Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΜΟΥ

ΠΟΣΗ  «δ ι ά ρ κ ε ι α» μπορεί να έχει η πολιτική αρθρογραφία, που αναλύει, σχολιάζει, κρίνει την ε π ι κ α ι ρ ό τ η τ α; Και μάλιστα, στην εποχή μας, με την καθημερινή, καταρρακτώδη αλληλοδιαδοχή των γεγονότων, που κάνει τόσο γρήγορα το επίκαιρο ανεπίκαιρο, «παλιό» το «νέο», πριν καν προφτάσει να ολοκληρωθεί;

Η διάρκειά της μπορεί να διατηρεί την σημασία και την αξία, και με το πέρασμα του χρόνου, να είναι δηλαδή «διαχρονική», αρκεί να την διέπει η αντικειμενικότητα, η αμεροληψία, η σωφροσύνη, ο ορθολογισμός και το ακομμάτιστο. Και πρώτα-πρώτα, επειδή η αρθρογραφία καθρεφτίζει και απηχεί το κλίμα της εποχής, τις συνθήκες και το «σφυγμό» της – που προεκτείνονται και πέρα απ’ την επικαιρότητα. Αποτελεί, μ’ άλλα λόγια, την «άμεση ιστορία» του καιρού της – αν ιστορία είναι όχι η χρονογραφία, αλλά η ανατομία των αιτίων που κινούν τις ανθρώπινες πράξεις… Κι έπειτα – το σημαντικότερο – αναζητεί (πρέπει να αναζητεί) τις γενικότερες «συνιστώσες» της διαχρονικής ζωής και πορείας του τόπου, που  α υ τ έ ς  καθορίζουν την διαμόρφωση των διαφόρων φάσεων του ιστορικού γίγνεσθαι. Χωρίς ετούτη την πλατύτερη και βαθύτερη θεώρηση, το Σήμερα μένει ανερμήνευτο και το Αύριο ανεξιχνίαστο. Και οι πολίτες «απορούν» για το πρώτο και βρίσκονται απαράσκευοι για το δεύτερο.

Τα άρθρα μου που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μου (panoskrikis.blogspot.gr) στο διαδίκτυο, κίνητρό τους έχουν να συμβάλλουν – όσο μπορούν – στην προσπάθεια για την οικοδόμηση σωστής πολιτικής Δημοκρατίας στον τόπο μας – με απώτερο όμως στόχο την πραγμάτωση και γνήσιας κοινωνικής δημοκρατίας. Γιατί αν δεν προηγηθεί η πρώτη, η δεύτερη μένει ανέφικτη. Αν δεν ακολουθήσει η δεύτερη, ακόμη κι η πρώτη νοθεύεται από τις αντίρροπες δυνάμεις που μάχονται για να διατηρηθεί η ακινησία και η καθυστέρηση, όπου εδράζεται η δική τους ύπαρξη.

Η προσπάθεια όμως αυτή δεν μπορεί να καρπίσει, αν δεν συνειδητοποιήσει ο καθένας μας τις πολλαπλές «δουλείες» που μας βαραίνουν σαν τόπο, λαό και άτομα.

Δουλείες που μας έχουν επιβάλλει όχι μόνον ιστορικές συνθήκες, η θέση και οι πολύμορφες εξαρτήσεις της χώρας μας, αλλά και οι «μύθοι», οι σκοταδισμοί, η έλλειψη αυτογνωσίας και αλληλογνωσίας, που πονηρότατα καλλιέργησαν και καλλιεργούν όσοι ψωμίζονται από την άγνοια, τις αυταπάτες, την αβουλία των λαών.

Η έφεση των άρθρων αυτών να βοηθήσουν σε μία τέτοια συνειδητοποίηση, δικαιολογεί ελπίζω – την δημοσίευσή τους.