ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ τ. ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΛΛΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

Ο πρώην Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Πέλλας    (1975-1977 και 1977-1981) κ. Δημοσθένης Δεληγιάννης εκθειάζει την προσωπικότητα του συνεργάτη μας κ. Πάνου Κρίκη, εγκωμιάζει και επαινεί τα δύο από τα βιβλία του     «Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΩΝ 1941-1944» και «ΚΑΣΤΟΡΙΑ – Ταξίδι στον μύθο και την ιστορία».  

Σε μια μακροσκελή και βαθυστόχαστη επιστολή που έστειλε στον Πάνο Κρίκη, ο γνωστός Δικηγόρος και πρώην Βουλευτής κ. Δημοσθένης Δεληγιάννης, μεταξύ άλλων, γράφει και τα εξής:

Γιαννιτσά 10 – 9 – 2007

Κύριο

Πάνο Αθ. Κρίκη

Καστοριά

Αγαπητέ Πάνο,

πήρα τα δυό σου βιβλία, το ένα «Ο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΩΝ 1941-1944 ΤΟ ΕΑΜ» και το άλλο «ΚΑΣΤΟΡΙΑ – Ταξίδι στον μύθο και την ιστορία», που μου έστειλες. Σ’ ευχαριστώ πολύ και για τα βιβλία σου και για τις αφιερώσεις σου. Τα διάβασα με προσοχή και προσήλωση. Σου προσήκει η τιμή και ο έπαινος, διότι προς τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης της ιδιαίτερης πατρίδας σου, προς τον αλησμόνητο αδελφό σου ήρωα της μάχης της Κρήτης και της Εθνικής Αντίστασης Ρίζο Αθανασίου Κρίκη και προς τα αθώα θύματα της σφαγής της μαρτυρικής Κλεισούρας, αλλά και προς την όμορφη πόλη της Καστοριάς, ελληνικό φάρο του πολιτισμού, έκανες το καθήκον σου και απέδωσες το οφειλόμενο ελάχιστο χρέος όλων μας. Παράλληλα, πραγματεύεσαι και διάφορα άλλα επίκαιρα θέματα – προβλήματα, που πιστεύω ότι φροντίζεις να είσαι εναρμονισμένος με την ιστορική και πραγματική αλήθεια.

Πάνο, είναι ιστορική αλήθεια και εξακριβωμένο, ότι όχι μόνον η Καστοριά, αλλά η μεγίστη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, αγωνίστηκε με περιφρόνηση προς το θάνατο κατά της τριπλής κατοχής, όπως αγωνίστηκε και η Καστοριά, όχι μόνο κατά των ναζιστών, αλλά και κατά των Βουλγάρων φασιστών, συμμάχων των Γερμανών. Έτσι, στο έπος της Αλβανίας, προστέθηκε και η εποποιΐα της Εθνικής Αντίστασης. Σίγουρα, δε βρίσκει κανένας στην κατεχόμενη Ευρώπη, άλλο παράδειγμα τόσης καθολικής αντίστασης και τόσης ακλόνητης αισιοδοξίας για την τελική νίκη. Ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός, είχε καταστεί άξιος της Πατρίδας του. Οι βάρβαροι, συνεπικουρούμενοι και από τους ντόπιους συνεργάτες τους (τα τάγματα ασφαλείας, κλπ), βεβήλωσαν, έσφαξαν, πυρπόλησαν και εδήωσαν την Ελλάδα. Άπειρα, υπήρξαν τα θύματα των βαρβάρων, πολλά από τα οποία έχουν πάρει τη μορφή γενοκτονίας και ολοκαυτώματος, όπως σωστά γράφεις (Καλάβρυτα, Κλεισούρα, ομαδικός τάφος Γιαννιτσών, Καισαριανή, Χορτιάτης, Δίστομο, κλπ). Στους μάρτυρες αυτούς της Ελευθερίας, γνωστούς και αγνώστους, ένας από τους οποίους είναι και ο αλησμόνητος αδελφός σου Ρίζος Κρίκης, πρέπει με ευλάβεια να υποκλινόμαστε. Η μνήμη τους να είναι αιώνια, όπως επίσης αιώνια πρέπει να είναι προς αυτούς και η ευγνωμοσύνη του Έθνους.

Δίκαια λοιπόν Πάνο, εσύ απέδωσες τον οφειλόμενο φόρο τιμής. Δυστυχώς όμως, υπήρξαν και ελάχιστα περιστατικά της προδοτικής συνεργασίας με τον εχθρό. Στους λίγους αυτούς προδότες της Πατρίδας μας, που εκμεταλλεύτηκαν τη δυστυχία του λαού μας, μετά την απελευθέρωση οι Κυβερνήσεις που ακολούθησαν σε συμφωνία με τα Πολιτικά Κόμματα και με τις Αντιστασιακές Οργανώσεις, είχαν υποσχεθεί και αποφασίσει την επιβολή σκληρών κυρώσεων. Είχαν υποσχεθεί, ότι η «Εθνική Νέμεσις» θα είναι αδυσώπητη. Έτσι λοιπόν, μετά την απελευθέρωση θα περίμενε κανένας ότι ο λαός μας θα μπορούσε να ασχοληθεί με τα ειρηνικά του έργα και θα είχε επιδοθεί στην προσπάθεια ανασυγκροτήσεως για να επουλώσει τις πληγές του, που οι ναζιστές προξένησαν. Όσον αφορά δε τους δοσίλογους, θα περίμενε επίσης κανένας ότι θα λογοδοτούσαν στη Δικαιοσύνη, όπως συνέβη και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, κλπ), ή έστω ότι η Πολιτεία θα ακολουθούσε πολιτική κατευνασμού. Ακόμα θα έλεγα και χορήγηση αμνηστείας, χάρη της εθνικής συμφιλίωσης, τιμώντας όμως πάντοτε τους αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης.

Δυστυχώς όμως, τα πράγματα έγιναν ακριβώς το αντίθετο. Πολλοί από τους δοσίλογους, αποτέλεσαν το Κράτος και ιδία το Παρακράτος και οι αγωνιστές «εις το πυρ το εξώτερον». Λογικά και ιστορικά, είναι πράγματα ανεξήγητα και απαράδεκτα, τα γεγονότα που ακολούθησαν. Δηλαδή, στο ότι είχαμε φθάσει να έχουμε μια κρατική εξουσία στην οποία οι κάθε είδους δοσίλογοι της κατοχής, ΠΑΟτζήδες, κλπ, βρίσκονται στο προσκήνιο, προστατεύονται από το Κράτος και χρησιμοποιούνται ως έμπιστα όργανά του, και οι αντιστασιακοί καταδιώκονταν απηνώς, σε σημείο που να μην ξέρει κανένας πού να κρύψει το κεφάλι του. Ακολούθησε η γνωστή τρομοκρατία, που και ο Ευάγγελος Αβέρωφ στο βιβλίο του «Φωτιά και τσεκούρι» λέει επί λέξει, ότι για την περίοδο αυτή, αν κάποιος στην ύπαιθρο ήταν όχι αριστερός, αλλά και απλός φιλελεύθερος, έπρεπε από τους παρακρατικούς να εγκαταλείψει την ύπαιθρο και να κρυφτεί στην ανωνυμία των μεγάλων πόλεων. Ο καθηγητής δε Άγγελος Αγγελόπουλος λέει:

«…Το φαινόμενο αυτό της χώρας μας, που έρχεται σε χτυπητή αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην οικογένεια των Ηνωμένων Εθνών, ένα φαινόμενο που μας παρουσιάζει να μην καταδιώκουμε το φασισμό και τους δοσίλογους, αλλά τους αγωνιστές της απελευθερώσεως της χώρας, αποτελεί έναν εθνικό κίνδυνο».

Επιβλήθηκε το γνωστό κλίμα τρομοκρατίας της εποχής, με διώξεις, βιασμούς, δολοφονίες, κλπ. Πραγματικά τα γεγονότα αυτά, προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Η μόνη λέξη που ταιριάζει, είναι η «Θηριωδία», που θύματά της είναι και απλοί άνθρωποι, ακόμη και απολίτικοι. Τα γεγονότα αυτά, σε συνάρτηση με τα λάθη της τότε πολιτικής ηγεσίας (όλου του πολιτικού φάσματος) και με την αγγλική πολιτική να θέλει να επιβάλλει το βασιλιά στην Ελλάδα και να θέλει να έχει την Ελλάδα υπό την εξάρτησή της, μας οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο. Για την περίοδο αυτή, οι σοβαροί και τίμιοι αναλυτές (πολιτικοί, ιστορικοί, αγωνιστές της περιόδου εκείνης, κλπ), δέχονται ότι ο σοβαρότερος παράγοντας που δημιούργησε τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν οι Άγγλοι και ιδιαίτερα ο Τσώρτσιλ, με τους ντόπιους συνεργάτες τους. Οπότε, η κατάσταση ξέφυγε πλέον από τον έλεγχο των τιμίων και λογικών, όλων των πλευρών. Την αγριότητα και τη φρίκη της εποχής εκείνης και την τραγωδία του αδελφοκτόνου εμφύλιου πολέμου, τη ζήσαμε.

Πάνο, τα ξέρεις, απλώς επέτρεψέ μου να σου γράψω μόνο δυό λόγια, για την πολιτική της Αγγλίας και ιδιαίτερα του Τσώρτσιλ. Σε παρακαλώ πολύ να διαβάσεις τα απομνημονεύματα του Στρατηγού        Ντε Γκώλ «Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος 1940-1941». Πρόκειται, για συγκλονιστικές μαρτυρίες, για συγκλονιστικά ντοκουμέντα του Ντε Γκώλ. Της μεγαλύτερης για εμένα ηρωϊκής μορφής της Αντίστασης κατά των ναζιστών, που έσωσε την τιμή της καταρρεύσασας και γονατίσασας Γαλλίας.

Έτσι λοιπόν, η Αγγλική πολιτική (διαίρει και βασίλευε), συνεπικουρούμενη και από εκείνους που είχαν συμφέροντα να μην έχει ο λαός μας εθνική ενότητα και να ασχοληθεί με τα ειρηνικά του έργα, μας οδήγησαν στον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, που κόστισε τόσο πολύ αίμα. Όλα τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο αυτό, του Εθνικού Στρατού και του Δημοκρατικού Στρατού, ήταν παιδιά κάποιας κακόμοιρης Ελληνίδας μητέρας. Ήταν αδέρφια, ήταν σάρκα από όλες τις τάξεις του λαού μας. Δεν ήταν οι μεν «τα μπάσταρδα της Φρειδερίκης, οι μοναρχοφασίστες», ούτε οι άλλοι «Οι ΕΑΜοβούλγαροι συμμορίτες, οι αναρχοκομμουνιστές».

Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο, όπως τον απέφυγαν τα άλλα Κράτη π.χ. η Γαλλία, υπό την φωτεινή ηγεσία του μεγάλου ηγέτη της. Διότι ο εμφύλιος πόλεμος, δεν είναι πόλεμος, είναι αρρώστια, όπως λέει και ο  Antony Beevor στο βιβλίο του «Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος 1936-1939» που σου στέλνω. Θα διαβάσεις και θα δεις πως ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, αν και σε έναν εμφύλιο δεν πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις, είναι απείρως βαρβαρότερος, αγριότερος και αιματηρότερος, από τον ελληνικό. Θα δεις στο βιβλίο αυτό το ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας και των φασιστών.

Ο Βάσκος φιλόσοφος Mi uel de Unamuno, που αρχικά είχε ταχθεί με τις δυνάμεις του Φράνκο, δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος στη σφαγή, με συνέπεια να πει δυνατά στους φασίστες «Εσείς θα νικήσετε, επειδή η κτηνώδης βία σας περισσεύει… Θεωρώ μάταιο να σας προτρέψω να σκεφθείτε την Ισπανία». Και στο βιβλίο αυτό, θα δεις το ρόλο που έπαιξε η Αγγλία και γιατί «ο ελεύθερος κόσμος» διατήρησε επί τόσα πολλά έτη το καθεστώς του Φράνκο.

Ας ευχηθούμε Πάνο «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» εμφύλιοι πόλεμοι και γενικώς πόλεμοι. Αν και ξέρεις καλά, ότι δε συμφέρει στις οικονομίες ορισμένων κρατών, στα μεγάλα στρατιωτικοβιομηχανικά συγκροτήματα και ιδιαίτερα στη μόνη υπερδύναμη, η παγίωση της διεθνούς ειρήνης. Τις σκέψεις μου αυτές, προσπάθησα, όσο μπορούσα συνοπτικά, γραπτά να τις εκφράσω. Θεώρησα χρέος μου προς τους αγωνιστές, τους νεκρούς, την ιστορική αλήθεια και προς εσένα Πάνο, που τίμησες όλους αυτούς τους νεκρούς, γεγονός που αποτελεί συνεισφορά σου και στην υπόθεση της εθνικής συμφιλίωσης του λαού μας.

Όπως ξέρεις, τις σκέψεις μου αυτές, τις εξεδήλωσα και την πρώτη φορά τηλεφωνικά, όταν διάβασα αποσπάσματα από τα βιβλία σου. Με μεγάλο ενθουσιασμό και με πολλή αγάπη και ειλικρίνεια, σου εξέφρασα τα θερμά μου συγχαρητήρια για την εργατικότητά σου να γράψεις και να συλλέξεις όλο το υλικό, για την αντικειμενικότητά σου (πιστεύω ότι υπάρχει) και το θάρρος σου.

Εύχομαι να είσαι γερός για να συνεχίσεις να γράφεις.

  Με πολλή αγάπη και φιλικούς χαιρετισμούς

                                          Υπογραφή

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Ν. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ

                                            Δικηγόρος

πρώην Βουλευτής Ν.Δ. Νομού Πέλλας   

      Πλέον των όσων σημαντικών εκθέτει στην περισπούδαστη επιστολή του ο κ. Δεληγιάννης, πλέον των όσων έχουν ειπωθεί και γραφτεί από τους δεκάδες Έλληνες και ξένους διαπρεπείς ιστορικούς για την ηρωϊκή ΕΑΜική Αντίσταση, για την φιλοπατρία και ανιδιοτέλεια όλων όσων συμμετείχαν σ’ αυτήν – πάντα με τις εξαιρέσεις από τον κανόνα – προσθέτω και τα παρακάτω ενδιαφέροντα.

Η Βουλή των Ελλήνων με τον Νόμο 1285/1982 αναγνώρισε επίσημα πλέον την Αντίσταση των Ελλήνων στην περίοδο 1941-1944. Στα άρθρα 9 και 10 του ιδίου Νόμου που παρατίθεται αυτούσιο, αναφέρονται τα εξής:

ΑΡΘΡΟ  9

Οργανώσεις που αναγνωρίζονται:

Εθνική Αλληλεγγύη (ΕΑ)

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ)

Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ)

Ελληνικός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ)

Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) και άλλες.

ΑΡΘΡΟ  10

«Εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης και Ανέγερση Μνημείου»

1. Για την έμπρακτη απόδοση της οφειλομένης από το Έθνος τιμής στους πολεμιστές, τους αγωνιστές, και τα θύματα του Ιερού Εθνικού Αγώνα, καθιερώνεται ετήσιος Πανελλαδικός Εορτασμός της Εθνικής Αντίστασης, η Επέτειος του Γοργοποτάμου.

2. Στον ίδιο χώρο αναγείρεται μνημείο της Καθολικής Αντίστασης ανάλογο και αντάξιο των αγώνων και θυσιών του Λαού μας, σύμβολο της ομοψυχίας του Έθνους στον Αγώνα κατά του φασισμού και της κατοχής, σύμβολο του πνεύματος της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας. 

Γίνεται μνεία ότι με τον Νόμο 1285/1982, ούτε με κανέναν νεώτερο Νόμο, δεν αναγνωρίζονται ως αντιστασιακές οργανώσεις, οι Οργανώσεις ΥΒΕ (Υπερασπιστές του Βασιλιά), η ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση), η Οργάνωση Χ και οι ένοπλες ομάδες της Τσαούς Αντών, του Μιχάλαγα, του Κισά-Μπαζάκ, του Μήτσου, των Καστοριανών Κολλάρα και Παπαδόπουλου, του Στρατηγού της Χωροφυλακής Μήτσου, του Δάγκουλα, της ΕΑΣΑΑ, γιατί εξοπλίστηκαν από τους κατακτητές ή συνεργάστηκαν με αυτούς.

Τα παραπάνω και άλλα πολλά αποτελούν ακόμη έναν βαρύτατο κόλαφο, ένα πρόσθετο χαστούκι για τους Καστοριανούς επιζώντες συνεργάτες των κατακτητών της Ελλάδας, της περιόδου 1941-1944 Ιταλών – Γερμανών και Βουλγάρων, για τους άμεσους απογόνους αυτών, τους βρικόλακες του παρελθόντος που αναμοχλεύουν μίση και πάθη και αυτούς που δίχασαν κάποτε τους Έλληνες, τους απόντες από τα εθνικά προσκλητήρια, για τα ρεμάλια της κοινωνίας και για όσους από κακόβουλη πρόθεση και φασιστική νοοτροπία αποβλέπουν στην κατασυκοφάντησή της.

Έστω, ακόμη και τώρα, θα ήταν ευχής έργο, η θέση που παίρνει ο καταξιωμένος επιστήμων και Νέστορας της πολιτικής, πρώην Βουλευτής Πέλλας κ. Δεληγιάννης στο θέμα της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης να προβληματίσει πολλούς συμπατριώτες μας που έπεσαν θύματα λόγω ευπιστίας, παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλου για τον επηρεασμό και τη μεταβολή της σκέψης των, μέσο άσκησης φυσικών και ψυχοδιανοητικών πιέσεων και μονομερούς, στρεβλής και μεροληπτικής προπαγάνδας, να αναθεωρήσουν τις εσφαλμένες απόψεις των για την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, την καταξιωμένη και αναγνωρισμένη Διεθνώς και Πανελλήνια.