ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ως αρθρογράφος έχω να επισημάνω και τα εξής: Η όποια σωτηρία της χώρας δεν έρχεται μόνον από τις κυβερνήσεις, αλλά και από τον λαό που εκλέγει τις κυβερνήσεις του.  Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ρόλος των κυβερνήσεων δεν είναι ο πρωτεύων. Η πολιτική πρέπει να είναι βαθειά ηθική. Το παν δεν είναι η οικονομία. Όπως γράφει ο Πλάτων στον «Γοργία», σκοπός της πολιτικής είναι το «ως βελτίους γίγνεσθαι» τους πολίτας. Να κάνει τους πολίτες όσο γίνεται καλύτερους και για όσο γίνεται μεγαλύτερο χρόνο.

Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί, αν οι άνθρωποι που την συγκροτούν δεν έχουν ορισμένα ηθικά προσόντα, τα οποία δεν αντικαθίστανται ούτε από την τεχνική ούτε από τους πολιτικούς μηχανισμούς. Ένα κράτος δεν μπορεί να είναι καλύτερο από τους πολίτες του. Πρέπει οι πολίτες να είμαστε ή να γίνουμε καλοί, για να έχουμε καλό κράτος. Και σ’ αυτό έγκειται η τεράστια παιδαγωγική αποστολή της οικογένειας και του σχολείου. Πρέπει να προσφέρουν στην κοινωνία νέους πολίτες με ακέραιο ηθικό χαρακτήρα. Αυτό όμως δεν γίνεται με τα λόγια, γίνεται με την προβολή του καλού παραδείγματος που είναι η ευγλωττοτέρα των γλωσσών. Δυστυχώς, στον παρόντα καιρό τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο σε πιο μεγάλο βαθμό δεν προβάλλουν πρότυπα. Με τη συμβολή και της τηλοψίας και των εκατοντάδων «νεανικών» εντύπων, προβάλλονται αντιπρότυπα.

Πάμπολλοι νέοι δεν χαλάνε , αφού μπουν στον κοινωνικό στίβο· μπαίνουν χαλασμένοι. Έχουν ήδη εμβολιασθεί με τους ιούς του αρριβισμού, του αμοραλισμού και του χωρίς όρια οππορτουνισμού. Συνεπώς, η χώρα μας δεν πρόκειται να σωθεί από τους ολίγους ή πολλούς διεφθαρμένους πολιτικούς. Η σωτηρία θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο αυτός ο λαός , θα εξακολουθήσει να προδίδει τον εαυτό του. Είναι ντροπή μια χώρα την οποία η φύση έχει προικίσει «μ’ όλα τα κάλλη οπούχει», όπως λέει ο Σολωμός, να έχει καταντήσει ψωμοζήτης της Ευρώπης.

Οι πολιτικοί μας, που είναι έργο δικό μας, αφού εμείς τους ψηφίζουμε, ό,τι μπορούσαν (καλό ή κακό), το έκαναν. Έφθασαν στο έσχατο όριο της ανικανότητάς τους και γι’ αυτό μας οδήγησαν στην καταστροφή. Αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Τώρα είναι η σειρά του λαού να μιλήσει. Όχι με λόγια, με έργα.

Αν θέλουμε, λοιπόν, αυθεντική και όχι κατ’ επίφασιν δημοκρατία, αν θέλουμε ανόρθωση της οικονομίας, αν θέλουμε υγεία, Δικαιοσύνη και ευημερία, αν θέλουμε να αποτρέψουμε τον αφανισμό μας, αν θέλουμε ανόρθωση της παιδείας, αν θέλουμε εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας, πρέπει να διώξουμε από τη ζωή μας όλους τους φαύλους και καριερίστες πολιτικούς που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.