Η ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1981

Το καθοριστικής σημασίας χρονικό σημείο που σηματοδοτεί την έναρξη της γενικής παρακμής της Ελλάδος είναι το «δίσεκτο» έτος 1981. Από της 18 Οκτωβρίου 1981 η δημεγερτική καταιγίδα αναλαμβάνει την εξουσία. Ο μεταδικτατορικός Ανδρέας Παπανδρέου έμπρακτα δογματίζει ότι, πάντως, οι Έλληνες κατακτώνται ευκολότερα: Όχι με καταγγελία υπαρκτών ελαττωμάτων, αλλά με κολακεία ανύπαρκτων αρετών. Έτσι εκτοξεύονται τα πολιτικά ανούσια συνθήματα για την «Ελλάδα που θ’ ανήκει στους Έλληνες» όπως και για «υπέροχα νιάτα» και «περήφανα γηρατειά». Μετά τα επινίκια δρομολογούνται οι «τακτοποιήσεις». Σε πρωτοφανή έκταση, για τα πολιτικά μας χρονικά, οι πολίτες εντάσσονται στο κόμμα δια «τοπικών» και «κλαδικών» οργανώσεων. Έτσι αναδεικνύεται η κατά περίπτωση πολιτική σημασία του καθενός. Υφ’ όλων δε επιδιώκεται η εκπόρθηση του δημοσίου ταμείου προς σίτιση εκεί των ομοδόξων, υποτίθεται αγωνιστών (!).

Ήδη, λοιπόν, αρχίζει η διαστροφή του «προτύπου». Και είναι ιστορική η ευθύνη του Αρχηγού διότι: Οικονομολόγος – Καθηγητής      (ο ίδιος) έδει να συναισθανθεί το στοιχειώδες. Ότι, δηλαδή, η παραγωγικότητα των υπηρεσιών είναι – φύσει – εξαρτημένη από εκείνη των γεωργοκτηνοτροφίας και μεταποίησης. Όταν εκεί                             (η παραγωγικότητα) μειώνεται, η διόγκωση των υπηρεσιών οδηγεί μοιραία την οικονομία μας σε αρνητικό πρόσημο. Έφερε ο αμοιβαίος εκμαυλισμός τα πράγματα, έτσι, ώστε κάθε οικογένεια να έχει (και) ένα μέλος της συντηρούμενο από το δημόσιο.

Σήμερα, όμως, όλες οι οικογένειες καλούνται να υποστούν τις συνέπειες της σπατάλης δι’ όλων των μελών τους (!). Η κατάρρευση, το χάος, τα αδιέξοδα, η ανεργία, η λιτότητα και η πείνα, και όλα τα συνακόλουθα δεινά έχουν αφετηρία το 1981. Από τότε ραγδαία αδειάζουν τα χωράφια και γεμίζει η Κυψέλη. Οι περί 200.000 μισθοδοτούμενοι από το δημόσιο, κατά το 1970, υπερεξαπλασιάστηκαν σε, περίπου 1.250.000 (!).

Αλλά και τα άλλα κυβερνητικά σχήματα που ακολούθησαν, γαλάζια και πράσινα, δεξιά ή ψευτοσοσιαλιστικά υπήρξαν ανίκανα ώστε να πετύχουν έντιμη και εκλογικευμένη δημόσια λειτουργία. Ο κρατισμός και η σύμφυτη διαφθορά διείσδυσαν παντού. Η Siemens, και η θεσμική ατιμωρησία μέχρι και πρωθυπουργών, έχει καταδείξει την ποιότητα της δημόσιας διαχείρισης και την ευκολία καταχρέωσης του κράτους.