Η υπογραφή του Μνημονίου ήταν μία συμφωνία επονείδιστη,
αξιοκατάρατη, αξιοκατάκριτη, αμαρτωλή και ευθέως αντίθετη προς τα εθνικά, κοινωνικά,
οικονομικά και πολιτικά μας συμφέροντα, γιατί συντέλεσε όχι μόνον στην
αποδυνάμωση του Έθνους, αλλά υπήρξε και καταστροφική
για την οικονομία, για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, για τους
μικρομεσαίους και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, ήταν μια συμφωνία επονείδιστη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος και ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου τότε υπουργός
επί των Οικονομικών ενταφίασαν το μέλλον της Ελλάδος και των Ελλήνων και έθεσαν
οριστικά τέρμα στις ελπίδες του Ελληνικού λαού για ένα καλύτερο αύριο. Ο τότε
πρωθυπουργός επί 20 περίπου μήνες επέδειξε μία πρωτοφανή πολιτική δειλία, ως
προς την λήψη των σωστών και καταλλήλων για την περίπτωση αναγκαίων μέτρων,
μέτρων που δεν έπρεπε να ζημιώνουν τις πτωχές τάξεις, αλλά τους έχοντες και
κατέχοντες, για την υλοποίηση των οποίων είχε δεσμευθεί με το Μνημόνιο. Παράλληλα, αποδείκνυε
καθημερινά, ότι ήταν δέσμιος του κομματικού-πασοκικού
κατεστημένου, ότι φοβόταν τους δικούς του συνδικαλιστές και έτρεμε το λεγόμενο
πολιτικό κόστος, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον αναξιόπιστος, ακόμη και στους
κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Γ. Παπανδρέου επεδίωκε να παραμείνει πρωθυπουργός, νεμόμενος την
εξουσία και ταξιδεύων ανά την υφήλιο, αδιαφορώντας για το μέλλον της χώρας, ή
μη δυνάμενος να συλλάβει το μέγεθος της επερχόμενης οικονομικής καταστροφής.
Έβαλε την ταφόπετρα στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου