Κάποτε η πολιτική προσέλκυε
τους άριστους, τους καλύτερους πολίτες, εκείνους που ήταν καταξιωμένοι
επαγγελματικά και κοινωνικά. Τα κόμματα ακολουθώντας τον παραπάνω κανόνα,
προσπαθούσαν να βάλουν στα ψηφοδέλτιά τους άτομα, που θα τα κοσμούσαν και θα
συγκέντρωναν την επιδοκιμασία ακόμη και των αντιπάλων τους. Γιατί η πολιτική
δεν εθεωρείτο επάγγελμα, πολύ περισσότερο μέσο και εφαλτήριο για πλουτισμό και
οι υποψήφιοι για συμμετοχή στις εκλογές, περνούσαν από πολλά κόσκινα. Πρωτίστως
ήταν φιλοπάτριδες, άτομα της προσφοράς και της θυσίας για το καλό του τόπου και
των πολιτών. Άλλωστε και οι περισσότεροι αρχηγοί των κομμάτων ήταν άτομα υψηλού
επιπέδου και έθεταν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το προσωπικό
και γι’ αυτό αναγνωρίζονταν ως πραγματικοί ηγέτες.
Το πολιτικό τοπίο, το
πολιτικό σκηνικό αλλάζει, διαφοροποιείται ολοκληρωτικά, από το 1974 τη
Μεταπολίτευση και μετά, όταν το ΠαΣοΚ
κατέκτησε την εξουσία και έγινε κόμμα κυβερνητικό – εξουσιαστικό. Από τότε η
κατάσταση άλλαξε ριζικά και αντί τα ψηφοδέλτια των κομμάτων να τα κοσμούν με
την παρουσία τους οι «αριστείς»,
συμβαίνει το αντίθετο. Ανεπάγγελτοι, τυχοδιώκτες, καιροσκόποι, φαύλοι και
πρόσωπα της διαπλοκής, είναι κατά κύριο λόγο οι υποψήφιοι βουλευτές, οι δήμαρχοι,
οι περιφερειάρχες κλπ. Ένα φαινόμενο ενδημικό και ολέθριο για την Ελλάδα. Το ΠαΣοΚ, στη συνέχεια έχει πιστό μιμητή
αυτού του αχρείου και ηθικά απαξιωτικού προτύπου, την «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» και τα άλλα μικρά και μεγάλα κόμματα. Εκεί μας
οδήγησε το ψευδοσοσιαλιστικό και ψευτοπροοδευτικό κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου