Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ – ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΥ



Είναι γνωστό ότι κατά τον εορτασμό των Εθνικών επετείων ή των  εκδηλώσεων τιμής προς τα θύματα και τους μάρτυρες των εγκληματικών ενεργειών των κατοχικών στρατευμάτων (Ιταλών, Γερμανών, Βουλγάρων και Βουλγαροκομιτατζήδων) σε βάρος του πληθυσμού (εκτελέσεις, ολοκαυτώματα κλπ), ο ομιλητής προσδιορίζει με την ομιλία του τα γεγονότα που οδήγησαν στο ολοκαύτωμα της Κλεισούρας, την σοβαρότητα αυτών των γεγονότων, για τα οποία γίνεται η αναμνηστική τιμητική εκδήλωση και την ιστορική τους αλήθεια, την πλήρη δηλαδή αναφορά των επί μέρους στοιχείων που συνθέτουν αυτά τα γεγονότα χωρίς απόκρυψη ή διαστρέβλωση δεδομένων και χωρίς υποκειμενικές εκτιμήσεις.
Αν ο ομιλητής υποτιμά την σοβαρότητα της Εθνικής «εκδήλωσης», παραβιάζει την ιστορική αλήθεια παραλείποντας ή παρερμηνεύοντας γεγονότα, ή διαστρεβλώνοντας συστηματικά και από πρόθεση την ιστορική αλήθεια, για να προπαγανδίσει υπέρ των κατοχικών δοσιλόγων, να μηδενίσει τη συνεισφορά και τις θυσίες του Ελληνικού λαού, τις θυσίες του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, τις θυσίες της καθολικής Εθνικής Αντίστασης, να υποδαυλίσει μίση και πάθη διχαστικά του Ελληνικού λαού, τότε, οι παριστάμενοι κυβερνητικοί παράγοντες, οι τοπικές Αρχές, οι εκπρόσωποι των κομμάτων και των Αντιστασιακών οργανώσεων, ή αποδοκιμάζουν έντονα τον ομιλητή που εκτρέπεται από το επιτρεπτό εθνικό – πατριωτικό καθήκον, ή αποχωρούν ομαδικά από την επίσημη τελετή και μάλιστα κατά τρόπον απαξιωτικό. Στην περίπτωσή μας, την Ελληνική Κυβέρνηση, – όπως και σε κάθε επέτειο –, εκπροσώπησε επίσημα ο τοπικός Βουλευτής και δεύτερος τη τάξει πολιτειακός παράγων Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, ο οποίος παρευρέθη και παρακολούθησε ασμένως και με προσήκουσα προσοχή την ομιλία, η οποία ήταν Αντεθνική, Αντιπατριωτική και εστρέφετο εναντίον της καθολικής Εθνικής Αντίστασης των Ελλήνων. Αναντίρρητα ο Πρόεδρος της Βουλής αποδέχτηκε και υιοθέτησε το σύνολον της ομιλίας του κατάπτυστου ομιλητή, υποπίπτοντας έτσι σε βαρύ πατριωτικό, πολιτικό και ηθικό ολίσθημα.
Ο παριστάμενος Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, όφειλε να αποχωρήσει αμέσως από την τελετή και να εκδηλώσει την αποδοκιμασία και την αντίθεσή του με φωνές ή άλλες έντονες εκδηλώσεις. Και αντί αυτού του επιβεβλημένου Εθνικά και πολιτικά καθήκοντος, παρακολούθησε όλη την άθλια, ανόσια και Αντιπατριωτική αυτή παράσταση – κωμωδία, μέχρι το τέλος και εξέφρασε δια χειραψίας προς τον ομιλητή ευχαρίστως και από καρδίας τα θερμά του συγχαρητήρια! Μπράβο σας κύριε Πρόεδρε της Βουλής.
1)            Ότι η Εθνική μας Αντίσταση κατά των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών δεν ήταν νόμιμη! Άρα νομίμως οι Γερμανοί και οι άλλοι δύο κατακτητές εξόντωσαν 1.108.922 Έλληνες και έκαψαν 100 πόλεις και χωριά μας κατά την διάρκεια της κατοχής!
2)            Ότι οι αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης ήταν δειλοί και τρέπονταν σε φυγή όταν έβλεπαν έστω και μικρό τμήμα των στρατευμάτων κατοχής και ειδικότερα ότι ο ιστορικός ηγέτης των ανταρτών της Δυτικής Μακεδονίας Αλέξανδρος Ρόσιος, ο σταυραετός του ΣινιάτσικουΚαπετάν Υψηλάντης –, κατά σύστημα ετρέπετο σε φυγή λόγω δειλίας και το ίδιο έπραξε στην ενέδρα που είχε οργανώσει κοντά στο χωριό Κλεισούρα, ενώ είναι αποδεδειγμένο από έγκριτους ιστορικούς ότι αναγκάστηκε σε υποχώρηση, όταν άλλο μεγάλο τμήμα των Γερμανών πλησίαζε στο σημείο της ενέδρας.
3)            Ότι ενώ δήθεν οι αντάρτες του Υψηλάντη ετράπησαν λόγω δειλίας σε φυγή, κατέβηκαν κατά τον ομιλητή στο δρόμο, όπου βρίσκονταν τα πτώματα των οκτώ Γερμανών και διέπραξαν ιεροσυλίες, αποκόπτοντας τα γεννητικά τους όργανα και βάζοντάς τα στα στόματά τους, στήνοντας εν τέλει τα πτώματα όρθια για να φαίνεται εντονότερα το ανοσιούργημά τους.
Αφού όμως όλοι οι αντάρτες του καπετάν Υψηλάντη ετράπησαν σε φυγή λόγω δειλίας, πώς ορισμένοι από αυτούς κατέβηκαν στο δρόμο και διέπραξαν όλα αυτά τα ανόσια που περιέγραψε ο ομιλητής;
Δεν περιορίστηκε όμως σε αυτό το αυτονόητο ψεύδος, αλλά απέκρυψε και την φοβερή αλήθεια ότι τα ανοσιουργήματα αυτά διέπραξε ομάδα Βουλγαροκομιτατζήδων του μακελάρη της Δυτικής Μακεδονίας Βούλγαρου Αξιωματικού Κάλτσεφ, για να εξαγριώσει τους επερχόμενους Γερμανούς εναντίον των κατοίκων του πλησιέστερου χωριού, δηλαδή της μαρτυρικής Κλεισούρας.
