Α Π Ο Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ι Κ Ο - Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΕΝΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

«Χίλιες φορές να γεννηθείς

χίλιες θα σε σταυρώσουν»

Κ. Βάρναλης

Όταν ο λαός τη μία Κυριακή στρώνει το δρόμο σου με βάγια και ο ίδιος λαός ουρλιάζει «Σταυρωθείτω» σε λίγες ημέρες, τότε ο λαός αυτός έχει μεταβληθεί σε όχλο, σε μάζα που δρα και αποφασίζει ανεύθυνα. Η δίκη του Χριστού και η καταδίκη του σε θάνατο υπήρξε έργο του Λαοδικείου.

            Είναι βέβαιον ότι οι Ρωμαίοι ποινικοί δικαστές του, δεν στάθηκαν στο ύψος της θέσεώς τους των περιστάσεων και εκβιάστηκε η δικαστική τους συνείδηση από την οχλοκρατική πίεση του ακροατηρίου ή μάλλον υπέκυψε σ’ αυτό.

            Ο συνάδελφος – Δικηγόρος Ιωάννης Αγαπίδης στο ωραίο και γλαφυρό βιβλίο του «Ο Ιησούς ενώπιον της Ιουδαϊκής δικαιοσύνης» γράφει τα εξής εύστοχα:

«Η καταδίκη του Χριστού εις θάνατον αποτελεί παράδειγμα δι’ όλους τους μικρόψυχους δικαστάς, δια να τους υπενθυμίζει πάντοτε το πόσον ατιμάζεται και εξευτελίζεται η έννοια της δικαιοσύνης όταν ο δικαστής καταπροδίδων την ίδιαν αυτού πεποίθησιν, θυσιάζει το ιερόν αυτής έργον εις τον βωμό της οιασδήποτε σκοπιμότητος. Ο άδικος θάνατος του Ναζωραίου Ιησού ας χρησιμεύσει και ως παράδειγμα αιώνιον εις πάντα δικαστήν, προς αποφυγήν παγίδων αδίκου δικαστικής κρίσεως εις βάρος κατηγορουμένων. Οι δικασταί οι οποίοι κωφεύουν εις την φωνήν της συνειδήσεώς των, εκ φόβου μήπως περιπέσουν εις δυσμένειαν των εκάστοτε τυράννων δολοφονούν πλην των κατηγορουμένων και την ιεράν έννοιαν της δικαιοσύνης».

 Ο Πιλάτος ενώπιον του οποίου παραπέμφθηκε ο Ιησούς πείσθηκε περί της αθωότητός του, αλλά δεν είχε το ψυχικό σθένος να έρθει αντιμέτωπος με το Λαό, που είχε μεταβληθεί σε όχλο, και να τιθασεύσει την οργή και την καταφορά του. Έτσι ο εβραϊκός όχλος μετέβαλε το δικαστήριο σε Λαοδικείο.

Ο Γουσταύος Λεμπόν στο περισπούδαστο σύγγραμμά του «Ψυχολογία των όχλων» γράφει:

«Ο όχλος δεν είναι μόνο παρορμητικός και ευμετάβολος. Σαν τον άγριο δεν παραδέχεται κανένα εμπόδιο ανάμεσα στην επιθυμία του και στην πραγματοποίηση αυτής της επιθυμίας. Για τον όχλο εξαφανίζεται η έννοια του αδυνάτου, ο όχλος μεταπηδά από την πιο αιμοχαρή αγριότητα, στον πιο απόλυτο ηρωισμό, ο όχλος εύκολα γίνεται δήμιος αλλά και μάρτυρας. Από τους κόλπους των όχλων έρευσαν οι χείμαρροι του αίματος που χρειάσθηκαν για τον θρίαμβο κάθε πίστης. Είναι οι όχλοι ανίκανοι και για θέληση και για σκέψη».

Ο Μεγάλος Αθώος της ιστορίας, ο ευγενικός, ο γλυκύτατος Ιησούς, υπήρξε θύμα του Λαοδικείου, το οποίον υφάρπασε την θανατική καταδίκη του, με οχλοκρατικές εκβιάσεις και άσκηση παράνομης ψυχολογικής βίας. Το πόσο βάρυνε η άδικη και ψυχολογικώς καταπιεστική καταφορά του Εβραϊκού λαού εναντίον του μεγαλύτερου Αθώου της ιστορίας, το μαρτυρεί η ψήφιση του «Ιούλιου Νόμου», διακόσια περίπου χρόνια μετά το έγκλημα. Ο Νόμος έχει ως εξής: «Vanae Voces populi ant inocendem condemnari desiderent», δηλαδή, «αι κεναί του όχλου φωναί, δεν πρέπει να εισακούονται, όταν επιθυμούν είτε τον ένοχον εγκλήματος να απολύσουν, είτε τον αθώον να καταδικάσουν».

Ο Νόμος αυτός, φαίνεται ότι υπήρξε πράξη μεταμέλειας και αποτέλεσμα ενοχλητικής συνειδησιακής διεργασίας των επιγενομένων, για την δικαστική δολοφονία Εκείνου στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο όχλος και υπηρετικό η Ρωμαϊκή Δικαιοσύνη. Όσον για τον Ιησού, όπως πολύ βαθυστόχαστα και λογικά παρατηρεί ο Π. Κανελλόπουλος «υπήρξεν ο μεγαλύτερος Επαναστάτης των αιώνων» που δεν χρειάσθηκε να αναφέρει και να καταλύσει τίποτε. Επάνω στους Νόμους τους παλαιούς έχτισε το Νέο νόμο. Ο μεγαλύτερος Επαναστάτης των αιώνων δεν ήταν λύκος, ήταν αμνός.

Όταν δε, κατά τη διάρκεια της δίκης διαπιστώθηκε ότι ψυχορραγούσε η κατηγορία, μετέβαλε τον Ιησού σε πολιτικό εγκληματία! Από τη δίκη αυτή και την προγενέστερη κατά 500 χρόνια του Σωκράτη, άντλησε η Ποινική Επιστήμη την έννοια του πολιτικού εγκλήματος.

Στις 25 Απριλίου του 1933 συνήλθε στα Ιεροσόλυμα ειδικό δικαστήριο με μεγάλο ακροατήριο και έκανε αναθεώρηση – επανεξέταση της δίκης του Ιησού. Το δικαστήριο αποφάσισε με 4 ψήφους έναντι μιας την αναθεώρηση της δίκης, διότι κατά την γνώμη των 4 δικαστών, η αθωότητα του Χριστού ήταν αποδεδειγμένη. Οι Εβραίοι επανόρθωσαν έτσι το σφάλμα των προγόνων τους.

Πέρασαν από τη γη μας πολλές θρησκείες και ιδρυτές θρησκειών. Κανείς όμως δεν ήταν τόσο ανθρώπινος, όσο ο Ιησούς. Ήρθαν για να δώσουν νόμους διακυβερνήσεως. Εκείνος ήρθε να μας πει πώς να γίνουμε άνθρωποι. Γι’ αυτό εκόμισε στον κόσμο τον αιώνιο και τον πιο ανθρώπινο Νόμο, τον Νόμο της Αγάπης. Μόνο με τον Νόμο αυτό της ζωής εξανθρωπίζεται και επέρχεται η ηθική ημέρωση της παγκόσμιας κοινωνίας. Εάν η κοινωνία, οι άνθρωποι σήμερα σπαράσσονται, είναι επειδή έχουν απομακρυνθεί από το Νόμο Του, το Νόμο της Αγάπης.