Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΒΑΘΕΙΑ ΚΡΙΣΗ

«Πονάω που βλέπω όλα να σαπίζουν  σ’  αυτόν  τον  τόπο. στην  εξουσία πάντοτε   οι   φαύλοι,  κι   αν  φανεί κάποιος   μια   μέρα   έντιμος,   σε δέκα   μέρες   σκαρτεύει.   Φέρνεις άλλον,  βγαίνει  χειρότερος».
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
(Εκκλησιάζουσες στ. 174-179)

«Αχ πατρίδα μου, δεν θα σ’ αφήσουν ζωντανή, ότι αυτηνοί σε κυβερνούν κι άλλοι τοιούτοι, κι απ’ αυτούς κρέμεσαι. Η ψυχή τους ολουνών είναι η ίδια. δόλον θυσιάζουν δια εσένα πλήθος, κι αρετή και πατριωτισμόν τελείως. Και κιντυνεύεις μ’ αυτά δεν θα πας ομπρός».                                                                                                                                                       ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ


είναι κοινή η διαπίστωση ότι η Ελλάδα, ο τόπος μας διέρχεται εδώ και χρόνια μια βαθειά, πολύπλευρη και ανίατη  κρίση, είτε εθνική, είτε πολιτική, είτε κοινωνική, είτε οικονομική, εν γένει κρίση θεσμών και ηθικών αξιών, είτε – εξ εθίμου ή συνηθείας – ή νόμω ανεγνωρισμένων. Η ως άνω διαπίστωση καθημερινά επαναλαμβανομένη από ειδικούς και μη, κατέστη πλέον ένας λόγος – κοινοτοπία – χωρίς καμμίαν πρωτοτυπίαν.
Τα εθνικά μας προβλήματα, η πολιτική ζωή, η οικονομία και η κοινωνία, η εγκληματικότητα, η ανεργία, η τρομακτική διάδοση και εξάπλωση των ναρκωτικών, η διαφθορά του Δημοσίου Βίου, η διαπλοκή και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, μας οδήγησαν στην ανορθόδοξη λειτουργία του κατ’ επίφασιν έστω αντιπροσωπευτικού Δημοκρατικού Πολιτεύματος, στη νόθευση, αλλοίωση και παραποίηση του κοινοβουλευτικού συστήματος και τελικά έπληξαν θανατηφόρα και ανεπανόρθωτα τους έστω κατ’ επίφαση θεσμούς του υφισταμένου πολιτικού και κοινωνικού οικοδομήματος της εμμέσου αντιπροσωπευτικής και αβασίλευτης Δημοκρατίας.
Είμεθα λοιπόν, όλοι παγιδευμένοι σ’ έναν φαύλο κύκλο που όλοι τον επισημαίνουμε, όλοι τον αισθανόμεθα, όλοι τον υφιστάμεθα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και το χειρότερο όλων είναι, ότι έχουμε το συναίσθημα μιας γενικής διάλυσης χωρίς προοπτική, χωρίς διέξοδο, χωρίς μέσον σωτηρίας. Ούτω, τίθενται αδυσώπητα τα ερωτήματα: Υπάρχει δυνατότητα εξόδου από την πολύμορφη κρίση; Και ποία η διάβαση; Πώς και με ποίους δύναται να δοθή αυτή η δυσχερής και επίπονος μάχη; Με τί πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα και με ποιό πολιτικό κόστος;
               Στα στοιχειώδη και θεμελιώδη αυτά ερωτήματα, πραγματική και ουσιαστική απάντηση δεν έχει δοθεί. Έχουν διατυπωθεί αοριστολογίες, καταγγελίες και αποσπασματικές προτάσεις, έχουν ριφθεί συνθήματα και επιρριφθεί ευθύνες. Οι πάντες κονταροχτυπιούνται με τους πάντες, ιδιαίτερα στο χώρο της πολιτικής και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
               Αλλά κανείς δεν φαίνεται να διαθέτει – όχι τη μαγική συνταγή βέβαια – αλλά μια συνολική πρόταση, πλήρως τεκμηριωμένη, μια σφαιρική προοπτική εξόδου από την πολυσχιδή κρίση, μια πρόταση η οποία να ξεριζώνει με βαθειά τομή τον κακοήθη όγκο μιας οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και όχι μόνον ασθένειας. Και αυτό είναι ίσως, το πλέον οδυνηρό και ανησυχητικό σύμπτωμα της κρίσης. 
               Η συνεχής αναφορά και αντιπαράθεση εν ου παικτοίς. Η έκδηλη αδυναμία όλων των κορυβαντιώντων  όλων των αρμοδίων φορέων να διαμορφώσουν από τώρα τους όρους και τις προδιαγραφές της Ελλάδος του 2015 και 2016. Να περιγράψουν πειστικά τη θέση που πρέπει, αλλά κυρίως που δύναται να καταλάβει ο τόπος μας, στον καινούργιο άσπλαχνο, καταθλιπτικό και σκληρό κόσμο της μεταβιομηχανικής επανάστασης, της παγκοσμιοποίησης. 

               Εδώ και τώρα λοιπόν, στο θεμελιακό αυτό ερώτημα των καιρών, καλούνται οι επώνυμοι και μη Έλληνες, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι κλπ, οιασδήποτε πολιτικής προέλευσης και ιδεολογικών πεποιθήσεων, που ζώντας καθημερινά την επικαιρότητα της κρίσης, να κάνουν την υπέρβασή της, με στόχο την έξοδο από την κρίση, μια κρίση που οδηγεί την Ελλάδα και τους Έλληνες στον αφανισμό.  Με πειστικά επιχειρήματα, χωρίς δεσμεύσεις και προκαταλήψεις, χωρίς εμπάθεια και παρωπίδες, χωρίς ιδεοληψίες και πολιτικές αγκυλώσεις

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Η οποιασδήποτε μορφής εξουσίας, οδηγεί στην ευνοιοκρατία, στην αναξιοκρατία, στο βόλεμα των ημετέρων, στην κλεπτοκρατία, στην καταρράκωση του πολίτη και την αποσάθρωση της κοινωνίας. Οι άνθρωποι της εξουσίας υπηρετούν και προωθούν σε αξιώματα τους κομματικούς τους φίλους, τους ανήκοντας σε άλλες κομματικές παρατάξεις επί σκοπώ διευρύνσεως της κομματικής πελατείας και οποιονδήποτε, αρκεί να δηλώσει υποταγήν στον καρεκλοκένταυρο. Τον άμοιρο πολίτη, τον αδύναμο και πτωχό, τους περιφρονούν.
Η διαφθορά δεν είναι περιστασιακό φαινόμενο, δεν αφορά μερικά άτομα διαβρωμένα. Είναι διαχρονικό φαινόμενο, συμφυές με την άσκηση της εξουσίας, το κυριότερο χαρακτηριστικό της. η πολιτική εξουσία είναι φυσικός σύμμαχος των ισχυρών και προνομιούχων, αφού σ’ αυτούς εν πολλοίς οφείλει την υπεροχή και την ανάδειξή της κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις. Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι οι πλούσιοι χρηματοδοτούν τους υποψηφίους φορείς της εξουσίας, με την προσδοκία πολλαπλασίων αντιπαροχών και ανταλλαγμάτων. Τούτο εξ άλλου, αποδεικνύεται πασιφανώς και από την ανακοίνωση των συνδυασμών εν όψει Βουλευτικών, Δημοτικών και Νομαρχιακών Εκλογών. Και ο πολίτης τι πράττει; Απλώς εμφανίζεται στις κάλπες, μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια και έχει την ψευδαίσθηση ότι εκλέγει "αντιπροσώπους" της αρεσκείας του, ενώ απλώς νομιμοποιεί με την ψήφο του τον φαύλο κύκλο του διεφθαρμένου συστήματος.
Για να επιβιώσει η ΕΛΛΑΔΑ ως ΕΘΝΟΣ, επιτακτική η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και πολιτικής σκέψης. Απαιτείται εγρήγορση της κοινής γνώμης. Η Δημοκρατία παρέχει στον πολίτη τη δυνατότητα της άμυνας, της αντίστασης των πολιτών, που συμμετέχουν σε όλες τις διαδικασίες και λειτουργίες του πολιτεύματος, να αναδεικνύουν άριστους, τους έντιμους, τους ενάρετους, τους προσηνείς, τους αδέκαστους και αδιάφθορους και όχι τους φαύλους, τους δημαγωγούς, τους απατεώνες, τους τυχοδιώκτες, τους μικρόψυχους, κακεντρεχείς και εκδικητικούς, τους αγνώμονες και αχάριστους και τους επιρρεπείς στον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό.


ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΜΟΝΟΣΤΗΛΟ - ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΨΗ

Μερικοί ανεύθυνοι και λαϊκίζοντες πολιτικοί έχουν την τάση και το θράσος να επιρρίπτουν τις ευθύνες για τη διαπλοκή και τη διαφθορά στα οικονομικά συμφέροντα και στις μεγάλες επιχειρήσεις, που υποτίθεται έχουν θέσει το πολιτικό μας σύστημα υπό ομηρία, λες και αυτοί δεν είναι μέρος του συστήματος! Εν τούτοις, η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Κατά πρώτον και κύριο λόγο, υπεύθυνοι για τη διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος και την διαπλοκή του, με όλα τα οικονομικά συμφέροντα, είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί και όσοι εξ αυτών είναι φαύλοι και εξαγοράζονται. Οι νόμοι που έχουν ψηφίσει, όπως τον νόμο «περί ευθύνης Υπουργών» και άλλοι, που δεν προβλέπουν ανάλογες κυρώσεις, επόμενο είναι να συντηρούν το καθεστώς της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Και αυτοί οι φαύλοι, οι θρασείς και ανεκδιήγητοι πολιτικοί – πολλοί ή ολίγοι – Φίλε αναγνώστη, εμφανίζονται ως τιμητές των άλλων πολιτικών, ενώ οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή και τα διαπλεκόμενα