4)            Ότι οι «φυγάδες αντάρτες» μετέφεραν τις αχρηστευθείσες από τα όπλα τους μοτοσικλέτες των οκτώ Γερμανών νεκρών στο χωριό Κλεισούρα, για να καταστήσουν συνενόχους τους κατοίκους του Χωριού αυτού για την ενέδρα και το θάνατο των οκτώ Γερμανών.
5)            Ότι οι ίδιοι «φυγάδες» αντάρτες συνέστησαν στους κατοίκους της Κλεισούρας να μη φύγουν από το χωριό γιατί οι Γερμανοί δεν θα τους πειράξουν, ενώ αυτό το έκαναν οι Βουλγαροκομιτατζήδες ακριβώς για να πετύχουν το σκοπό τους, δηλ. την εξόντωση του Ελληνικού πληθυσμού της Κλεισούρας, που αποτελούσε σοβαρό εμπόδιο στην επιδίωξή τους, δηλαδή την προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.
Αυτά ως Καστοριανός δεν έπρεπε να τα αγνοεί ο κ. Πρόεδρος της Βουλής, όπως και το ότι άλλοι Σλάβοι διεκδικούν σήμερα την ίδια περιοχή.
Ανακεφαλαιώνοντας τα όσα γράφτηκαν, θέλω να δώσω έμφαση σε κάποια θλιβερά, πρωτοφανή και αντιδημοκρατικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε κάθε επέτειο του ολοκαυτώματος της μαρτυρικής Κλεισούρας.
Είναι εντελώς απαράδεκτο στα πλαίσια της Δημοκρατίας, πολιτειακός παράγων πρώτου μεγέθους, όπως ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος και οποιοδήποτε δημόσιο πρόσωπο με κανέναν τρόπο και σε καμιά περίπτωση να φωτογραφίζεται και να τείνει το χέρι του εκφράζων έτσι την επιδοκιμασία του και την σύμφωνη γνώμη για όσα ειπώθηκαν. Και ειπώθηκαν γεγονότα απαράδεκτα, απίστευτα, αντεθνικά, απολύτως ακατανόητα, με απροκάλυπτη διαστρέβλωση των κοινώς ιστορικώς παραδεδεγμένων, που σχετίζονται άμεσα με το ολοκαύτωμα της Κλεισούρας.
Η κατ’ έτος ανελλιπής παράσταση του κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, είτε ως Βουλευτού Καστοριάς, είτε ως πολιτειακού παράγοντος στη μαύρη αυτή επέτειο, αποτελεί όνειδος, ντροπή και επισύρει την κατακραυγή και τον στιγματισμό του, όπως και την πολιτική και κοινωνική του καταδίκη, από μέρους των ευαίσθητων και δημοκρατικών πολιτών της Ελλάδας.
Δυστυχώς όμως, όλες αυτές οι ανίερες και απαράδεκτες παραδοχές του Προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου, που είναι τελείως ασυνήθιστες, απαράδεκτες και ατιμωτικές για τους αγώνες του Ελληνικού λαού, αντιιστορικές, Αντιπατριωτικές και Αντεθνικές, έχουν προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση όλων των τιμίων Ελλήνων πολιτών. Οι ευθύνες του ενώπιον της ιστορίας και της Ελληνικής πολιτείας, την οποία εκπροσωπεί είναι εύλογες και μεγάλες: Είναι ευθύνες πολιτικές, ηθικές και κοινωνικές και κάποτε το όνομά του θα γραφτεί στη Μαύρη Βίβλο, όπου καταγράφονται τα μελανά έργα των δημοσίων ανδρών.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην ιστορική Κλεισούρα πραγματοποιήθηκε ένα από τα φρικιαστικότερα Βουλγαρογερμανικά εγκλήματα. Στις 5 Απριλίου 1944 οι Γερμανοί με την σύμπραξη των κομιτατζήδων του δήμιου των κατοίκων της Δυτικής Μακεδονίας Κάλτσεφ, εκδικούμενοι τον σκοτωμό των οκτώ (8) στρατιωτών τους που έπεσαν σε ενέδρα των ανταρτών της περιοχής υπό τον Κ. Ρόσιο (Υψηλάντη), έκαψαν όλα τα σπίτια και σκότωσαν περίπου 300 άτομα[1].
Για το χρονικό της μάχης μεταξύ ανταρτών και Γερμανών, στη Βιβλιογραφία υπάρχει πλούσια καταγραφή και λεπτομερής εξιστόρηση των γεγονότων. Το σύνολον των αντικειμενικών ιστορικών, αυτών δηλαδή που αποδίδουν πιστά τα γεγονότα, στα οποία δεν περιλαμβάνονται προσωπικά αισθήματα, διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, ή σκόπιμη, συστηματική και απαράδεκτη αλλοίωση των γεγονότων,  συμφωνεί απόλυτα με όσα παρακάτω για την μεγάλη μάχη και τη μεγάλη θυσία των ανθρώπινων ζωών, ιστορώ στο βιβλίο μου:
«ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ »
 Εξαίρεση από το σύνολο των ιστορικών και της πλούσιας επί του θέματος βιβλιογραφίας, η οποία παρατίθεται λεπτομερώς στο τέλος του βιβλίου μου, αποτελούν μερικά πρόσωπα που κατάγονται από το Νομό Καστοριάς, και που υπήρξαν στενοί συνεργάτες των κατακτητών και των Βουλγαροκομιτατζήδων του Νομού της Καστοριάς, είτε βαρύνονται με κληρονομικές εθνοπροδοτικές ενοχές και με τον δοσιλογισμό,  μερικά πολιτικά αποβράσματα, οι Γιοσμάδες της Καστοριάς[2], νεοφασίστες και νεοναζί, σήμερα, άνανδροι και αναξιοπρεπείς, που για λόγους ιδιοτέλειας και πολιτικής προστασίας στεγάζονται στο κόμμα της Ν.Δ., ένα κόμμα δημοκρατικό και με πολλές δημοκρατικές προσωπικότητες. Τα πρόσωπα αυτά βρικόλακες του παρελθόντος, με αντιλήψεις διχαστικές, ξεπερασμένες και καταδικασμένες στη συνείδηση της πλειονότητας των Ελλήνων – με εξαίρεση τους Καστοριανούς –, μερικές δυσάρεστες φιγούρες που προκαλούν έντονα συναισθήματα απέχθειας και λύπης, λόγω της προκλητικής θέσης που παίρνουν στην καταγραφή της ιστορίας, που παραχαράσσουν και διαστρεβλώνουν βάναυσα τα γεγονότα και στρέφονται εναντίον της ιστορικής αλήθειας, του Έθνους, των συμφερόντων της Ελλάδος και των Ελλήνων, με την έντυπη, στρεβλή και ανθελληνική διάδοση θέσεων και απόψεων.
Όλα αυτά τα πολιτικά και κοινωνικά κατακάθια, ιεροσυλούν αναιδώς στο Έπος της Εθνικής ΕΑΜικής μας Αντίστασης.






















ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟΣ
Π     Ο     Λ     Ι     Τ     Η     Σ
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Το ετήσιο Μνημόσυνο στην Κλεισούρα Καστοριάς για τα θύματα της σφαγής από τους Γερμανούς

1.             Πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 11 Απριλίου 2010, οι κατ’ έτος τελούμενες εκδηλώσεις Μνήμης του Δήμου Κλεισούρας Ν. Καστοριάς για τα διακόσια ογδόντα (280) αθώα θύματα της Σφαγής κατοίκων του οικισμού, από τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής.
2.             Το πρωί της ημέρας του εορτασμού, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, τελέσθηκε πάνδημη Θεία Λειτουργία και Δοξολογία. Μετά τη Θεία Λειτουργία, οι προσκεκλημένοι και το εκκλησίασμα, μετέβησαν στο παρακείμενο Μνημείο των Ηρώων, όπου πραγματοποιήθηκαν οι καθ’ εαυτό εκδηλώσεις, οι οποίες άρχισαν με την Έπαρση Σημαίας και Επιμνημόσυνη Δέηση.

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΗΣ 5ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1944 ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
3.             Στη συνέχεια, ο Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Κλεισούρας κ. Νικόλαος Δ. Σιώκης, υποψήφιος διδάκτορας Θεολογίας, αναφέρθηκε επιτυχώς στο Χρονικό της Σφαγής της 5ης Απριλίου 1944 στην Κλεισούρα Καστοριάς:

«Πανοσιολογιώτατε
Αιδεσιμώτατοι
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων
Κυρία Υποπρόξενε εκπρόσωπε της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Κύριε Βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας Νομού Καστοριάς
Κύριε Διοικητά της ΧV Ταξιαρχίας Πεζικού Καστοριάς
Κύριε Διευθυντά της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς
Κύριε Υποδιοικητά της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καστοριάς
Κύριε Δήμαρχε Κλεισούρας
Κύριε εκπρόσωπε της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης
Κύριε Εκπρόσωπε της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Καστοριάς
Κύριοι Δήμαρχοι Χορτιάτη, Καστοριάς και Μουρικίου
Κύριοι Πρόεδροι των Κοινοτήτων Βαρικού και Λεχόβου
Κύριοι Εκπρόσωποι Δήμων και Κοινοτήτων
Κύριε Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου Κλεισούρας
Κύριοι Πρόεδροι Σωματείων, Ενώσεων, Συλλόγων και Φορέων
Κυρίες και Κύριοι,
«Νέα εγκλήματα των Γερμανών εναντίον του ελληνικού πληθυσμού έλαβον χώραν τελευταίως… οι κακούργοι εισβολείς κατέστρεψαν εκ θεμελίων το πλησίον της Μακεδονικής Καστορίας χωρίον Κλεισούρα, κατόπιν συρράξεώς των με ανταρτικήν ομάδα, η οποία είχε φονεύση δύο Γερμανούς μοτοσυκλετιστάς. Η Κλεισούρα μετεβλήθη εις άμορφον σωρόν ερειπίων, 250 δε γυναικόπαιδα του χωρίου εφονεύθησαν ανοικτιρμόνως υπό των λυσσώντων εισβολέων».
Με το τηλεγράφημα αυτό η εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης περιέγραφε συνοπτικά στις 28 Ιουλίου 1944 τα γεγονότα του ολοκαυτώματος της Κλεισούρας, της ηρωικής κωμόπολης της Δυτικής Μακεδονίας που υπήρξε προπύργιο του Ελληνισμού και κέντρο εθνικών εξορμήσεων.
Η Κλεισούρα υπήρξε μια ακατάβλητη εθνική έπαλξη, στα τείχη της οποίας δοκιμάστηκαν σκληρά τα κύματα των κατά καιρούς επιδρομέων. Το πρώτο καταστροφικό πλήγμα το δέχτηκε στα 1878 από τα αιμοχαρή τουρκικά στίφη των Γκέγκηδων του Ισμαήλ αγά, τα οποία όμως κατατροπώθηκαν από τα αρματολικά σώματα που λημέριαζαν στο Μουρίκι. Ακολούθως, στις 22 Ιουλίου 1903 κατά την ψευδεπανάσταση του Ίλιντεν και στη συνέχεια στις 2 Νοέμβρη 1912, όταν λεηλατήθηκε από τους Τούρκους, που οπισθοχωρούσαν από τη Μακεδονία. Η τριήμερη εκείνη λεηλασία, κατά την οποία καταστράφηκαν 400 από τις 700 οικίες της, σήμανε το τέλος μιας ένδοξης για την ιστορική Κλεισούρα εποχής, κατά την οποία ο ρόλος της κωμοπόλεως ήταν σημαντικότατος για τα γράμματα, τις τέχνες, τον πολιτισμό, το εμπόριο, αλλά και για τον ελληνισμό της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας.
Η Κλεισούρα της ευημερίας και της ανάπτυξης, η αρχόντισσα της Δυτικής Μακεδονίας, συνέχισε να αποτελεί σημαίνον κέντρο της περιοχής μέχρι τη μοιραία ημέρα της 5ης Απριλίου 1944, ημέρα που ο θάνατος σαβάνωσε την μαρτυρική και πολύπαθη κωμόπολη.
Διακόσιες ογδόντα (280) αθώες ψυχές θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας εκείνη την Τετάρτη, 5 Απρίλη του 1944. Οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίστηκαν, έγκυες γυναίκες ξεκοιλιάστηκαν, βρεφοκρατούσες μητέρες έπεσαν νεκρές με τα τέκνα τους στην αγκαλιά, αφρόπλαστες παρθένες σφαγιάστηκαν πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, σεβάσμιοι γέροντες που σ’ όλη τους τη ζωή υπερασπίστηκαν τα ιδανικά της πατρίδας έγιναν παρανάλωμα του πυρός μέσα στις οικίες τους.
4.             Το πρωινό εκείνο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το κακό που επρόκειτο να συμβεί. Αντιστασιακές ομάδες του ΕΛΑΣ, που δρούσαν στην περιοχή με επικεφαλής τον καθηγητή φιλολογίας Αλέξη Ρόσιο από την Σιάτιστα, γνωστό ως καπετάν Υψηλάντη, είχαν πληροφορηθεί ότι μια γερμανική αυτοκινητοπομπή επρόκειτο να περάσει την ημέρα εκείνη κατευθυνόμενη από την Καστοριά στο Αμύνταιο για να παραλάβει προμήθειες. έτσι επέλεξαν τη στενωπό διάβαση στην περιοχή Νταούλι, θέση στρατηγική με πολλά φυσικά πλεονεκτήματα, και έστησαν ενέδρα. Όταν η εμπροσθοφυλακή της φάλαγγας έφτασε στην τοξωτή γέφυρα του Νταουλιού άρχισε μάχη που είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρείς (3) προπομποί Γερμανοί μοτοσικλετιστές.
Σε λίγη ώρα κινήθηκε προς το σημείο αυτό ισχυρή κατοχική δύναμη κι έτσι η αντιστασιακή ομάδα αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αφού πρώτα οι αντάρτες ακρωτηρίασαν οικτρά τους μοτοσικλετιστές και τους εγκατέλειψαν αιμόφυρτους παραταγμένους σε στάση προσοχής στη γέφυρα και παράλληλα μετέφεραν τις μηχανές τους μέσα στην Κλεισούρα.
5.             Οι επικεφαλής αξιωματικοί των Ναζί αντικρίζοντας το αποκρουστικό θέαμα των κατακρεουργημένων βέβηλα συντρόφων τους, οργίστηκαν αφάνταστα επιζητώντας άμεση εκδίκηση και σκληρά αντίποινα. Η στρατηγική του «προληπτικού» πυρός και σιδήρου, δηλαδή η εξόντωση κάθε δυνάμει εχθρού, για να μη διακυβευφθεί «πολύτιμο γερμανικό αίμα», ακολουθείται και πάλι. Στόχος τους φυσικά το πιο κοντινό χωριό. η Κλεισούρα. Ειδοποιούν τα φρουραρχεία της Καστοριάς και της Κοζάνης, καθώς και το τάγμα των Ες-Ες της Πτολεπαΐδας και δίνουν εντολή να προβούν σε πράξεις αντίποινα κατά του ανυποψίαστου άμαχου πληθυσμού, που εκείνη τη μέρα αποτελούνταν μόνο από γυναικόπαιδα και γέροντες, μια και οι άνδρες είχαν φροντίσει να απομακρυνθούν για ασφάλεια στα γύρω βουνά και στο Μοναστήρι της Παναγίας με την ελπίδα ότι η γερμανική δολοφονική μανία θα άφηνε άθικτους τους γέροντες και τα γυναικόπαιδα, όπως τους είχε καθησυχάσει γι’ αυτό ο αρχηγός των ανταρτών, ο οποίος προτίμησε να απομακρυνθεί στο γειτονικό δάσος και να παρακολουθήσει από εκεί ό,τι επρόκειτο να συμβεί. Όλα αυτά επιτρέπουν να εξάγουμε επιχειρήματα υπέρ ή κατά της αποτελεσματικότητας, της σκοπιμότητας και κατά συνέπεια του θεμιτού της Αντίστασης.
6.             Οι αρχιτέκτονες όμως του εγκλήματος έστειλαν αρχικά μέσα στην αρχοντική κωμόπολη ανιχνευτές, για να τους καθησυχάσουν ότι δεν θα τους πειράξουν ώστε να μην τραπούν σε φυγή. Εξάλλου οι κατακτητές δεν διστάζουν να δίνουν ακόμα και απατηλές «εγγυήσεις» για να τις αθετήσουν τη δεδομένη στιγμή. Πίσω τους ακολουθούσαν πάνοπλοι οι παρανοϊκοί μακελάρηδες, οι εκτελεστές και οι εμπρηστές των Ναζί.
7.             Τα απάνθρωπα κτήνη των Ες-Ες και οι γερμανοφορεμένοι Βούλγαροι κομιτατζήδες υπό την αρχηγία των Γερμανών διοικητών της Καστοριάς Ράϊσλ και Χίλντενμπραντ και την καθοδήγηση του βουλγαρίζοντα αρχικομιτατζή Κάλτσεφ, αφού πήραν το σύνθημα με φωτοβολίδα από το Νταούλι στις 5 μ.μ., άρχισαν να φονεύουν τους κατοίκους με αυτόματα πολυβόλα, αμφίστομους πελέκεις και ξιφολόγχες και να πυρπολούν τα αρχοντικά με ειδική εμπρηστική σκόνη, σπέρνοντας το θάνατο χωρίς διάκριση. 
Ξεκοίλιαζαν έγκυες, λόγχιζαν βρέφη αβάπτιστα και νήπια, κοπέλες έπεφταν νεκρές στο νωπό χορτάρι των αυλόγυρων από το καυτό μολύβι των πολυβόλων . μαζί με τις Κλεισουριώτισσες αρχόντισσες, έπεφταν νεκροί και οι σεβάσμιοι γέροντες κι οι γερόντισσες μέσα στα περίφημα αρχοντικά τους. Το αίμα των αθώων τρέχει στα σπίτια και τους δρόμους της πονεμένης Κλεισούρας, μέσα σε μια ασύλληπτη εικόνα φρίκης. Κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει τους αιμοδιψείς επιδρομείς από το φρικιαστικό έργο της ομαδικής σφαγής και πυρπολήσεως, ούτε και ο παπα-Γιώργης Μήτρας που με το σταυρό στο χέρι εκτελείται ως νεομάρτυρας και κατακρεουργείται στην προσπάθεια να καταπραΰνει το μένος των αιμοσταγών οργάνων του Χίτλερ. Μέσα στο δίωρο διάστημα που όριζε η διαταγή μετατρέπουν τα πάντα σε κόλαση σπέρνοντας το αίμα, τη φρίκη και το θάνατο και αφήνοντας πίσω τους διακόσια ογδόντα (280) αθώα θύματα, που κλείνουν τον ευρύ κατάλογο των νεκρών της Επιχείρησης «Μαγιάτικη Καταιγίδα» τον Απρίλη του 1944.
Στο μεταίχμιο της δίωρης προθεσμίας είχαν στήσει στον τοίχο επτά (7) γυναίκες και τη στιγμή που το αυτόματο ετοιμαζόταν να κροταλίσει εκείνη ακριβώς τη στιγμή, γύρω στις 7 μ.μ., είχε ανάψει πάνω από την άμοιρη Κλεισούρα η φωτοβολίδα που σήμανε τη λήξη της ανείπωτης ανθρωποθυσίας και στάθηκε η σωτηρία των επτά γυναικών, που από τη μνήμη και την ψυχή τους δεν θα σβήσει ποτέ η εικόνα του Γερμανού των Ες-Ες με το κόκκινο απ’ το αίμα αδιάβροχο, αλλά και της νεκρής μάνας με το παιδί της στην αγκαλιά.
Ο σφαγέας της Κλεισούρας, συνταγματάρχης Καρλ Σύμερς, διοικητής του 7ου Συντάγματος της 4ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των Ες-Ες, χαρακτηρίζεται ως άτεγκτος και άκαμπτος χαρακτήρας και η ωμότητα στη συμπεριφορά του οφειλόταν στην πεποίθησή του ότι ο ελληνικός πληθυσμός περιέθαλπε και υποστήριζε τους αντάρτες και ως εκ τούτου γι’ αυτόν ήταν όλοι συνένοχοι στην αντίστασή τους κατά του Άξονα.
8.             Οι αντιανταρτικές επιχειρήσεις έπρεπε να προσφέρουν «τρόμον αντί τρόμου», έτσι ώστε ο άμαχος πληθυσμός να φοβηθεί τελικά περισσότερο τις γερμανικές δυνάμεις παρά τις συμμορίες. Οι απάνθρωπη συμπεριφορά του Καρλ Σύμερς είχε σαν αποτέλεσμα ο πολιτικός εντεταλμένος του Γ΄ Ράιχ στα Βαλκάνια Χέρμαν Νουμπάχερ να ονομάσει την επιχείρηση στην Κλεισούρα «παράλογο λουτρό αίματος» και να επισημάνει με οργή πως οι φρικαλεότητες που διεπράχθησαν παρέβαιναν τις πάγιες διαταγές περί αντιποίνων. Όσα όμως υποστήριξε ο Νουμπάχερ τα απέρριψε ως αβάσιμα ο Στρατιωτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης – Αιγαίου, ενθαρρύνοντας έτσι τον Καρλ Σύμερς να επαναλάβει με τους αιμοσταγείς άνδρες του λίγο αργότερα και στο Δίστομο παρόμοιες σφαγές αμάχων. Η μοίρα όμως του επιφύλασσε οικτρό τέλος, όταν το αυτοκίνητό του πάτησε νάρκη λίγο έξω από την Άρτα στις 18 Αυγούστου 1944.
Τις επόμενες μέρες οι κάτοικοι των γύρω περιοχών με τρόμο θα βλέπουν την πανέμορφη Κλεισούρα να καίγεται και τη φωτιά να συμπληρώνει το έργο της καταστροφής, φωτίζοντας τις νύχτες της σκλαβιάς. Όσοι είχαν καταφύγει στα δάση επιστρέφοντας το επόμενο πρωί δεν βρίσκουν τίποτε άλλο παρά μόνο ερείπια και νεκρούς. Άλλοι αγκάλιαζαν τα πτώματα των οικείων τους και άλλοι μάταια αναζητούσαν τους καμένους.
Η Κλεισούρα είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο νεκροταφείο και το κοιμητήριο του χωριού δεν επαρκούσε για να ταφούν τα διακόσια ογδόντα (280) θύματα, που θάβονταν στις αυλές των εκκλησιών και των σπιτιών και στις πλαγιές του βουνού. Ο φοβερός ναζιστικός Ηρώδης είχε χορτάσει εκείνη τη μέρα από ελληνικό αίμα και ερείπια, μεταξύ των οποίων και το ημιγυμνάσιο, η αστική σχολή, το νέο δημοτικό σχολείο (που είχε ιδρυθεί το 1919) και η μεγάλη βιβλιοθήκη τους.
Ήταν παραμονές Μεγάλης Εβδομάδας και η πολύπαθη Κλεισούρα σήκωσε μαζί με τον Εσταυρωμένο τον σταυρό της και ανήλθε στον Εθνικό Γολγοθά του μαρτυρίου της για να διδάξει και να δείξει στους ελεύθερους λαούς τον δρόμο της αυτοθυσίας, της αρετής και της ελευθερίας. Τις επόμενες ημέρες οι θρήνοι και οι κοπετοί της Θεοτόκου για το Μονογενή της συνοδεύονται από το κλάμα και τις κραυγές απόγνωσης των κατοίκων, που αντηχούν στα γύρω φαράγγια και στα δάση επαναλαμβάνοντας το μακρόσυρτο μοιρολόγι για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ο λαός θέλοντας να χαρακτηρίσει το ολοκαύτωμα αυτό δίκαια το ονόμασε σφαγή, γιατί έτσι μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί ο τρόπος με τον οποίο διαπράχθηκε. Το γεγονός αυτό δεν πέρασε στην ιστορία, είναι ακόμη ζωντανό στη μνήμη των πιο ηλικιωμένων, στη μνήμη των ανθρώπων που έχασαν τόσο άδικα τις οικογένειές τους και φέρουν έκτοτε αιώνιο το πένθος, αλλά και σ’ όλους εμάς που ακούσαμε τις περιγραφές τους.
Η πολιτεία αναγνωρίζοντας το μέγεθος της προσφοράς της Κλεισούρας, της απένειμε τον Πολεμικό Σταυρό Α΄ τάξης και το 1994 μετονόμασε την Κοινότητα σε Δήμο για ιστορικούς λόγους, ενώ ο Σύλλογος των Απανταχού Κλεισουριέων «Ο Άγιος Μάρκος» τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων εκείνων ανήγειρε το μνημείο αυτό, αιώνιο σύμβολο του μαρτυρίου, που θα στέλνει μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.
Τα πρόσφατα προσβλητικά δημοσιεύματα γερμανικών περιοδικών αλλά και οι προκλητικές τοποθετήσεις και δηλώσεις γερμανών κυβερνητικών στελεχών και αξιωματούχων εις βάρος της χώρας μας, μας ωθούν σε αναθεώρηση της μέχρι σήμερα υποχωρητικής και ανεκτικής στάσης μας ως προς το ζήτημα της καταβολής των αποζημιώσεων για τις θηριωδίες, τις καταστροφές και τις σφαγές των γερμανικών δυνάμεων κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από την μαρτυρική Κλεισούρα υπενθυμίζουμε και διατρανώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας  δ ε ν   π α ρ α γ ρ ά φ ο ν τ α ι, αλλά επανορθώνονται. Οι απαράγραπτες οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα πρέπει να εξοφληθούν στο ακέραιο ως εγγύηση ότι στο μέλλον δεν θα επαναληφθούν παρόμοια εγκλήματα και η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει να πράξει τα δέοντα, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα και την ελευθερία. Δ ε ν  ε π α ι τ ο ύ μ ε, α π α ι τ ο ύ μ ε  και οι απαιτήσεις μας είναι ανυποχώρητο δικαίωμά μας. Στη σκέψη και στις ενέργειές μας δεν πρυτανεύει η εκδίκηση για τα ανήκουστα εγκλήματα των ναζιστικών στρατευμάτων . γνώμονάς μας είναι η αποκατάσταση του δικαίου και η ανάπτυξη φιλίας ανάμεσα στους λαούς.
Εξήντα έξι (66) χρόνια μετά, η σφαγή της Κλεισούρας παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό, τόσο στον ελληνικό όσο και στον διεθνή χώρο. Οι πρόσφατες θετικές εξελίξεις των αποζημιώσεων της σφαγής του Διστόμου ανοίγουν τον δρόμο για τη δικαίωση και των θυμάτων της Κλεισούρας εκ μέρους της Δημοκρατίας της Γερμανίας. Από την πλευρά της η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να διατηρήσει τον μαρτυρικό Δήμο Κλεισούρας κατά τη νέα αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση της χώρας με το σχέδιο «Καλλικράτης». Την ιδιαίτερη μεταχείριση και σχεδιασμό για το Δήμο μας επιβάλουν: η διακριτή ιστορική παρουσία της Κλεισούρας στην ευρύτερη περιοχή, το πλούσιο φυσικό κάλλος της, η διαφύλαξη και η ανάδειξη των μνημείων και του ιδιαίτερου πολιτισμικού της χαρακτήρα, το όραμα της παλιννόστησης και της αναζωογόνησής της, η επιβαλλόμενη τουριστική της ανάπτυξη, το ορεινό ανάγλυφο και οι αντίξοες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή.
Το τίμημα της Λευτεριάς είναι πολύ βαρύ και η πατρίδα μας το πλήρωσε με εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και οι διακόσιες ογδόντα (280) αθώες ψυχές που θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας στην αρχόντισσα της Δυτικής Μακεδονίας, την Κλεισούρα».  

Κ Α Τ Α Θ Ε Σ Η   Σ Τ Ε Φ Α Ν Ω Ν
Έγινε κατάθεση στεφάνων από τους:
1.             Εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Φίλιππος Πετσάλνικος.
2.             Εκ μέρους του Προξενείου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η Υποπρόξενος κα. Εύα Βίντφελντ.
3.             Βουλευτή Νέας Δημοκρατίας Καστοριάς κ. Ζήση Τζηκαλάγια.
4.             Διοικητή της XV Ταξιαρχίας Πεζικού Καστοριάς.
5.             Διευθυντή Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς.
6.             Υποδιοικητή Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καστοριάς.
7.             Εκπρόσωπο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς κ. Αχιλλέα Ευαγγέλου.
8.             Δήμαρχο Κλεισούρας κ. Ιωάννη Τόμου.
9.             Εκπρόσωπο της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Καστοριάς κ. Ευάγγελο Δούφλια.
10.         Δήμαρχο Χορτιάτη κ. Μιχάλη Γεράνη.
11.         Δήμαρχο Μουρικίου κα. Παρασκευή Βρυζίδου.
12.         Δήμαρχο Καστοριάς κ. Ιωάννη Τσαμίση.
13.         Δήμο Ευκαρπίας.
14.        Εκπρόσωπο του Δήμου Ίωνος Δραγούμη, Πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου Βογατσικού κ. Τάκη Μασούρα.
15.         Πρόεδρο Κοινότητας Βαρικού κ. Αθανάσιο Παρζήνα.
16.         Πρόεδρο Κοινότητας Λεχόβου κ. Ευάγγελο Ζώη.
17.         ΛΑ.Ο.Σ. Καστοριάς.
18.         Ομοσπονδία Δυτικομακεδονικών Σωματείων.
19.        Σύλλογος των Απανταχού Κλεισουριέων Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Μάρκος».
20.        Σύλλογο Κλεισουριέων Πτολεμαΐδας «Ο Άγιος Μάρκος».
21.        Πολιτιστικό Σύλλογο Κλεισούρας «Ο Δάρβαρης».
22.        Οικογένειες Θυμάτων – Αυτόπτης μάρτυς της 5ης Απριλίου, διασωθείσα παρά τον βαρύ τραυματισμό της, κ. Άννα Τσακιστάρα – Μπουτάρη.
23.        Δημοτικό Σχολείο Κλεισούρας.
Ακολούθησε τήρηση σιγής ενός λεπτού και ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από τμήμα της Στρατιωτικής Μουσικής της 15ης Ταξιαρχίας Πεζικού.   
Έχω την γνώμη ότι η ομιλία αυτή, αποτελεί ντροπή, όνειδος, είναι Εθνικό και πολιτικό Άγος, εξήντα έξι (66) χρόνια μετά το ολοκαύτωμα της μαρτυρικής Κωμόπολης του Νομού της Καστοριάς να επιρρίπτεται η καθολική ευθύνη στους Γερμανούς και όχι λιγότερο υπεύθυνους Βουλγαροκομιτατζήδες του Κάλτσεφ, οι οποίοι ήταν οι ηθικοί αυτουργοί, αλλά και οι άμεσοι συνεργοί στη μαζική και βάρβαρη θανάτωση 279 περίπου προσώπων.
Είναι εξ ίσου ντροπή, όνειδος, Εθνική και πολιτική ατιμία να θεωρούνται κατά τον ομιλητή, ως ηθικοί αυτουργοί του ολοκαυτώματος, – αυτοί δηλαδή που με πρόθεση προκάλεσαν τους Γερμανούς να τελέσουν τις μαζικές εκτελέσεις –, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ υπό τον σταυραετό του Σινιάτσικου αγωνιστή Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Είναι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή, καταισχύνη και πρόκληση, όλα αυτά να λέγονται δημόσια παρουσία από το 1981 του τότε Βουλευτή του ΠαΣοΚ και σήμερα Προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου και εκπροσώπων των πολιτικών, Στρατιωτικών και όλων των επισήμων Αρχών του Κράτους της τοπικής ΠΟΑΕΑ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ)[3].     

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Σχετικά με την ομιλία του Δημοτικού Συμβούλου Κλεισούρας
Νικολάου Σιώκη, διατυπώνω αρνητικά τα εξής σημεία της ομιλίας του

Α. ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟΣ ΤΙΤΛΟΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ
1. Ετήσιο μνημόσυνο στην Κλεισούρα Καστοριάς για τα θύματα της σφαγής από τους Γερμανούς. Στην αρχή απολύτως καμία αναφορά στους ηθικούς αυτουργούς και συνεργούς, στο έγκλημα, Βουλγαροκομιτατζήδες της Καστοριάς, ούτε στον Κάλτσεφ κύριο υπεύθυνο του ολοκαυτώματος. Και αυτό γιατί επί 66 χρόνια αυτή ήταν και είναι δυστυχώς και σήμερα με κυβέρνηση του  ΠαΣοΚ, η επίσημη στρεβλή, αβάσιμη εκδοχή, που δεν συμφωνεί με την αλήθεια, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και την οποία επέβαλε η νικήτρια μετά το 1945 παράταξη στο Νομό της Καστοριάς. Και αυτό εξηγείται αφ’ ενός γιατί από το 1945 και μέχρι την μεταπολίτευση, οι Αριστεροί, οι οποίοι εξεφράζοντο πολιτικά μέσα από τις ΕΑΜικές οργανώσεις, υπέστησαν μια χωρίς προηγούμενο οργανωμένη δίωξη, ώστε να έχουν εξαφανισθεί ολοσχερώς από την πολιτική έκφραση και δραστηριότητα και αφ’ ετέρου γιατί ο κυρίαρχος του ΠαΣοΚ  Καστοριάς, ο «αυτοκράτορας» κατά τον επιτυχημένο Δήμαρχο Καστοριάς του ΠαΣοΚ κ. Δημήτρη Παπουλίδη, ακόμη και σήμερα με ευθύνη του κ. Πετσάλνικου δεν κατέβαλε καμία προσπάθεια να αλλάξει το βαρύ πολιτικό κλίμα που για μισό αιώνα κυριαρχεί στο νομό της Καστοριάς. Όλοι οι διοικητικοί μηχανισμοί, και όλο το σύστημα ελέγχεται και καθοδηγείται όχι από την φωτισμένη και προοδευτική Κεντροδεξιά παράταξη, αλλά από μια στρεβλή, σκληρή και μισαλλόδοξη ακροδεξιά.
2. Επαναλαμβάνεται στερεότυπα το ίδιο μοτίβο: Τα θύματα της σφαγής από τα στρατεύματα κατοχής.
3. Η ανταρτική ομάδα είχε φονεύσει δύο Γερμανούς. Άλλο ένα κακοηθέστατο και ψευδέστατο ιστορικό στοιχείο. Οι νεκροί Γερμανοί ήταν οκτώ (8) και δεν ήταν αποτέλεσμα φόνου, δολοφονίας, όπως ισχυρίζεται ο ομιλητής Καθηγητής, υποψήφιος διδάκτορας Θεολογίας, αλλά κανονικής μάχης. Αυτό και μόνον φανερώνει ξεκάθαρα και αναντίρρητα ποιοι κηδεμονεύουν σήμερα πολιτικά και κοινωνικά την Καστοριά.
4. Άλλη μια αντίφαση. Στην αρχή λέγει για δύο Γερμανούς νεκρούς και εδώ για τρεις.
5. Στο σημείο αυτό, ο ανεκδιήγητος καθηγητής της Θεολογίας ξεπερνώντας όλα τα επιτρεπτά και ανεκτά όρια, διέπραξε ιστορική ατιμία, μειοδότησε Εθνικά, έβλαψε το Εθνικό συμφέρον, διέπραξε ένα ανόσιο και κατάπτυστο κήρυγμα, παραποίησε και παραχάραξε εσκεμμένα τα γεγονότα της μάχης και κατασυκοφάντησε την Εθνική μας Αντίσταση.
«Οι αντάρτες ακρωτηρίασαν οικτρά τους μοτοσικλετιστές και τους εγκατέλειψαν αιμόφυρτους σε στάση προσοχής». Θεέ και Κύριε. Πρόκειται για μια αναίσχυντη ιστορική και πολιτική κακουργία. Είναι γνωστό, και το απέδειξα με ακλόνητα στοιχεία[4], πώς αυτήν την αποκρουστική και ανόσια πράξη την διέπραξαν οι Βουλγαροκομιτατζήδες του Κάλτσεφ και όχι οι ΕΛΑΣίτες, όπως ψευδώς και από πρόθεση ισχυρίζεται ο ομιλητής. Στο σημείο αυτό, ο παριστάμενος Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, εάν είχε στοιχειώδεις δημοκρατικές ευαισθησίες, εάν αισθανόταν σεβασμό προς την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, τους χιλιάδες νεκρούς της, στους Καστοριανούς ψηφοφόρους του, που είναι η δεξαμενή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, και προς τον Αλέξανδρο Ρόσιο – Υψηλάντη, που διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος της ΠΟΑΕΑ, και υποψήφιος βουλευτής του ΠαΣοΚ και μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής, όφειλε, είχε ηθικό, Εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό καθήκον, να κατευθυνθεί προς το βήμα του ομιλητή, να τον αρπάξει από τον σβέρκο και να διακόψει την τελετή, δίδοντας ένα ηχηρό μάθημα πολιτικού και ιστορικού παραδειγματισμού.
Δυστυχώς όμως, αυτές οι πατριωτικές, ηθικές και πολιτικές εξάρσεις, αυτά τα προτερήματα της προσωπικότητας που κοσμούν πολλούς πολιτικούς άνδρες της χώρας, είναι στοιχεία και έμφυτα προσόντα ανύπαρκτα για τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων.
Ο κ. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων με την παρουσία του κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνο της Κλεισούρας με την εκεί παρουσία του αντιλαμβανόταν τέλεια ότι νομιμοποιούσε μια αντεθνική ιστορική παραχάραξη της ιστορίας και των γεγονότων. Γιατί το κάνει; Λόγω του δεσποτικού στρατιωτικού χαρακτήρα του και της παντοκρατορίας και παντοδυναμίας του, νόμιζε ότι δεν θα υπήρχε ένας πατριώτης αγωνιστής Καστοριανός, ένας Καστελιόν κατά Καλβίνου, που θα τοποθετούσε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Εάν παρευρισκόμουν στην ομιλία, αυτό που δεν αποτόλμησε να κάνει ο Πρόεδρος της Βουλής, θα το έκανα εγώ. Όμως, αν και μέλος της ΠΕΑΕΑ,  αρθρογράφος εφημερίδων, συγγραφέας και ιστορικός, με συμμετοχή στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα του Νομού της Καστοριάς, δεν καλούμαι. Είμαι ακόμα πολίτης Β΄ κατηγορίας και ανεπιθύμητος για μερικούς Υπερεθνικόφρονες Κλεισουριείς.
Αδιάφορος, ψυχρός και απαθής, παρακολούθησε μέχρι τέλους την αναίσχυντη αυτή ομιλία, συνεχάρη τον ομιλητή και στη συνέχεια μετέβη στο χώρο της δεξίωσης, ωσάν να μη συνέβη τίποτα, κατοχυρώνοντας (νομιμοποιώντας) έτσι τις στρεβλές και παραχαραγμένες ιστορικές απόψεις της νικήτριας παράταξης. Μπράβο κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων και Βουλευτή της Καστοριάς του ΠαΣοΚ.
6. Ο θρασύς και ανεκδιήγητος ομιλητής, εκτρέπεται ακόμη περισσότερο και πρωτοτυπεί, διακηρύσσοντας ότι η αντίσταση κατά των Αρχών κατοχής δεν είναι θεμιτή πράξη! Καινά δαιμόνια!
7. Μόνο προς το τέλος της ομιλίας του, θυμάται και τους γερμανοφορεμένους κομιτατζήδες του Κάλτσεφ και τους αναφέρει.
8. Τις ένδοξες μονάδες του ΕΛΑΣ, τις χαρακτηρίζει «Συμμορίες», παρουσία του Προέδρου της Βουλής που ψήφισε; τον Νόμο 1285/1982. Άκρον άωτον της θρασύτητας, της αναίδειας και της ατιμίας ενός αιρετού δημοτικού άρχοντα και εκπαιδευτικού.
Κ Α Τ Α Θ Ε Σ Ε Ι Σ   Σ Τ Ε Φ Α Ν Ω Ν
9. Ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Φίλιππος Πετσάλνικος.
10. Δεν κατατέθηκε στεφάνι από την ΠΕΑΕΑ, γιατί απλούστατα, η οργάνωση αυτή θεωρείται από πολλούς νεοφασίστες της Καστοριάς μια οργάνωση αντεθνική μια οργάνωση ΕΑΜοβουλγάρων και ΕΑΜοσλάβων!  Κατακαημένη Καστοριά τι σου ’μελλε να πάθεις.
11. Ακριβώς απέναντι από τον ομιλητή (φωτ.11) ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος παρακολουθεί την αξιοκατάκριτη και αντεθνική ομιλία με ύφος και βλέμμα ψυχρό και αγέρωχο, που δείχνει απάθεια και αδιαφορία.  













[1][1] Κάηκαν 146 σπίτια και έχασαν την ζωή τους 279 άτομα.
[2] Γιοσμάς: Ένας παρακρατικός εκ των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.
[3] Σ.Σ. Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ προσκείμενη στο Κ.Κ.Ε. δεν προσκαλείται γιατί δεν θεωρείται πατριωτική αντιστασιακή οργάνωση. Καλείται μόνον η ΠΟΑΕΑ, φίλα προσκείμενη στον Πρόεδρο της Βουλής και παρατρεχάμενή του.
[4] Βλέπετε προσαγόμενο: ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: