«Κι’ αν δεν λέγω
πράγματα ευχάριστα,
λυπάμαι, λέγω όμως την
αλήθεια και
τα σωστά, χωρίς φόβο
και πάθος»
Π. Κ.
Σε πολλά από τα κείμενά μου
γίνεται χρήση των όρων «Δημοκρατία»,
«Σοσιαλισμός», «Κομμουνισμός», «Φασισμός», «Αριστερά», «Δεξιά», «Ακροδεξιά»,
«Κεντροδεξιά» κ.λ.π. και των
παραγώγων τους. Θα πρέπει οι αναγνώστες των κειμένων μου να προσπαθήσουν να
μπουν στην ατμόσφαιρα της εποχής που οι όροι αναφέρονται. Γιατί μετά το 1974,
την πτώση του υπαρκτού Σοσιαλισμού,
την εγκατάλειψη από πολιτικούς του κομματικού και ιδεολογικού τους χώρου και
την προσχώρηση σε αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις, το ξεπούλημα των πολιτικών
ιδανικών, αρχών και αξιών και την σημερινή επικράτηση της πολιτικοοικονομικής
ολιγαρχίας με εκφραστές την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ και τον υπουργό των οικονομικών της Σόϊμπλε, όλα έχουν αλλάξει ολικά ή μερικά, στην συνείδηση, τη
νοοτροπία και την συμπεριφορά των ανθρώπων.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες
σήμερα μπήκαν σε μία νέα πορεία της ιστορίας τους με συγκλονιστικές πολιτικές,
κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η φιλαυτία, ο ατομισμός, το ατομικό
συμφέρον, η κοινωνία της «ζούγκλας»,
«ο θάνατός σου η ζωή μου», είναι οι περιπτώσεις του σκληρού και
αδυσώπητου ανταγωνισμού όπου η επιβίωση ή η επικράτηση του ενός συνεπάγεται την
εξόντωση του άλλου. Αυτός ο τρόπος ζωής, άλλαξε τα πάντα και ξεθεμελίωσε ΑΡΧΕΣ και ΑΞΙΕΣ.
Έτσι και οι πιο πάνω όροι σε
πολλές περιπτώσεις εκφράζουν διαφορετικές έννοιες και πραγματικότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου