Κυριακή 31 Μαΐου 2015

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤΕΘΝΙΚΟ, ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ 25/4/2008 ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Β. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΣΤΙΑ» ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ «ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ»

«Ο επιφανειακός και μακράν από την
πραγματικότητα ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ
και η ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΣΥΝΗ, είναι
το καταφύγιο των ψευτοπατριωτών
και ψευτοδιανοουμένων»
                    ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ

Ο αρθρογράφος της εφημερίδας των Αθηνών «ΕΣΤΙΑ» κ. Β. Α. Κόκκινος[1], σε ένα τμήμα του εις την επικεφαλίδα αναφερομένου άρθρου του γράφει τα εξής:
«Δέχθηκε δε αργότερα στον οργανωθέντα από αυτό αντάρτικο στρατό, τη βοήθεια τούτων, αφού από τους 20.000 άνδρες του Στρατού τούτου[2], στην πρώτη φάση οι 14.000 ήταν Σλάβοι». (το Σλάβοι χωρίς εισαγωγικά).
Στο σημείο αυτό και μόνο διατυπώνω σοβαρές αντιρρήσεις, μομφές και ένα δριμύ κατηγορώ κατά του κ. Κόκκινου, και θεωρώ το άρθρο του αντίθετο προς τα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος και την αποδυνάμωσή της, γιατί ο κύριος Κόκκινος, από τον στείρο αντικομμουνισμό του κινούμενος, ενισχύει τις απόψεις και τα επιχειρήματα των Σκοπιανών που χρησιμοποιούν σε βάρος της Χώρας μας. Προσωπικά θεωρώ ότι στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στους τρεις Νομούς της Δυτικής Μακεδονίας, – Καστοριάς – Φλώρινας – Πέλλας –, όπου ομιλείται ένα γλωσσικό ιδίωμα, μία τοπική διάλεκτος η λεγόμενη Ντοπιολαλιά – δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν Σλάβοι, Σλαβόφωνοι, ή Σλαβομακεδονική μειονότητα.
Σε ένα εμπεριστατωμένο πνευματικό μου πόνημα, μια μελέτη που πραγματεύεται συγκεκριμένα και αυτοτελή θέματα κατά τρόπο διεξοδικό – με τον τίτλο «ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΟΝΟΣΥΛΛΑΒΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΟΡΩΝ», όπως για παράδειγμα, ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ, Γλωσσικό ιδίωμα, Δίγλωσσος, Μακεδών, Σλάβος, Σλαβόφωνος, Σλαβομακεδονική γλώσσα, Σλαβομακεδόνας, το οποίον είναι αναρτημένο στο παρόν BLOG μου panoskrikis.blogspot.gr,  ανατρέπω κατά τρόπον επιστημονικόν και με αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία όλα τα ψευδή επιχειρήματα, τις προχειρολογίες και τους δικολαβισμούς των Σκοπιανών και των φιλοσκοπιανών για Σλάβους, Σλαβομακεδονική μειονότητα, μακεδονική γλώσσα και άλλα, αναιρώ δηλαδή όλες τις αερολογίες τους.
Απλώς, στην παρούσα επιστολή μου επισημαίνω τα εξής:
Ι. Κατά την άποψή μου, γιατί δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία που να αποδεικνύουν τον πραγματικό αριθμό των δίγλωσσων και όχι Σλάβων ή Σλαβομακεδόνων, μαχητών και μαχητριών του Δ.Σ. Αυτός σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υπερέβαινε τις 5.000. Μεγάλο μέρος του δίγλωσσου πληθυσμού των τριών ως άνω αναφερομένων Νομών υπηρέτησε στον Εθνικό Στρατό και πολέμησε με πάθος για να μη επικρατήσει ο ελεγχόμενος από το ΚΚΕ «Δημοκρατικός Στρατός». Πολλά Κεφαλοχώρια Βλαχοχώρια, όπως το Κηπουργιό Γρεβενών και η Αετομηλίτσα Ιωαννίνων έδωσαν περισσότερους μαχητές και μαχήτριες στον Δ. Σ., παρά τα δίγλωσσα χωριά, όπως το Καλοχώρι, Δενδοχώρι και Ιεροπηγή Καστοριάς, τόποι που κατά τη διάρκεια της κατοχής 1941-1944 ήταν φυτώρια Βουλγαροκομιτατζήδων και φιλοσκοπιανών. Τα Κορέστια, κυρίως χωριά δίγλωσσα του Νομού Καστοριάς, όπως και το Ανταρτικό Φλώρινας πλαισίωσαν και τον Δ.Σ.Ε., αλλά και τον Εθνικό μας Στρατό. Συνεπώς, κάθε συμπέρασμα για τον αριθμό, θα είναι αυθαίρετο. Για τον λόγο αυτό, όχι με ευκολία, χωρίς τον απαιτούμενο έλεγχο και κριτική επεξεργασία, αβασάνιστα, δεν πρέπει να αναβιβάζουμε τον αριθμό των δίγλωσσων Σλάβων (χωρίς εισαγωγικά) στους 14.000, αριθμός που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τις κατά καιρούς αντίθετες προς τα Εθνικά μας συμφέροντα αποφάσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ, που συντελούν στην αποδυνάμωση του Έθνους, όπως περί υπάρξεως Μακεδονικής μειονότητας καθώς και η αρνητικά γνωστή απόφαση της 5ης ολομέλειας του ΚΚΕ (31/1/1949), στην οποία πήραν μέρος όλα τα μαχόμενα και εν ενεργεία στελέχη της. Στην εν λόγω ολομέλεια δεν συμμετείχε κανένα στέλεχος από τα μαχόμενα στελέχη των δίγλωσσων, γιατί προφανώς κανένα δεν ήταν εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου. Η 5η αυτή ολομέλεια, προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, στην αντεθνική απόφαση που ψήφισε ασχολήθηκε και με το «Σλαβομακεδονικό», ένα ζήτημα που μόνο ζημιά είχε ως τότε προσπορίσει κατά καιρούς στην ιστορία του Κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας.
Έτσι, δεκατρία ολόκληρα χρόνια, από το 1936, οπότε το ΚΚΕ μετά από πολλές ιδεολογικές και πολιτικές ταλαντεύσεις δήλωσε στη Βουλή των Ελλήνων ότι θεωρεί τη Μακεδονία αναπόσπαστο μέρος του Ελληνικού εδάφους, επαναφερόταν σε κομματικό κείμενο το Μακεδονικό και αναγνωρίζονταν στη Βόρειο Ελλάδα μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός! Έλεος.
ΙΙ. Από τους δεκάδες Στρατηλάτες, Αρχιστρατήγους, Βαφειάδης, Βλαντάς, Γούσιας, Μπλάνας, Καραγιώργης, Φλωράκης, Αλευράς, κλπ, Στρατηγούς, Διοικητές Μεραρχιών και Ταξιαρχιών του Δ.Σ., δύο μόνον δίγλωσσοι διετέλεσαν, διοικητές Ταξιαρχιών. Ο εκ Καληβρύσης Καστοριάς Αχ. Παπαϊωάννου και ο από το Σκλήθρο Φλώρινας Βαϊνάς. Και ο μεν Αχ. Παπαϊωάννου – γνωστός συγγραφέας και ιστορικός αρνήθηκε να πολιτογραφηθεί Σκοπιανός – Μακεδόνας και επαναπατρίστηκε από τους πρώτους στην Ελλάδα, απεταξάτο το ΚΚΕ, προσεχώρησε στο ΠΑΚΟΚ και χρίστηκε υποψήφιος Βουλευτής στο Νομό Καστοριάς, ο δε Βαϊνάς κατέφυγε σε άλλη χώρα και όχι στα Σκόπια. Και χάριν της ιστορίας, αναφέρω ότι ο αδελφός του Παπαϊωάννου, καθ’ όν χρόνον αυτός εμάχετο κατά του Εθνικού Στρατού, ως ιερέας, ήταν Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς και μετά του αειμνήστου Μητροπολίτη Καστοριάς Νικηφόρου προσέφεραν ηθική υποστήριξη στις Μεραρχίες του Εθνικού μας Στρατού. Το ίδιο ίσχυσε και στο πολιτικό επίπεδο. Τις κυρίαρχες και πρωτεύουσες θέσεις στην ηγεσία του ΚΚΕ και του Δ. Σ. κατείχαν οι Πόντιοι Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, Παρτσαλίδης, Ερυθριάδης, πολλοί Πελοποννήσιοι, Στερεοελλαδίτες, Θεσσαλοί κλπ. και ουδείς δίγλωσσος.
Μόνον στην Κυβέρνηση Παρτσαλίδη (1949), συμμετείχε ως Υπουργός των μειονοτήτων, ο εκ Νομού Καστοριάς καταγόμενος δικηγόρος του Πρωτοδικείου Καστοριάς, Πασχάλης Μητρόπουλος (Πασκάλ Μητρόφσκι), ένας αγνώμων, φιλόδοξος, αριβίστας, ανθέλληνας και εκδικητικός τύπος..
ΙΙΙ. Πρέπει να γίνει γνωστό ότι οι δίγλωσσοι κάτοικοι της Μακεδονίας ανεξάρτητα από το γλωσσικό ιδίωμα που μιλούσαν, απέδειξαν περίτρανα το Ελληνικό τους φρόνημα, πάντοτε είχαν Ελληνική Εθνική συνείδηση – με ελάχιστες εξαιρέσεις –, εν αντιθέσει με τους κατοίκους των περιοχών των άλλων Βαλκανικών Κρατών. Οι κατά τις τελευταίες δεκαετίες δίγλωσσοι της Μακεδονίας μας, ποτέ δεν αποτέλεσαν πρόβλημα μειονότητας για τη χώρα, έλαβαν μέρος στους Αγώνες του Έθνους, στον Μακεδονικό Αγώνα, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρά Ασία, στον πόλεμο του ’40 και στην Εθνική Καθολική αντίσταση. Και όταν τον Οκτώβριο του 1944 το τάγμα των λεγόμενων «Σλαβομακεδόνων» του ΕΛΑΣ υπό τους επίσης ανθέλληνας Γκότση, Κεραμιτζή και Πέγιο, οι οποίοι είχαν σλαβοποιήσει τα επίθετά τους – Γκότσεφ, Κεραμιτζήεφ, Πέγιφ – και είχαν ακολουθήσει τον Τίτο στη διάσπασή του με την Κομινφόρμ σήκωσαν παντιέρα, χτυπήθηκαν ανελέητα από τις δυνάμεις της 9ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ και από τότε κατέφυγαν στην «Πρώην Δημοκρατία της Μακεδονίας», όπου βυσσοδομούσαν κατά της Ελλάδας.
ΙV. Στον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) και στο πλευρό του Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη και του Παύλου Μελά, εκτός από τον δίγλωσσο Καπετάν Κόττα, πήραν μέρος δεκάδες επιφανείς δίγλωσσοι, όπως ο Καπετάν Βαγγέλης, ο Καπετάν Λάζος Αποστολίδης, ο Καπετάν Λάκης Νταηλάκης, ο Νταλίπης (παππούς από μητέρα του Γιώργου Κύρτσου), ο Λιούμπης και άλλοι.
Σύγχρονοι ονομαστοί δίγλωσσοι που είναι ευρύτερα γνωστοί στο Πανελλήνιο, πολιτικοί και ανώτατοι στρατιωτικοί είναι: Ο Αναστάσιος Νταλίπης Στρατηγός και Υπουργός, ο Ζήσης Παπαλαζάρου Υπουργός, ο Λιούμπης Στρατηγός, ο Θανάσης Αποστολίδης γιος του Καπετάν Λάζου Στρατηγός, οι αδελφοί Παπαργυρίου Στρατηγοί, ο Παπαηλίας, εγγονός του Μακεδονομάχου Παπαηλία Στρατηγός, ο Μιχάλης Παπαγεωργίου Στρατηγός απόγονος Μακεδονομάχου, οι αδελφοί Βυσσούλη, Παπατέρπος και Χατζής ανώτεροι αξιωματικοί από το Νεστόριο Καστοριάς. Όλοι τους δίγλωσσοι και όχι Σλαβομακεδόνες, λάμπρυναν με την παρουσία τους την πολιτική και το ένδοξο σώμα των Ελλήνων Αξιωματικών. 

                               




[1] Σ.Σ. Ο κ. Κόκκινος διετέλεσε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και Πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκαζε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Επεδίωξε την καταδίκη του, χωρίς να αναλογισθεί τις συνέπειές της, γιατί ασφαλώς και σίγουρα η χώρα θα οδηγείτο σε έναν διχασμό και νέον εμφύλιο. Την κατάσταση του νέου διχασμού απέτρεψε δια της αθωωτικής του ψήφου, ο Καστοριανός Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, εξαίρετος δικαστής και πατριώτης, κ. Παρμενίων Τζίφρας.
[2] Προφανώς εννοεί τον Δημοκρατικό Στρατό σύμφωνα με τον Νόμο 1863/89, του οποίου η αριθμητική δύναμη σύμφωνα με ιστορικά ντοκουμέντα ποτέ δεν ξεπέρασε τους 26.000. Η μάχιμη δύναμη, δηλαδή οι μαχητές δεν ξεπέρασαν τους 16.000.

Δεν υπάρχουν σχόλια: