Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΗΣ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.

Ο μεγαλύτερος ίσως ανασταλτικός παράγων στην παραγωγή έργου με ιδιαίτερη σημασία σε βαρύτητα και μέγεθος, από τα πολλά πρόσωπα που ασκούν την τοπική πολιτική εξουσία, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού, είναι ότι όλοι θεωρούν το λίγο ως σπουδαίο, το ασήμαντο ως σημαντικό.

Έτσι, λοιπόν, όλοι τους, Υπουργοί και Μέγαρο Μαξίμου, δημιουργούν «αντισώματα» και πιστεύουν ότι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες τη στιγμή που το συνολικό τους έργο είναι πολύ φτωχό. Και αρκούνται στο ελάχιστο, τη στιγμή που επιβάλλονται γενναίες και βαθιές τομές.

Άτομα εξαιρετικά κοντόφθαλμα και ανίκανα να ενημερώσουν σωστά την τοπική κοινωνία για το σωστό, αυτό που επιβάλλεται και που ενδείκνυται από συγκεκριμένες προϋποθέσεις για το καλό του τόπου, να την εκπαιδεύσουν να δεχθεί το σύγχρονο και το ασφαλές, κατέχουν τα πόστα και στέκονται εμπόδιο στην πρόοδο και του τόπου και της κοινωνίας. Για παράδειγμα, η καταστροφή του περιβάλλοντος π.χ. Λίμνη, έχει πάρει επικές διαστάσεις και οι αρμόδιοι δεν λένε να συνειδητοποιήσουν το απελπιστικά λίγο έργο τους. Σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Και παραμένουν οι ίδιοι!

Ποιος τουρισμός να αναπτυχθεί, σ’ αυτό το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον, ποια εκμετάλλευση να δημιουργηθεί με ταυτόχρονη προστασία της ανεπανάληπτης Καστοριανής φύσης; Ο ιδιώτης είναι ανεξέλεγκτος, ο δημόσιος λειτουργός και το κράτος αυθαιρετούν και ερμηνεύουν ή ρυθμίζουν κατά το δοκούν και όλοι μαζί πάμε «κατά διαόλου». Διότι το «κάστανο» της χωροταξίας στην Ελλάδα είναι πολύ καυτό. Και τα χέρια αυτών που το πιάνουν καθόλου επιδέξια. Διότι η παιδεία τους στηρίζεται στον κομματισμό, στην ατολμία, στην ψηφοθηρία και στην απραξία!

Δημόσια έργα. Οι απαραίτητες υποδομές γίνονται με καθυστερήσεις ετών και είναι τόσο κοντόφθαλμες, «μικρές» και ελλιπείς, που όταν τελειώσουν, είναι κορεσμένες και ξεπερασμένες. Η ντροπή για όσους ασχολήθηκαν με το σχεδιασμό και την εκτέλεση των δημοσίων έργων είναι ευθέως ανάλογη του χρόνου που είχαν την ευθύνη του τομέα αυτού.

Το έχω γράψει πολλές φορές. Όλοι, – και όχι μόνο μια μερίδα – οι Καστοριανοί έπρεπε να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Δυστυχώς, η Καστοριά, με τη νοοτροπία που επικρατεί σε όλους τους πολιτικούς και πολιτευτάς υπό την ευρείαν του όρου έννοια, πολιτικούς που εκστασιάζονται με το ασήμαντο έργο τους, γενική προκοπή δεν πρόκειται να δει, εκτός εάν οι ψηφοφόροι αλλάξουν πορεία – τακτική και αναδείξουν στα δημόσια αξιώματα φιλοπάτριδες, άξιους, έντιμους και ανιδιοτελείς. Άνθρωποι στενών οριζόντων, μικρών στόχων και μικρών δυνατοτήτων, στέκονται εμπόδιο στην πρόοδό μας. «Υπνωτιζόμενοι», ικανοποιούνται και μας υπνωτίζουν με την προβολή του απελπιστικά μικρού τους έργου.