Η
Καστοριανή Γουνοποιΐα δεν είναι απλά μια συνηθισμένη απασχόληση, μια
βιοποριστική εργασία, ένα ελεύθερο επάγγελμα. Είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα
που στηρίζεται σε γνώσεις και εμπειρίες και που έχει ως σκοπό τη δημιουργία όχι
μόνο ενός χρηστικού αναλώσιμου προϊόντος, αλλά τη δημιουργία ενός αγαθού αισθητικά
ωραίου που προκαλεί μια αισθητική απόλαυση, για την εξωτερική περιβολή της
γυναίκας. Αυτή η τέχνη, σαν ένα σύνολο συστηματοποιημένων γνώσεων, αναπτύχθηκε
ιστορικά εδώ και αιώνες, από γενιά σε γενιά και έτσι η Καστοριά μας κατέστη
το Παγκόσμιο, το κυριότερο Κέντρο γουνοποιητικής δραστηριότητος και το Καστοριανό γουναρικό ένα χρηστικό
κομψοτέχνημα απαράμιλλης ομορφιάς και καλαισθησίας.
Μετά το 1950, η Καστοριανή Γουνοποιΐα γνώρισε μια πρωτόγνωρη και αλματώδη
ανάπτυξη, με αποτέλεσμα να γίνει πηγή πλούτου για πολλούς Γουνοποιούς Εργοδότες
– Τεχνίτες, και συνέβαλε τα μέγιστα να καταστεί η Καστοριά μοναδικό κέντρο της
παγκόσμιας γουνοποιΐας και πλουτοπαραγωγική πηγή και για τις άλλες
επαγγελματικές τάξεις, λόγω ανάπτυξης και του τουρισμού κλπ.
Έτσι για μερικές δεκαετίες η Καστοριά αποτέλεσε ένα οικονομικό θαύμα που
προκάλεσε κατάπληξη, θαυμασμό, ίσως και φθόνο.
Αυτά μέχρι τη δεκαετία του ’80.
Ύστερα
από μια κρίση στους συνδικαλιστικούς φορείς της Γούνας, ανέρχονται πρόσωπα
χωρίς φαντασία που με τη δραστηριότητά τους και το προσωπικό τους συμφέρον, την
ιδιοτέλεια που τους διέκρινε και άλλα, συνεπικουρούμενοι και από τους τότε
κρατούντας δύο κυρίαρχους του πολιτικού παιχνιδιού, ανεπαρκείς στα φλέγοντα θέματα της
γουνοποιΐας τους Σημαιοφορίδη και Πετσάλνικο, από τον ανεκδιήγητο τοπάρχη Καπαχτσή, από δημοσιογραφικά λαμόγια και άλλους παράγοντας του τόπου,
έγιναν υπαίτιοι της κρίσης, της οπισθοδρόμησης,
της ύφεσης στον κλάδο της Γούνας, της ανεργίας, της οικονομικής και κοινωνικής
κατρακύλας. Επί 15 χρόνια δεν φρόντισαν για τον κλάδο της Γουνοποιΐας, των
γουνεργατών και των κατοίκων του Νομού, αλλά προέταξαν μόνον το προσωπικό και
πελατειακό τους συμφέρον, και έριξαν το βάρος στο χάρισμα των προσωπικών τους δανείων
και όχι στη διέξοδο από την κρίση. Τα μετέπειτα γεγονότα είναι γνωστά και δεν
χρειάζεται περαιτέρω υπόμνηση.
Γι’
αυτό οι νεώτεροι δεν πρέπει ποτέ να παύσουν να θυμούνται τους τότε υπαιτίους
της κρίσης στην Καστοριανή γουνοποιΐα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου