Οι εκλογές της 17ης
Ιουνίου είναι το τελευταίο κρίσιμο δημοψήφισμα για το μέλλον της Ελλάδος και
όλων των Ελλήνων, πλην των τρωκτικών[1] των κομμάτων της εξουσίας, των παρασίτων[2] της εξουσίας και των κάθε λογής κηφήνων[3]
του Δημόσιου Τομέα.
Η προεκλογική κίνηση βρίσκεται
στην κορύφωσή της και τα κόμματα – πλην δύο – έχουν εμπλακεί σε μια πρωτοφανή
κομματική και πολιτική διαμάχη που οδηγεί σε ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό διχασμό
την κοινή γνώμη και τον Ελληνικό λαό. Και δυστυχώς, η πολιτική, κοινωνική και
οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική και για πολλούς χαώδης. Τα δύο
κόμματα εξουσίας διέπραξαν σε βάρος της χώρας πολιτικά, κοινωνικά και
οικονομικά εγκλήματα και μοιραία, επικίνδυνα και ηθικά λάθη και μια σειρά άλλων
συνωνύμων λαθών, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν στον λαό ή στη Δικαιοσύνη. Έγιναν μάλιστα οι ηγέτες και τα στελέχη τους, τόσο
αναίσχυντοι, καιροσκόποι, προκλητικοί και αυθάδεις, ώστε να πασχίζουν για την
επανεκλογή τους, για το τιμόνι της εξουσίας, της νομής της και τα εκ της
εξουσίας οικονομικά και κοινωνικά οφέλη.
Γι’ αυτό, δίκαια και σωστά ο
κ. Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τους
προέδρους της Ν.Δ. (Σαμαρά) και ΠαΣοΚ (Βενιζέλο), ως
φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς αλλά και συνενόχους της πρωτοφανούς τραγωδίας
της Ελλάδος και του λαού της. Για τους λόγους αυτούς και πολλούς άλλους η χώρα
χρειάζεται μία άλλη, νέα κυβέρνηση που να την εκπροσωπεί στο εξωτερικό και να επαναδιαπραγματευθεί
τους επαχθείς όρους του καταστροφικού μνημονίου.
Η Ελλάδα χρειάζεται άξια,
έντιμα και άφθαρτα στελέχη και ένα πρόγραμμα για να το εφαρμόσουν για το καλό
της Ελλάδος και των Ελλήνων. Και ο Συ.Ριζ.Α.
έχει και καλό πρόγραμμα και ικανά και άφθαρτα, και έντιμα και ηθικά στελέχη που
θα το εφαρμόσουν.
Γι’ αυτούς τους λόγους και
πολλούς άλλους που θα εκτεθούν εν καιρώ, όλα φαίνονται ότι λειτουργούν υπέρ του
Συ.Ριζ.Α. και του Αλέξη Τσίπρα. Γιατί απέναντί του έχει
ένα σάπιο, διεφθαρμένο, φαύλο, κρατικοδίαιτο και κομματικοκρατικό πολιτικό,
κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, το οποίο δεν είναι σε θέση και δεν μπορεί να
αντισταθεί επιχειρηματολογικά και με ουσιαστικό τρόπο και θέσεις σε τίποτε,
αλλά καταφεύγει σε ευτελή μέσα, όπως άσκηση ψυχολογικής βίας, και ανύπαρκτους
κινδύνους με σκοπό τον εκφοβισμό και την παραπλάνηση των ψηφοφόρων για να μην
ψηφίσουν Συ.Ριζ.Α. Και επειδή
ενδέχεται να αλλάξουν πολλά επ’ ωφελεία της χώρας και του λαού της, φέρεται ο
πλέον αξιόμαχος πολέμιος του σαθρού μεταπολιτευτικού συστήματος που κατάρρευσε
τελεσίδικα. Γι’ αυτό, μέχρι της ώρας που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Συ.Ριζ.Α. φανερά και απροκάλυπτα
κερδίζει την εκλογική μάχη. Είναι περισσότερο και από βέβαιο ότι μέχρι και
τώρα, η δυναμική υπέρ του Συ.Ριζ.Α.
έχει καταστεί καταλυτικό ρεύμα και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο θα κερδίσει την
δεύτερη βουλευτική έδρα.
Εν κατακλείδι, τα πράγματα
οδηγούν σε μετεκλογική κυριαρχία του Συ.Ριζ.Α.
και του Αλέξη Τσίπρα, εκτός αν άλλαι
μεν αι βουλαί των ψηφοφόρων και άλλο τι θα πράξουν οι κυρίαρχοι του καθεστώτος
και του πολιτικού παιχνιδιού, ντόπιοι και ξένοι.
[1]
Τρωκτικά
είναι τα πρόσωπα που
εκμεταλλεύονται τη θέση τους και αποσπούν χρηματικά και άλλα οφέλη από το
Κράτος και τους Οργανισμούς του Δημόσιου Τομέα.
[2]
Παράσιτα
είναι τα πρόσωπα που
εξασφαλίζουν την υποστήριξη ή πλεονεκτήματα, επιβαρύνοντας και απομυζώντας τους
άλλους, κατά κανόνα χρησιμοποιώντας ευτελή μέσα, χωρίς να προσφέρουν οι ίδιοι
σε ανταπόδοση κάτι χρήσιμο ή ωφέλιμο. Είναι οι λεγόμενοι χαραμοφάηδες του Ελληνικού Δημοσίου.
[3]
Κηφήνες είναι τα πρόσωπα του Δημοσίου Τομέα και των ΔΕΚΟ που συντηρούνται σε βάρος του και
των υπολοίπων Ελλήνων απομυζώντας το προϊόν της εργασίας των άλλων, αυτοί που
γυρίζουν από γραφείο σε γραφείο ή δεν τηρούν το ωράριο της Υπηρεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου