ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΑΡΘΡΙΔΙΑ

1.    ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

Πολιτικοί που ομολόγησαν ότι υπέγραψαν τα δύο πρώτα Μνημόνια, χωρίς να τα διαβάσουν, εμφανίζονται σήμερα να συμπονούν τον υφιστάμενο τις συνέπειες αυτών λαό. Έχει χαθεί κάθε υπευθυνότητα και σοβαρότητα από πολλούς πολιτικούς. Άλλα υπόσχονται, άλλα λένε και άλλα κάνουν. Το παράδειγμα του Υπουργού Δικαιοσύνης Ρουπακιώτη, πρώην αγωνιστή της Δημοκρατίας, που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο και στη συνέχεια αναίρεσε τις δεσμεύσεις του από αυτό, με το επιχείρημα ότι του έβαλαν «το μαχαίρι στο λαιμό» για να το υπογράψει, δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία.

Είναι κι αυτό ένα από το δείγμα των ανθρώπων που φθείρονται από την εξουσία όταν την ασκούν και την γεύονται – φαινόμενο διαχρονικό και κατακριτέο.

2.    ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;

Δυστυχώς σήμερα η απάντησή μου δεν μπορεί να είναι καταφατική. Γιατί; Οι λόγοι είναι πολλοί, διάφοροι, εμφανίζουν εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία, είναι γνωστοί και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβω. Όλα τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί. Οι πολιτικοί που μας οδήγησαν στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό χάος, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον, οι ίδιοι να μας οδηγήσουν στην ανάκαμψη, στην αναδιοργάνωση του κράτους, στην πρόοδο και προκοπή.

Ο γνωστός Γάλλος φιλόσοφος Μοντεσκιέ, ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του Διαφωτισμού, έγραψε ότι οι δημοκρατίες καταστρέφονται και από την σπατάλη. Και δεν είχε άδικο. Το ελληνικό κράτος, από το 1981 και μετά κατέστη υπερβολικά σπάταλο, ξόδευε χωρίς μέτρο, πέρα από το κανονικό και επιτρεπόμενο όριο. Και γι’ αυτό σήμερα η πλειονότητα του λαού πληρώνει τα σπασμένα. Πώς όμως είναι δυνατόν ένας λαός να συνέλθει από την οικονομική καταστροφή που επέφεραν οι πολιτικοί του, ο άφρων και αλόγιστος συνδικαλισμός, όλος ο εσμός των τρωκτικών του Δημοσίου, η κομματοκρατία, το πελατειακό κράτος και άλλοι καθοριστικοί παράμετροι; Γι’ αυτό λοιπόν, οφείλει να αξιοποιήσει αμέσως τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του και να επιδοθεί σε παραγωγικές δραστηριότητες που εγκατέλειψε. Βιομηχανίες και βιοτεχνίες που απασχολούσαν πολλά εργατικά χέρια και είχαν σημαντική συμβολή στο εθνικό εισόδημα έκλεισαν ή μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό. Οι ιδιοκτήτες πολλών άλλων, διώχθηκαν και φυλακίστηκαν, γιατί οι συνδικαλιστές προκάλεσαν δυσεπίλυτα προβλήματα στο προσωπικό τους, με υπερβολικές αξιώσεις σε σχέση με την εργασία τους και την απόδοσή τους.

3.    ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΣΗ ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΝΕΣΘΑΙ;

Τελικά τα καταφέραμε και πήραμε την δόση του δανείου και κάποιες ελαφρύνσεις του χρέους. Και τώρα τι γίνεται; Από τώρα, ευχής έργο θα είναι να ασχολούνται όλοι, και πρωτίστως οι πολιτικοί με το πώς θα ανασυγκροτηθεί αυτή η χώρα πέρα από Τρόικες και Μνημόνια. Η Ελλάδα λόγω κομματοκρατίας, πελατειακών σχέσεων κλπ, έχει μείνει πίσω σε κρίσιμους τομείς, από την αποκομιδή και την διαχείριση των σκουπιδιών έως την είσπραξη των φόρων και την επιβολή των νόμων. Αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και δεν έχουν να κάνουν με κόμματα και ιδεολογίες. Μπορούσαμε να τα λύσουμε αν ήμασταν αγαπημένοι και μονιασμένοι.

Δυστυχώς, επειδή συμβαίνει το αντίθετο, αυτή η χώρα με τα τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα δεν θα ορθοποδήσει ποτέ αν δεν εισπραχθούν αποτελεσματικά οι φόροι και αν δεν ξαναοργανωθεί η Δημόσια Διοίκηση. Ακούγεται παράλογο και εξωπραγματικό να ζητάμε σήμερα από τις πολιτικές δυνάμεις να επιτύχουν μια εθνική συνεννόηση σε μερικούς κρίσιμους τομείς. Χωρίς αυτήν, όμως, δεν θα επιτύχουμε τίποτε γιατί θα έχουμε ελάχιστους πολιτικούς που θέλουν πράγματι να αφήσουν μεταρρυθμιστικό έργο, πολλούς που βλέπουν την εξουσία ακόμη και σήμερα πολιτική σταδιοδρομία, γρήγορο πλουτισμό, δόξα και εργαλείο για ρουσφέτια και «χάρες». Έτσι, όμως η Ελλάδα ποτέ δεν θα πάει μπροστά. Εύχομαι να διαψευσθώ.

4.    ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ, ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Επί της ουσίας, ο Γερμανός Υφυπουργός Εργασίας κ. Γιοακίμ Φούχτελ και ο πρόξενος στην Θεσσαλονίκη κ. Βόλφγκανγκ Ομπερμάγιερ μας είπαν ότι «δεν είναι οι άνθρωποι στην Ελλάδα αναποτελεσματικοί, αλλά το σύστημα που δεν τους επιτρέπει να αναπτύξουν τις δραστηριότητες που ήθελαν». Η παρατήρηση αυτή είναι αυταπόδεικτη για κάθε λογικό άνθρωπο. Έχω όμως πολλές φορές επισημάνει ότι από την Ελλάδα, απουσιάζει η κοινή λογική. Όπως και από τους Έλληνες. Με εξαίρεση τους προνομιούχους οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια επωφελούνταν – και  δυστυχώς εξακολουθούν να επωφελούνται – από το παράλογο, αναξιοκρατικό, κομματοκρατικό και αναποτελεσματικό πολιτικο-κοινωνικό σύστημα.

Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται δεκάδες χιλιάδες τρωκτικά του Δημοσίου. Προνομιούχοι του φαύλου «συστήματος» είναι πάντα οι περισσότεροι από αυτούς που κατακλύζουν τους δρόμους και τις πλατείες διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση. Διαμαρτύρονται για τα αποτελέσματα, αλλά αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για να διαιωνίσουν την κατάσταση που τα δημιούργησε!

Έτσι όμως εξηγείται και το γιατί έχουμε παταγωδώς αποτύχει στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών που θα επιτρέψουν τη διαμόρφωση ενός νέου συστήματος, το οποίο επιτέλους θα επιτρέπει στους Έλληνες να αναπτύσσουν την ευρηματικότητα και την δημιουργικότητά τους.

Δυστυχώς οι μόνες κοινωνικές ομάδες οι οποίες μπορούν να ασκήσουν επιρροή στα πράγματα, είναι οι ομάδες των προνομιούχων που βλέπουν ότι με την αλλαγή, δηλαδή με την εκλογίκευση, του συστήματος, θα χάσουν τα προνόμιά τους.

Δυστυχώς οι δημιουργικές δυνάμεις αυτής της χώρας έχουν πλήρως απονευρωθεί ως αποτέλεσμα μιας πολυετούς συστηματικής προσπάθειας του «συστήματος», το οποίο έκανε τους Έλληνες να θεωρούν την επιχειρηματικότητα σχεδόν εξ αντικειμένου παρανομία!

Δυστυχώς οι προσοντούχοι νέοι της Ελλάδας αναζητούν την οδό δημιουργικής αξιοποίησης των δυνατοτήτων τους σε άλλες χώρες, όπου δεν υπάρχει «σύστημα» να πνίγει τις ελπίδες, τα όνειρα και τις προσδοκίες τους.

Σκόπιμα όλες αυτές οι δυνάμεις της αδράνειας και της οπισθοδρόμησης έχουν επενδύσει όλες τους τις δυνάμεις στην διαιώνιση των μύθων πάνω στους οποίους δομήθηκε η θνησιγενής νεοελληνική ψευδαίσθηση.

Αυτό είναι το «σύστημα» στο οποίο αναφέρθηκαν οι Γερμανοί επίσημοι. Το «σύστημα» που λυμαίνεται την Ελλάδα και αποτελεί την μεγαλύτερη τροχοπέδη στην αναπτυξιακή προσπάθεια. Το «σύστημα» που μας οδήγησε στην κατάρρευση εξακολουθεί με θράσος να αιτιάται τις υγιείς δυνάμεις και της Ελλάδος.