Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

Τελικά «το τραβάει ο οργανισμός μας». Διότι δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι όχι μόνο ανεχόμαστε, αλλά απολαμβάνουμε σε υπέρτατο βαθμό να μας κοροϊδεύουν ασύστολα οι πολιτικοί μας που οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της καταστροφής. Η συστηματική κοροϊδία όλων από όλους, μας έχει γίνει εθισμός, μας αμβλύνει τα αντανακλαστικά και εξουδετερώνει κάθε πιθανότητα ορθής κρίσης και αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων. Μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποβλάκωση.

Κορυφαίοι πρωταγωνιστές στον εμπαιγμό της κοινωνίας είναι ασφαλώς οι πολιτικοί μας, όλων των κομμάτων που άσκησαν και ασκούν την εξουσία. Που έχοντας συνεχή και πολλαπλή πρακτική εξάσκηση είναι και ακαταμάχητοι. Η καθημερινότητα είναι πολύ πλούσια σε παραδείγματα μιας κουλτούρας που γιγαντώθηκε μετά από 40 χρόνια «μοντέρνου» ελληνικού κοινοβουλευτισμού.

Εμείς  οι ευφυέστατοι Έλληνες, καταφέραμε να διασύρουμε όποια έννοια ή ιδεολογία «έπεσε» στα χέρια μας: Ξεφτιλίσαμε τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό, τον φιλελευθερισμό, τον συνδικαλισμό (εργοδοτών και εργαζομένων), τον κομματισμό, τον εκσυγχρονισμό, τις ιδιωτικοποιήσεις, την επανίδρυση του κράτους, τα μνημόνια, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Αλλά και την Παιδεία, την κοινωνική πρόνοια, την εφαρμογή των νόμων και τελικά την δημοκρατία, την αισθητική και την αξιοπρέπειά μας.

Όλοι αυτοί βέβαια τη δουλειά τους κάνουν. Με αυτές τις πρακτικές αναδείχτηκαν, αφού οι ψηφοφόροι σταθερά τους ανταμείβουν για τα κραυγαλέα και προκλητικότατα ψέματά τους: «Οι βάσεις του θανάτου φεύγουν», «λεφτά υπάρχουν», «το μαχαίρι στο κόκκαλο», «θα μηδενίσουμε το χρέος», «θωρακίζουμε την Ελλάδα» και τόσα άλλα. Που αν τα είχε εκστομίσει ο περιπτεράς μας, θα αλλάζαμε περίπτερο τρέχοντας! Αυτούς, όμως, με ανεξήγητο μαζοχισμό τους ακούμε… ευλαβικά και με τον τρόπο μας, τελικά τους προσκυνούμε.

Αισιοδοξώντας ότι θα μας σώσουν από την γενική χρεοκοπία, χρεοκοπήσαμε σε παιδεία, κοινωνική πρόνοια, εργασία, αρχές, αξίες και κοινό νου. Ξέρετε γιατί η παιδεία και η πολιτική είναι τόσο άθλιες στην Ελλάδα; Διότι έχουν αλωθεί από τους επιφανειακά, μακρά από την αλήθεια και πραγματικότητα Προοδευτικούς και Αριστερούς. Προοδευτικούς που θέλουν τον πολίτη αμόρφωτο, άξεστο, παραπληροφορημένο και αποπροσανατολισμένο κακομοίρη, για να μπορούν ευκολότατα να τον χειραγωγούν. Σαν αγέλη σε ξέφραγο αμπέλι.

Όποιος κοπιάζει, μορφώνεται, παράγει και φυσικά προοδεύει. Αναπτύσσει κρίση, φιλοδοξίες και διάθεση για δημιουργία. Περιφρονεί εκείνους που φέρουν ανάξια τον τίτλο του πανεπιστημιακού, του πρυτάνεως ή του πολιτικού, θαυμάζει πανεπιστημιακούς που τολμούν να ανθίστανται στην πλήρη ισοπέδωση της παιδείας και εκτιμούν (τους ελάχιστους) πολιτικούς που προσπάθησαν αναποτελεσματικά να σώσουν τη χώρα από την καταιγίδα, την κατάρρευση, τον αφανισμό.

Αντίθετα, όσο περισσότερο εθιζόμαστε στον εμπαιγμό, τόσο και περισσότερο βουλιάζουμε. Και ίσως εμείς οι παλαιότεροι να το αξίζουμε 100%. Οι νέοι μας, όμως, σε τι (μας) φταίνε;