ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ

Α!  ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑ

Τελευταία έχει γενικευτεί η χρησιμοποίηση των λέξεων «ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑ» και «ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ», είναι σημεία του καιρού μας, είναι πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα με αρνητικές επιπτώσεις και όχι θετικές, εποικοδομητικές, δημιουργικές.

Ο όρος νομενκλατούρα είναι μια λατινογενής λέξις (nomenclature) που σημαίνει «κατάλογος ονομάτων», έχει σημαντικό εννοιολογικό περιεχόμενο και χρησιμοποιείται εις την κοινωνιολογία και πολιτικήν.  Ο κατάλογος των ονομάτων περιλαμβάνει τας ηγετικάς θέσεις εις τα όργανα του κράτους και του κόμματος, καθώς και των οικονομικών μονάδων και κοινωνικών οργανώσεων, που επηρεάζουν την πολιτικήν και οικονομικήν ζωή ενός τόπου.

Η νομενκλατούρα αποτελεί σήμερα την προνομιούχο ηγετική κοινωνική τάξη των κρατικών και οικονομικών αξιωματούχων, κατέχει τις θέσεις κλειδιά στον κρατικό και κομματικό μηχανισμό, ο οποίος με την πολυετή και ασφυκτική άσκηση της εξουσίας και την πρακτική του «πολιτικού αποκλεισμού» των ανεπιθύμητων, διολίσθησε την Ελλάδα μας σε μια μορφή αναιμικής ή αναπηρικής Δημοκρατίας και τελικά με τα δύο Μνημόνια στην υποτέλεια, στην εκχώρηση της Εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας και στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό χάος, στην δυστυχία, στη συμφορά. Είναι φαινόμενο νοσηρό, νοθεύει την ουσία του «Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος», και ακολουθεί επικίνδυνη πορεία μετάλλαξης και διαστροφής του ισχύοντος πολιτεύματος, σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς, που το ηγεμονεύουν εξωθεσμικοί παράγοντες και δυνάμεις, άνθρωποι δηλαδή της διαπλοκής, σκοτεινές, ανάλγητες και μισητές κλίκες ατόμων προς επιδίωξη πάντα ιδιοτελών και ανομολόγητων σκοπών. Ένα απλό παράδειγμα του αόρατου κομματισμού (εννοείται των κομμάτων εξουσίας) που εξελίσσεται σε μια ορατή φθοροποιό διαπλοκή και διαστροφή του κράτους και της κοινωνίας. Κρατικοί λειτουργοί, προαγόμενοι με κομματικά καθαρώς κριτήρια, ανώτατοι Δικαστικοί, γενικοί διευθυντές Υπουργείων.

Β!     ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ

(Από το Λατινικό nepos otis που σημαίνει εγγονός, ανεψιός)

Είναι η κυριαρχία μιας οικογένειας σε ορισμένο τομέα ομαδικής ζωής και ιδίως δράσης. (οικογενειοκρατία).

Είναι η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σε κάποιον η εξουσία, η θέση που κατέχει για να εξασφαλίσει σε συγγενείς και φίλους αξιώματα, δημόσιες θέσεις, και προσβάσεις για σχέσεις και γνωριμίες.

Είναι η σκανδαλώδης τάσις των προσώπων που πρωταγωνιστούν στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της εν τη καταλήψει ανωτέρων θέσεων και αξιωμάτων στους μηχανισμούς εξουσίας, προτιμήσεως των συγγενών, υπό των ισχυρών προσώπων.

Είναι το άλλο, εξ ίσου νοσηρό φαινόμενο σήψης, της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής με τα γνωστά συμπτώματα διάλυσης. Είναι φαινόμενο Αντισυνταγματικό, απαράδεκτο, άδικο, απεχθές, αναξιοκρατικό που νοθεύει το ήδη πάσχον «Δημοκρατικό Πολίτευμα».

Είναι ένα κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο που δεν έχει υγιείς βάσεις, και οδηγεί τη χώρα σε σταδιακή ηθική παρακμή, διότι στην κατάληψη των θέσεων άσκησης εξουσίας, αντί των ενάρετων, εργατικών, εντίμων, ηθικών, ακέραιων και καταλλήλων προτιμώνται οι συγγενείς και κομματικοί φίλοι.

Στην Καστοριά, μετά την Μεταπολίτευση (1974) – δύο πολιτικά πρόσωπα έφτιαξαν προσωπικές – επωφελείς κερδοσκοπικές και κερδοφόρες επιχειρήσεις οικογενειοκρατίας. Ένας νεοδημοκράτης, ο επονομαζόμενος «Σατανούργος», δολοπλόκος ή Εωσφόρος και ένας Πασόκος, ο επονομαζόμενος «Αυτοκράτορας», ή Παντοκράτορας ένα πρόσωπο, επιπροσθέτως χωρίς ηθικές αναστολές. Αυτές οι δύο προνομιούχες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές τάξεις πολιτικών αξιωματούχων ακόμα και σήμερα, διαδραματίζουν είτε στο προσκήνιο, είτε στο παρασκήνιο αρνητικό και επονείδιστο ρόλο για τα συμφέροντα του τόπου.