίλα θέματα, όπως πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, ιστορικά, δικαιοσύνης, διάφορες σκέψεις αλλά και εποικοδομητικές προτάσεις για τη λύση αυτών των θεμάτων, με το κύρος της προσωπικότητάς μου. Επίσης, ενημερώνω τους απανταχού αναγνώστες μου για θέματα παντός επιστητού, δηλαδή για όλα.
Ειδικά σήμερα, λόγω της βαθιάς γενικής κρίσης και παρακμής, της εκχώρησης μέρους της εδαφικής μας κυριαρχίας, της πλήρους οικονομικής εκχώρησης και την πλήρη υποδούλωση της Ελλάδος και του λαού της σε ξένα κέντρα εξουσίας, όπως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)¸ στην Τρόικα, στην Γερμανική κυβέρνηση και άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων, προβάλλω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και οι πολίτες της, στηλιτεύω την πολιτική, τους πολιτικούς και όλο το υφιστάμενο σάπιο, διεφθαρμένο και αποτυχημένο πολιτικό σύστημα και κατεστημένο που δεν ανταποκρίθηκε έστω και στοιχειωδώς στις απαιτήσεις των καιρών και στις προσδοκίες του λαού της.

Επίσης είμαι καταγγελτικός για γεγονότα, πράξεις και καταστάσεις που προκαλούν ανεπανόρθωτη και καταστρεπτική ζημιά στη χώρα, σε πράξεις και πολιτικές που ζημιώνουν άμεσα ή έμμεσα βαθμιαία το Δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, την Ελλάδα και τον Έλληνα, όπως π.χ. η πολιτική και ηθική στήριξη των ανεκδιήγητων συγκυβερνητών μας Σαμαρά – Βενιζέλου στον Ομπάμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε βάρος της Ρωσίας, πολιτική επιλογή που έχει βαριές και δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις και εις βάρος των Καστοριανών, ιδίως των Γουνοποιών μας.

ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

Αν η σημερινή ανεκδιήγητη και υποταγμένη Κυβέρνηση των ανδρεικέλων Σαμαρά – Βενιζέλου έχει όντως την βούληση να προχωρήσει σε ισχυρές μεταρρυθμίσεις, τότε επείγει αφ’ ενός η όλη αναμόρφωση του αναχρονιστικού και άδικου φορολογικού μας συστήματος και αφ’ ετέρου και του διοικητικού μας συστήματος.
Είναι γνωστόν ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση νοσεί βαριά και είναι μία από τις πλέον αναποτελεσματικές στην Ευρώπη.

Γι’ αυτό χρειάζεται γενική αναμόρφωση. 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΥΝΟΠΟΙΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ - (ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ)

