ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ’40 ΚΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

Πέραν των όσων έχω γράψει και δημοσιεύσει για το ΕΠΟΣ του ’40 σε βιβλία μου και όσα ανέφερα, σε πανηγυρικούς που έχω εκφωνήσει[1] σε επετείους, τα οποία περιλαμβάνονται στο “BLOG” μου panoskrikis.blogspot.gr «ΠΑΝΟΣ ΚΡΙΚΗΣ», προσθέτω και τα εξής:

Στην ιστορία των εθνών υπάρχουν γεγονότα, το μέγεθος των οποίων αδυνατεί να εκφράσει πλήρως ο άνθρωπος. Ένα από αυτά είναι και το ΟΧΙ των Ελλήνων στο ιταμό τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας, την 28-10-1940, στο οποίο απάντησε ο Ιωάννης Μεταξάς με το περίφημο «ΟΧΙ». Ο Μεταξάς είπε ολομόναχος στο σκοτάδι της νύχτας την τρίτη πρωινή ώρα το μεγάλο ΟΧΙ, γράφει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος στο βιβλίο του «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου 1939-1944» (σελ.19). Ο ελληνικός λαός σύσσωμος ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο της πατρίδας.

 Ο Γιάννης Ρίτσος έγραψε: «Οκτώβρης 1940» (απόσπασμα).

Ανοίγουν τα παράθυρα / και όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν / και φεύγουν όλοι. / Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες / ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας / και η Ελλάδα λάμπει μες τα φώτα των ονείρων μας.

Η ανάγκη διατήρησης της μνήμης των συντελεστών του έπους του 1940 είναι ιστορικά και εθνικά επιβεβλημένη. Πολλοί από τους νέους αγνοούν τα ιστορικά γεγονότα ή τα συγχέουν. Για την παράλειψη της ενημέρωσής τους ευθύνη έχει πρώτα απ’ όλους η πολιτεία, οι εκπαιδευτικοί και οι υπεύθυνοι των ΜΜΕ. Οι τελευταίοι όσες φορές αναφέρονται στα γεγονότα του ’40, κρίνουν αυτά με βάση την πολιτική ιδεολογία τους και όχι την πραγματικότητα. Μόνο όσοι έζησαν την εποχή εκείνη, όπως ο υποφαινόμενος, μπορούν να εξηγήσουν γιατί ο ελληνικός λαός προκάλεσε το θαυμασμό ολόκληρου της ανθρωπότητας, με την γενναιότητά του, την φιλοπατρία του και την αγάπη του προς την Ελευθερία, την Δημοκρατία και την Εθνική Κυριαρχία.

---

[1] Σ.Σ. Όπως είπα και στον πανηγυρικό που έχω εκφωνήσει την 28^η Οκτωβρίου 2012, ποτέ δεν υπήρξα οπαδός του Μεταξά ή θιασώτης του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου του 1936. Τουναντίον έγραψα πολλά πύρινα άρθρα κατά του ιδίου και του καθεστώτος της 4^ης Αυγούστου. Όμως ένας μη στρατευμένος δημοσιογράφος και ιστορικός πρέπει να παραμερίζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να ιστορεί την αλήθεια και μόνον την αλήθεια.