«ΓΝΩΜΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΩ ΚΑΙ ΝΑ
ΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»
Τα τηλεοπτικά δίκτυα της οικουμένης αποτελούν τη
σημαντικότερη δύναμη της οικονομικοπολιτικής εξουσίας. Προβάλλουν, παντού και
πάντοτε, εικόνες και προπαρασκευασμένες σκηνές και οι πολίτες παρακολουθούν,
απολαμβάνουν και απορροφούν τα θεάματα με συνέπεια να καταργείται η
προσωπική σκέψη. Αντικειμενικός σκοπός των δικτύων η ραγδαία ροή του χρήματος η
απονάρκωση και το «ζαβλάκωμα». Οι
τηλεθεατές αντιμετωπίζονται όχι ως σκεπτόμενα άτομα αλλά ως μηχανές που
καταγράφουν τα προπαγανδιστικά και διαφημιστικά μηνύματα. Ο κατακλυσμός και
ο ορυμαγδός των θεαμάτων εξαφανίζει την κρίση και αφοπλίζει τον θεατή. Οι
σημερινές κυβερνήσεις αποτελούν «τηλεοπτικούς
μηχανισμούς» που προσφέρουν πανούργοι και παραπλανητικά θεάματα. Συμπέρασμα:
Οι τηλεοράσεις όλων των ηπείρων οδηγούν στην καταστροφή τα «δημοκρατικά» πολιτεύματα. Αποτελούν όργανα διάβρωσης των
δημοκρατικών θεσμών και κραυγαλέα απόδειξη της διαφθοράς των κομμάτων εξουσίας.
Σε όλα τα έθνη οι ιδιωτικοί
τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν με κριτήρια αποκλειστικά κερδοσκοπικά και με
στόχο την ψευδοενημέρωση και την εξαπάτηση του Κοινού. Οι περισσότεροι ανήκουν
σε παντοδύναμα επιχειρηματικά συγκροτήματα, σε οικονομικά μονοπώλια που
εμπορεύονται και αξιοποιούν εξουσιαστικά τα θεάματα βίας και αισχροτήτων. Οι
θεατές της τηλεοπτικής οθόνης όλων των ηπείρων αποτελούν σήμερα καταναλωτές
δόλιων εικόνων και αχρείων θεαμάτων.
Με τη διεθνοποίηση της
αγοράς συμπορεύονται η εμπορευματοποίηση των πληροφοριών και η ψυχαγωγία που
ελέγχονται και καθοδηγούνται από οικονομικά μονοπώλια. Επικίνδυνη εξέλιξη για
τις κοινωνίες και τους εθνικούς πολιτισμούς, διαβρωτική και καταστροφική[1].
Πρόκειται για εφαρμογή του συστήματος της «πληροφορικής»
που παραμερίζει τους παραδοσιακούς πολιτισμούς εξευτελίζοντάς τους, με
δραματικές επιπτώσεις στις κοινωνίες της οικουμένης. Κι’ ακόμα για μια μορφή ολοκληρωτισμού.
Όταν οι αρχές της ηθικής, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης δεν
εφαρμόζονται για όλους, η ανθρωπότητα οδηγείται στο χάος και τον καταποντισμό.
Στις χώρες του Βορρά, το
πανάθλιο παιχνίδι των τηλεοπτικών δικτύων οδηγεί το κράτος-έθνος και το
κράτος-πρόνοια σε παράλυση και τελική διάλυση. Αυτή η φθορά έχει προκαλέσει
σήμερα τη γενίκευση της ανεργίας και θα υποκινήσει το μίσος μεταξύ των λαών
υποθάλποντας την ξενοφοβία.
Η
«ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Στόχος της «νεοφιλελεύθερης» οικονομικής πολιτικής
η μείωση ή κατάργηση των κρατικών δαπανών για την υγεία, την παιδεία και την
κοινωνική ασφάλιση, ο παραμερισμός της κοινωνικής αλληλεγγύης και της
προστασίας των πολιτών, η μείωση του αριθμού των εργαζομένων που εντάσσονται
στο κρατικό σύστημα αρωγής, η συμμετοχή των ασθενών στις δαπάνες περίθαλψης, η
γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων κρατικών οργανισμών και υπηρεσιών, η περικοπή
του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, η προώθηση της νέας «ιδεολογίας» του ατομικισμού και της κερδοσκοπίας με όλα τα μέσα, η
μετατροπή των κρατικών υπηρεσιών και των κοινοβουλίων σε όργανα των
αυτοκρατόρων του πλούτου.
Πρώτη και κυριότερη συνέπεια
της οικονομικής απολυταρχίας των ισχυρών η μείωση του κόστους παραγωγής με τον
περιορισμό του αριθμού των εργαζομένων και τη συμπίεση των αποδοχών. Προωθείται
σε παγκόσμια κλίμακα η αναπροσαρμογή των συνθηκών εργασίας – απολύσεις, μείωση
των ωρών απασχόλησης και των αμοιβών, εξατομίκευση και αυθαιρεσία. Καμιά
εργασιακή εγγύηση, απολάκτιση των κοινωνικών ασφαλίσεων, μηδαμινό εισόδημα,
περιορισμός των δικαιωμάτων, ελάττωση και εκμηδένιση των κρατικών δαπανών για
την προστασία των κοινωνιών. Γενίκευση της φτώχειας, περιθωριοποίηση των
αδύναμων ή εκείνων που προβάλλουν ανθρωπιστική αντίσταση. Κυρίαρχοι θεσμοί η
αποκρατικοποίηση και ο ανταγωνισμός. Τα πάντα θα εξαγοράζονται, θα
μεταβάλλονται σε αντικείμενα εκμετάλλευσης και θα ελέγχονται από τους γίγαντες
της οικονομίας. Οι μεγιστάνες του οικονομικού διεθνισμού εκριζώνουν από τις κοινωνίες
την αυτοδιοίκηση, καταργούν τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον ρόλο των πολιτών
στην ομαλή συμβίωση[2].
Ο χειρισμός της οικονομίας
όλων των εθνών περιέρχεται στις πολυεθνικές που διεκδικούν την επικυριαρχία
στην υφήλιο. Περιορίζονται έτσι οι δυνατότητες παρεμβάσεων των κρατών και η
άσκηση δημοκρατικής πολιτικής. Οι συνέπειες είναι ήδη έκδηλες στον δυτικό κόσμο
και είναι περιττή κάθε αναφορά στο ζήτημα αυτό.
Οι αυτοκρατορίες των
πολυεθνικών και τα μονοπώλια προετοιμάζουν τον μετασχηματισμό των ανεξάρτητων
εθνών σε επαρχίες-εξαρτήματα των μεγιστάνων της οικονομίας που, βήμα προς βήμα,
καθίστανται ρυθμιστές του πολιτικοκοινωνικού βίου. Υπάρχουν μεγαλοεπιχειρήσεις
που διεκδικούν ή εξασφαλίζουν τη μονοπωλιακή επικυριαρχία στην υδρόγειο.
Σήμερα η εξουσία περιέρχεται
βαθμηδόν σε ιδιωτικά οικονομικά μονοπώλια, σε εξουσίες κομματικών μαφιών που οδηγούν στη βία, στην ανομία,
στην παγκόσμια δουλοπαροικία και στην εκπνοή του πολιτισμού και κάθε ηθικής
αρχής.
Οι πολιτικές εξουσίες,
εξαιτίας των παγκόσμιων οικονομικών αυτοκρατοριών, εξασθενούν ή υποτάσσονται
στα διεθνή μεγαθήρια του πλούτου. Η πολιτική των κρατών χάνει την αυτοτέλειά
της και εξανεμίζεται, με επακόλουθο την ανισότητα, την αναρχία, τη διαφθορά και
την εγκληματικότητα. Συγχρόνως παραλύει ή ανατρέπεται το πολιτιστικό και
κοινωνικό σύστημα. Τα πολιτεύματα της δημοκρατίας έχουν παντού διαβρωθεί
μετατρεπόμενα σε ολιγαρχίες με υποβόσκοντα νεοφασισμό. Κυριαρχεί παντού το
εμπορευματικό συμφέρον που οδηγεί στους φανατισμούς και το πολυδιάστατο
έγκλημα.
Οι παρεμβάσεις των
πανίσχυρων πολυεθνικών και η διεθνοποίηση της αγοράς οδηγούν στην αλλαγή των
κοινωνικών θεσμών και συγχρόνως στον πλήρη έλεγχο των πολιτικών εξουσιών κάθε
χώρας. Η παγκόσμια άνοδος του οικονομικού «νεοφιλελευθερισμού»
περιθωριοποιεί τα κράτη-έθνη και αφανίζει τους παραδοσιακούς πολιτισμούς. Είναι
τα πρώτα μηνύματα, οι πρώτες ενδείξεις για τις δραματικές εξελίξεις που
αναμένονται και τη μεγάλη καταστροφή που επέρχεται. Οι πολιτισμοί των δυτικών
χωρών κατακερματίζονται, αφυδατώνονται και σβήνουν σταδιακά εξαιτίας του
προσχεδιασμένου οικονομικοπολιτικού «μοντερνισμού».
Με συνέπεια την κοινωνική διάλυση και την κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα των
ισχυρών και προνομιούχων. Ανοίγει έτσι η θύρα της απολυταρχίας και του
οικονομικού ολοκληρωτισμού. Η αλήθεια και η δικαιοσύνη σβήνουν. Οι κοινωνίες θα
μεταβληθούν σε ζούγκλα αλληλοσπαρασσομένων θηρίων.
Επιβάλλεται επομένως, άμεση
αντίδραση όλων των μη προνομιούχων τάξεων και ιδία των πνευματικών ανθρώπων
κάθε χώρας, ένα οικουμενικό λαϊκό κίνημα για την ανάσχεση της ολοκληρωτικής
καταστροφής που απειλεί το ανθρώπινο γένος.
[1]
Κατά τον Karl Popper η Τηλεόραση υπονομεύει και αφανίζει τα δημοκρατικά
πολιτεύματα και τον πολιτισμό. Καταργεί την άμεση επικοινωνία των πολιτών και
καλλιεργεί τις αντιπαραθέσεις και την εγκληματικότητα (La Television: Un danger pour la democratie, Anatolia 1995).
[2]
Τα εξήγγειλε το 1995 ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας: «Ο περιορισμός των κυβερνητικών επεμβάσεων στην αγορά, στο εμπόριο και
την κίνηση των κεφαλαίων θα οδηγήσει στον καθορισμό των μισθών και ημερομισθίων
και των ωρών εργασίας ανάλογα με την πορεία των διεθνών οικονομικών
ανταγωνισμών (World Development 1995. Workers in an Integrating World, New
York 1995).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου