“ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΩΝ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ”
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Σήμερα η έννοια της πολιτικής μπορεί να προσδιορισθεί: Είτε
ως ένα σύνολο θεμάτων που έχει σχέση με τα κοινά, δηλαδή τις υποθέσεις και τα
προβλήματα που απασχολούν το σύνολο των πολιτών, την διαχείριση των δημοσίων
υποθέσεων και την εν γένει ζωή του κοινωνικού συνόλου, είτε ως το σύνολο των
πρακτικών διακυβέρνησης ενός κράτους και των σχέσεων μεταξύ κρατών, είτε ως
τρόπος δράσης μέσα στο πλαίσιο του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού
συστήματος. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής
είναι: Η δικτατορική, η φασιστική, η κομμουνιστική, η δημαγωγική,
η κομματοκρατική, η λαϊκίστικη, η προσωπική, η Μακιαβελική,
η δογματική, η αριστερή, η σοσιαλιστική,
η σοσιαλδημοκρατική, η ριζοσπαστική, η συντηρητική, η φιλελεύθερη,
η νεοφιλελεύθερη, η πολιτική των διεθνών κέντρων εξουσίας.
Και είναι πάντοτε συνυφασμένη με αγώνες, εντάσεις και έντονες διαμάχες,
κινήματα και επαναστάσεις και εκτυλίσσεται σε πολλά επίπεδα, σε διαφορετικά
συστήματα διακυβέρνησης με αντικείμενο τις πολιτικές δυνάμεις και τους
πολιτικούς θεσμούς, όπως κράτος, κοινοβούλιο, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ.
Πολιτική είναι ένας αδυσώπητος αγώνας για την
κατάκτηση ή τη διανομή της εξουσίας. Η πολιτική επιδιώκει την ισχύ, είτε ως
μέσον για εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού, δόξας, πλουτισμού, SEX κλπ, είτε ως δύναμη για τη δύναμη. Σήμερα, από τη
φύση της και τη λειτουργική της, η πολιτική
δεν είναι υπόθεση καθαρή.
Συνοδοιπορεί πάντοτε με τον αμοραλισμό (απουσία ηθικών αρχών), τον δόλο και την
απάτη.
Οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας απεφάνθησαν ότι στον τομέα της διαφθοράς την
πρώτη θέση κατέχουν οι πολιτικοί της Ελλάδος. Βέβαια ένα μέρος της ευθύνης για
το ήθος των πολιτικών θα έπρεπε να το έχουν και οι πολίται ψηφοφόροι που
ψηφίζουν δολοπλόκους και διεφθαρμένους πολιτικούς. Ωστόσο, υπάρχει και το
επιχείρημα ότι αφού οι πολιτικοί μας είναι τόσο διεφθαρμένοι, πού να βρουν οι
ψηφοφόροι τους αδιάφθορους για να
τους επιλέξουν και να τους ψηφίσουν; Κατά την προσωπική μου γνώμη, δεν είναι
όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι. Μια τέτοια δογματική κρίση που δεν λαμβάνει υπ’
όψη της τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης είναι ισοπεδωτική και ως εκ
τούτου, βλαβερή για τον τόπο και την κοινωνία.
Θυμάμαι, ότι στα παλιά καλά
χρόνια οι πολιτικοί άνδρες έχαιραν μεγάλης εκτιμήσεως από τους συμπολίτες
τους, από τον λαό. Ο λαός πίστευε, είχε σταθερή γνώμη ότι ο πολιτικός
αγωνιζόταν για το καλό της Ελλάδος, και της εκλογικής του περιφέρειας και ότι
έθετε τον εαυτό του στην υπηρεσία του Έθνους και του λαού, και σε δεύτερη μοίρα
το προσωπικό του συμφέρον και όφελος. Θεωρούσε λειτούργημα την άσκηση της
πολιτικής και όχι το μέσον και την μέθοδο του εύκολου και γρήγορου
πλουτισμού. Ο πολιτικός εθεωρείτο ο πατέρας
του λαού και κατά κανόνα ήταν άτομο προικισμένο με πολλά πνευματικά και ψυχικά
χαρίσματα. Ιδίως διεκρίνετο για την εντιμότητά του, το ήθος του, την
επαγγελματική του αξιοσύνη, την πολιτική και κοινωνική καταξίωση, χωρίς δεσμούς με κλαμπ και παράγκες. Δεν
διεκρίνετο για αντικοινωνικές και απάνθρωπες συμπεριφορές, σε αντίθεση με
πολλούς εκ των σημερινών πολιτικών όλων των βαθμίδων που τους διακρίνει η
μοχθηρία, η κακότητα, η εκδικητικότητα, η έλλειψη συναισθηματισμού.
Σήμερα, εν μέρει δικαιολογημένα,
οι πολίτες δεν τρέφουν εκτίμηση προς τους πολιτικούς, θεωρούν ότι οι πολιτικοί
κυρίως οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεωκοπία και τον λαό της, στην φτώχεια, στον
αφανισμό. Γι’ αυτό τους αντιμετωπίζουν σαν να είναι μέλη κάποιας μαφιόζικης συντεχνίας! Η πολιτική σήμερα θεωρείται
επάγγελμα και όχι λειτούργημα και σαν επάγγελμα κατατάσσεται στα πλέον κακόφημα. Η απαξία των πολιτών προς
τους πολιτικούς είναι γενικευμένη και εκφράζεται ποικιλοτρόπως, και με την
πάροδο του χρόνου όλο και περισσότερο αυξάνεται η δυσαρέσκεια, η οργή και η
καχυποψία του κόσμου προς τους πολιτικούς. Προσωπικά πιστεύω, ότι σε πανελλήνια κλίμακα υπάρχουν χιλιάδες
άτομα ασχολούμενα με την πολιτική που
είναι φιλοπάτριδες, έντιμα, ικανά και άξια, άφθαρτα με οράματα και υψηλούς
στόχους για το Έθνος και την περιφέρειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου