Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ! - ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Α) Η κατάσταση της επεκτεινόμενης φθοράς και αποσύνθεσης σε οικονομικό, κοινωνικό και ηθικό επίπεδο, τα ανάλγητα κυβερνητικά μέτρα σε βάρος των μη προνομιούχων τάξεων και Ελλήνων και η διασκέδαση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα – ΔΕΚΟ –, με τα χρήματα των φορολογουμένων Ελλήνων, που κυριολεκτικά στενάζουν υπό το βάρος συνεχών εκτάκτων επιβαρύνσεων, πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Και αυτό το «πρέπει» δεν έχει να κάνει ούτε με το μνημόνιο, ούτε με την τρόικα, ούτε με το ΔΝΤ! Έχει να κάνει με την ανάγκη να μείνει όρθια η χώρα και να επιζήσουν οι πολίτες της. Δεν μπορεί την ώρα που ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει την κρίση με βαρύ τίμημα λουκέτων και ανεργίας, η «νομενκλατούρα» των κομματικών στρατών που νέμονται τη διοίκηση των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών να συνεχίζει, ατάραχη και ανέγγιχτη από τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας, την οργιώδη και προκλητική σπατάλη του δημοσίου χρήματος.

Όλα αυτά δεν είναι μόνον ένας λαθεμένος, παράλογος, αντικοινωνικός τρόπος πολιτικής, ένα προϊόν του παραλογισμού που επικρατεί στην Ελλάδα, αλλά και αντιβαίνουν στο κράτος δικαίου και στην ευνομούμενη και αξιοκρατική πολιτεία – διοίκηση.

Είναι Σοσιαλιστές και Προοδευτικοί όσοι καινοτομούν ή πρωτοπορούν σε αντιοικονομικές και αντικοινωνικές προτάσεις, όταν η χώρα έχει χρεοκοπήσει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά; Ασφαλώς και όχι και δεν έχουν καμία σχέση με τα ιδανικά του Σοσιαλισμού της θυσίας και της προσφοράς. Όσοι στηρίζουν τους κρατικοδίαιτους και αντικοινωνικούς συνδικαλιστές, τα τρωκτικά του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τους πανεπιστημιακούς που γέμισαν τα πανεπιστήμια με αφίσες και κουρέλια; ή της ΟΛΜΕ, που αντιδρά στην αύξηση των ωρών εργασίας των εκπαιδευτικών (δουλεύουν 16 ώρες την εβδομάδα και έχουν διακοπές 4 μήνες τον χρόνο); ή στην διατήρηση του κρατικού χαρακτήρα των ΔΕΚΟ (για να μην κοπούν σκανδαλώδη προνόμια), ή στην διατήρηση του κράτους μπακάλη – αγορανόμου;    

Αυτοί είναι οι Ηρακλείς του πελατειακού και διεφθαρμένου πολιτικο-κοινωνικού συστήματος. Είναι άσχετοι με τα ιδανικά της Αριστεράς, του ΕΑΜ και της ΕΔΑ. Ας ρίξουν μια ματιά στα βιογραφικά των βουλευτών της ΕΔΑ από το 1950–1967, στα οποία αναγράφονται όλα τα ατομικά στοιχεία, οι δραστηριότητες, η προσφορά, οι θυσίες και η ορθοφροσύνη τους.