Όπως προκύπτει από μια έρευνα του Παγκοσμίου Πρακτορείου Επιχειρηματικότητας (GEM), η Ελλάδα κατέχει χαμηλή θέση στην διεθνή κατάταξη.
Έχει λοιπόν απόλυτο δίκαιο ο γνωστός επιχειρηματίας και Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Κων/νος Μπουτάρης, ο οποίος σε μια ομιλία του για την επιχειρηματικότητα, υπογράμμιζε ότι πολλοί επιχειρηματίες στη χώρα μας επιχειρούν από ανάγκη. Εν ολίγοις, αποδεικνύεται ότι η επιχειρηματικότητά μας είναι «κυρίως επιχειρηματικότητα ανάγκης», με τον μέσον όρο 1,5 ατόμου ανά επιχείρηση, τον πολύ έντονο προσανατολισμό του ατόμου στην εμπορική και μόνον δραστηριότητα με πολλή χαμηλή επίδοση. Αν όντως, η Καστοριά επιθυμεί να αποκτήσει και αναδείξει επιχειρηματίες Γουνοποιούς και κατασκευαστές Δερματίνων ειδών, διεθνούς εμβέλειας, όπως σήμερα οι συνθήκες και περιστάσεις το απαιτούν, είναι ζωτικό και απαραίτητο να πιστέψουν όλοι τους, ότι η επιχείρηση είναι δραστηριότητα παραγωγής πλούτου, ανακατανομής εισοδήματος, κοινωνικής συμμετοχής και κοινωνικής καταξίωσης. Για να αναπτυχθεί σήμερα η επιχειρηματικότητα των γουνοποιών μας και ό,τι παράγεται δευτερευόντως από την «γούνα», έχει ανάγκη από υποδομή, τεχνογνωσία, ξένες γλώσσες, μόδα και περιβάλλον. Όταν τα πιο πάνω είναι ελλειμματικά, τότε η επιχειρηματικότητα μοιραία θα χωλαίνει.
Το επιχειρείν δεν είναι «κερδίζειν». Το επιχειρείν είναι κερδίζειν ή χάνειν και γι’ αυτό η έννοια της ζημίας και αποτυχίας πρέπει να απεμπλακεί από την έννοια της πολιτείας – αρωγού.
Σήμερα, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες και το εμπόριο της Γούνας διέρχεται όχι μια πρωτόγνωρη, αλλά πρωτοφανή οικονομική κρίση, που εκδηλώνεται για πρώτη φορά και δεν έχει αντίστοιχο προηγούμενο, λόγω της αλλοπρόσαλλης  εξωτερικής πολιτικής της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, το εμπόριο της Γούνας δεν είναι για όλους. Είναι για τους χαρισματικούς του χώρου, για τους ταλαντούχους, όπως σε όλους τους τομείς, οι οποίοι θα οδηγήσουν την Καστοριανή Γουνοποιΐα στην παλιά της αίγλη, στην κατάκτηση όλων των διεθνών αγορών και όχι μόνον της Ρωσικής.
Επίσης, στις σημερινές συνθήκες του οικονομικού ανταγωνισμού οι Καστοριανοί γουνοποιοί έχουν κι ένα άλλο σοβαρό μειονέκτημα. Μερικοί υστερούν σε εξωστρέφεια και έχουν περιορισμένους εμπορικούς ορίζοντες. Άρα, και μια διορατική και αποτελεσματική εμπορική πολιτική, θα ήταν αυτή που θα επέτρεπε στους γουνοποιούς μας την έξοδο από την κρίση, την ανάκαμψη, την οικονομική ορθοπόδηση.
Είναι εκ του πονηρού, ανεπίτρεπτον, ζημιογόνο και εγκληματικό για τον κλάδο της Γουνοποιΐας, για την ανεργία που μαστίζει τον τόπο, αλλά και τους επιχειρηματίες, να δέχονται συμβουλές από τα παράθυρα των ενημερωτικών εκπομπών από άτομα που απέτυχαν οικτρά στον τομέα του Εμπορίου της Γούνας και απέφυγαν την χρεωκοπία, και τον εμπορικό και κοινωνικό τους αφανισμό, γιατί με τα χρήματά μας, τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου απηλλάγησαν των χρεών των. Για να αποτραπεί η αρνητική εξέλιξη, για να αποτραπεί  η καταστροφή της γουνοποιίας και κατ’ επέκταση της Καστοριάς, επιβάλλεται σύνεση, δηλαδή προσεκτική συνεκτίμηση όλων των παραγόντων, που οδήγησαν την Γουνοποιία και τους Γουνοποιούς μας στη σημερινή δραματική οικονομική κατάσταση και στα σημερινά αδιέξοδα, αλλά και πρωτίστως, ειδική κρατική φροντίδα και άμεσα και δραστικά σωτήρια μέσα από τους κρατικούς φορείς.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΓΟΥΝΑΡΙΚΩΝ
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς, ο Δήμος και άλλοι κρατικοί και μη φορείς θα πρέπει να αναδείξουν ορισμένα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Νομού Καστοριάς. Ποιά είναι αυτά; Ένα κορυφαίο πλεονέκτημά της είναι:
Πρώτον: το φυσικό της περιβάλλον, και
Δεύτερον: η πολιτιστική της παράδοση. Ο πολιτισμός αποτελεί πρώτη ύλη και αναπτυξιακό εργαλείο, γι’ αυτό πολλές χώρες τον αξιοποιούν. Ένα άλλο σημαντικό πλεονέκτημα της Καστοριάς μας είναι ο τουρισμός. Όχι ένας τουρισμός για «φτωχοπρόδρομους», αλλά για κατηγορίες τουριστών που επιθυμούν ποιότητα και έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν γουναρικά ποιότητος.
Υπό αυτούς τους όρους, η Καστοριά μας θα είναι πόλος έλξης τουριστών – επισκεπτών – αγοραστών και ισχυρό οικονομικό εργαλείο όχι μόνον για τη γουνοποιία και τους γουνοποιούς, αλλά για όλον τον Νομό της Καστοριάς.

ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΕΠΙ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΚΑΙ ΔΥΣΟΣΜΙΕΣ ΕΠΙ ΔΥΣΟΣΜΙΩΝ

Τί εννοώ; Μα δεν τ’ ακούτε; Δεν τα διαβάζετε; Δεν τα ζείτε; Σκάνδαλα επί σκανδάλων και δυσοσμίες επί δυσοσμιών, και μάλιστα μέχρι λιποθυμίας, μαστίζουν την κοινωνία μας. Ακόμα και η παραδοσιακώς τυφλομυγάτη Δικαιοσύνη μας, με τα παγίως δεμένα μάτια, γέμισε από λειτουργούς… «ανοιχτομάτηδες»! Μπλεγμένους σε «κυκλώματα» απίθανα. Στα ίδια ή σε ανάλογα «κυκλώματα» ως και μερικοί λειτουργοί του Υψίστου! Τί να πει κανείς; Μακάρι τα καταμαρτυρούμενα στους ανωτέρω να αποδειχθούν τελικώς ανακριβή.

Όσοι πάντως επέλεξαν ως στάση ζωής την παραμονή εκτός βρωμιάς και τέτοιων κυκλωμάτων μένουν ήδη εμβρόντητοι. Και με παγωμένο το αίμα στις φλέβες. Διερωτώμενοι: μήπως ήδη και η σύσταση ενός Κέντρου Εκτίμησης Κοινωνικών Κινδύνων και Προληπτικού Σχεδιασμού καθίσταται πλέον επειγόντως επιβεβλημένη; Οι κίνδυνοι και κοινωνικοί Αρμαγεδδώνες είναι απλώς πιθανοί, αλλά αισθητοί… 

ΤΑ ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ


Τα εκφυλιστικά φαινόμενα, που όλο και συχνότερα, όλο και πιο οδυνηρά επισημαίνουν οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες και κανείς πια δεν αρνείται, δεν είναι τυχαία και εξατομικευμένα κρούσματα. Είναι εκδηλώσεις της βαθύτερης και γενικότερης κρίσης που περνά η σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ίσως όχι μόνον αυτή, δίχως το ενδεχόμενο τούτο να δικαιολογεί οποιαδήποτε εφησύχαση.
Η κρίση των παραδοσιακών ηθικών αξιών και αρχών έχει καθολικό χαρακτήρα. Ακόμη κι όταν, κάτω από τις σκοπιμότητες που επιβάλλουν αρκετά κατά συνθήκη ψεύδη, δε διακηρύσσεται πανηγυρικά, είναι γεγονός ότι έχει κλονιστεί η γενικότερη πίστη στις ηθικές αξίες και αρχές. Και πάντως, όλο και περισσότερο, η διάσταση ανάμεσα στις αξίες τούτες και στην καθημερινή πρακτική βαθαίνει σε αγεφύρωτο χάσμα.
Έτσι δικαιολογείται ο προβληματισμός, που βρίσκεται ο πυρήνας αυτής της στροφής.
Ασφαλώς πολλοί παράγοντες έχουν συμβάλλει. Και από εκείνους τους παράγοντες, που είναι ορατοί, σημαντικό μερίδιο έχει η αναξιοπιστία εκείνων που εμφανίζονται ως κήρυκες αυτών των ηθικών αξιών και πρωτίστως ο πολιτικός κόσμος αυτής της χώρας. Όμως η αναξιοπιστία των προσώπων δεν μπορεί να είναι πρωτογενής. Από άλλα αίτια πρέπει να ξεπήδησε, και πήρε διαστάσεις χιονοστιβάδας, προκαλώντας καταστροφικές συνέπειες μετά το 1981, χρονολογία ανόδου στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια με την ακροδεξιά ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία συνέχισε την κάκιστη πολιτική της φθοράς και της φαυλότητας.
Η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από εμάς και μόνον. Γι’ αυτό Έλληνες γρηγορείτε, να βρίσκεστε σε συνεχή επαγρύπνηση.


ΤΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ

Φαίνεται ότι σήμερα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του κατά Χρήστου Γιανναρά «ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ», που τόσοι πολλοί συμφωνούν τόσο πολύ σε άπειρες διαπιστώσεις: Για τις εγκληματικές πράξεις, την Εσχάτη προδοσία, τα πολιτικά και κοινωνικά κακουργήματα, από πρόθεση, ανικανότητα, ή ανικανότητα των επαγγελματιών της πολιτικής αυτών που άσκησαν ή ασκούν κυβερνητική ή τοπική εξουσία.

Για τη σήψη, διαφθορά και διαπλοκή, πρωτογενή ή από μεθοδικό εκμαυλισμό της Ελλαδικής κοινωνίας. Για τη γενοκτονική απάνθρωπη και εν ψυχρώ σχεδιασμένη ή εκμεταλλευτική συγκυριών των διεθνών κερδοσκοπικών κέντρων και κέντρων τοκογλυφίας.   

ΟΙ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ «ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ» ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Ο μεγάλος αριθμός των υπαλλήλων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα που έχουν απολυθεί και θα συνεχίσουν να απολύονται με διάφορα μέτρα, λαμβάνονται με νόμους που ψηφίζει η Βουλή και εκτελεί η Κυβέρνηση.
Όμως εδώ παρουσιάζεται το παράξενο που θυμίζει την λαϊκή ρήση «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις», αφού οι θέσεις εργασίας μειώνονται δραστικά για τους διοικούμενους, αλλά όχι και για τους διοικούντες, της Βουλής και της Κυβέρνησης.
Πραγματικά οι διοικούντες την εξουσία θα έπρεπε να δώσουν πρώτοι αυτοί το παράδειγμα και να μειώσουν τόσο τις έδρες της Βουλής, όσο και τον αριθμό των Υπουργών, Υφυπουργών, Γραμματέων, Συμβούλων κ.ά. που βρίσκονται στην κορυφή της Διοίκησης, αν όχι για τίποτα άλλο, για να δώσουν το παράδειγμα.

Και η μείωση αυτή του αριθμού των Βουλευτών, υπουργών κλπ μελών της Κυβέρνησης μπορεί να γίνει με απλό νόμο, όπως προκύπτει αντίστοιχα από το άρθρο 51 παρ. 1, και από το άρθρο 81 παρ. 1 του Συντάγματος. Έτσι, με νόμο μπορεί να ορισθεί μικρότερος αριθμός Βουλευτών, μέχρι 200 αλλά και μικρότερο Υπουργικό Συμβούλιο. Όσο δε για τους Γενικούς Γραμματείς και Συμβούλους των Υπουργείων, αρκούν και άλλες πράξεις κανονιστικού περιεχομένου.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΙΣΤΟΡΩ ΚΑΙ ΕΞΙΣΤΟΡΩ - ΓΡΑΜΜΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 1 - Η ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ ΤΟΥ 1948 - Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΓΡΑΜΜΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 1948

«Η μελέτη της ιστορίας συνοδευόμενη από έμφρονα κρίση, μπορεί πολύ να συντελέσει στη διόρθωση της ζωής του πολιτικού και κοινωνικού βίου των ανθρώπων και στην αποφυγή λαθών, γιατί από την ιστορία διδασκόμαστε πολλά και σοφά ποιοτικά διδάγματα».  
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
·                     
«Οι εμφύλιοι και θρησκευτικοί πόλεμοι είναι οι πιο αιματηροί, οι πιο φρικτοί, οι πιο εξτρεμιστικοί».
ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
·                     
Είναι εύλογα κατανοητό ότι η πολιτική, κοινωνική, οικονομική, ηθική κ.λ.π. κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει στρέψει την προσοχή του κοινού στην οδυνηρή πραγματικότητα του σήμερα. Αλλά ενώ η χώρα αγωνίζεται να απαλλαγεί από την τρομερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, συγκεκριμένα τραγικά λάθη του παρελθόντος, οφείλουν να μην ξεχαστούν, όπως ο Εμφύλιος Σπαραγμός του 1946-1949.
Στις 14-6-48 άρχιζε η επιχείρηση «Κορωνίς» που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη, η δυσκολότερη και η πλέον φονική μάχη εκείνου του πολέμου. Του Γράμμου. Εκεί πάνω στην Αετομηλίτσα στα 1.400 μ. έδρευε το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης των Βουνών, που προφυλασσόταν από δύο οχυρωματικές γραμμές. Εκεί στα «άπαρτα κάστρα» κατά τον Ζαχαριάδη υπήρχαν 12.500 υπερασπιστές τους. Οι οχυρώσεις ανερχόταν σε χιλιάδες ορύγματα και πυροβολεία κατασκευασμένα από χώμα, πέτρα και κορμούς δέντρων, διότι απλούστατα δεν υπήρχε τσιμέντο και σίδηρος. Υπήρχαν βέβαια και πολλά πολυβολεία στις κορυφές των εκατοντάδων πετρωδών εξάρσεων διότι κατά τον Ν. Μπελογιάννη ο Δημοκρατικός Στρατός έπασχε από «κορυφομανία» (Γ. Μαργαρίτης, Ιστορία Ελληνικού Εμφυλίου Β’ 28). Κακώς δηλαδή έχτιζαν πολυβολεία σε ευπρόσβλητες θέσεις.
Από ακριτομύθιες ξένων αξιωματικών και από δημοσιότητα που δόθηκε σ’ ένα χάρτη ο Μάρκος γνώριζε και την ημερομηνία έναρξης της επίθεσης και ήταν φυσικό να λάβει τα μέτρα του καλώντας να τον πλαισιώσουν εφεδρείες. Η επίθεση δύο Μεραρχιών του Εθνικού Στρατού από δυτικές και νοτιοδυτικές θέσεις άρχισαν στις 14/6 και στις 20/6, δύο Μεραρχίες κινήθηκαν από ανατολικές και νοτιοανατολικές θέσεις. Είχε προηγηθεί ανηλεές σφυροκόπημα των θέσεων του Δημοκρατικού Στρατού από το πυροβολικό και από τον αέρα. Και το κατά Τσακαλώτον «Ιερόν Όρος» ο Γράμμος, θα έπρεπε κατά τον Ζαχαριάδη να γίνει «ο τάφος του μοναρχοφασισμού». Αντί τούτου το βουνό μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο σφαγείο με τις φονικότατες μάχες. Ατυχώς για την Ελλάδα τα παιδιά της είναι σπουδαίοι πολεμιστές ακόμη και σε εμφυλίους (Αλέξανδρος Ζαούσης «Η τραγική αναμέτρηση» Β’ 44). Η ξιφολόγχη βυθίστηκε σε σώμα αδερφού. Αργότερα στην Αλεβίτσα ο διμοιρίτης του ΔΣΕ Σάββας Παπαδόπουλος ετοιμαζόταν να ρίξει με τον όλμο και ξαφνικά από την πλευρά του Στρατού ακούει μία φωνή:
-                 Μη ρίχνεις ξάδερφε, είμαι εδώ πέρα.
Ο Παπαδόπουλος σοκαρίστηκε και δεν έριξε τον όλμο…! Και στις 18/6 μέσα σ’ ένα δάσος ο λοχαγός του Εθνικού Στρατού Γ. Παπαδόγιαννης βρίσκεται αντιμέτωπος μ’ έναν αξιωματικό του ΔΣΕ τον «Άρη». Πιάνονται στα χέρια, βγαίνουν μαχαίρια, παλεύουν σώμα με σώμα. Κάποια στιγμή αγκαλιασμένοι πέφτουν στον γκρεμό. Σχισμένοι και καταματωμένοι σηκώνονται κι ο «Άρης» με μία μαχαιριά στο στήθος πέφτει νεκρός. Αλλά ο Παπαδόπουλος μ’ ένα θανάσιμο πλήγμα στον τράχηλο θα πεθάνει την άλλη μέρα για να ολοκληρωθεί η αδελφοκτονία! Μαύρες μέρες για την Ελλάδα. Να μην ξανάρθουν ποτέ.

Η πρώτη αυτή μάχη του Γράμμου άρχισε υπό συνθήκες κανονικού πολέμου με αντιπάλους πανέτοιμους με σχέδια επιτελικά και συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων εκατέρωθεν. Από τις 14/6 μέχρι τις 20/8/48 που διήρκεσε η Μάχη του Γράμμου οι διακυμάνσεις στην εξέλιξή της υπήρξαν πρωτοφανείς. Αλλά καθ’ όλο τον Ιούλιο οι επιχειρήσεις καρκινοβατούσαν διότι υπήρχε και γκρίνια μεταξύ των αξιωματικών, γεγονός που ανάγκασε τον Αρχηγό ΓΕΣ Γιαντζή και τον Βαν Φλήτ να πάνε στο μέτωπο έχοντας μαζί τους και τον στρατηγό Θ. Τσακαλώτο που ακόμη δεν είχε λάβει μέρος στις επιχειρήσεις του Γράμμου. Εκεί ο Τσακαλώτος είχε μείνει – και όχι φυσικά μόνον αυτός – άναυδος μπροστά στους διαπληκτισμούς του Σωματάρχη με δύο Μεράρχους για επιχειρησιακά θέματα! Θα ακολουθήσει παραίτηση του Σωματάρχη και το ΓΕΣ ανέλαβε το ίδιο τον συντονισμό των ενεργειών των δύο Σωμάτων Στρατού και τον ρόλο των Μεραρχών Δυτικής Μακεδονίας  και Ηπείρου, καθορίζοντας την 26/7/48 ως ημέρα γενικής επίθεσης και στα δύο μέτωπα. Πρώτα έπεσε μετά πενθήμερο αγώνα το ιστορικό (1940, Δαβάκης) ύψωμα του Προφήτη Ηλία Φλιάμας, στις 4/8 το Ταμπούρι και στις 5/8 η Γύφτισσα. Έπεσαν τα υψώματα αλλά «έπεσαν» και εκατοντάδες ελληνικά κορμιά της μικρής Ελλάδας! Από της 7ης μέχρι της 21/8/48 με αργοπορία έξι εβδομάδων, ως προς το αρχικό σχέδιο εξελίχθηκε η τελευταία φάση του Σχεδίου «Κορωνίς», δηλαδή η φάση συντριβής κάθε άμυνας στο Γράμμο. Και όταν υπερφαλαγγίστηκαν τα χωριά Αετομηλίτσα και Γράμμος ο Μάρκος με ισχυρή επίθεση ελευθέρωσε διαβάσεις προς Αλβανία και Βίτσι. Στην Αλβανία έστειλε περί τους 1.500 μαχητές του και τους 3.000 και πλέον τραυματίες καθώς και το πυροβολικό του ενώ στο Βίτσι κατευθύνθηκαν 8.000 μαχητές του. Η Προσωρινή Κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στο χωριό Πυξός κοντά στις Πρέσπες όπου σήμερα οι παλαιότεροι κάτοικοι σου επιδεικνύουν τις διάφορες εγκαταστάσεις. Αλλά η δικαιολογημένη ευφορία της Αθήνας για την «περίλαμπρη νίκη» στο Γράμμο σ’ ένα μήνα θα μετατρεπόταν σε χαρμολύπη και ανησυχία. 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΓΡΑΜΜΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 2

«Πάρα ποτέ άλλοτε οι σημερινές περιστάσεις
απαιτούν  φρόνηση,  φροντίδα,  περίσκεψη»
                                        ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

Στις 29 Αυγούστου 1949 έληξαν οι στρατιωτικές – μόνον – επιχειρήσεις του Εμφυλίου σπαραγμού, πνιγμένες στο αίμα των Ελλήνων. Προκαλεί, λοιπόν, βαθιά λύπη και ανησυχία το γεγονός ότι σήμερα, έπειτα από 64 χρόνια λήξης του αδελφοκτόνου, οδυνηρού και καταστροφικού πολέμου, βουλευτές, κόμματα και κοινωνία πολιτών τον χρησιμοποιούν και δεν φοβούνται μήπως τον αναστήσουν. Αρκεί να νικήσουν και, φυσικά, να στείλουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους «στην κρεμάλα»! Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι! Δεν τον έζησαν και δεν τον έμαθαν ποτέ. Απλώς καθεμιά πλευρά, ντιπ ανίδεη, τον προσαρμόζει στην ιδεοληψία της. Ωστόσο, εμείς που τον βιώσαμε κατάσαρκα και μετά τον μελετήσαμε ψυχρά, νιώθουμε πως την Ελλάδα του Εμφυλίου περιγράφει ο Απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψή του (16, 1.13-14.16): «Εκχέετε τας επτά φιάλας του θυμού του Θεού. Και πνεύματα τρία ακάθαρτα εκπορεύεται επί τους Βασιλείς της Οικουμένης όλης συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον. Και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών», τόπος φονικών συγκρούσεων και αιματοχυσίας.
Πράγματι η Ελλάδα κατέστη Αρμαγεδδών. Ο καθηγητής Άρνολντ Τόυνμπη, κορυφαίος Βρετανός ιστορικός, έγραψε: «Ο ελληνικός Εμφύλιος υπήρξε ο μοναδικός θερμός πόλεμος του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη όπου αναμετρήθηκαν η Δύση και η Ανατολή με Ελληνες αντιπροσώπους τους».
Ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, υπουργός στην ΕΑΜική «κυβέρνηση του βουνού» ΠΕΕΑ, σε μελέτη του το 1958 υπολόγισε ότι στον Εμφύλιο σκοτώθηκαν 150.000 Έλληνες, ανατινάχθηκαν 658 γέφυρες, αφανίσθηκαν τα χωριά και οι πηγές της παραγωγής. Το σύνολο των υλικών καταστροφών ανερχόταν στο ιλιγγιώδες ποσό των 4 τρισεκατομμυρίων δραχμών όταν το δολάριο ήταν μόλις 30 δραχμές.
Προηγουμένως στην Κατοχή οι Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι κατακτητές λεηλάτησαν και πυρπόλησαν την Ελλάδα, ανατίναξαν όλες τις υποδομές της και δεκάτισαν τον πληθυσμό της. Οι Έλληνες ολοκλήρωσαν την καταστροφή.
Ο Ελληνικός Εμφύλιος υπήρξε η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία του νεότερου ελληνισμού μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Θυσίασε δεκάδες χιλιάδες ενόπλους και αμάχους. Εξοστράκισε περίπου εξήντα χιλιάδες ηττημένους, ανάμεσά τους χιλιάδες αμάχους της γραμμής του πυρός και τουλάχιστον είκοσι χιλιάδες μικρά παιδιά. Διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και το παραγωγικό δυναμικό. Ανέτρεψε τη χωροταξική ισορροπία και την ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδος. Διέστρεψε τη μακροσκοπική πορεία της Ελλάδος σε όλους τους στρατηγικούς τομείς: δημογραφία, κοινωνία, οικονομία, χωροταξία, πολεοδομία και παιδεία. Δέσμευσε τον λαό στον διχασμό και υπονόμευσε τον δημόσιο βίο τα επόμενα σαράντα χρόνια. Δηλητηρίασε την ελληνική ζωή. Συνέπειές του επίσης είναι η ερήμωση της πυρπολημένης υπαίθρου, η πανικόβλητη συρροή εκατοντάδων χιλιάδων εσωτερικών προσφύγων στις πόλεις και η καταστροφική ανοικοδόμηση πολυκατοικιών για να στεγασθούν οι μυριάδες «ανταρτόπληκτοι» και, μαζί τους, οι ακόμη ανέστιοι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Δεν προέκυψε τυχαία ο τωρινός χυλός.
Εξαιτίας του Εμφυλίου η Ελλάδα απώλεσε, στον στρατηγικό της χρόνο, τα δικαιώματα του Νικητού του Πολέμου, τον πακτωλό του Σχεδίου Μάρσαλ, την ανασυγκρότησή της, την οργανική ανάπτυξή της και την κοινωνική αλληλεγγύη της. Έχασε στην προσφυγιά σπουδαίους Έλληνες.
Η κληρονομιά του είναι πολύ βαριά, αλλά δυστυχώς δεν μας δίδαξε ακόμη τίποτε. Στον δημόσιο λόγο, ακόμη και στη Βουλή, συνάζεται το προσάναμμα της Φωτιάς: «προδόται», «ΕΑΜοβούλγαροι» κ.λ.π. Προβάλλει έτσι θανάσιμος ο εθνικός κίνδυνος – και κάπου ο πειρασμός – να επαναληφθεί η Ιστορία. Αλλά τότε δεν θα είναι φάρσα. Θα είναι η εσχάτη τραγωδία. Η Ιστορία, όμως, δείχνει ότι στις δύο πλευρές του Εμφυλίου έπεσε ο ανθός του Γένους. Του οφείλουμε όλοι ένα αγιοκέρι.



ΓΡΑΜΜΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 3 - ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ» -ΧΕΙΡΑΨΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ «ΠΑΡΚΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ»

«Εμείς οι Έλληνες μόνον ενωμένοι θα επιζήσουμε.
Χωρισμένοι και αντιμαχόμενοι θα χαθούμε, θα
σβήσουμε ως Έθνος και κρατική οντότητα».
                                               ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
«Εθνική Ενότητα, Εθνική Ομοψυχία, Εθνική Ειρήνη.
Όλοι για τον ένα, κι’ ο ένας για όλους. Αυτά θα μας
σώσουν από τον επικείμενο εμφύλιο σπαραγμό». 
                                               ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ
Υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα από την περίοδο που (υποτίθεται ότι) τέθηκαν τα θεμέλια της ιδέας της «εθνικής συμφιλίωσης»: τον Μάιο του 1984, όταν δύο πρώην θανάσιμοι εχθροί, ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος Αντιστράτηγος του Εθνικού Στρατού, Πολέμαρχος και νικητής του Γράμμου και ο Μάρκος Βαφειάδης Αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος για τρία χρόνια, έδωσαν δημοσίως τα χέρια. Η χειραψία εκείνη έχει σήμερα ξεχαστεί. Δεν έχουν ξεχαστεί όμως οι εκτελέσεις, τα ξερονήσια, τα πιστοποιητικά των κοινωνικών φρονημάτων κ.λ.π.
Η ευμάρεια, η τρυφηλή ζωή και ο νεοπλουτισμός, η (όποια) ανάπτυξη και ο (όποιος) εκσυγχρονισμός της χώρας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, κοίμισαν τα ελληνικά φαντάσματα του παρελθόντος. Χρειάστηκε όμως μια γερή δόση οικονομικής αβεβαιότητας για να ξυπνήσουν, έστω και αποδυναμωμένα. Διότι από τους βανδαλισμούς και τους εμπρησμούς κτιρίων, ακόμα και από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, έως το να βρεθεί ένας ολόκληρος λαός στα όπλα, η απόσταση είναι τεράστια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαμε να υποθέσουμε το εξής: υπάρχει ένα βαθύ, συλλογικό τραύμα που, ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού, ανοίγει και πυορροεί. Κι αν μιλήσουμε με όρους της ψυχανάλυσης, φαίνεται ότι πρόκειται για «διαγενεαλογικό τραύμα».
Η ψυχίατρος και καθηγήτρια Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μαρία Χατζηανδρέου, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο της πάνω στη Μικρασιατική Καταστροφή και τον Εμφύλιο λέει ακριβώς αυτό: «Μέσα από τις ακραίες ιδεολογίες που αναπτύχθηκαν στον ελληνικό χώρο τον προηγούμενο αιώνα και τις πρακτικές τις οποίες οδήγησαν τα άτομα – σε επίπεδο συλλογικό αλλά και ατομικό» προκύπτει αυτό το «διαγενεαλογικό τραύμα... συχνά σχετιζόμενο με ιστορικές συγκυρίες ισχυρών κοινωνικών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, συμβαίνει μέσα σε τρεις γενιές μέσω μιας ασυνείδητης ταυτισιακής διαδικασίας και συμπυκνώνει μια ιστορία που, τουλάχιστον εν μέρει, δεν ανήκει στη γενιά του ασθενούς» («Διαγενεαλογικό τραύμα και ιδεολογία», περ. «Οιδίπους», τχ. 08). Η δρ Χατζηανδρέου μιλάει για «άλυτο πένθος... με τις τραυματικές μνήμες να διατηρούνται σαν ξένα σώματα εντός του ψυχισμού». Σε αυτό το πλαίσιο, κυρίαρχο ρόλο παίζει «ο καταναγκασμός της επανάληψης, επαναφέροντας το τραύμα σε μορφές έκφρασης που εμπεριέχουν την τραχύτητα και την υλικότητα της πρώτης του εκδοχής». Ίσως τελικά οι Έλληνες να μην είναι «εθνικά συμφιλιωμένοι». Ίσως όμως να παραμένουν βαθιά «τραυματισμένοι».

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Ο Νόμος 1863/1984 περί «Εθνικής Συμφιλίωσης», τα πολιτικά ανοίγματα του Κώστα Καραμανλή προς το ΚΚΕ και την Αριστερά, τα οποία αναφέρω σε άλλα κείμενά μου και περιέχονται στο παρόν Blog μου (panoskrikis.blogspot.gr), δυστυχώς στην πράξη κατέστησαν «ΚΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ», δηλαδή χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Η απερισκεψία, η έλλειψη ιστορικών γνώσεων, ο ιδεολογικός και πολιτικός φανατισμός, το μίσος, η κληρονομικότητα (Ελληνική) και άλλα συμπαρομαρτούντα μας οδήγησαν στην σημερινή διχαστική κατάσταση.  


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΓΡΑΜΜΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 4 - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ

Με τον Νόμο 1862/1989 ο αντάρτικος Στρατός ο αποκαλούμενος από μία μερίδα «Εθνικοφρόνων», «ΕΑΜοβούλγαροι, ΕΑΜοσλάβοι, ξενοκίνητοι» κ.λ.π., αναγνωρίσθηκε και εξομοιώθηκε με τον Εθνικό Στρατό. Επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή η νικήτρια παράταξη προέβη και σε άλλα πολιτικά και κοινωνικά ανοίγματα προς την Κομμουνιστική Αριστερά και τους κομμουνιστές, όπως το προσκύνημα στον Άϊ-Στράτη και άλλους τόπους εξορίας κομμουνιστών και αριστερών, παραχώρηση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής στον Δήμο και άλλα, όπως η αναγνώριση της προσφοράς του Χαρίλαου Φλωράκη και του ποιητή του Εμφυλίου Μανώλη Αναγνωστάκη, οι κηδείες των οποίων έγιναν δημοσία δαπάνη και με τις σημαίες των Δημοσίων οργανισμών, υπηρεσιών, Στρατιωτικών και Αστυνομικών μεσίστιες.
Σε όλα αυτά τα μέτρα λήθης του παρελθόντος προς τον σκοπό της Εθνικής Συμφιλίωσης και Ομοψυχίας, δεν βρήκαν την ανάλογη ανταπόκριση από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Έτσι, στις 4/7/2006, σε μια γιορτή που οργάνωσε το ΚΚΕ στο Γράμμο για την συμπλήρωση 60 χρόνων από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος ΚΝΕ –, δεν ανταποκρίθηκε στα σημεία των καιρών και κήρυξαν επαναστατικά συνθήματα.
Είναι μεγάλο και τραγικό λάθος να επιμένουν κάποιοι ανεγκέφαλοι στην αντιδημοκρατική επαναστατική αντίληψή του, αναξέοντας παλιές πληγές που κάποτε δίχασαν τον Ελληνικό Λαό.
Η αναμόχλευση ξεχασμένων καταστάσεων, είτε από το Κ.Κ.Ε., είτε από τους νεοναζί και τα σταγονίδια και τους απόγονους των δοσίλογων, και η διαιώνισή τους είναι πράξη αντεθνική και αντιπατριωτική.
Επειδή, «μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι», θα φέρω στο φως της δημοσιότητος και μια δήλωση του κραταιού ηγέτη του Κ.Κ.Ε.     Ν. Ζαχαριάδη, όταν εξόριστος των Σοβιετικών στην Τασκένδη ξέσπασε: «Θυσίασα τα παλικάρια μας για τους Σοβιετικούς. Ντρέπομαι!».