ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ

Για πολλοστή φορά, αλλά και με την ευκαιρία της Εθνικής επετείου από τον θάνατο του πολύκλαυστου ήρωα ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ την 13^η Οκτωβρίου 1904 στο χωριό του Νομού Καστοριάς Μελά, θα ήθελα να επισημάνω το θλιβερότατο γεγονός της αδιαφορίας των σημερινών μας ταγών δια το κόσμημα αυτό της Εθνικής μας Ιστορίας, την μεγαλυτέραν μετά το 1821, όπως και άλλοτε έχω τονίσει, εποποιία του νεωτέρου Ελληνισμού, τον Μακεδονικό Αγώνα. Αδιαφορίας ακόμη και αυτών, οι οποίοι εναβρύνονται συχνάκις πλειοδοτούντες εις εθνικοπατριωτικούς λόγους.

Πράγματι, φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την θυσία του Παύλου Μελά. Θα περίμενε λοιπόν κανείς η επέτειος αυτή να λάβει τον χαρακτήρα πανεθνικού εορτασμού. Καθολικού, με σχετικές ομιλίες και στα Σχολεία, κλπ. Δια να διδάσκονται οι νέοι και να μη λησμονείται η εθνική μας Ιστορία^. και δια να τιμηθούν κυρίως οι γηγενείς, οι αφανείς αυτόχθονες Μακεδόνες, οι οποίοι με τους αγώνες και τις θυσίες τους, βοηθούμενοι βεβαίως και από ευαρίθμους εθελοντές από την ελεύθερη (π.χ. Μάνη), αλλά και δούλης τότε Πατρίδας (π.χ. Κρήτης), απάλλαξαν τον εθνικό τους χώρο από τις κακουργίες βουλγαρικών συμμοριών και προετοίμασαν έτσι την εθνική του, δυστυχώς όχι ολόκληρης, αλλά κατά το μεγαλύτερο μέρος, απελευθέρωση με τους εν συνεχεία βαλκανικούς πολέμους.

Αλλά η Πολιτεία στο σημείο αυτό ολιγώρησε! Όπως άλλωστε συμπεριφέρθηκε και προ ολίγων ετών, με την ευκαιρία της υπό το όνομα «Καποδίστριας» διοικητικής αναδιοργάνωσης, οπότε και παρέλειψε να ονομάσει «Παύλο Μελά» τον Δήμο εις τον οποίον υπάχθηκε ο με το όνομα αυτό οικισμός, όπου θυσιάσθηκε ο πολύκλαυστος ήρωας. Πράγμα το οποίον όφειλε η Πολιτεία να πράξει δια πολλούς λόγους, ιδίως κατά τους σημερινούς σκοτεινούς καιρούς οργανωμένης και συστηματικής πλαστογραφήσεως της Ιστορίας.

Διαπιστώνω μια εγκληματική αδιαφορία, μια Εθνική ανοσία εκ μέρους της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας του τόπου, μια χωρίς προηγούμενο απόλυτη αδράνεια, σε καιρούς χαλεπούς για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.

Γι’ αυτό και με βαθειά οδύνη σημειώνω τα ανωτέρω, χωρίς διάθεση σκανδαλισμού ή κριτικής οιουδήποτε. Μόνη μου μέριμνα απλώς η υπηρέτηση της αλήθειας, η οποία και μόνον σώζει, ιδίως σε εποχές εθνικής παρακμής, όπως η σημερινή. Και φυσικά προς υπόμνηση, ότι οι πάντες πρέπει να συνταιριάζουμε τις πράξεις με τους λόγους μας. Δια να μη αναδεικνύουν οι τελευταίοι διάτρητο και υποκριτικό το θλιβερό τους προσωπείο.