ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Δεν ξέρω αν έχουν αντιληφθεί οι πολιτικοί μας, ότι δεν είναι δυνατόν να ισχύσει πλέον το καθεστώς που καθόριζε την συμπεριφορά τους μέχρι χθες. Ευθύνη βέβαια για την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία μας και η χώρα γενικώς, έχουμε όλοι, αφού ανάλογα με τη θέση που είχε ο κάθε πολίτης είτε λαδωνόταν με φακελάκια, είτε έκτιζε αυθαίρετα (όπως ο Νομάρχης Καστοριάς Κων/νος Λιάντσης σοφίτες), είτε ξάφριζε τα Ταμεία, είτε διοριζόταν από το παράθυρο, είτε απέκρυβε τα εισοδήματά του, είτε εισέπραττε αργομισθίες, είτε ζύγιζε πέτρες και λάμβανε επιδοτήσεις για βαμβάκι, είτε έπαιρνε συντάξεις για αναπηρίες που δεν υπήρχαν, είτε λάμβανε σύνταξη τυφλού ενώ η όρασή του ήταν κανονική, είτε, είτε, είτε. Άπειροι οι «μηχανισμοί» της απάτης που έσπρωξαν στον μηχανισμό της διάσωσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Αν όμως έχουμε όλοι διαφθαρεί τόσο πολύ, το οφείλουμε στον τρόπο με τον οποίο είχαν αντιληφθεί μέχρι σήμερα το καθήκον τους οι πολιτικοί μας. Με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις από τη μεταπολίτευση και μετά η πολιτική του τόπου είναι γεμάτη οικονομικά σκάνδαλα, διαπλοκές και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Όταν οι κυβερνώντες είναι διεφθαρμένοι, ενθαρρύνονται οι πολίτες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους κυρίως επειδή ουδείς τιμωρείται για τις παρανομίες του!

Φτάσαμε, λοιπόν, μέχρι εδώ και μόνο ντροπή πρέπει να έχουμε δικαίωμα να νοιώθουμε! Κατοικούμε σε μια πανέμορφη γωνιά της Γης με υπέροχα συγκριτικά στοιχεία, είμαστε κληρονόμοι μιας μοναδικής ιστορίας, δόξας και πολιτισμού αιώνων, έχουμε σύμβολο το αθάνατο μνημείο του Παρθενώνα και καταντήσαμε να απλώνουμε το χέρι σαν ζητιάνοι στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον και να επαιτούμε τη βοήθεια των άλλων.

Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κατάντια μας. Και αμφιβάλλω, επειδή βλέπω ότι οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως έχουν ευθύνες και συνεχίζουν τη ζωή τους, σαν να μην συνέβη τίποτε που αφορά σε αυτούς! Όχι μόνο δεν περνάει από το μυαλό τους η σκέψη να παραιτηθούν και να πάνε σπίτι τους, αλλά ούτε καν θεωρούν αναγκαίο να απολογηθούν για τα πεπραγμένα τους! Φυσικά υπάρχει και εκείνο το… οδόφραγμα ασφαλείας του Νόμου περί ευθύνης ή μάλλον περί μη ευθύνης υπουργών που τους σώζει! Το Κοινοβούλιο συνεχίζει, λοιπόν, τις κενές συζητήσεις των εξεταστικών επιτροπών, που είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να καταλήξουν πουθενά!

Αυτοί οι «θεσμοί» όμως δεν είναι δυνατόν να ισχύουν υπό τις παρούσες συνθήκες! Υπάρχει ή δεν υπάρχει Νόμος, πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις. Αν δεν αποφασίσουν να καταγγείλουν και να τιμωρήσουν τις παρανομίες οι ίδιοι οι πολιτικοί, μας απειλεί ο μέγας κίνδυνος να αναλάβει τον λιθοβολισμό των υπευθύνων ο λαός!