Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ



Την Κυριακή του Πάσχα η Κυβέρνηση Παπανδρέου συμπλήρωσε έξι μήνες στην εξουσία. Και όπως διαπιστώνεται, αποδεικνύεται και αυτή κατώτερη των προσδοκιών του ελληνικού λαού που την ψήφισε. Ο κύριος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι διότι, όπως και η προηγούμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η σημερινή Κυβέρνηση δεν φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει σε πραγματικά ριζικές τομές, να έρθει σε σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα, (τράπεζες, κεφάλαιο, συνδικάτα, ΜΜΕ κλπ) για την ανασυγκρότηση του κράτους και την έξοδο από τις δυσχερείς καταστάσεις που μας οδήγησαν τα δύο κόμματα εξουσίας από το 1981.

Αναχρονιστικό κράτος
Η Νέα Δημοκρατία ανήλθε προ εξαετίας στην εξουσία με κύριο σύνθημα την επανίδρυση του κράτους. Δυστυχώς, το σύνθημα αυτό αποδείχτηκε ψευδεπίγραφο. Μάλιστα θα λέγαμε ότι υπό κάποιο πρίσμα η Κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε χειρότερο κράτος από εκείνο που παρέλαβε. Παρέδωσε μία δημόσια διοίκηση που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής μας. Μία διοίκηση τόσο αναχρονιστική και γραφειοκρατική, που πόρρω απέχει από του να υπηρετεί τους πολίτες. Στην πραγματικότητα τους ταλαιπωρεί χωρίς λόγο. Παράλληλα, η Κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε ένα ελληνικό δημόσιο πλήρως διαβρωμένο και μια οικονομία που χρεοκόπησε και αδυνατεί να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, φάρμακα κλπ. Δεν αποτελεί δικαιολογία η διεθνής οικονομική κρίση, διότι, η ελληνική οικονομία είχε καταρρεύσει προ αυτής. Όμως, αυτή δεν δικαιολογεί την εκτίναξη του δημοσίου χρέους από 200 σε 300 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα σε μια πενταετία. Υποτίθεται ότι η Νέα Δημοκρατία θα μείωνε τον δημόσιο τομέα, τα ελλείμματά του και το χρέος. Έγινε το αντίθετο.
Ενώπιον των προβλημάτων αυτών, η Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου ήρθε προ εξαμήνου στην εξουσία με κεντρικό σύνθημα «τα αλλάζουμε όλα». Μάλιστα όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο σημερινός Πρωθυπουργός «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Όμως στο πρώτο αυτό εξάμηνο τίποτε δεν φαίνεται να έχει αλλάξει ως προς τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, που είναι και το μεγάλο πρόβλημα του τόπου μας. Μας είπε ο                 κ. Παπανδρέου ότι θα επιλεγόταν με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια οι Γενικοί και ειδικοί Γραμματείς των Υπουργείων, καθώς και οι Διοικητές των δημοσίων οργανισμών. Υποτίθεται λοιπόν ότι ακολουθήθηκε μία ανοιχτή διαδικασία, αλλά παραδόξως στις περισσότερες θέσεις επιλέχτηκαν κομματικά στελέχη του ΠαΣοΚ. Με το σκεπτικό – όπως ειπώθηκε – ότι στις θέσεις αυτές τα στελέχη πρέπει να συμφωνούν με την γενική κυβερνητική πολιτική.
Άραγε ποιος κοροϊδεύει ποιόν;
Στον τομέα της οικονομίας εξ άλλου, η Κυβέρνηση Παπανδρέου έδειξε ότι ήταν απίστευτα άπειρη και απροετοίμαστη. Ενώ υπήρχε σοβαρότατο δημοσιονομικό πρόβλημα, το οποίο ανακοίνωσε η Κυβέρνηση ήδη από τα μέσα Οκτωβρίου, επί τρεις ολόκληρους μήνες δεν έλαβε κανένα ουσιαστικό μέτρο. Και λήφθηκαν κάποια μέτρα, πρόχειρα και αντιλαϊκά – με ελάχιστες εξαιρέσεις – με πέντε μήνες καθυστέρηση, αφού όμως είχε γίνει η ζημιά με την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού της χώρας.

Βαρύτατο τίμημα
Σήμερα, λοιπόν, το διακύβευμα για τη χώρα μας δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος της, όσο το δίλημμα για το μέλλον του αποκρουστικού και αντιδραστικού φαυλοκρατικού συστήματος. Θα καταρρεύσει, μέσα από μία λαϊκή κατακραυγή ή θα συνεχίσει να υπονομεύει την πορεία της χώρας, προς το αύριο; Θα μπορέσει η Ελλάδα να βρει τον βηματισμό της σε έναν κόσμο που αλλάζει ή θα καταρρεύσει από το φαυλοκρατικό σύστημα και τον σκοταδισμό του;
Όλα τα δεινά του τόπου μας αρχίζουν και τελειώνουν στην λειτουργία του κράτους. Ένα κράτος υπερτροφικό, σπάταλο, διεφθαρμένο, που την πορεία του την καθορίζει μία κλίκα πολιτικών, κεφαλαιούχοι και τα Μ.Μ.Ε. Επί έξι μήνες ακούμε από την Κυβέρνηση μόνο λόγια. Έργα δεν βλέπουμε. Τα πάντα γίνονται στο γόνατο, με αποτέλεσμα να μην αλλάζει τίποτε. Ακόμη και ο περίφημος «Καλλικράτης», που έπρεπε να αποτελέσει τομή στην διοικητική διάρθρωση της χώρας, όπως μεθοδεύεται μάλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επιλύσει. Το κράτος μας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο δυσλειτουργίας, ώστε χρειάζεται ανασυγκρότηση εκ του μηδενός. Αλλά κανένας δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει.   

Δεν υπάρχουν σχόλια: