Ε Π Ι Κ Α Ι Ρ Ο Η ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ

Είναι γνωστό, ότι το υπέρογκο δημόσιο χρέος και το μεγάλο έλλειμμα που επικρέμονται απειλητικά επί του κοινωνικού συνόλου, προέρχονται κατά κύριο λόγο από ένα ζημιογόνο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα που κατασπαταλά το δημόσιο χρήμα, ξοδεύει υπερβολικά και ασυλλόγιστα, που κάνει κατάχρηση των οικονομικών πόρων, σε αντιπαραγωγικούς και άχρηστους οργανισμούς και επιτροπές αλλά και σε κατ’ ευφημισμό «κοινωνικά αγαθά».

Το πιο πάνω επαχθές και φορτικό χρέος, οφείλουμε να το ξεχρεώσουμε. Και φυσικά, επιβάλλεται να προχωρήσουμε χωρίς χρονοτριβές στον περιορισμό των δημόσιων δαπανών, με την διάλυση κρατικών εταιρειών (χιλιάδων) που χορταίνουν με χρήμα αργόσχολους και κομματανθρώπους, με τον περιορισμό του αριθμού των ακριβοπληρωμένων «συμβούλων» με τον περιορισμό της σπατάλης και το μεγάλο φαγοπότι, από το οποίο επωφελούνται πολλοί οικονομικά.

Και ενώ θα περίμενε κανείς να εφαρμοστεί η πιο πάνω τακτική, η μείωση των δαπανών άρχισε με περικοπές από μισθούς και συντάξεις και το βάρος της κρίσης έπεσε στους μισθωτούς, στους συνταξιούχους, στην φτωχολογιά, στους αδύναμους, στις επιχειρήσεις και τα γεροντάκια.

Μία απόπειρα περικοπής των δημοσίων δαπανών υπήρξε η εισήγηση του υπουργού των Οικονομικών  κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στο Υπουργικό Συμβούλιο την προπερασμένη εβδομάδα για τις αποκρατικοποιήσεις και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις.

Ορισμένοι υπουργοί διεκδίκησαν την αυτονομία για τους οργανισμούς της αρμοδιότητάς των, αφού μερικά υπουργεία εποπτεύουν δεκάδες μεγάλων οργανισμών και δεκάδες επιτροπών. Το φαινόμενο είναι πάγιο και διακομματικό. Είναι η κατ’ εξοχήν αποτύπωση του κομματικοκρατικού και πελατειακού συστήματος. Με κάθε αλλαγή κυβέρνησης αλλάζουν και οι διοικήσεις και στη συνέχεια αξιοποιούνται όλα τα «παράθυρα» διορισμού των ημετέρων. Αποτέλεσμα; Η χρεοκοπία όλων σχεδόν των ΔΕΚΟ και των συνεταιριστικών οργανώσεων, με την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που είναι το πλέον σπάταλο τμήμα του κρατικού μηχανισμού.

Αυτός, όμως, ο παροξυσμός της σπατάλης και της αλόγιστης διασπάθισης του δημοσίου χρήματος καθώς και η οικονομική κραιπάλη που συνδέεται με την όλη ζωή της χώρας και ιδιαίτερα με την οικονομική στενοχώρια των φτωχότερων τάξεων είναι συμπεριφορά ηθικά και νομικά απαράδεκτη, αφού καταστρέφει χωρίς σκοπό, πολύτιμα αγαθά και στοιχεία που είναι χρήσιμα και απαραίτητα για την ζωή της κοινωνίας.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ

ΚΡΙΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ

Η κρίση θεσμών και αξιών που μαστίζει τη χώρα μας μόλυνε, δυστυχώς, όπως ήταν επόμενο και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Έτσι είδαμε με λύπη τις προάλλες πού οδηγηθήκανε, από την αστοργία της κυβέρνησης, οι υπερασπιστές των αιθέρων μας! Παρακολουθήσαμε επίσης με πίκρα την αντιστρατιωτική πορεία, έστω και εάν τα αιτήματά τους ήταν εύλογα και δίκαια, των ενστόλων αξιωματικών για να… πιούν καφέ στο Μοναστηράκι! Εκπλαγήκαμε ακόμη πώς κάποιοι «υπεύθυνοι» επιτρέψανε σε ένα στρατεύσιμο ναύτη, αντί για βάρδια στο καράβι ή την υπηρεσία του, να… χορεύει σε κρουαζιερόπλοιο στην Καραϊβική…

Και τέλος, απογοητευτήκαμε που ένας εν ενεργεία ανώτατος μάχιμος αξιωματικός (ομοιόβαθμος του Ναυάρχου Κουντουριώτη) διευθυντής του ιστορικού «Αβέρωφ» και γαλουχημένος, υποτίθεται, από τα ιδεώδη του Πολεμικού Ναυτικού μετέτρεψε, κατόπιν αμέλειας, τηλεφωνήματος, «φιλικής» παράκλησης, διαταγής ή όχι, το θρυλικό θωρηκτό σε καμπαρέ!

Εκεί μας οδήγησαν οι ψευτοσοσιαλιστές, οι ψευτοπροοδευτικοί και, οι επιβήτορες της πολιτικής από το 1981 και μετά!