Ενώ ο δραστικός περιορισμός
των δημοσίων δαπανών διακηρύσσεται ως αναγκαίος και θα έπρεπε να είχε αρχίσει
αφ’ ότου ξέσπασε η κρίση, εν τούτοις τα κόμματα σιωπούν σε σπατάλες, που
συνδέονται με τα συμφέροντά τους, όπως είναι ο υπερβολικός αριθμός βουλευτών, η
κρατική σπατάλη χρηματοδότησης των κομμάτων, οι εκατοντάδες δημόσιοι οργανισμοί
που είναι στελεχωμένοι με τους ευνοούμενους του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος,
η σπατάλη μισθοδοσίας των 1.700 υπαλλήλων της Βουλής.
Όλα αυτά τα θέματα έπρεπε να
αντιμετωπισθούν από τις κυβερνήσεις του Κώστα
Καραμανλή (2004-2009), του Γεωργίου Παπανδρέου (2009-2011), την κυβέρνηση Παπαδήμου
(Νοέμβριος 2011-Μάιος 2012) και όχι
από τη σημερινή. Είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου