ΜΑΥΡΟ ΣΤΙΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΥΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

 «Κακόν είναι να άρχεσαι από τους χειρότερους».

Χ

είριστο και ανυπόφορο είναι να έχεις Υπουργούς, Βουλευτές, Νομάρχες, Δημάρχους και άλλους καρεκλοκένταυρους κατώτερους σε αξία και ήθος. Για να λύσουμε βασικά προβλήματα της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας που έχουν άμεση σχέση με τη διακυβέρνηση της χώρας, στην άσκηση της εξουσίας σε όλους τους τομείς και την ποιότητα της ζωής μας, πρέπει να επιδείξουμε ενδιαφέρον για την ποιότητα των αρχόντων μας, των προσώπων δηλαδή που ασκούν την πολιτική εξουσία και ιδίως εκείνων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, στις Νομαρχίες, Δήμους και Κοινότητες γιατί η ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού κυμαίνεται από το κακό έως το μέτριο, με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Είναι ελάχιστοι οι πολιτικοί στις μέρες μας οι οποίοι έχουν αίσθηση εθνικού καθήκοντος και ευθύνης και θέλουν πράγματι να αφήσουν κάτι πίσω τους. Όταν τους ακούς να μιλάνε, έχεις την εντύπωση πως εργάζονται για κάποιο ίδρυμα μελετών του εξωτερικού και συμμετέχουν στην κυβέρνηση στο πλαίσιο κάποιας εκπαιδευτικής αποστολής. Περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση στον τομέα τους!

Γι’ αυτό εν όψει εκλογών – Εθνικών, Νομαρχιακών και Δημοτικών – οποτεδήποτε και αν αυτές γίνονται, επιβάλλεται να σοβαρευτούμε λίγο και ας στείλουμε στα σπίτια τους, μαυρίζοντας επιτέλους, όσους απέτυχαν στο συγκεκριμένο έργο που είχαν αναλάβει, όποιο και αν είναι αυτό. Αν δεν «τιμωρήσουμε» τους πολιτικούς που τα έκαναν θάλασσα επειδή απλά και μόνο είναι καλοί στα ρουσφέτια ή τα επικοινωνιακά τρικ, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Οι περισσότεροι κανονικοί άνθρωποι δουλεύουν σκληρά και καταλαβαίνουν τι θα πει ο κίνδυνος της απόλυσης. Αν δεν κάνουν τη δουλειά τους καλά, αν δεν παράγουν, απολύονται. Οι πολιτικοί, ειδικά μάλιστα εκείνοι που δεν δούλεψαν ποτέ στην «πιάτσα» πριν εκλεγούν, σπανίως νοιώθουν αυτόν τον κίνδυνο. Και γι’ αυτό φταίμε εμείς όλοι μας και βεβαίως τα ΜΜΕ, που συχνά συγκαλύπτουν την ανικανότητα για να κάνουν τις δικές τους παρελκόμενες δουλειές.

Αν η Ελλάδα είχε ένα Κράτος που δούλευε ρολόι και με δικούς του αυτοματισμούς, δεν θα μας πείραζε και πολύ η ποιότητα των πολιτικών. Ο συνδυασμός, όμως, ξεπερασμένων και ανεπαρκών πολιτικών με ένα διαλυμένο κράτος, χωρίς πραγματική «σπονδυλική στήλη», είναι τραγικός και δεν μπορεί να συνεχισθεί. Οδήγησε τη χώρα στην αποδιοργάνωση, στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική και ηθική κατρακύλα.