Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967


«Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ»
                                                    (SAMUEL JOHNSON 1975)

Όχι μόνο στις λαμπρές, αλλά και στις ζοφερές σελίδες της ιστορίας τους δεν πρέπει να ξεχνάνε οι λαοί. Και μάλιστα, τις δεύτερες περισσότερο από τις πρώτες.
Πολύ περισσότερο σήμερα που το Κυπριακό έγκλημα ζει ακόμα.
Που οι θύτες έμειναν ατιμώρητοι, και δια των διαφόρων διαύλων επικοινωνίας σκαρφάλωσαν στην εξουσία, απόκτησαν αξιώματα και διαφεντεύουν πολλούς τομείς του τόπου.
Που χάρη στην ατιμωρησία και τη λήθη υψώνουν θρασύτατα το κεφάλι οι ίδιοι και τα φερέφωνά τους.
Που με συνομωσίες, σκευωρίες και συκοφαντίες ναρκοθετούν τα θεμέλια της Δημοκρατίας για να αναστήσουν τους Παπαδόπουλο, Παττακό, Λαδά και Σία.
Σε τοπικό επίπεδο, μεγάλος αριθμός επωνύμων χουντικών που αποδέχτηκε με προθυμία και θέρμη τη Δικτατορία, και ωφελήθηκε πολλαπλώς οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά εντάχθηκε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, κατέχει επίκαιρες θέσεις, έχει το πάνω χέρι και χωρίς αιδώ, μετέχει ενεργά στα πολιτικά δρώμενα του Νομού.
Χιλιάδες οι Καστοριανοί που συμφώνησαν, επιδοκίμασαν και τάχθηκαν αλληλέγγυοι με τους πραξικοπηματίες Αξιωματικούς. Ο πολύς και απλός λαός με τα άδολα πατριωτικά αισθήματα, που το πρωταρχικό του κίνητρο δεν είναι το οικονομικό και προσωπικό του κέρδος, ο άνθρωπος του πόνου και του μόχθου που θέτει τα Εθνικά συμφέροντα κάτω από τα προσωπικά, δικαιολογημένα να συμμερίστηκε τη νέα τάξη πραγμάτων, ευελπιστώντας σε ένα καλύτερο πολιτικό και οικονομικό μέλλον. Οι άλλοι όμως; Οι εκατοντάδες επώνυμοι Καστοριανοί επιστήμονες και επαγγελματίες, οι πολιτικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες γιατί στήριξαν το καθεστώς με θέρμη και ιδιαίτερο ζήλο; Για ποιους λόγους; Αναμφισβήτητα για πολλούς και διαφορετικούς, ποτέ όμως για πατριωτικούς και ιδεολογικούς, δηλαδή χωρίς ιδιοτέλεια και υστεροβουλία, συνήθως πολιτική, κοινωνική, οικονομική. Γι’ αυτό, αμέσως με την πτώση της Χούντας και πριν ο αλέκτορας φωνήσαι τρεις φορές, την απαρνήθηκαν και προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία.
Για τη στάση που τήρησαν κατά τη διάρκεια της Χούντας και την αποσκίρτησή τους είναι αξιοκατάκριτοι και καταδικαστέοι από την Ιστορία.

Η ΧΟΥΝΤΙΚΗ ΕΠΤΑΕΤΙΑ

Ομολογουμένως είναι να απορεί κανείς πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, οι οποίοι κρυφά ή φανερά τάσσονται αλληλέγγυοι των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου του 1967, σήμερα, που ήρθαν στο φως όλα ή σχεδόν όλα, όσα συνέβησαν κατά την περίοδο της Δικτατορίας.
Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κανείς ακόμη, εκείνους οι οποίοι:
Χρησιμοποίησαν το ψεύδος και την απάτη δια να καταλάβουν την εξουσία και κατέλυσαν πάσα έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας, διαχειρίσθηκαν χωρίς ευθύνη και συνέπεια το δημόσιο χρήμα, δημιούργησαν βασανιστές και κέντρα βασανισμών, αδιαφόρησαν για την αμυντική ικανότητα της χώρας και δημιούργησαν την ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ;
Πώς άνθρωποι μορφωμένοι (Σ.Σ. όπως οι Ν.Ζ, Κ.Π, Κ.Σ, Γ.Κ, Β.Σ, Β.Π, Γ.Β, και δεκάξι άλλοι)προσφέρθηκαν να βοηθήσουν ή να συνεργασθούν με την χούντα;
Δεν νομίζω, πως για τους περισσότερους (εννοώ πάντα τους επώνυμους!), είναι δυνατόν να υπάρχει βάσιμη αιτία η οποία να δικαιολογεί και να συγχωρεί την συμπεριφορά τους.
Πώς είναι δυνατόν να τους δικαιολογεί κανείς, όταν κατά τον χρόνο που φυλακίζονταν, εξορίζονταν, βασανίζονταν, φονεύονταν με μοναδική κατηγορία την αγάπη τους για την δημοκρατία, αυτοί οι τυχάρπαστοι, επεδίωκαν αξιώματα, θέσεις προσοδοφόρους ή «τιμητικές» ή άλλα οφέλη;
Μήπως ισχυρισθούν ότι πίστευαν στην ιδεολογία της λεγόμενης «Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967»; Υπήρχε ιδεολογία; Ποιά; Αυτή η οποία εμπεριέχεται εις το «Πιστεύω» του Γ. Παπαδόπουλου;
Μήπως πίστευαν ότι δια της συνεργασίας θα βοηθούσαν την Ελλάδα από την καταστροφή και να αναδημιουργηθεί;
Πώς όμως; Με ποιόν τρόπο; Με ποιά μέσα;
Με την δημιουργία στρατοπέδων πολιτικών κρατουμένων, με δίκες σκοπιμότητας, ανυπόφορου πληθωρισμού και υπέρογκου Δημόσιου χρέους;
Δεν φαντάζομαι να υπάρχει δικαιολογία η οποία να αντέχει εις βάσανον.
Ήταν λάθος και μάλιστα τραγικό, αυτών οι οποίοι φανερά συνεργάσθηκαν με την ολιγάριθμη ομάδα των επίορκων αξιωματικών, οι οποίοι προς όφελος των ίδιων και των οικογενειών τους, χρησιμοποίησαν τα όπλα τα πληρωμένα με τον ιδρώτα και το αίμα του Ελληνικού Λαού, για να υποτάξουν και να υποδουλώσουν, στην κυριολεξία, τον ίδιο, τον πληρωτή, τον Ελληνικό Λαό.

Σ.Σ. Για τα Καστοριανά λουλούδια της χούντας βλέπε: ΚΩΝ/ΝΟΥ ΔΕΚΑΒΕ. «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΙΚΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ 21/4/67 – 23/7/74». ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 1976.

Δεν υπάρχουν σχόλια: