Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

Και ενώ η Ελλάδα υπό το βάρος της εγκληματικής πολιτικής των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης και των πολιτικών των δύο κομμάτων εξουσίας (ΠαΣοΚ – Ν.Δ), αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, των συνδικαλιστών και άλλων τυχοδιωκτών της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που είναι στην εξουσία σήμερα, ασχολούνται με άλλα και όχι με την σωτηρία της χώρας. Το έχω γράψει κατά κόρον, ότι το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και ηθικό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, οφείλεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στα κόμματα εξουσίας τους πολιτικούς αυτών των κομμάτων, στους πολιτικούς της αντιπολίτευσης και άλλους καθοριστικούς παράγοντες.

Και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του πολιτικού μας συστήματος το τελευταίο αυτό διάστημα είναι ότι στέρησε από την ελληνική κοινωνία κάθε ίχνος ελπίδας. Κανονικά, οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας θα έπρεπε να εμψυχώνουν την κοινωνία και να δημιουργούν προοπτικές για ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς δεν το πράττουν. Με την άκρως αρνητική στάση τους εντείνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οι ίδιοι περιαγάγει τον τόπο. Ακόμη και την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την παρουσιάζουν ως αναγκαίο κακό. Και όχι ως ευκαιρία για την ανασύνταξη της χώρας μας, προς ένα καλύτερο μέλλον.

Για να μπορέσει η χώρα μας να ξεπεράσει τα σημερινά αδιέξοδα απαιτούνται όχι μόνο θυσίες, αλλά και πολύ δραστικά μέτρα, όπως αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος κλπ. Αυτό είναι γνωστό. Όμως εδώ προκύπτει ότι κανένας δεν φέρεται διατεθειμένος να υποβληθεί ο ίδιος σε θυσίες. Όλοι θέλουν και ζητούν να τις υποστούν οι άλλοι. Και πρώτο και χειρότερο στην εν λόγω συμπεριφορά είναι το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα. Οι πολιτικοί αρνούνται να αλλάξουν συμπεριφορά. Εξακολουθούν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον για τις ευθύνες της καταβαράθρωσης και των αδιεξόδων.

Η κοινωνία μας χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε αποτελεσματικά μέτρα και την ελπίδα. Και με την στάση του, το πολιτικό μας σύστημα τέτοια ελπίδα δεν δίνει. Απλώς αναπαράγει τον κακό του εαυτό που μας έφερε ως εδώ. Ο κόσμος ήθελε να ακούσει από τους πολιτικούς αρχηγούς που εκπροσωπούν το 80% του εκλογικού σώματος, ότι συμφώνησαν να γίνουν δέκα σωστά πράγματα και ότι αυτά θα γίνουν τώρα. Και κυρίως ήθελε να τους δει να εξέρχονται από το Μέγαρο Μαξίμου μαζί και να δηλώνουν από κοινού ότι θα κάνουν τα πάντα για να εξαγάγουν τον τόπο το ταχύτερο από την σημερινή κρίση. Τέτοια εικόνα δυστυχώς δεν είδαμε. Και είναι αυτό που αποστερεί από τον τόπο κάθε ελπίδα και προοπτική.

Εγώ ως αρθρογράφος, από Αθηναϊκή εφημερίδα και δύο τοπικές τους «ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» και τον «ΠΟΛΙΤΗ» πρότεινα λύσεις και έδινα ελπίδες. Είναι γνωστό ότι το ισχύον Σύνταγμα η κομματοκρατία το έχει κόψει και ράψει στα μέτρα της. Τα ερωτήματα απαιτούν έκτακτη ευφυΐα ακομμάτιστων συνταγματολόγων και το είδος σπανίζει. Ο απλός πολίτης αποθέτει ελπίδες μόνο σε μια εκ βάθρων αναθεώρηση του Συντάγματος.